Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 27-08-2024 om 14:04:
[..]
Ik, maar om eens een voorbeeld te noemen: ik weet al 2 maand lang dat ze naar een feest gaat met de vrouwen van mijn vriendengroep. Dat weet ik echter, omdat ik dat van 1 van mijn maten gehoord heb. Van haar zelf nog niks. Nou is dat op zichzelf staand niet zon probleem, maar dat was voor ons een afspraak: tuurlijk zullen de eerste keren dat je zonder mij op pad gaat moeilijk zijn, maar wees er open en eerlijk over dan kan ik me er in elk geval op voorbereiden.
Dat is voor haar waarschijnlijk beklemmend gedrag geweest die zij (onbewust) voelde. Jij had geen 100% vertrouwen in haar wat ik natuurlijk heel goed snap. Dan raak je het gevoel kwijt en daar kunnen geen vakanties samen tegenop.
Toch blijf ik erbij ga eens voelen 3 maanden hoe het echt is zonder elkaar. Toevallig heb ik een vriendin die nu sinds vorige week apart woont. Het grappige is de vorige bewoonster had er ook 3 maanden gezeten en nu ook weer terug naar haar man. Het heeft verder niks met je grens te maken. Die ligt er nu duidelijk.
Overigens zet je wel de scheiding uiteraard in. En wat ik hier lees pleister er rustig 't.o.v. in 1 keer vind ik onzin. Sommige zijn al na 3 maanden over hun scheiding andere pas na 3 jaar.
Renate46 schreef op 27-08-2024 om 18:24:
[..]
Dat is voor haar waarschijnlijk beklemmend gedrag geweest die zij (onbewust) voelde. Jij had geen 100% vertrouwen in haar wat ik natuurlijk heel goed snap. Dan raak je het gevoel kwijt en daar kunnen geen vakanties samen tegenop.
Toch blijf ik erbij ga eens voelen 3 maanden hoe het echt is zonder elkaar. Toevallig heb ik een vriendin die nu sinds vorige week apart woont. Het grappige is de vorige bewoonster had er ook 3 maanden gezeten en nu ook weer terug naar haar man. Het heeft verder niks met je grens te maken. Die ligt er nu duidelijk.
Die vakantie samen was natuurlijk ook niet om weer nader tot elkaar te komen ofzo. Dat is gewoon onze jaarlijkse vakantie.
Overigens zal het best dat ze dat beklemmend vind, maar dat was een voorwaarde van mij. Ik had geen zin om dingen te gaan verbieden en wou zo veel mogelijk een normale relatie, maar heb wel duidelijk aangegeven waar in ik hulp van haar nodig had.
In elk geval bedankt voor de tip, maar die 3 maanden apart hoeft van mij echt niet. Ik ben klaar om te gaan scheiden.
@roodvruchtje: zo had ik het ook niet opgevat hoor.
LifeEvent! schreef op 27-08-2024 om 10:14:
[..]
Daarover lees ik wel eens verhalen dat moeders en vaders hun kinderen in de steek laten door totale verstandsverbijstering. Dan denk ik "er lijkt wel een ander in haar hoofd (lijf) te zijn.
Er hoeft nog niet eens een andere partner te zijn. Een vriendin van mij die dus nu apart woont wil zich opnieuw uitvinden lijkt het. Echte midlifecrisis. Wil naar festivals, drank/xtc, boot, een mini. Wil veel vriendinnen hebben en gezien worden enz enz. Ze was altijd een soort "theemuts". Haar kinderen van 16 en 19 zijn maar lastig en haar man beklemt haar. Tsja heb het wel diep in mijn hart met haar man te doen.
Renate46 schreef op 27-08-2024 om 18:24:
[..]
Dat is voor haar waarschijnlijk beklemmend gedrag geweest die zij (onbewust) voelde. Jij had geen 100% vertrouwen in haar wat ik natuurlijk heel goed snap. Dan raak je het gevoel kwijt en daar kunnen geen vakanties samen tegenop.
Toch blijf ik erbij ga eens voelen 3 maanden hoe het echt is zonder elkaar. Toevallig heb ik een vriendin die nu sinds vorige week apart woont. Het grappige is de vorige bewoonster had er ook 3 maanden gezeten en nu ook weer terug naar haar man. Het heeft verder niks met je grens te maken. Die ligt er nu duidelijk.
