Verder na ontrouw - deel 8

Nina, misschien denk je, maar soms wil hij me wel. En dat kan. Het zou duidelijker zijn als hij je helemaal niet en helemaal nooit meer wil. Maar dan helpt het om te bedenken dat je te maken hebt met iemand die jou tegelijk wel en niet wil. En dan moet je voor jezelf bedenken of je zo iemand zelf nog wel wil. En dat heb je denk ik ook al wel gedaan. Maar omdat je situatie zo verwarrend is is het belangrijk om voor jezelf goed te benoemen wat het probleem precies is.

Haaika schreef op 15-07-2024 om 12:04:

Nina, helemaal eens met Izza hierboven.

Ook al zou hij wel de relatie in stand willen houden, hoe zie jij dat dan voor je met deze man, zonder enig zelfreflectie en empathie. Hij verwijt jou wat hij zelf meermaals heeft gedaan, gekker moet het niet worden toch?
Jij hebt zo weinig te vertellen en voegt je helemaal naar hem, hoezo zou hij jou niet gewoon weer besodemieteren en weer vreemd gaan, als jullie weer bij elkaar zijn?

Deze man klinkt als een zeer onbetrouwbaar en onprettig persoon en het feit dat ie te pas en te onpas dronken en stoned is, is ook niet bepaald goed en veilig voor jullie kinderen.
Wat vind je daar zelf van? Laat jij je kinderen met een gerust hart bij hem achter?

Als ik het heb over zijn contacten, noemt hij dit " dingen die nooit echt wat zijn geweest" en dat mijn ik een veel grotere fout heb gemaakt dan hij

RoodVruchtje schreef op 15-07-2024 om 13:56:

Nina, kan het zo zijn dat jij het gebruik van zijn drugs tolereert, omdat hij dan ‘meer open en liever’ is voor/tegen jou? Dat dit er in de loop der jaren soort van ingeslopen is en jij er daarom geen probleem van maakt?

Jouw man heeft professionele hulp nodig, op vele vlakken, maar vlgs mij ontbreekt het hem volledig aan enige zelfreflectie. In zijn ogen ligt alles aan jou, maar besef je ook dat zelfs relatietherapie jullie problemen niet gaan oplossen als hij niet bereidt is daarnaast óók aan zichzelf te gaan werken?

Wat mijn voorgangers ook al schreven, het intiem zijn is niet goed voor jou, al begrijp ik jouw ‘(wan)hoop’ ook. Hoe kunnen jullie nu denken dat het voor verbinding gaat zorgen? Nadien geeft hij steeds aan niet meer van je te houden, dat jij alles hebt verpest, hij klaar is met de relatie etc. Hij is weer even zn kwakkie (sorry) kwijt, maar het heeft niets met enige liefde te maken, laat staan dat er enige verbinding kan ontstaan.

Ik zou, als ik jou was, professionele hulp voor mezelf zoeken. Is er een POH (praktijkondersteuner) werkzaam bij je huisarts?

Ja, dat besef ik steeds meer. Dat er al langer veel meer niet goed zat. Ik heb vaak aangegeven dat ik het blowen iedere avond te veel vond. Maar dat wuifde hij dan weg en zei dat hij er wel weer mee ging minderen. 

 ik wil ook niet terug naar hoe het was. Ik zit inderdaad ook te kijken naar hulp voor mezelf. Om mijn zelfvertrouwen op dat gebied weer omhoog te krijgen. 

Maargoed, ik ga ook alle kanten op qua emoties. Ene moment denk ik: zoek het uit, andere moment wil ik weer alle moeite doen. Dat heeft ook tijd nodig. Ellende is het. 

Nina0011 schreef op 15-07-2024 om 14:11:

[..]

Ja, dat besef ik steeds meer. Dat er al langer veel meer niet goed zat. Ik heb vaak aangegeven dat ik het blowen iedere avond te veel vond. Maar dat wuifde hij dan weg en zei dat hij er wel weer mee ging minderen.

ik wil ook niet terug naar hoe het was. Ik zit inderdaad ook te kijken naar hulp voor mezelf. Om mijn zelfvertrouwen op dat gebied weer omhoog te krijgen.

Maargoed, ik ga ook alle kanten op qua emoties. Ene moment denk ik: zoek het uit, andere moment wil ik weer alle moeite doen. Dat heeft ook tijd nodig. Ellende is het.

