Twijfels wel gaan voor een derde?
Zoveel twijfels wat is verstandig .
Probeer het kort te houden ...
Wij zijn een gezin met 2 kinderen en mijn man heeft nog een kind bij zijn ex die we geruime tijd al niet zien.
Mijn droom was altijd 3 kids liefst 2 achter elkaar. Maar toen ik bij mijn man kwam hadden we beide al een kindje. Hij heeft die van mij erkend als zijn kind en samen hebben we ook 1 gekregen.
Toen we ervoor gingen bleek ik een miskraam en buitenbaarmoederlijke zwangerschap in 1 te hebben. Zat steeds naar 2 tweeling spulletjes te kijken maar kon nog niet heel blij zijn waarschijnlijk voel je het wel aan als iets niet goed is 😔). Hebben daarna het geluk gehad gelijk weer zwanger te zijn met goddank een kloppend hartje🥰.
Hadden toen samen 3 en praktisch gezien met de auto woonruimte etc was het niet goed om er nog een kindje bij te nemen. Dus de droom om zelf 3 kindjes te krijgen aan de kant gezet hadden samen immers al 3.
Helaas door geen goede verstandhouding met zijn ex zien we zijn kind niet meer soms een jaartje wel en dan weer een paar jaar niet. Nu maar gezegd laat maar met getouwtrek geven het rust.
Nu al een paar jaar niet meer gezien.
Nu het volgende de oudste is 16 jaar(was moeder geworden op mijn 18de) en de jongste 11 jaar. Maar dat gevoel dat het nu nog kan ben 35 jaar en dan zou het nu dus moeten en niet over een jaar of 5. Dat gevoel kan ik soms opzij zetten maar het kriebeld ook wel heel erg. Nog 1 keer zwanger nog 1 keer zo'n klein hummeltje lijkt ons geweldig. Mijn man wil de sterilisatie wel ongedaan maken en dan kijken of het lukt. Alleen aan de ene kant hebben we nu onze vrijheid kunnen gewoon onze dingen doen straks weekendjes weg met bv de motor en dat zal dan niet gaan met zon kleintje. Ook het werk zal dan iets minder moeten wil niet dat zon kleintje alle dagen volop in een kinderopvang zit. En dan deze verrotte wereld en corona gebeuren erbij . Waar beginnen we aan moet je dat allemaal willen voor zon kleintje of moeten we maar gewoon onze gedachte verzetten en gaan genieten van onze vrijheid. Voor de operatie klaar zal zijn dan zal de oudste bijna 17 zijn en dan nog een zwangerschap erbij dus die zal dan bijna 18 jaar zijn . De kinderen willen wel heel graag een broertje of zusje erbij ook de oudste lijkt het super leuk maar wie weet worden we over bv 5 jaar opa en oma. Dan hebben we zelf ook nog een kleine rondrennen.
Hebben nu alle ruimte zijn verhuisd en kunnen het financieel gewoon doen dus dat is nu een hele andere situatie als jaren terug. Zeggen al steeds och dit is leuk en zie je het al voor je zo'n kleintje hier rond kruipen . De box kan daar staan en ga zo maar door. Wordt gek van mezelf of zal het aan mijn leeftijd liggen 😅🤭.
Toevallig nog iemand in dezelfde situatie gezeten ?
Rosehip schreef op 29-11-2021 om 22:23:
Afgezien van dat ik met twee tieners er niet aan nog een baby zou beginnen, vind ik het ook wat triest dat je nog een kind zou willen omdat het contact met je man´s eerste kind niet goed is. Zodat er toch een derde is.
Eerlijk gezegd zou ik alle energie stoppen in de relatie met hem/haar in plaats van nog een baby te krijgen.
Dit.
En jij als tienermoeder en je man met een vechtscheiding hebben turbulente jaren achter de rug. Nu loopt het lekker qua werk en huisvesting. Jullie hebben een gezamenlijke hobby/passie in die motor die je niet met een jong kind kunt doen.
Je 11jarige gaat straks naar het voortgezet onderwijs. Bij sommigen loopt dat soepel, maar er zijn er ook die juist dan meer begeleiding vragen. En dan zit jij met je hoofd bij een (uitblijvende)zwangerschap of loopt met een duf hoofd van slapeloze nachten.
