8 oktober 2012 door Henk Boeke
De Consumentenbond publiceerde een prima gids over E-nummers, zoals kleurstoffen, geurstoffen en smaakmakers. Informatief en lekker leesbaar!
"Kijk op een willekeurig voedingsetiket en de kans is groot dat er E-nummers op zijn vermeld: toegevoegde hulpstoffen die er onder meer voor zorgen dat het eten z'n smaak behoudt en niet bederft. Maar waar staan al die E-nummers voor en hoe (on)gezond zijn ze eigenlijk?"
Zo begint de Mini-gids E-nummers van de Consumentenbond, die je tot en met 19 oktober gratis kunt aanvragen. Deze brochure van 40 pagina's vertelt álles over die E-nummers, en hij doet dat ontzettend goed. Helder, begrijpelijk, genuanceerd, en ook nog eens heel aantrekkelijk. Af en toe zelfs hilarisch, als er beschreven wordt hoe ze een cake probeerden te bakken met de suikervervanger stevia (E960). Dat werd dus meer een soort boterkoek.
De brochure is meer dan een droge opsomming van E-nummers en wat ze betekenen. Ook de bijbehorende verhalen komen aan de orde. Zoals de discussie over zoetstoffen (is aspartaam nou wel of niet kankerverwekkend?) en de discussie over kleurstoffen in snoepjes (worden kinderen daar nou wel of niet druk van?)
En natuurlijk wordt nog eens duidelijk uitgelegd dat E-nummers alleen maar bedoeld zijn als handige afkorting voor hulpstoffen, die ook lang niet allemaal synthetische viezigheid zijn. Denk aan doodnormale producten als zetmeel (E1400 tot E1451) en vitamine C (E300).
Als geïnteresseerde leek wist ik het eigenlijk allemaal al, maar ik kwam toch nog nieuwe dingen tegen. Bijvoorbeeld dat E-nummers (althans, de stoffen waar ze voor staan) in principe geen allergieën kunnen veroorzaken omdat allergieën alleen veroorzaakt kunnen worden door eiwitten, en die zitten – op een paar exotische uitzonderingen na – niet in E-nummers.
Ook een leuk weetje, vooral voor de (strikte) vegetariërs onder ons: let op bij E120. Dat is een rode kleurstof die gewonnen wordt uit gedroogde luizen.
Voor zover we konden nagaan klopt alle informatie als een bus, al klonk dit nogal raar: "Met citroensap voorkom je dat net geschilde appelen voor de appeltaart bruinkleuren; dat komt door de vitamine C in citroensap, wetenschappelijke naam 'ascorbinezuur'". Laat ik nou altijd gedacht hebben dat dat bruinkleuren (oxideren) voorkomen wordt door zuur in het algemeen, dus dat het net zo goed het citroenzuur kan zijn...
Toch maar even uitgeprobeerd. Ik sneed een appel doormidden, en behandelde de ene helft met witte-wijnazijn en de andere helft met sushi-seasoning oftewel rijstazijn. Beide azijnsoorten bevatten geen vitamine C (wijnazijn misschien een heel klein beetje, vanwege de druiven, maar rijstazijn toch zeker niet.) En zie: na een uur waren beide appelhelften nog steeds even blank als vlak na het doorsnijden. Nou ja, bijna. De rijstazijn deed het een fractie beter dan de witte-wijnazijn, waarschijnlijk vanwege het verschil in zuurgraad.
Maar verder is het een prima gids, waar je erg vrolijk van wordt en veel van opsteekt. Een echte aanrader.
Zin en onzin over veiligheid
Consumentenbond, 2012
Gratis bestellen t/m 19 oktober 2012
