Nog een kind via een donor?
Goedemorgen
Ik (man, 35) ben getrouwd met een vrouw van (29). We hebben twee kinderen, een zoon van 10 en een dochter van 1,5. Ik kan zelf geen kinderen krijgen, en dochter hebben we via een donor gekregen.
Eigenlijk wil ik er nog wel een, maar m'n vrouw twijfelt, ik snap het. Zij moet al het gedoe van de bevruchting ondergaan, en wat ook meespeelt is dat we nu via een nl kliniek of zkh zouden moeten, bij dochter zijn we via België gegaan, omdat we daar meer eigen keus hadden qua donor.
Ik zou heel graag nog meer kindjes willen maar het is niet mijn lijf. Iemand tips of ideeen om met mijn kinderwens om te gaan?
Voor een kind zijn twee ja's nodig en maar één nee. Ik snap je vrouw wel. Hoeveel liefde voor elkaar er in jullie gezin ook is, zwanger worden is nu eenmaal een ingewikkeld traject. Zij moet al die behandelingen ondergaan, zwanger zijn en bevallen. De ervaring van een vroeggeboorte en nicu periode gaat niet in de koude kleren zitten.
Soms is het ook goed om dankbaar te zijn voor wat je wel hebt en je erbij neer te leggen dat meer niet haalbaar is, althans niet op een voor je vrouw acceptabele manier.
Er is de afgelopen jaar veel gebeurd in jullie gezin, dat heeft echt wel zijn impact op jullie allemaal. Ook als je het verdrietig vindt dat een derde kindje er niet komt, mag je daar boos over zijn, of verdrietig. Maar reageer dat niet af op je vrouw en kinderen.
Uit ervaring; de tijd maakt milder en genadiger en vooral dankbaar voor dat wat er wel is.
MamaE schreef op 17-02-2025 om 09:58:
Voor een kind zijn twee ja's nodig en maar één nee. Ik snap je vrouw wel. Hoeveel liefde voor elkaar er in jullie gezin ook is, zwanger worden is nu eenmaal een ingewikkeld traject. Zij moet al die behandelingen ondergaan, zwanger zijn en bevallen. De ervaring van een vroeggeboorte en nicu periode gaat niet in de koude kleren zitten.
Soms is het ook goed om dankbaar te zijn voor wat je wel hebt en je erbij neer te leggen dat meer niet haalbaar is, althans niet op een voor je vrouw acceptabele manier.
Er is de afgelopen jaar veel gebeurd in jullie gezin, dat heeft echt wel zijn impact op jullie allemaal. Ook als je het verdrietig vindt dat een derde kindje er niet komt, mag je daar boos over zijn, of verdrietig. Maar reageer dat niet af op je vrouw en kinderen.
Uit ervaring; de tijd maakt milder en genadiger en vooral dankbaar voor dat wat er wel is.
❤️ deze voel ik, en zonder haar komt er überhaupt niet nog een kind. Ik wou altijd een tafel vol kinderen, maar miss moet ik gewoon accepteren dat er maar 2 kinderen zijn en we er geen meer krijgen, ook omdat we zoveel meer moeite moeten doen en het risico dat het erg fout gaat.
Nick90 schreef op 17-02-2025 om 20:54:
[..]
❤️ deze voel ik, en zonder haar komt er überhaupt niet nog een kind. Ik wou altijd een tafel vol kinderen, maar miss moet ik gewoon accepteren dat er maar 2 kinderen zijn en we er geen meer krijgen, ook omdat we zoveel meer moeite moeten doen en het risico dat het erg fout gaat.
Ik snap dat het nu nog niet zo voelt maar ik hoop dat je ook je mindset bij kan stellen. Je noemt het 'maar' twee kinderen. Probeer dat woordje maar weg te halen. Je hebt twee kinderen en mag daar trots op zijn.
Daarnaast mag je rouwen omdat het beeld dat je blijkbaar altijd had waarschijnlijk niet gaat komen (een tafel vol kinderen).
Nick90 schreef op 17-02-2025 om 20:54:
[..]
❤️ deze voel ik, en zonder haar komt er überhaupt niet nog een kind. Ik wou altijd een tafel vol kinderen, maar miss moet ik gewoon accepteren dat er maar 2 kinderen zijn en we er geen meer krijgen, ook omdat we zoveel meer moeite moeten doen en het risico dat het erg fout gaat.