Ga dat niet in de waagschaal stellen voor een irreeel gezwijmel over een supermakkelijk baby'tje. Jullie hebben de keuze destijds met die sterilisatie al gemaakt.
Kerstin75 schreef op 29-11-2021 om 21:41:
[..]
Goh ik dacht dat we op 1 wereld leefden... die veel te vol is. Als wij meer mensen nodig hebben laten we toch meer mensen toe in ons land?
Ja we leven op één wereld! maar dit is zó simpel wat je zegt.
En ik ben niet tegen meer mensen van andere culturen in ons land en niet tegen vluchtelingen opnemen. Absoluut niet. Ik heb gewerkt in wijken waar meer dan 80% een niet Nederlandse achtergrond hebben en dat deed ik graag en ik heb veel geleerd. En dat is niet altijd makkelijk, taalproblemen, cultuurproblemen etc, scholingsproblemen. Bovendien is kinderen krijgen als een oude dagsvoorziening wat in bepaalde gebieden gebeurd een teken van armoede. En hoe meer kinderen in een gezin, hoe minder kans ze krijgen op onderwijs. En wil je iemand zonder onderwijs allemaal hier heen halen? We doen er beter aan om die landen te helpen en die gezinnen te helpen in plaats van hele volkstammen te verhuizen. En Tijgeroog wil jij daar echt heen op je 70e naar een land waar je de taal niet spreekt?
Er zijn teveel kinderen in bepaalde gebieden, in andere te weinig. Het helpt niet om te zeggen tegen iemand in Nederland dat ze geen kinderen meer mag en tegen anderen in de wereld dat ze maar meer kinderen moeten krijgen zodat ze hier kunnen komen helpen.
Maar goed we dwalen af... 
Ieder z'n ding natuurlijk.
Persoonlijk vind ik het leeftijdsverschil tussen je kinderen erg groot als je nu nog voor een kind gaat. Die zijn straks 13 en 18 als je een kind krijgt. Enorm verschil. De ene bereidt zich voor op het leven zonder moeders, de ander aan het puberen. En dan zit jij met een kleintje in huis erbij.
Ook op die leeftijd hebben je kinderen je nog hard nodig. Al jouw aandacht gaat dan opgeslokt worden door een kleintje. Die heeft in de jaren dat zij nog thuis wonen bijna 24/7 aandacht nodig. Valt totaal niet te rijmen met de behoeften van pubers en bijna-volwassenen.
Er zomaar even vanuit gaan dat ze meehelpen, dat zou ik ook niet doen. Pubers en jongvolwassenen kunnen moeilijk inschatten wat erbij komt kijken. Vaak vinden ze iets in het begin ook wel leuk of schattig, maar wordt dat minder als het bijna 24/7 een prominente rol gaat spelen, aandacht vraagt en ten koste gaat van hun eigen dingen.
Jij bent dan ook 37 en je man (?). 37 is niet uit, maar je zit straks als vijftiger met een puber in huis. Ja, je weet wat het inhoudt pubers opvoeden, maar nu ben je 37, toen de oudste puberde begin 30 en straks begin 50 als de nieuwe leg gaat puberen.
Dat kleine hummeltje heb je ook af en toe in huis als je dochter er op korte termijn aan begint.
Sneu voor de huidige kinderen. Alle uitjes en vakanties in het teken van de baby of opsplitsen. Ik vind het een egoïstische keuze. Bedenk welke behoeften je huidige kinderen hebben, wat jullie nu doen als gezin (uitstapjes, vakanties, uiteten, helpen bij huiswerk etc) en wat waarschijnlijk niet meer kan met een baby erbij.....wil je het dan nog steeds?
Ik zou die energie steken in het herstellen van het contact met het kind wat jullie al jaren niet hebben gezien, ik vind het wat triestig zelfs. Daarnaast, jullie hebben al oudere kinderen, wat wil je ze aandoen door te kiezen voor nog een kindje. En wat nou als het kindje niet gezond ter wereld komt?