Overigens zet je wel de scheiding uiteraard in. En wat ik hier lees pleister er rustig 't.o.v. in 1 keer vind ik onzin. Sommige zijn al na 3 maanden over hun scheiding andere pas na 3 jaar.
Huh? Over die pleister eraf trekken staat totaal los van verwerking van een scheiding hoor. Als je na 3 maanden al over je scheiding heen bent, dan heeft het sowieso al nooit zo diep gezeten natuurlijk 🥴
RoodVruchtje schreef op 27-08-2024 om 19:54:
[..]
Huh? Over die pleister eraf trekken staat totaal los van verwerking van een scheiding hoor. Als je na 3 maanden al over je scheiding heen bent, dan heeft het sowieso al nooit zo diep gezeten natuurlijk 🥴
Dat is een aanname. Iedereen is anders en daar bestaan geen standaarden van.
Elpisto schreef op 27-08-2024 om 18:37:
[..]
Die vakantie samen was natuurlijk ook niet om weer nader tot elkaar te komen ofzo. Dat is gewoon onze jaarlijkse vakantie.
Overigens zal het best dat ze dat beklemmend vind, maar dat was een voorwaarde van mij. Ik had geen zin om dingen te gaan verbieden en wou zo veel mogelijk een normale relatie, maar heb wel duidelijk aangegeven waar in ik hulp van haar nodig had.
In elk geval bedankt voor de tip, maar die 3 maanden apart hoeft van mij echt niet. Ik ben klaar om te gaan scheiden.
@roodvruchtje: zo had ik het ook niet opgevat hoor.
Ik begrijp goed dat je de grens trekt en niet de tip van ga x tijd separaat wonen, opvolgt. Ik merkte ook dat onze relatie niet meer onvoorwaardelijk is. Ik vind dat logisch. En sterk dat je jouw grens bewaakt. Ik ben wel benieuwd of er twijfelmonenten komen. Of boosheid. Of dit ook soort rouw curve volgt.
Anna Cara schreef op 29-08-2024 om 04:10:
[..]
Ik begrijp goed dat je de grens trekt en niet de tip van ga x tijd separaat wonen, opvolgt. Ik merkte ook dat onze relatie niet meer onvoorwaardelijk is. Ik vind dat logisch. En sterk dat je jouw grens bewaakt. Ik ben wel benieuwd of er twijfelmonenten komen. Of boosheid. Of dit ook soort rouw curve volgt.
Tuurlijk zullen die komen, maar daar moeten we allebei gewoon mee leren om gaan. Het is in die zin even schakelen: we doen al meer zonder elkaar en bijvoorbeeld in de slaapkamer slapen we allebei nu met kleren aan. Dat is best een gekke gewaarwording op zich, maar goed.
De boosheid over wat ze gedaan heeft was wel al redelijk weg. Ik heb ergens wel wat boosheid over dat het uiteindelijk allemaal voor niks geweest is. Maar dat is natuurlijk niet rationeel. Rationeel gezien heeft het juist heel veel nut gehad, want 1,5 jaar geleden was ik niet helemaal in de stemming die ik nu ben, om het maar zo te noemen.
Elpisto schreef op 29-08-2024 om 07:37:
[..]
De boosheid over wat ze gedaan heeft was wel al redelijk weg. Ik heb ergens wel wat boosheid over dat het uiteindelijk allemaal voor niks geweest is. Maar dat is natuurlijk niet rationeel. Rationeel gezien heeft het juist heel veel nut gehad, want 1,5 jaar geleden was ik niet helemaal in de stemming die ik nu ben, om het maar zo te noemen.
1,5 jaar geleden was je er nog niet klaar voor.
Flanagan schreef op 29-08-2024 om 07:58:
[..]
1,5 jaar geleden was je er nog niet klaar voor.
Ja en nee. Of ik er nu ook echt klaar voor ben zal de tijd leren: ik verlies wel echt mijn maatje. Waar andere leden van mijn vriendengroep vooral elk weekend met elkaar willen zitten, zijn wij altijd wel een heel hecht kliekje geweest. We verkozen samen zijn en/of iets doen eigenlijk altijd boven de deur uit gaan. Dat moeten missen zal wel schakelen worden.
