13 januari 2021 door Karin Schrijver
Als eerst wens ik je een gelukkig nieuwjaar natuurlijk! Dat al je wensen en dromen uit mogen gaan komen voor het komende jaar. Ik heb genoten van oud en nieuw, al was ik ook aardig gesloopt op de avond zelf. Ik heb twee lange dagen gewerkt in de winkel waar ik parttime werk en het was druk. Ik heb ze maar niet meer geteld, maar we hebben veel oliebollen over de toonbank geschoven dit jaar. Maar ik heb het gehaald en ondanks dat ik bijna in slaap viel, zag ik de klok op 12 uur springen. Welkom 2021.
Als jong meisje zag ik de klok niet verspringen naar 12 uur, maar zat ik op het toilet. Van de stress en spanningen moest ik altijd overgeven. Mijn moeder maakte me meestal rond half 12 wakker, zodat ik het vuurwerk kon zien. Maar juist daardoor werd ik uit mijn ritme gehaald en was mijn lichaam overstuur hiervan. Een uur later kon ik weer naar bed en het vuurwerk kon mij gestolen worden. Toen ik een jaar of tien was, werd dit langzaam beter. Mede omdat ik toen op kon blijven en niet in mijn slaap gestoord werd.
Rond mijn twintigste vierde ik oud en nieuw in de discotheek met mijn vrienden en stond ik niet meer stil bij de spanningen en stress rondom de jaarwisseling. De alcohol zal daarin vast een rol gespeeld hebben. Toch bleef de jaarwisseling niet mijn favoriete moment van het jaar. Ik zou liever, net als mijn opa altijd deed, gewoon om 10 uur naar bed gaan en op 1 januari wakker worden. Het is gewoon een dag net als alle andere dagen, zei mijn opa dan.
De jaarwisseling van 31 december 2007 deed ik precies dat. Robin en ik waren bij mijn broertje en zijn vriendin geweest om wat te eten. Daarna nog wat kletsen en om 9 uur reed ik met mijn zoon naar huis toe. Robin was moe en hangerig en ik wilde hem liever thuis op bed leggen. Dit was mijn eerste oud en nieuw die ik alleen zou vieren. Mijn ex-man en ik hadden een half jaar daarvoor besloten uit elkaar te gaan en ik woonde sindsdien alleen met Robin in ons gezamenlijke huis.
Om 10 uur lagen we in bed. Robin lag bij mij in bed, zodat ik hem rond 12 uur makkelijker in de gaten kon houden of hij wakker zou worden van het vuurwerk. Ik had de rolluiken dicht gedaan en ben snel na Robin ook in slaap gevallen. Om iets over 12 werd ik wakker van het vuurwerk en ik heb mij nog nooit zo eenzaam gevoeld. Daar lag ik dan helemaal alleen met een tweejarige in bed, te wachten tot de herrie zou ophouden. Ik had geen enkele reden om iets te vieren. Ik kon alleen maar huilen. Om half 1 ben ik weer in slaap gevallen. Robin is niet eens wakker geworden.
Bizar om daar nu aan terug te denken. De tranen schieten in mijn ogen omdat dat gevoel weer even naar boven komt. Het was een jaar van pijn, verdriet en tijd om te helen. 2008 bracht veel verandering en zo ook voor het oud en nieuw moment. Ik sta nog steeds niet te juichen, maar ik trek het beter dan voorheen.
Ook met oud en nieuw doen we nu waar we zin in hebben. En dat kan helemaal opgedoft zijn, naar iemand toe gaan of thuis blijven en een pyjama avond houden. Of een mix van alles. Ik weet nu dat oud en nieuw een moment is van loslaten en vertrouwen. Het oude jaar loslaten en dankbaar zijn voor alle lessen en mooie momenten die het heeft gegeven. Het nieuwe jaar verwelkomen en vertrouwen hebben in al het moois wat voor je klaar staat.
Ondanks dat ik moe was, heb ik van deze avond genoten. Samen hebben we afgeteld en elkaar een dikke knuffel gegeven om 12 uur. We wensten elkaar een gelukkig nieuwjaar, klonken met nep bubbels in veel te fancy glazen en liepen erna snel naar boven. Waar we op mijn slaapkamer, door het raam, naar het vuurwerk keken. Want ondanks alles waren er toch een paar mooie pijlen te zien.
Een nieuw jaar. Een nieuw hoofdstuk. Een nieuwe kans. Ik wens je een gelukkig, gezond, liefdevol en mooi nieuwjaar, ook namens Robin.
Liefs Karin en Robin