Lieve Nina, dat is heel logisch en volkomen normaal. Je wereld staat letterlijk op zijn kop. Maar... soms moet je met je verstand een keuze maken. En je gevoel de tijd geven om daar achteraan te hobbelen. Jij moet voor jezelf en voor je kinderen besluiten dat dit een ongezonde situatie is, en dat daar een eind aan moet komen.

Jouw man is destructief bezig. Voor hemzelf, voor jou en voor jullie kinderen. Iemand die blowt en drinkt is hoe dan ook GEEN goede vader en geen relatiemateriaal. Los van wie er nu het foutst is geweest. Misschien is hij zelf ook (nog) niet zeker van zijn zaak, dat kan best en hij zou de eerste niet zijn (weet ik alles van), maar hij manipuleert je. Hij trekt je aan en stoot je af. En ook dat zou nog niet eens zo heel erg zijn, maar hij wil alleen maar met je naar bed als hij gebruikt heeft. Niet omdat hij nou nog zoveel van je houdt of aan de relatie wil werken. Door drank en drugs vallen remmingen weg, en komen primitieve behoeften meer naar boven. Oftewel, lust. Ik ben bang dat RoodVruchtje gelijk heeft en dat hij alleen maar toenadering zoekt als hij hoge nood heeft. Ga daar niet meer in mee! Besluit dat het over is, en wees de wijste. Zet je verdriet zoveel mogelijk om in woede, niet omdat je nou per se erg boos op hem moet zijn, maar omdat woede ervoor zorgt dat je in de actiestand komt. Ga dingen regelen. Verdiep je in een scheiding en pluis uit hoe jij er financieel voor staat en hoe jij de scheiding en jullie leven daarna eruit wil laten zien. Zet dat op papier, dan heb je een mooie basis voor als jullie inderdaad de scheiding gaan regelen.

Het is heel triest allemaal en het is vooral heel naar dat jij nou ook nog eens de knoop door moet hakken, maar dat lijkt me echt noodzakelijk. En dat wil wat zeggen hoor, ik ben hier eigenlijk altijd degene die roept dat scheiden altijd nog kan. Maar in dit geval zeg ik echt: maak je los van hem. Een verslaafde is echt slecht nieuws voor zijn omgeving. En hij vertoont geen zelfinzicht. Legt voortdurende de schuld bij een ander. Je gaat nooit voor elkaar krijgen dat hij clean wordt. Dus beperk het verlies en ga aan de slag.

Sterkte.

Nina0011 schreef op 15-07-2024 om 13:47:

[..]

Als ik het heb over zijn contacten, noemt hij dit " dingen die nooit echt wat zijn geweest" en dat mijn ik een veel grotere fout heb gemaakt dan hij

Natuurlijk zegt hij dit. De schuld bij jou neerleggen is makkelijker. Kijken naar je eigen gedrag en fouten vraagt zelfinzicht. En dat ontbreekt op dit moment volledig. 

Net als motivatie om te stoppen met gebruiken. Hij is een verslaafde en afkicken kan niet voor een ander. Dat moet je vanuit eigen motivatie doen. En op dit moment dient die verdoving een doel dus blijft hij gebruiken. 

Verder Volledig eens met pen. Neem zelf een beslissing en werk aan jezelf en je eigen leven. Jij loopt hier schade door op. En daarmee jouw kinderen ook. Verdienen die geen sterke en gezonde moeder? En uit deze situatie gehaald te worden. Wees daarin ook voor hen een voorbeeld (van een gezonde relatie en hoe om te gaan met anderen en verslavingen). 

Natuurlijk is het heel (emotioneel) onvolwassen zoals hij met deze situatie omgaat. Maar het laat ook zien dat hij niet geleerd heeft om het anders te doen. Dat hij veel verdriet, pijn, angst heeft. Misschien is het vrijen juist wel een manier om zich dan heel even veilig en geborgen te voelen. Even tegen het denken in voelen dat het goed is.

Maar ook dan: het is destructief. Het maakt de situatie moeilijker in plaats van beter. En daarom is begrenzen vanuit jou inderdaad heel erg hard nodig. Allereerst voor jouzelf. Maar het is ook de manier waarop jij hem kunt helpen. Hij heeft nu de keuze: ga ik destructief of constructief dit proces aan? Ga ik als slachtoffer door het leven of ga ik de pijn aankijken? Kijkt hij naar jou of is hij bereid om naast jou ook naar zichzelf te kijken. Jij kunt dat niet voor hem doen. Hij wel, maar waarschijnlijk wel met hulp. 

