Angst niet zwanger kunnen worden

Wat zit er achter je gedachte dat zwanger een prestatie is?
Het is niet zoals goed presteren op het werk of een sportwedstrijd winnen. 

Je kunt de kans op zwanger worden vergroten door te vrijen rond je ovulatie i.p.v. gewoon random maar verder is het een kwestie van geluk hebben.

Ik ken genoeg mensen die ook met PCOS zwanger geworden zijn. Je ovuleert dan volgens mij minder vaak en minder regelmatig maar je hoeft er nu nog niet van uit te gaan dat je onvruchtbaar bent.

Ik hoop voor je dat je het een beetje los kunt laten.

Mijn verhaal is bijna identiek aan dat van jou! Toen ik een jaar of 24 was stopte ik met de pil, omdat ik van die hormonen af wou. Na een half jaar was ik nog niet ongesteld, dus via de huisarts bij de gynaecoloog terecht gekomen. Die stelde PCOS vast, en zei niet te lang te wachten met een evt kinderwens. Die woorden hakten er bij mij ook stevig in. Ik had toen al een paar jaar een relatie met mijn huidige man, en wij zijn toen eigenlijk 'gedwongen' gaan nadenken over hoe wat en wanneer qua kinderen. Uiteindelijk toen we ons huisje boompje beestje een beetje op orde hadden (ik was inmiddels 28) besloten we ervoor te gaan. Ik was zooo gespannen, ik gebruikte vanaf dat moment meteen ovulatietesten, hield mijn temperatuur dagelijks bij om mijn eisprong te vinden, en bam. In 2 maanden zwanger. 

Achteraf is natuurlijk makkelijk praten, maar ik vind het achteraf wel jammer dat ik niet wat meer kon loslaten toen. Blijkbaar was ik prima vruchtbaar, en anders had ik na een half jaar alsnog al die toeters en bellen uit de kast kunnen trekken. Mijn zoon is echt met militaire precisie gemaakt, zeg ik wel eens. 

Nou heb je in mijn ervaring wel gradaties hoe erg je PCOS hebt, heb je wel een cyclus? 

Wat rot dat je het zo ervaart

Je hecht teveel waarde aan de woorden succesvol zijn en aan falen.

Wat voor verschil maakt je gepieker moet je bedenken

Iedere vrouw of man(!) kan onvruchtbaar blijken, daar ga je vanzelf achter komen 

Voor nu vrij je lekker zonder condoom dus dat is heerlijk en verder geniet je van het leven samen.  
als een zwangerschap je wel gegund is dan is het ook belangrijker nu te genieten van de tijd dat je nog met zijn 2-en ben, dat is een heel waardevolle tijd

een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest
Doch nimmer op komt dagen
Zo heeft men meer te dragen dan God te dragen geeft

zeiden ze vroeger tegen piekeraars

PCOS betekent niet dat je onvruchtbaar bent, alleen minder vaak en minder regelmatig. Er zijn best een hele hoop mensen met PCOS die kinderen hebben. Bij ons duurde het twee jaar voordat ik zwanger was, op de natuurlijke manier.
En tegenwoordig zijn er, als het niet lukt, ook nog allerlei manieren via de medische molen. Nu wil ik dat niet aanprijzen als een makkelijke oplossing, want dat is het niet en zo'n traject is zonder meer emotioneel zwaar. 
Maar ik zou er niet zomaar vanuit gaan dat je geen kinderen kunt krijgen omdat je PCOS hebt. 

Ik had dezelfde angst als jij. Ik was ook nog wat ouder, milde PCOS. Hier een succesverhaal: ik was meteen zwanger, en sinds de bevalling is ook mijn PCOS verdwenen. Precies elke 28 dagen ben ik nu ongesteld (soms mis ik de langere cycli, om eerlijk te zijn). 

Maar je weet het toch niet van tevoren. Sommige mensen hebben een uiterst regelmatige cyclus en niets om zich zorgen over te maken, en toch lukt natuurlijk zwanger worden niet. En ik ken ook twee andere mensen met PCOS die via IVF uiteindelijk kinderen hebben gekregen, maar toen wel een makkelijke zwangerschap hadden. Mijn zwangerschap was vol medische complicaties en een tweede gaat er niet komen, ondanks de vruchtbaarheid. Neem het zoals het komt - je hebt geen keuze. Hoe makkelijk je zwanger wordt zegt niets over jou, je vrouwelijkheid, je kracht, je gezondheid, echt helemaal niets. 

