Moeder drinkt veel, wat te doen?
Geachte forumleden,
Ik ben 18 jaar oud en woon bij mijn moeder. Zij drinkt relatief veel alcohol, niet een complete alcoholist maar ook niet een gewone drinker die elke dag bijvoorbeeld een glaasje bij het eten neemt.
Zij begint te drinken rond het einde van de middag als ze uit werk komt, in het weekend vaak nog wat eerder, maar niet veel eerder. Ze drinkt vooral donker (zwaar) bier en ook wijn. Als ze het donkere bier drinkt drinkt ze enkele flesjes (rond de 3) en dan zie je haar wel echt wat aangeschoten (dit kun je merken aan haar manier van praten, dus langzamer en op een ietwat andere toon). En bij wijn drinkt ze soms wel bijna de hele fles leeg, gisteravond bijvoorbeeld dronk ze binnen ca. een uur bijna een hele fles leeg (en ze had al eerder wijn gehad gisteren).
Hier komt de reden waarom ik mij zorgen maak, naast haar gedragsveranderingen als ze drinkt: ze laat allemaal troep op haar bed, zoals chips of klokhuizen van appels, laatst at ze in bed een ijsje met chocola en zag ik de volgende dag chocola gesmeerd over haar dekbed. En dit lag er dagen erna nog, ze ruimt het maar niet op. Vandaag had ik weer haar troep van gisteravond opgeruimd (uit mezelf). Ik heb er genoeg van en ga ook op mezelf wonen binnenkort, maar ik ben wel van haar afhankelijk voor de kosten dus kan niet no-contact met haar gaan, al is dat wel wat ik soms wil.
Ik weet dus gewoon niet wat ik moet doen, ze zegt steeds dat ze gaat stoppen maar doet het maar gewoon niet, ik begin te denken dat ze alcoholproblemen heeft. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik hoor het graag!
PS: ze rookt ook, hier is ze wel lange tijd mee gestopt en is weer begonnen maar pogingen om te stoppen willen ook niet baten bij haar weer.
PPS: naast het roken en drinken, sport ze eigenlijk ook helemaal niet en heeft hier ook niet echt behoefte aan (als ik haar tenminste goed begrijp) ondanks dat ze overgewicht heeft. Ze heeft een BMI van 28.
Anoniem1290 schreef op 06-08-2025 om 13:09:
[..]
Die link wel ja, maar dan moet dat wel echt de opleiding zijn die ik echt 100% zeker wil doen.
Verder een vraag aan jou: waarom raadt je me aan om eerst voor grond onder mijn voeten te zorgen? In de zin van dat er genoeg mensen die nog thuis wonen naar de universiteit gaan.
In jouw situatie heb je thuis geen stabiele woonomgeving. Je maakt je zorgen om je moeder, wat heel begrijpelijk is, maar tegelijkertijd is ook wel duidelijk dat jij er weinig aan kunt veranderen. Je vader woont in Duitsland. Je zult dus, eerder dan andere 18-jarigen, echt op jezelf aangewezen zijn, omdat je jezelf ook los moet maken van je moeders situatie. Financieel kan ze voor je zorgen en je vader wil wellicht ook wat bijdragen, je hebt een bijbaantje, dus voor de relatief korte termijn zou je daar geen zorgen om moeten maken. Dat is het punt niet. Het punt is wel dat je zo in een afhankelijkheidssituatie blijft die in jouw specifieke situatie niet gunstig is.
Mijn advies heeft niets te maken met of je nu een MBO, HBO of universitaire studie gaat doen. Ik denk wel dat je alles bij elkaar veel tijd en energie nodig zult hebben om je eigen leven op orde te krijgen en dat een studie op een wat praktischer en concreter niveau met overzichtelijkere eindtermen nuttig kan zijn om je nu even die rust te geven, waardoor je de rest aan kan.
Met 18 jaar op kamers gaan wonen raad ik trouwens iedere jongere aan, jammer dat het tegenwoordig zo verschrikkelijk duur is.
tsjor schreef op 06-08-2025 om 15:59:
[..]
In jouw situatie heb je thuis geen stabiele woonomgeving. Je maakt je zorgen om je moeder, wat heel begrijpelijk is, maar tegelijkertijd is ook wel duidelijk dat jij er weinig aan kunt veranderen. Je vader woont in Duitsland. Je zult dus, eerder dan andere 18-jarigen, echt op jezelf aangewezen zijn, omdat je jezelf ook los moet maken van je moeders situatie. Financieel kan ze voor je zorgen en je vader wil wellicht ook wat bijdragen, je hebt een bijbaantje, dus voor de relatief korte termijn zou je daar geen zorgen om moeten maken. Dat is het punt niet. Het punt is wel dat je zo in een afhankelijkheidssituatie blijft die in jouw specifieke situatie niet gunstig is.
Mijn advies heeft niets te maken met of je nu een MBO, HBO of universitaire studie gaat doen. Ik denk wel dat je alles bij elkaar veel tijd en energie nodig zult hebben om je eigen leven op orde te krijgen en dat een studie op een wat praktischer en concreter niveau met overzichtelijkere eindtermen nuttig kan zijn om je nu even die rust te geven, waardoor je de rest aan kan.
Met 18 jaar op kamers gaan wonen raad ik trouwens iedere jongere aan, jammer dat het tegenwoordig zo verschrikkelijk duur is.
