Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
8 mei 2025
Het begon misschien met een voetbalweddenschap. Of een online pokerspelletje dat er leuk uitzag op een regenachtige avond. Gewoon voor de lol, om te ontspannen. Maar ergens onderweg is het veranderd. De spanning werd belangrijker dan de ontspanning. Het gokken werd vaker, langer, stiekemer. En het moment dat je jezelf afvroeg: “Ben ik gokverslaafd?” liet eigenlijk niet lang op zich wachten.
Als ouder wil je sterk zijn. Aanwezig. Betrouwbaar. Je regelt het huishouden, haalt kinderen op, plant ouderavonden en zorgt voor structuur. Maar ondertussen draag je iets met je mee dat je liever verbergt. Een gewoonte die je niet zomaar loslaat. En dat is het lastige: je weet ergens dat je niet meer zélf bepaalt wanneer je speelt. En toch blijf je het doen. Omdat het werkt. Even. Tot het niet meer werkt. En je alleen nog maar bezig bent met herstellen van de schade die het veroorzaakt.
Van alle vormen van verslaving is gokken misschien wel de meest onzichtbare. Geen geur. Geen sporen. Geen direct fysiek verval. Maar juist daardoor kan het jarenlang doorgaan zonder dat iemand het weet. En dat maakt het extra pijnlijk. Want je voelt je schuldig, maar je weet ook: je moet doorgaan. Je kinderen rekenen op je, je werk vraagt om focus, je relatie verdient eerlijkheid.
En toch schuif je dat alles aan de kant wanneer je inlogt. Even nog één keer. Nog een kans. Nog een draai. Je weet heus dat het fout kan gaan. En tóch is er steeds die hoop, die kick, dat gevoel van controle. Terwijl je diep vanbinnen beseft dat het je controle allang heeft overgenomen.
Voor veel ouders komt er een moment dat het dubbel leven niet meer houdbaar is. Niet altijd door een grote fout, maar soms door iets kleins. Een kind dat vraagt waarom je zo afwezig bent. Een partner die zegt dat je afstandelijk bent geworden. Een gemiste afspraak. Of simpelweg het besef dat je elke avond opgaat in iets waar je overdag spijt van hebt.
Wat het extra ingewikkeld maakt, is dat je ook een voorbeeldrol hebt. Je wilt niet alleen stoppen voor jezelf, maar ook omdat je ziet wat je gedrag uitstraalt. En precies dat maakt het zo belangrijk om dit bespreekbaar te maken. Niet alleen in de media, maar juist binnen gezinnen. Binnen relaties.
Volgens het Trimbos-instituut worstelen steeds meer mensen met gokgedrag, vooral in de online wereld waar 24/7 toegang mogelijk is. Ze benadrukken dat gokverslaving vaak gepaard gaat met schaamte, isolatie en het gevoel dat niemand écht begrijpt hoe sterk de drang kan zijn.
Je hoeft niet alles meteen op tafel te leggen. Je hoeft niet van vandaag op morgen te stoppen. Maar je kunt wél beginnen met iets erkennen. Dat dit niet is hoe je wilt leven. Dat je geen ouder wilt zijn die met z’n hoofd elders zit. Dat je liever aan tafel zit met je kinderen dan met een app open op je telefoon.
Er zijn plekken waar je met die gedachte iets kunt doen. Je kunt, bijvoorbeeld, op de website van connection-sggz.nl lezen hoe anderen de eerste stap hebben gezet. Niet met pasklare antwoorden, maar met eerlijke verhalen. Soms zie je daarin jezelf terug. En soms is dat precies genoeg om in beweging te komen.
Sommige ouders kiezen er bewust voor om tijdelijk uit hun eigen omgeving te stappen, om echt afstand te nemen van de situatie. Een verslavingsafkickkliniek biedt dan rust, ruimte en begeleiding. Niet om je op te sluiten, maar om je op adem te laten komen. Om te onderzoeken wat je nodig hebt, los van alle druk van thuis.
Het ouderschap stelt al hoge eisen. Je moet organiseren, luisteren, begeleiden, uitleggen. Daar bovenop nog een verslaving dragen, is slopend. En toch gebeurt het vaker dan we denken. Niet omdat ouders slecht zijn, maar omdat ze mensen zijn. Kwetsbaar, met zorgen, met patronen. En soms met coping die niet meer helpend is.
Misschien is het tijd dat we stoppen met doen alsof ouders altijd alles moeten kunnen. Misschien begint echte verantwoordelijkheid juist bij zeggen: “Ik heb het even niet onder controle.” En misschien mag je die ruimte voor jezelf ook nemen. Juist omdat je ouder bent.
Gokken lijkt iets onschuldigs, iets wat anderen ook doen. Maar als jij voelt dat het je uitput, je verlamt of je vervreemdt van wie je wilt zijn, dan is dat genoeg reden om opnieuw te beginnen. Niet pas als alles misgaat. Maar juist nu, terwijl er nog zoveel te herstellen valt.
Niemand anders hoeft het te zien of te snappen. Zolang jij weet wat er speelt, heb je al iets in handen. En vanaf daar kun je, op jouw tempo, richting kiezen. Soms stil. Soms samen.