Piekeren is negatief fantaseren.
En dat helpt echt geen zak.

Zwanger worden is geen kunst maar een gunst.

Maar je wordt ook heus niet minder snel zwanger als je erover piekert. Spanning of je wel of niet zwanger raakt, of hoeveel je ermee bezig bent heeft geen invloed op je vruchtbaarheid. Het is alleen zo vervelend voor jezelf als je je er zo gespannen door voelt. 

Ik begrijp jouw angst goed en helemaal voor een eerste kind. Het is allemaal nieuw voor je. Ik herken ook dat stuk dat je het toch als een soort falen ziet als het niet lukt om snel zwanger te raken. Dat slaat ook nergens op want het is nu eenmaal een wonder van moeder natuur.

Je kunt er geen peil op trekken het kan zo ineens raak zijn en soms lukt het niet. Daar heb ik ervaring mee. Ik denk maar zo als het niet lukt dan is het dan nog niet voor jou. Pas als je eraan toe bent zal het gebeuren, eerder niet en misschien ben je er wel nooit aan toe. Maar ga uit van het goede. Ik zou lekker veel seks hebben samen en eventueel ovulatietesten gebruiken. Dan komt het vast wel. 
Bij ons blijft het bij 1 kind, dat is voor ons genoeg. Ook voor jou, het hoeft maar 1x te lukken en dan heb je een prachtig gezinnetje. En wie weet is het bij jou wel zo in 1 keer raak!

ik heb dan wel geen Pcos, maar ik herken je onzekerheid zo!
Mijn man en ik zitten nu in ronde 9 en ik heb nu een week voor mijn menstruatie alweer het gevoel dat het hem niet is geworden. Ik kamp met pre-menstrueel syndroom, dus ik voel me het grote gedeelte van de cyclus crap(buikpijn, bekkenbodempijn, gevoelige vagina, opgezette en pijnlijke borsten, enorme stemmingswisselingen en vooral somberheid) en kan mijn menstruatie dus van mijlenver aan voelen komen. Elke keer die teleurstelling dat het niet gelukt is... en elke keer krijg ik er een beetje minder vertrouwen in. Het lijkt een verre droom, zoiets als de loterij winnen.

Ik kan me zo goed voorstellen hoe je voelt. Ik heb nog geen idee of er bij mij iets mis is.... maar ik ga er al bijna vanuit. Die onzekerheid maakt je soms gek en de angst dat niet lukt is bij mij ook continue aanwezig. Mensen in de omgeving zeggen dan: "niet teveel aan denken" en "niet teveel mee bezig zijn". Die mensen kan ik soms wel wurgen. Het is lief bedoelt, maar het helpt helemaal niet. Hoe kun je nou niet aan je grootste wens denken? Daarnaast wordt ik in mijn omgeving ook veel geconfronteerd met vriendinnen die allemaal binnen 3 maanden proberen al zwanger zijn. Ik gun ze het ontzettend, maar elke babyshower doet weer pijn. Ik ben inmiddels ook 31... de tijd tikt verder.

Maar ik hoop de de dromen uiteindelijk voor je uit mogen komen en dat het geluk aan je zijde zal staan, ondanks de pcos♡. Ik geef ondanks alles nog niet op. Wat mij wel iets helpt is om me ergens op te storten wat totaal niet met baby's en zwangerschap te maken heeft en proberen door te gaan met het leven. Hoe moeilijk soms ook... een hobby, bezigheid of sport. Het helpt je om er even om er niet zo intens aan te denken, ondanks dat je er elke dag even aan denkt.

Jeetje wat vervelend voor je.. Piekeren helpt zeker niet, dus ik zou het echt proberen los te laten, hoe lastig ook. Misschien hier actief mee aan de slag door bepaalde meditaties en ademhalingsoefeningen te doen? Succes!