Ik denk dat ik destijds, met de woede van alles wat ze me destijds aandeed, heel veel moeite zou hebben gehad om een scheiding fatsoenlijk in te gaan.
Die woede is er nu niet.
Elpisto schreef op 29-08-2024 om 09:37:
[..]
Ik denk dat ik destijds, met de woede van alles wat ze me destijds aandeed, heel veel moeite zou hebben gehad om een scheiding fatsoenlijk in te gaan.
Die woede is er nu niet.
Ik denk dat dat heel veel waard is, zo kun je hopelijk een goed "na-huwelijk" vormgeven waar vooral de kinderen heel veel baat bij gaan hebben.
Je klinkt vastberaden en realistisch, zonder wrok. Je hebt destijds jezelf beloofd dat dit wel een eenmalig iets zou zijn, en je blijft nu trouw aan jezelf door niet weer een nieuwe kans te geven.
Persephone schreef op 29-08-2024 om 10:27:
[..]
Ik denk dat dat heel veel waard is, zo kun je hopelijk een goed "na-huwelijk" vormgeven waar vooral de kinderen heel veel baat bij gaan hebben.
Je klinkt vastberaden en realistisch, zonder wrok. Je hebt destijds jezelf beloofd dat dit wel een eenmalig iets zou zijn, en je blijft nu trouw aan jezelf door niet weer een nieuwe kans te geven.
Dat denk ik inderdaad ook. Vandaar dat we dit moment ook aangrijpen.
Ik ben ook vastberaden. Dat maakt het niet makkelijker, maar wel overzichtelijker: ik hoef deze keer niet mijn energie in haar te steken, maar kan het gewoon in mezelf steken. Alles ging destijds op haar voorwaarden omdat ik maar geen ruzie wou en die druk ligt er nu niet. Dat maakt het een stuk makkelijker om gewoon te doen waar ik mezelf goed bij voel.
Uiteindelijk gaan relaties kapot. Dat gebeurd. Eerlijk gezegd had ik verwacht na 2 jaar geleden dat we alles wel aan zouden kunnen, maar de realiteit is dat ze nog steeds zo moeilijk praat als 2 jaar geleden. Dat werkt gewoon niet langer. En daar moet je dan ook eerlijk in zijn.
Dus, positief vooruit. Nu alleen nog gaan zitten met het hoe en wat: zelf wil ze dat voor zich uit schuiven en de kinderen nog niet informeren, maar echt een gesprek er verder over hebben is ook nog niet gelukt. Ze wil het nog met niemand delen.
Elpisto schreef op 29-08-2024 om 11:46:
[..]
Dat denk ik inderdaad ook. Vandaar dat we dit moment ook aangrijpen.
Ik ben ook vastberaden. Dat maakt het niet makkelijker, maar wel overzichtelijker: ik hoef deze keer niet mijn energie in haar te steken, maar kan het gewoon in mezelf steken. Alles ging destijds op haar voorwaarden omdat ik maar geen ruzie wou en die druk ligt er nu niet. Dat maakt het een stuk makkelijker om gewoon te doen waar ik mezelf goed bij voel.
Uiteindelijk gaan relaties kapot. Dat gebeurd. Eerlijk gezegd had ik verwacht na 2 jaar geleden dat we alles wel aan zouden kunnen, maar de realiteit is dat ze nog steeds zo moeilijk praat als 2 jaar geleden. Dat werkt gewoon niet langer. En daar moet je dan ook eerlijk in zijn.
Dus, positief vooruit. Nu alleen nog gaan zitten met het hoe en wat: zelf wil ze dat voor zich uit schuiven en de kinderen nog niet informeren, maar echt een gesprek er verder over hebben is ook nog niet gelukt. Ze wil het nog met niemand delen.
Mijn ervaring is zo snel mogelijk samen afspraken maken. Ga in Nederland naar jullie financieel adviseur en laat uitrekenen wat er mogelijk is. Wie kan in het huis blijven bijvoorbeeld. En hoe zit het met alimentatie en ouderschap. Jij kunt alvast een standaard ouderschapsplan invullen. En dan kan zij ernaar kijken.