Je geeft zelf al aan dat zijn pijn over jouw affaire begrijpelijk is. En dat is ook zo. Maar wat hij heeft gedaan is voor jou heel pijnlijk (er niet voor je zijn, minimaal tot twee keer toe grenzen overschrijden, hoe hij nu met je omgaat). Wat nu gebeurt: de pijn wordt gewogen. Alsof het een erger is dan het ander. Hij mag voelen, vertellen en verwerken wat zijn pijn is. En jij wat jouw pijn is. Dat moet naast elkaar komen te staan. Maar niet op hetzelfde moment. Als het over zijn pijn gaat moet het daar even over gaan. Maar op een ander moment moet het ook over jouw pijn kunnen gaan.

GekkeHenkie100 schreef op 15-07-2024 om 23:23:

Natuurlijk is het heel (emotioneel) onvolwassen zoals hij met deze situatie omgaat. Maar het laat ook zien dat hij niet geleerd heeft om het anders te doen. Dat hij veel verdriet, pijn, angst heeft. Misschien is het vrijen juist wel een manier om zich dan heel even veilig en geborgen te voelen. Even tegen het denken in voelen dat het goed is.

Maar ook dan: het is destructief. Het maakt de situatie moeilijker in plaats van beter. En daarom is begrenzen vanuit jou inderdaad heel erg hard nodig. Allereerst voor jouzelf. Maar het is ook de manier waarop jij hem kunt helpen. Hij heeft nu de keuze: ga ik destructief of constructief dit proces aan? Ga ik als slachtoffer door het leven of ga ik de pijn aankijken? Kijkt hij naar jou of is hij bereid om naast jou ook naar zichzelf te kijken. Jij kunt dat niet voor hem doen. Hij wel, maar waarschijnlijk wel met hulp.

Je geeft zelf al aan dat zijn pijn over jouw affaire begrijpelijk is. En dat is ook zo. Maar wat hij heeft gedaan is voor jou heel pijnlijk (er niet voor je zijn, minimaal tot twee keer toe grenzen overschrijden, hoe hij nu met je omgaat). Wat nu gebeurt: de pijn wordt gewogen. Alsof het een erger is dan het ander. Hij mag voelen, vertellen en verwerken wat zijn pijn is. En jij wat jouw pijn is. Dat moet naast elkaar komen te staan. Maar niet op hetzelfde moment. Als het over zijn pijn gaat moet het daar even over gaan. Maar op een ander moment moet het ook over jouw pijn kunnen gaan.

Mooi gezegd. Kleine toevoeging, nooit het gesprek of intimiteit aangaan als er gedronken of geblowt is.. 

Wie herkent dat na vreemdgaan vriendschappen verloren zijn gegaan of familie weigert nog 1 woord te zeggen tegen je overspelige man of vrouw? 
Ondanks pogingen tot contact vanuit de dader.....
Een tweede kans krijgt hij of zij helaas niet meer 

LifeEvent! schreef op 28-07-2024 om 23:03:

Wie herkent dat na vreemdgaan vriendschappen verloren zijn gegaan of familie weigert nog 1 woord te zeggen tegen je overspelige man of vrouw?
Ondanks pogingen tot contact vanuit de dader.....
Een tweede kans krijgt hij of zij helaas niet meer

Dat is voor mij de reden geweest om geen vrienden/familie op de hoogte te brengen van het overspel van mijn man. Het geeft een heel eenzaam gevoel om dit voor mezelf te moeten houden, maar ik hoef in ieder geval niet te dealen met de meningen van anderen in mijn/onze omgeving. Het lijkt me ontzettend vervelend dat je daar mee te maken krijgt! En met vriendschappen bedoel je dan vriendschappen die jullie samen hadden? 

Wij hebben enkele mensen in vertrouwen genomen. Het is niet zo dat er geen woord gewisseld wordt, maar relaties zijn helaas veranderd. In een relatie is er duidelijk oordeel. Bij de enkele andere relaties vooral ongemak. Maar daardoor is het niet goed gelukt te steunen en steun te ontvangen. Ook niet erg, maar het is vervolgens niet goed gelukt dat te herstellen. Daar komt nog bij: in ons proces zijn we van alles aan het leren. Dat neem je natuurlijk mee mee in relaties. Dingen kunnen niet blijven zoals ze waren. Echt hogere wiskunde om elkaar in zo’n proces vast te houden. En ons dus helaas niet overal gelukt.

