Vriend van dochter heeft geen verblijfplaats

Lizzyliz schreef op 26-11-2024 om 21:55:

Ik zou zeggen dat dit voor jou een reden is om hem niet meer doordeweeks op te vangen. Hij heeft nu een goed alternatief. Of hij deze kans pakt, moet hij verder zelf weten. Maar de noodzaak om bij jullie te zijn is er nu niet meer.

Eens

Hij kan vertrekken, onderdak en een baan aan huis. Als dakloze onderdak en een baan weigeren dat mag, maar dan moet hij de gevolgen ook dragen. Mocht hij het werk niet leuk vinden dan kan hij door blijven zoeken naar iets anders. 

Lizzyliz schreef op 26-11-2024 om 21:55:

Ik zou zeggen dat dit voor jou een reden is om hem niet meer doordeweeks op te vangen. Hij heeft nu een goed alternatief. Of hij deze kans pakt, moet hij verder zelf weten. Maar de noodzaak om bij jullie te zijn is er nu niet meer.

Natje hoeft natuurlijk niks te zeggen. Sterker nog, beter juist niet. Hij moet er zelf achterkomen wat de consequenties van zijn keuzes zijn. Het speelt zich nu voor zijn neus uit. En het is helemaal niet verassend dat hij nee tegen deze aanbieding zegt, hoor. Zoiets had mijn zoon ook kunnen zeggen, toen hij heel slecht in zijn vel zat. Hij moet hier gewoon van leren.

Natje hoeft alleen haar grenzen aan te geven, en daar valt niet onder: zeggen wat een ander moet doen.

Voor iedereen die dat kan gebruiken: Ik kwam dit filmpje op Instagram tegen waar zo helder wordt uitgelegd (in het Engels) wat grenzen stellen is en wat het niet is: https://www.instagram.com/reel/DCEcHrCvAm6/?igsh=MWNwY2o2cW5hejM4Yg==

Super inzichtelijk, ook hoe je/wij grenzen zou(den) moeten stellen in de opvoeding van je/onze eigen kinderen.

Yumi schreef op 26-11-2024 om 18:33:

[..]

Sorry Tsjor, maar Natje heeft al een baan en is geen hulpverlener. Je kan eisen wat je wilt dat er contact komt met de begeleider, hij wil het niet. Dus kan je een datum stellen wanneer hij weg moet zijn en dat heeft ze (terecht) gedaan.

Die leeg gevreten kasten niet aanvullen en alleen voor jezelf eten halen? Thuiskomen en dan zeggen, ik zie dat jullie al gegeten hebben dus ik ga naar de pizzeria toedeloe.... zoiets?

Meer rondkijken naar initiatieven voor dakloze jongeren mag hij zelf doen, wat ze heeft aangedragen daar doet hij niets mee, dus daar zou ik ook klaar mee zijn. Zoals ik al schreef ze heeft al een baan en een huishouden, daarnaast heeft ze volgens mij niet de intentie om een dakloze opvang te worden.

Natje is je man het weekend thuis? Of kan je iemand vragen om je te ondersteunen mocht het problemen geven als hij weg moet?

Eens. 

Je kan mensen niet helpen als ze zichzelf niet willen helpen. 

Ook gaat dit niet om de buurjongen waarmee dochter is opgegroeid of een klasgenoot die ze al lang kent. 

Hij is nooit niet hulpbehoevend geweest in de relatie en deze relatie heeft altijd gedraaid om zijn hulpvraag. 

Natje is geen hulpverlener, heeft wel van alles geprobeerd maar hij doet er niks mee en houdt zich niet aan afspraken. Ik zie echt niet in waarom zij nog langer hiermee door moet gaan. Zou hij de hele dag solliciteren en hulp vragen bij instanties, dan is er licht aan het einde vd tunnel maar dat is er niet. 

Deze jongen is een volledig onbekende. To weet feitelijk maar heel weinig en kent hem nog maar kort. Ik zou dus beter uitkijken wat je in huis haalt met zo'n jongen van de straat. Dat kan namelijk flink verkeerd gaan. Haar prioriteit is om te voorkomen dat dochter ook flink gaat afglijden en dat ze misbruikt gaat worden. Ik zou proberen dochter op het juiste pad te houden (school, bijbaan, vrienden en sport). Deze jongen kan terecht bij professionele hulpverlening. En dat is to absoluut niet. Hij heeft al laten zien beschadigd te zijn en wellicht mede daardoor geen goede keuzes te maken. 

