Huis gekocht, twijfels en sombere gedachten
Goedemiddag allemaal,
Het zal mijn eerste forum worden wat ik zelf schrijf; bij vriendinnen wil ik niet meer aan kloppen en ben inmiddels een beetje moe van mezelf, de negatieve gedachten en de twijfels. Wie weet lucht het wat op door het op te schrijven en zijn er nog wat wijze vrouwen die met me mee willen denken.
Sinds kort zijn mijn vriend en ik verhuisd naar een koophuis, we wonen er bijna een jaar. Toen we hier binnen kwamen waren we meteen verliefd; een oud huis, vlakbij de grote plaats waar we vandaan komen en prachtig ingericht. Wat een droom, zou je denken. Niet echt, ik merk dat ik continue aan het twijfelen ben of dit wel een goede koop is geweest. Het is een oud grachtenpand en er zijn redelijk wat gebreken naar boven gekomen. Het huis is als je snel kijkt prachtig maar als ik naar de deuren en de afwerking kijk, zakt de moed me in de schoenen. We hebben boven twee slaapkamers waarvan de andere voor de baby zal zijn want we hebben een kinderwens maar er is geen dakkapel. De kamer is klein met weinig ramen waar zonlicht doorheen komt en zit het tegen een ander huis aan dus je kijkt tegen oranje dakpannen aan. Mijn vriend is bezig met het aanvragen van een vergunning maar het lijkt nogal moeilijk te gaan. In de zomer is het boven heet, in de winter ijskoud.
Ik had een droom en dat was een praktisch appartement met een mooie badkamer en twee fijne, ruime kamers en een balkon. Meer dan dit hoefde niet van mij. Ons huis nu is heel ruim opgezet (twee keer zo groot als de appartement ongeveer) maar ik ben net zo gelukkig in een klein huisje. Mijn vriend vond het belangrijk dat het groter was, ook met het idee dat we aan kindjes beginnen. Dat begreep ik destijds heel goed. We komen uit een stad waar de woningen erg duur zijn, we hadden best wat budget voor starters maar het was kiezen of delen - uiteindelijk zijn we hiervoor gegaan. De badkamer is oud en lelijk. De benedenverdieping is wel heel mooi gelukkig. Het geld om in te richten is op en ik zie nog zoveel wat er moet gebeuren. Soms zakt de moed me in de schoenen.
We hebben sinds kort een schoonmaakster omdat ik voor mijn gevoel veel meer deed dan mijn vriend. Ik merk de afgelopen tijd dat ik heel moe ben, geprikkeld, somber en veel moet huilen. Soms ineens. Ik mis het oude, kleine huisje - met mooie badkamer en het was makkelijk schoon te houden. En soms twijfel ik of ik er wel goed aan heb gedaan om dit huis te kopen. We kunnen hier niemand in de buurt en het is toch niet zo makkelijk terug te gaan naar waar wij allebei vandaan komen, daar heb ik me op verkeken.
We zijn sinds drie maanden begonnen om te proberen voor een kindje maar ik merk dat ik gespannen en negatief ben. Heel vaak denk ik na deze gedachten en gevoelens, 'wat zeik je veel, wees gewoon blij'.
Het valt me ook tegen wat mijn vriend wil doen in huis; voor mijn gevoel doet hij bijna niks. Er moet al drie maanden een lampje gehaald worden voor een staande lamp maar ach, het komt er maar niet van. Daar stoor ik me heel erg aan.
Zijn er dingen die ik zou kunnen doen om het wat te verbeteren? Ik ben redelijk perfectionistisch en denk eerlijk gezegd dat ik daar nu heel erg tegenaan loop.
Lieve Nova, ik heb geen tijd om nu uitgebreid een reactie te schrijven, maar wil je wel even een knuffel sturen. Het komt wel goed. Ook als het niet goed komt, het komt wel goed 
(Je kunt altijd nog verhuizen als je echt niet blij wordt daar)
Perfectie bestaat niet, dan zul je jezelf je hele leven teleurstellen.
Het moet je niet uitmaken wat anderen denken, dus ook niet dat je een kleintje moet hebben, eerst gelukkig zijn met jezelf en de situatie en leren dat perfectie niet bestaat, want o wat zou dat je lelijk in je gezicht klappen als je een kindje hebt. (Dat perfectie niet bestaat)
Het leven zit vol risico's, nogmaals als perfectie bestond bestonden er geen risico's.
Werk aan dat beeld en laat dat los, je gaat eens zien hoe gelukkiger je jezelf al gaat voelen als je dat perfecte beeld loslaat.