Dergelijke situaties kan je vergelijken met een rouwproces, zonder dat er iemand overleden is. Rauw, maar permanent. En dan moet je verder, los van wat er toen aan binding bestond. Terwijl je jezelf pijnlijk afvraagt, of de binding eigenlijk wel echt was.

Nee, dat herken ik absoluut niet. Mijn en zijn familie is gelukkig wel vergevingsgezind. En onze vriendenkring heeft er ook nooit problemen mee gehad om gewoon te blijven doen.

Ik zou zelf een hartig woordje wisselen met vooral familie van mijn kant als die geen contact meer met hem zouden willen. Ik zou dat zeer respectloos naar mij vinden. Het zou voelen alsof ze mij en mijn kinderen laten vallen, want ik heb ervoor gekozen met mijn man verder te gaan en vooral: ik heb ervoor gekozen om mijn kinderen geen scheiding aan te doen. Als familie dan weigert zich normaal te gedragen naar mijn man zorgen ze daarmee voor een onveilige omgeving voor mijn kinderen. Dan gaat toch echt mijn gezin voor (dat ik met zoveel pijn en moeite bij elkaar heb weten te houden) en zou ik het contact met die familieleden op een zeer laag pitje zetten.

Zoals ik al zei, in onze families is er gelukkig niemand die zich zo opstelt. Dat wil niet zeggen dat het in het begin niet ongemakkelijk was natuurlijk. Maar we zijn allemaal volwassen mensen en iedereen heeft gelukkig het beste met ons en ons gezin voor.

Misschien speelt een rol dat ik/wij vanaf het allereerste begin erg open zijn geweest naar onze familie en vrienden. Die hebben meegeleefd, aangehoord en gesteund in de lange tijd dat wij geworsteld hebben met onze relatie. Ik heb al die tijd intens gehoopt dat het goed zou komen tussen ons. Dus mijn familie was blij voor mij/ons dat dat ook de uitkomst was.

Toen we bezig waren met de scheiding heb ik ook aan mijn familie gevraagd om man gewoon netjes te blijven behandelen. Ik wilde voor de kinderen graag dat we nog veel samen konden blijven doen, zoals het vieren van feest- en verjaardagen. Gelukkig heeft mijn familie daarin mijn wens altijd gerespecteerd. Nu zijn we ruim 5 jaar verder, en volgens mij is er niemand die nog stilstaat bij wat er gebeurd is destijds.

Ik ben daar naar mensen die dichtbij staan gewoon open over geweest. Ik wil absoluut mensen waar ik van hou niet voorliegen of bedriegen. En dat is wat je doet. Mijn omgeving heeft recht op zijn eigen mening en dat moet partner ook gewoon accepteren. Iedereen gaat normaal met elkaar om. Maar natuurlijk is hun standpunt wel veranderd. Logisch dat is dat van jou toch ook? Je kunt hem nooit meer zien zoals daarvoor en hebt een andere relatie gekregen. Moet er niet aan denken voor de bühne een toneelspel te spelen. De hele wereld hoeft het niet te weten. Maar ik ga absoluut niet lopen liegen. Vreselijk vind ik dat! En daarnaast heb je ook gewoon steun en je verhaal kwijt kunnen. 

LifeEvent! schreef op 28-07-2024 om 23:03:

Wie herkent dat na vreemdgaan vriendschappen verloren zijn gegaan of familie weigert nog 1 woord te zeggen tegen je overspelige man of vrouw?
Ondanks pogingen tot contact vanuit de dader.....
Een tweede kans krijgt hij of zij helaas niet meer

Accepteren zoals het is. Jij hebt jouw keuze gemaakt en uiteindelijk draaien mensen op termijn vaak wel bij. In religieuze kringen is dat vaak wel anders weet ik. Jouw omgeving mag ook gewoon zijn mening hebben. Dat staat ze toch vrij? Ik zou het onvolwassen vinden maar geen reden om mijn eigen familie maar voor de gek te houden (want dat is wat je anders zou doen. Liegen tegen je eigen familie of dierbaren kan echt niet).