Een tafel vol kinderen kan je ook krijgen door veel kinderen uit te nodigen en van je huis een huis te maken (houden) waar mensen zich welkom voelen. Vrienden van ons hebben ook twee kinderen, maar dat huis lijkt altijd voller, warmer en levendiger dan ons huis met zes kinderen.
en als jullie relatie stabiel is, is misschien weekendpleegzorg wat voor jullie. Je helpt een kind uit een moeilijke situatie, jouw verlangen naar zorgen voor meer kinderen wordt vervuld en je vrouw hoeft geen medisch traject te ondergaan.
Weet je Nick, je kunt heel veel dingen willen en wensen in het leven en heel veel verwachtingen hebben van hoe dingen lopen, maar heel vaak loopt het anders.
En dat kan best heel moeilijk en verdrietig zijn, maar het is niet per se fout.
Ons soort mensen heeft alleen wat meer moeite met schakelen en loslaten in dergelijke situaties.
Wij wilden graag drie kinderen. Het leven liep helaas anders. Onze dochter werd net als die van jullie te vroeg geboren, mijn herstel duurde lang en ik mag niet meer zwanger worden van de medici. Natuurlijk heeft dat pijn gedaan en hebben we daar verdriet om gehad. Ook samen. Maar inmiddels hebben wij er vrede mee. En betrap ik mezelf regelmatig op de gedachte dat het misschien wel beter is zo. Omdat dochters levenspad best wel ingewikkeld is. En mijn belastbaarheid minder groot dan ik lang gedacht heb.
De verwachting en de wens die wij ooit hadden, hebben we moeten loslaten. Maar elkaar en ons lieve meisje zijn we altijd vast blijven houden. Richt je op dat wat er is. Wees daar dankbaar voor en geef daarnaast jezelf ook de ruimte voor emoties om dat wat er niet heeft mogen zijn. En schrijf er voor mijn part over op dit forum.
Annaniem2023 schreef op 19-02-2025 om 08:36:
[..]
Een tafel vol kinderen kan je ook krijgen door veel kinderen uit te nodigen en van je huis een huis te maken (houden) waar mensen zich welkom voelen. Vrienden van ons hebben ook twee kinderen, maar dat huis lijkt altijd voller, warmer en levendiger dan ons huis met zes kinderen.
en als jullie relatie stabiel is, is misschien weekendpleegzorg wat voor jullie. Je helpt een kind uit een moeilijke situatie, jouw verlangen naar zorgen voor meer kinderen wordt vervuld en je vrouw hoeft geen medisch traject te ondergaan.
Zoon mag idd altijd vrienden/vriendinnen meenemen en dat doet ie gelukkig ook, er blijven ook vaak kindjes slapen maar de kinderen schelen natuurlijk wel 9 jaar, dus de jongste zal het grootste gedeelte van de tijd een soort van enigst kind zijn als er geen kind bijkomt.
Nick90 schreef op 19-02-2025 om 16:37:
[..]
Zoon mag idd altijd vrienden/vriendinnen meenemen en dat doet ie gelukkig ook, er blijven ook vaak kindjes slapen maar de kinderen schelen natuurlijk wel 9 jaar, dus de jongste zal het grootste gedeelte van de tijd een soort van enigst kind zijn als er geen kind bijkomt.
Maar dat was de oudste ook toch?
Joszy schreef op 19-02-2025 om 16:39:
[..]
Maar dat was de oudste ook toch?
Jup! En hij en zn zusje krijgen altijd alles wat we ook maar denken dat ze dat miss leuk vinden. We hebben er maar 2
Nick90 schreef op 19-02-2025 om 18:31:
[..]
Jup! En hij en zn zusje krijgen altijd alles wat we ook maar denken dat ze dat miss leuk vinden. We hebben er maar 2
Waarom? Kinderen hebben echt niet oneindig behoeften. Wensen misschien wel, maar op enig moment zijn ze echt wel verzadigd in wat ze hebben.
Dat je geld, ruimte en liefde voor tien hebt, wil niet zeggen dat je je kinderen alles in vijfvoud moet geven omdat je er 'maar' twee hebt.
Die van ons krijgt echt niet drie keer zoveel zakgeld en cadeaus en kleding en spullen omdat nummer twee en drie er nooit kwamen. Het enige waar ze wel 'extra' in krijgt is clubjes. Omdat dat dat logistiek haalbaar is met één kind en omdat ze daar sociale contacten met leeftijdsgenootjes heeft.
Ieder zijn keuze, maar voor mij zijn dit soort dingen niet iets wat ik baseer op het aantal kinderen dat ik heb. Ja, geld is eindig, dus met tien kan er per kind minder dan met twee. Maar kijk ook even naar nut en noodzaak en wat belangrijk is in het leven.