Eerst dat de rest heeft geen haast, laat los fouten ga je je hele leven nog maken zoals wij allen, maar je kunt het leven zo mooi maken als je zelf wilt. Maar stop met dat strenge gedoe voor jezelf en wees wat losser.
Whoosaaa nova het komt allemaal wel goed, en zeker mag je je man aanspreken op die dingetjes wat nog gedaan moet worden, maar het leven zit al vol stress nova laat dat los, maak jezelf niet te boos daar heb je alleen jezelf mee, het komt wel goed.
allemaal goed bedoeld.🧡
Dan kopieer ik mijn reactie uit je andere topic maar even:
Ten eerste snap ik de titel bij je verhaal niet helemaal. 
, al ben ik wel heel erg benieuwd waar de titel dan wel over ging...
Daarnaast, eerst maar het krijgen van een kindje op pauze zetten om voor jezelf tot de kern van het probleem te komen en weer lekker in je vel te zitten voordat je daar aan begint. Een kindje verdient een stabiele omgeving en dan is het al uitdagend genoeg.
Spreek dingen uit en maak kleine zaken ook weer niet groter dan ze zijn. Het lampje had ik al 10 keer zelf gekocht om daarna het gesprek aan te gaan over verantwoordelijkheden en taakverdeling.
Stap voor stap, en een kindje is echt de allerlaatste stap.
Ik zou zeker nu nog niet aan kinderen beginnen, werk eerst aan jullie relatie en aan jezelf.
Waarom haal je dat lampje niet zelf?
o ja en niet te vergeten nova al woon je er een jaar toch is het nog vers, een verhuizing is heel wat en je hebt nu heimwee, kans is dat je nog steeds moet wennen maar het komt wel goed hee, beetje voor beetje gaan jullie het huis steeds meer eigen maken, zet wat dingen neer die je thuis laten voelen, kleed het nog wat extra aan, gewoon wat je nodig hebt om je daar wat meer thuis te voelen. Stap voor stap, alles lijkt nu verdrietig in je maar geef het nog wat tijd.
Nou, zie al zulke lieve reacties. Dank daarvoor! En ik denk dat ik ook te snel wil, alles helemaal ingericht en wel maar zo werkt het ook niet..
Ben jij te kritisch of is hij het beu? Of is het allebei? Weet dat perfectie niet bestaat en je huis pas een thuis wordt als jij vindt dat het dat is. Probeer je eerst maar eens je thuis te voelen. Het is bij anderen ook niet perfect, zij weten het alleen beter te verkopen.
Kinderen maken lijkt me niet zo slim nu. Misschien heb je hulp van de huisarts nodig (en de poh ggZ) om je wat lichter te laten voelen. Misschien moet je juist met je vriendinnen praten om te horen dat het heel normaal is om een verbouwings- en verhuisdip te hebben.
En misschien moet je stoppen met je zo afhankelijk van anderen te maken. Haal zelf dat lampje, bedenk hoe je meer geld kunt krijgen om de badkamer te verbouwen, bijvoorbeeld door even nog geen dakkapel maar eerst de badkamer, maar zorg dat je zelf dingen gaat bepalen.
noemmijmaarsuus schreef op 30-09-2021 om 16:16:
Waarom haal je dat lampje niet zelf?
Dit! En stop ajb met het verwekken van een kind als het halen van een simpel lampje al zo moeilijk gaat in de taakverdeling.
Dan ben je te snel geweest met het huis te kopen. Een goed huis kopen is meer dan 1x gaan kijken.
Maar het zal wel meevallen. Wat zeggen vrienden/vriendinnen als ze langs komen? Wat een mooi huis?
Je zal dit stelselmatig moeten aankleden en het huis 'je thuis' maken.
Ga niet te vlug en doe kamer per kamer.
Persoonlijk, als het kan, zou ik met de komst van een baby nog wachten tot je wat beter in je vel zit. Verwerk eerst de verhuis en ga dan met nieuwe 'projecten' verder. Anders is dit het perfecte recept voor depressie.
Heb je meer last van sombere gedachten? Hoe is je relatie? Ga je werken en heb je vriendinnen of familie bij wie je terecht kunt?
Sterkte hoor en niet teveel of teveel ineens willen.
letterkoekje schreef op 30-09-2021 om 16:47:
Dan ben je te snel geweest met het huis te kopen. Een goed huis kopen is meer dan 1x gaan kijken.
Maar het zal wel meevallen. Wat zeggen vrienden/vriendinnen als ze langs komen? Wat een mooi huis?
