Anna Maria: 'Slaapgebrek brak me als moeder: pas toen ik alle adviezen losliet, werd het beter'
Anna Maria dacht dat het erbij hoorde. Dat gebroken nachten normaal waren in het jonge moederschap. Maar toen haar dochter na jaren nog steeds slecht sliep, raakte ze uitgeput, fysiek én emotioneel. In dit eerlijke en rauwe verhaal vertelt ze hoe slaaptekort haar leven overnam, waarom alle adviezen haar alleen maar verder van zichzelf brachten, en hoe het pas beter werd toen ze haar eigen gevoel ging volgen.
De geboorte van mijn dochter vijf jaar geleden verliep niet vlekkeloos. Ze had er zelfs een blessure aan overgehouden, wat vervolgens anderhalf jaar fysiotherapie nodig had om te genezen. Of dat de reden was voor haar onrustige slaap zullen we nooit weten. Dat ze nu nog steeds moeite heeft met slapen door hoe wij ermee omgingen, daar twijfel ik geen seconde aan.
Als nieuwe ouders hadden we geen idee wat we precies konden verwachten. Ieder kind is anders, dus je moet maar afwachten hoe het gaat. Onze dochter was meteen al onrustig wat betreft de fles. Om de drie uur voeden haalden we vaak niet; ze leek veel meer trek te hebben. En daardoor sliep ze ook niet volgens het 'schema'. We probeerden de gulden middenweg te vinden tussen haar wat extra voeding te geven en zo nu en dan het huilen maar te doorstaan. Met anderhalf jaar had ze nog steeds 's nachts een fles warme melk nodig.
Oververmoeid en radeloos
We werden erg krampachtig als het om slapen ging. We waren oververmoeid en radeloos. En dus luisterden we naar alle adviezen. We hebben advies gevraagd aan vrienden en familie, Google, alle fora die ik maar kon vinden, het consultatiebureau, slaapcoaches en noem maar op.
We zijn op advies gestopt met haar melk te geven in de nacht, want daar zou ze aan gewend zijn. Dat leverde uren huilen midden in de nacht op. We hebben haar 's nachts getroost. Maar daarvan zeiden ook veel mensen dat je dat niet moest doen, want dan went ze eraan. Dus hebben we haar ook twee nachten laten huilen. Mijn hart brak, ik zat bomvol stress, maar na twee nachten werd het wel rustiger. Tot een paar nachten later het weer als vanouds was.
Maar 4 tot 6 uur slaap per nacht
Ik denk dat ik de eerste jaren zo'n 4-6 uur per nacht sliep. Waarbij 6 uur meer de uitzondering dan de regel was.
Op een gegeven moment sliep ze 's nachts door, maar heeft ze een lange periode moeite gehad met in slaap vallen. En daarna weer een periode dat ze rond 5 uur wakker was. En al deze periodes hebben elkaar, en nog steeds, afgewisseld.
Niet alleen zet het je relatie onder spanning, omdat je het simpelweg niet meer weet, het heeft ook een enorm effect op alle andere relaties. Als ik wel naar bepaalde adviezen luisterde, voelde ik me er niet goed bij. Luisterde ik er niet naar, dan 'was het ook wel onze eigen schuld omdat we het gedrag toelieten'. Dus op een gegeven moment praat je er liever niet meer over.
Nu heb ik een eigen PR-bureau, wat aan de ene kant fijn is want je kunt zo nu en dan wat extra ruimte pakken. Aan de andere kant ligt er ook een enorme verantwoordelijkheid. Waardoor je scherp wilt zijn voor je klanten en je werknemers.
Het dieptepunt
Mijn dieptepunt was dat ik mijn dochter zo'n 2 jaar geleden om 5 uur 's nachts 1 minuut buiten heb gezet omdat ze niet meer wilde slapen. Ik was zo gefrustreerd en getriggerd en oververmoeid dat ik mezelf niet meer in de hand had. Want ze hoorde toch echt te slapen, want dat is wat alle experts mij vertelden. Het heeft daarna nog een jaar geduurd tot het lukte om haar moeite met slapen los te laten. Wil ze niet alleen in slaap vallen omdat ze bang is? Dan blijf ik bij haar. Nachtmerries? Ik blijf bij haar tot ze slaapt, of ze mag bij ons in bed verder slapen. Om 5 of 6 uur wakker? Prima, ga maar spelen.
En pas nu we het loslaten, slaapt ze zelf ook beter. Ze is minder angstig. Wordt bijna niet meer wakker in de nacht. En ze is nu meestal tussen 6.15 en 7.30 uur wakker.
Wat ik heb gemist in de eerste jaren is dat mensen hebben benadrukt dat je moet doen wat voor jou goed voelt. Er zijn zo enorm veel oordelen, waardoor het voelt alsof bijna iedereen het beter weet. Maar jij bent de ouder, en als jij relaxt bent, wordt je kind dat ook. Dus als jij krampachtig adviezen opvolgt, dan voelt je kindje, hoe oud of jong ook, dat meteen.
Laat verwachtingen los
Daarnaast is het veel makkelijker om met slaaptekort om te gaan als je loslaat hoe je denkt dat het hoort. Omdat je dan niet meer een slachtoffer bent, maar je pakt de regie. Het is wat het is. In het weekend mogen de kinderen zelf naar beneden en zetten ze de tv aan; wij slapen dan nog even een uurtje. Doordeweeks gaan ze naar beneden om te spelen; wij blijven nog even liggen. En 's avonds ga ik rond 21.30 uur naar bed. Met een beetje geluk slaap ik dan zo'n 7 uur, wat voor nu voldoende is.
En tot slot, gun jezelf rust. Je bent geen superman of -woman, probeer dat ook niet te zijn. Doe overdag een dutje als je het niet meer trekt. Laat je kind bij je slapen als dat voor jullie werkt. Vraag adviezen, Google, bezoek fora, maar bepaal zelf wat je wilt toepassen en op welke manier. Pas dan wordt het makkelijker. En zorg ervoor dat jij meer slaapt, want dan wordt het leven toch echt beter.