Ik zou de kinderen pas informeren als jullie de belangrijkste zaken geregeld hebben. Kinderen willen duidelijkheid en antwoorden op hun vragen. Maar het staat jou natuurlijk vrij bepaalde mensen in je omgeving in vertrouwen te nemen. Jij hebt hun steun hard nodig! Uiteindelijk is het nu ieder voor zich. Jullie gaan samen de scheiding regelen maar je bent niet meer verantwoordelijk voor elkaar. Maak heel duidelijk dat van afstel geen uitstel komt en dat dit gaat gebeuren wat zij ook doet. Dus neem zelf initiatief. Mijn ervaring is dat een langdurige scheiding alleen maar pijnlijk is. De echte verwerken komt als alles geregeld is en ieder een eigen plek heeft.
Izza schreef op 29-08-2024 om 12:33:
[..]
Mijn ervaring is zo snel mogelijk samen afspraken maken. Ga in Nederland naar jullie financieel adviseur en laat uitrekenen wat er mogelijk is. Wie kan in het huis blijven bijvoorbeeld. En hoe zit het met alimentatie en ouderschap. Jij kunt alvast een standaard ouderschapsplan invullen. En dan kan zij ernaar kijken.
Ik zou de kinderen pas informeren als jullie de belangrijkste zaken geregeld hebben. Kinderen willen duidelijkheid en antwoorden op hun vragen. Maar het staat jou natuurlijk vrij bepaalde mensen in je omgeving in vertrouwen te nemen. Jij hebt hun steun hard nodig! Uiteindelijk is het nu ieder voor zich. Jullie gaan samen de scheiding regelen maar je bent niet meer verantwoordelijk voor elkaar. Maak heel duidelijk dat van afstel geen uitstel komt en dat dit gaat gebeuren wat zij ook doet. Dus neem zelf initiatief. Mijn ervaring is dat een langdurige scheiding alleen maar pijnlijk is. De echte verwerken komt als alles geregeld is en ieder een eigen plek heeft.
Bedankt voor de tip. Dat is eigenlijk ook het liefst wat ik wil, maar ze wil het zelf aan niemand vertellen en nog een tijd samen wonen.
Een van de rode vlaggen wat mij betreft, alsof niemand wat in de gaten mag hebben en ze daardoor met haar gedrag niet opvalt. De vorige keer viel dat onze vrienden namelijk wel op. Alsof ze rustig haar gevoelens voor die ander wil ontdekken, zonder tussenkomst van iemand anders.
Ik had voor mezelf al voorgenomen om inderdaad vanavond even te gaan zitten: let wel, zij kwam met de scheiding aan zetten en wil verder niks meer. Ik zou er altijd in die zin voor blijven vechten, alleen xoe ik dat niet meer alleen en door de rode vlaggen dat er weer wat aan de hand is, vind ik een scheiding prima.
Dus ik ga inderdaad vragen of we vAnvond even kunnen gaan zitten over wat nu precies de plannen zijn. Ik heb de vorige keer al heel veel opgezocht en weet daarom al redelijk hoe ik het graag zou zien. Maar zelf komt ze niet verder dan: we gaan uit elkaar.
We kunnen overigens allebei niet in de woning blijven. Betaaltechnisch wel, maar we krijgen allebei de hypoyheek niet op 1 naam, laat staan de overwaarde ( 250k plus) te betalen aan de ander.
Voor mij zou dit in de niet al te nabije toekomst wel kunnen lukken, omdat ik vanaf volgend jaar mede eigenaar wordt van een bedrijf.
Alimentatie is niet aan de orde: we verdienen hetzelfde op een paar tientjes na en het liefste zou ik zelf zien dat we co ouderschap nemen met daarbij een kind rekening. Lijkt me redelijk schappelijk. Maar goed, ik heb geen idee of ze daar zelf al over nagedacht heeft.
Ik heb even niet helder hoe oud jullie kinderen zijn, Elpisto, maar je zou ook nog kunnen denken aan birdnesten (ervan uitgaande dat de kinderen nog jong zijn). Co-ouderschap en birdnesten met een ex-partner waar je nog mee door een deur kunt, lijkt mij ideaal.
Overigens zou ik nooit akkoord gaan met voorlopig samenwonen en niemand vertellen wat er speelt. Dan kom je denk ik in een heel erg raar vacuum of paralelle werkelijkheid terecht, en dat lijkt me het recept om alsnog een hekel aan elkaar te krijgen, en dan is het wel gedaan met dat mooie na-huwelijk.