Het klopt inderdaad allemaal wat je zegt, heb ik niets over te zeggen, klopt allemaal.
Ik vind het zelf ook erg jammer voor anderen dat ze de kans niet krijgen om uit huis te gaan en op kamers te gaan, vooral door die dure huurprijzen.
Ik vind niet dat een 18-jarige per definitie volledig zelfstandig en onafhankelijk moet zijn. Zeker niet met ASS, mij wordt hier altijd verteld dat je dan meer tijd nodig hebt voor veel dingen. Dat kan ook school zijn.
Ik zou mijn kind wel willen steunen in ambities, maar het moet wel realistisch blijven. Naar de uni nadat je in 3 havo strandde en nu twee vakken hebt gehaald lijkt me dat niet.
Een BBL-traject lijkt me erg leerzaam voor je. Ook voor de praktijkervaring. En het eigen inkomen dat je genereert.
Veel studenten leven ook (deels) van de studiefinanciering en/of lening. Bij een particuliere opleiding heb je daar geen recht op. Dat is niet zo handig als je op jezelf wil en onafhankelijk wil zijn van je ouders.
Ik lees ook best veel 'wil ik niet' in je berichten. Dat herken ik vanuit je autisme, maar is niet altijd helpend om verder te komen in het leven. Genoeg mensen die met 18 nog op de middelbare zitten. Vwo duurt zes jaar. Dan is de kans groot dat je in het laatste jaar 18 wordt. Mensen blijven wel eens zitten, zeker ook op de havo. Die zijn dan ook 18. Nou en? Vavo is een goede optie als je niet naar een normale middelbare school wil.
MamaE schreef op 06-08-2025 om 18:22:
Ik vind niet dat een 18-jarige per definitie volledig zelfstandig en onafhankelijk moet zijn. Zeker niet met ASS, mij wordt hier altijd verteld dat je dan meer tijd nodig hebt voor veel dingen. Dat kan ook school zijn.
Ik zou mijn kind wel willen steunen in ambities, maar het moet wel realistisch blijven. Naar de uni nadat je in 3 havo strandde en nu twee vakken hebt gehaald lijkt me dat niet.
Een BBL-traject lijkt me erg leerzaam voor je. Ook voor de praktijkervaring. En het eigen inkomen dat je genereert.
Veel studenten leven ook (deels) van de studiefinanciering en/of lening. Bij een particuliere opleiding heb je daar geen recht op. Dat is niet zo handig als je op jezelf wil en onafhankelijk wil zijn van je ouders.
Ik lees ook best veel 'wil ik niet' in je berichten. Dat herken ik vanuit je autisme, maar is niet altijd helpend om verder te komen in het leven. Genoeg mensen die met 18 nog op de middelbare zitten. Vwo duurt zes jaar. Dan is de kans groot dat je in het laatste jaar 18 wordt. Mensen blijven wel eens zitten, zeker ook op de havo. Die zijn dan ook 18. Nou en? Vavo is een goede optie als je niet naar een normale middelbare school wil.
Ik reageer even per kopje:
1. Snap dat je dat vindt, persoonlijk ben ik juist wel voorstander van zo vroeg mogelijk onafhankelijk en zelfstandig zijn. Maar dat is een andere discussie vind ik.
2. Ik snap dat je gelooft dat BBL en leerzame route voor mij is, en dat geloof ik ook, echter loopt dit niet parallel met mijn eigen toekomstvisie.
3. Klopt, daar heb je helemaal gelijk in.
4. Correct gezien, en ik geef toe dat ik best eigenwijs ben. Ik snap ook dat de tips die jullie geven oprecht bedoeld zijn en ik die in overweging kan nemen, want ik zeg ook eerlijk dat er goede tips zijn gegeven. Wat de middelbare school betreft, daar wil ik echt niet (ja, weer een ''ik wil niet'') meer naartoe, die periode wil ik nu echt afsluiten. Als je weet wat er de afgelopen jaren allemaal heeft gespeeld, denk ik dat je dit wel begrijpt.
Verder even een vraag voor jullie: ik heb waarschijnlijk in september een gesprek met de gemeente voor wat ik ga doen aangezien ik geen startkwalificatie heb. Als ik mijn plan vertel, is er ook kans dat ze me dwingen een officiële opleiding te gaan doen en niet met mijn plan akkoord gaan, of komt dat vaak wel goed? En ook dat als ik zou willen werken fulltime, ze dat niet toelaten?
Welk plan wil je ze voorleggen?
Anoniem1290 schreef op 06-08-2025 om 18:36:
Verder even een vraag voor jullie: ik heb waarschijnlijk in september een gesprek met de gemeente voor wat ik ga doen aangezien ik geen startkwalificatie heb. Als ik mijn plan vertel, is er ook kans dat ze me dwingen een officiële opleiding te gaan doen en niet met mijn plan akkoord gaan, of komt dat vaak wel goed? En ook dat als ik zou willen werken fulltime, ze dat niet toelaten?
De gemeente kan niet dwingen, kan hoogstens drang toepassen. (Oftewel zolang jij niets nodig hebt van de gemeente, kunnen ze niets).
Destijds met de invoering van de kwalificatieplicht is wel besproken om die ook voor achttienplussers te laten gelden, maar dat heeft het uiteindelijk niet gehaald.