Je zal dit stelselmatig moeten aankleden en het huis 'je thuis' maken.
Ga niet te vlug en doe kamer per kamer.
Persoonlijk, als het kan, zou ik met de komst van een baby nog wachten tot je wat beter in je vel zit. Verwerk eerst de verhuis en ga dan met nieuwe 'projecten' verder. Anders is dit het perfecte recept voor depressie.
Heb je meer last van sombere gedachten? Hoe is je relatie? Ga je werken en heb je vriendinnen of familie bij wie je terecht kunt?
Sterkte hoor en niet teveel of teveel ineens willen.
Alleen is dat in deze huidige markt vaak geen realistisch scenario. Helaas.
TO ik reageer later wat uitgebreider op je verhaal: ik herken het namelijk heel erg van bij ons oude huis. Nu even geen tijd, sorry.
Oei dat klinkt niet fijn, na een jaar nog geen “thuis” gevoel.
Misschien opnieuw gaan zoeken? hoe moeilijk ook!
de huizenprijzen zijn dit jaar weer behoorlijk gestegen dus verlies zul je niet hebben.
Je kunt het ook nog even aan kijken maar soms heb je de match niet met het huis( ik heb zelf 10 jaar gewoond in een huis en vanaf het begin voelde het niet goed, na 2 jaar (alles verbouwd etc) continu zoeken naar iets anders toch de stap gezet en verhuisd, had ik veel eerder moeten doen)
Kijk het even aan!
Dank voor je reactie Regendrup - ik verbaasde me over de zin in de post van Letterkoekje. Enig idee hoe de huizenmarkt tegenwoordig in elkaar zit? Wij wonen in één van de drukst bezette gebieden waar de hoofdprijs voor een kleine ruimte wordt betaald. Huizen zijn vaak na een dag al verkocht.. Je mag blij zijn als je een half uur kan komen kijken en als je het mét voorbehoud van financiering kan kopen.
Hiervoor twee keer geboden op andere huizen zonder succes. Dit huis met mazzel tegen een goeie prijs kunnen kopen omdat de makelaars bevriend bleken.. En ja, we hebben drie keer kunnen kijken maar het is nooit voldoende om te beslissen of dit een huis voor de komende vijf/tien jaar is vind ik.
Vriendinnen vinden het een prachtig huis, ik zelf ook maar minder praktisch en het onderhoud vraagt nogal wat.
Fijn om ervaringen uit te wisselen met mensen die zich herkennen in mij, dank voor alle reacties tot nu toe - zorgt er ook voor dat ik reflecteer op mijzelf. Ik ben te kritisch en misschien een beetje oververmoeid waardoor zo'n nieuw project als een enorm iets aanvoelt, i.p.v. iets leuks.
Begin november start ik bij een psycholoog, ik heb de doorverwijzing al gekregen van de huisarts. Erg fijn. Denk dat het goed is om dat perfectionisme te bespreken, hoe ik wat milder kan zijn voor mijzelf (en mijn omgeving..). Nogmaals dank lieve meiden!
Geef jezelf echt goed de tijd om te wennen en geef het huis ook een eerlijke kans. Niet alle verbouwingen hoeven in 1 keer.
Kijk eens of je samen met je partner prioriteiten kan stellen aan alle klussen en spreek met elkaar af wanneer jullie welke klus gedaan willen hebben.
Een eigen huis zeker als deze oud is, is eigenlijk nooit af. Heb je daar van te voren over nagedacht?
Ergeren aan gedrag van anderen is zonde van je energie en ook niet nodig. Waarom kies jij er voor om je te ergeren aan het feit dat je vriend bijvoorbeeld maar geen lamp haalt?
Weet je ook de reden waarom je de laatste tijd zo moe, somber en geprikkeld bent? Kan dit te maken hebben met je hormoonhuishouding? Een andere oorzaak?
Ik zou als ik jou was eerst goed onderzoeken wat maakt dat je niet lekker in je vel zit en dit goed aanpakken. Een kinderwens uitstellen is niet leuk maar een kind verdient een stabiele ouder. Daarbij is het ook een groot cadeau aan jezelf om eerst je eigen belemmeringen aan te pakken.
En vergeet vooral niet te praten met je partner. Leg hem uit waar je mee zit, waar je tegen aan loopt en wat je nodig bent en hoe hij je daarmee kan helpen.
Desire schreef op 30-09-2021 om 16:31:
[..]
Dit! En stop ajb met het verwekken van een kind als het halen van een simpel lampje al zo moeilijk gaat in de taakverdeling.
O zelfs als ouder heb je deze momenten onder elkaar hoor.