BeesAreCool schreef op 28-11-2024 om 07:06:

[..]

Eens.

Je kan mensen niet helpen als ze zichzelf niet willen helpen.

Ook gaat dit niet om de buurjongen waarmee dochter is opgegroeid of een klasgenoot die ze al lang kent.

Hij is nooit niet hulpbehoevend geweest in de relatie en deze relatie heeft altijd gedraaid om zijn hulpvraag.

Natje is geen hulpverlener, heeft wel van alles geprobeerd maar hij doet er niks mee en houdt zich niet aan afspraken. Ik zie echt niet in waarom zij nog langer hiermee door moet gaan. Zou hij de hele dag solliciteren en hulp vragen bij instanties, dan is er licht aan het einde vd tunnel maar dat is er niet.

Dit is inderdaad een belangrijke. De relatie is niet gelijkwaardig en waarschijnlijk ook niet wederkerig. Als er niet voorzien is in basisbehoeften, is er helemaal geen mentale ruimte voor relaties zoals de meeste mensen die hebben. Voor hem is de dochter van TS waarschijnlijk vooral een dak boven zijn hoofd en te eten. Of dat meisje dan écht leuk is, doet er niet zo veel toe voor hem. 

Ik heb bij de dochter van TS, ook uit eerdere topics, toch wel het idee dat ze niet helemaal stabiel is en van hot naar her waait in haar wensen en levenskeuzes. Het ene moment ziet ze het licht en wil ze een opleiding gaan doen, heel mooi. En dan komt er zo'n jongen in haar leven en is daar opeens geen ruimte meer voor en denkt ze 'laat maar, ik ga wel samen met hem op straat wonen'. Het is zo radicaal en ondoordacht allemaal. 
Dus ja, haar op het rechte pad houden, dat ze haar opleiding afmaakt en gaat werken, lijkt me wel prioriteit hebben boven het 'redden' van deze begrijpelijkerwijs zwaar beschadigde en getroubleerde jongeman. 

MamaE schreef op 28-11-2024 om 09:47:

[..]

Dit is inderdaad een belangrijke. De relatie is niet gelijkwaardig en waarschijnlijk ook niet wederkerig. Als er niet voorzien is in basisbehoeften, is er helemaal geen mentale ruimte voor relaties zoals de meeste mensen die hebben. Voor hem is de dochter van TS waarschijnlijk vooral een dak boven zijn hoofd en te eten. Of dat meisje dan écht leuk is, doet er niet zo veel toe voor hem.

Ik heb bij de dochter van TS, ook uit eerdere topics, toch wel het idee dat ze niet helemaal stabiel is en van hot naar her waait in haar wensen en levenskeuzes. Het ene moment ziet ze het licht en wil ze een opleiding gaan doen, heel mooi. En dan komt er zo'n jongen in haar leven en is daar opeens geen ruimte meer voor en denkt ze 'laat maar, ik ga wel samen met hem op straat wonen'. Het is zo radicaal en ondoordacht allemaal.
Dus ja, haar op het rechte pad houden, dat ze haar opleiding afmaakt en gaat werken, lijkt me wel prioriteit hebben boven het 'redden' van deze begrijpelijkerwijs zwaar beschadigde en getroubleerde jongeman.

Zo, wat een aannames! Ik snap niet zo goed hoe je iemand zo kunt wegzetten en afschrijven. 

Alsof iemand die door een moeilijke periode gaat niet verliefd kan worden. Dan zouden mensen in oorlogsituaties ook nooit liefde kunnen vinden. En zoals ik al eerder zei, ik denk dat deze jongen gezien de omstandigheden juist veerkrachtig is. Mijn zoon, die gewoon opgroeit in een behoorlijk hecht gezin (met heus wel eens wat gedoe en echt niet perfect) heeft ook een zeer pittige periode meegemaakt met mentale problemen die zich misschien nog wel destructieve uitte dan wat ik hier lees.

En radicaal en ondoordacht? welkom in de wereld van jongvolwassenen die erom bekend staan meer vanuit sociale emotie meer impulsief te handelen en risico's te nemen. Door de achtergrond van dochter en deze jongen wordt dit misschien extra uitvergroot en ik zeg niet dat je je helemaal geen zorgen moet maken, maar je kunt ook onnodig problematiseren.

Natje, hoe gaat het? Heeft vriend de baan met kamer alsnog geaccepteerd en komt hij het weekend bij jullie?