Wat wil ik
Wie kan mij helpen de wipwap hier in balans te krijgen?
We zitten in een periode waarin we in cirkels nadenken en maar geen beslissing kunnen nemen. Ik gooi dit hier open op het forum om hopelijk een denkwijze te vinden waar wij nog niet aan gedacht hebben, ik weet heel goed dat wij zelf deze beslissing moeten maken.
Het is als volgt;
Pittig jaar achter de rug, veel stress gehad. Alles (inkomen en administratief) in rustig vaarwater nu.
Nieuwe huis waar we wonen vraagt om onderhoud; met zelf doen zijn we minstens komende drie jaar zoet met elk jaar een grote klus. En daarvoor ook sparen, geld voor dat alles niet nu op de rekening. Daarom is uitbesteden ook geen optie. Het huis voelt prima, we zijn blij waar we wonen maar een echt thuis durf ik het nog niet te noemen door alles wat nog gedaan moet worden.
Dit zorgt ervoor dat ik nog steeds niet helemaal happy ben elke dag.
Gezond gezin en we zijn in balans. Op dit moment. Want de eierstokken rammelen. Heel erg. Kind (4) vraagt geregeld om een nieuw vriendje (broertje/zusje bedoeld hij dan) en dat raakt me diep in m’n hart. Ik wil het zoooo graag. Man wil het graag. Maar vindt het zo ook wel prima.
Omdat. We weten dat een zwangerschap niet makkelijk gaat worden (we hebben eerder een stilgeboorte gehad), Omdat, we financieel enorm gaan inleveren (jaar 1 geen opvangmogelijkheden, verlof is 50% betaald.) we kunnen rondkomen die tijd maar niet extra sparen voor de klussen. En juist het huis moet extra verbouwd worden voor een extra slaapkamer die er nu niet is. En die we nu dus ook niet missen. Maar dus wel als we er nog een keer voor durven te gaan.
De wipwap gaat dus enorm op en neer;
Wel een kleine erbij betekent naast een heel spannende zwangerschap financieel inleveren en dus veel langer nodig om het huis af te hebben.
Hebben we, heb ik dat er voor over?
We hebben het goed nu, nog een verlies kunnen we allebei niet aan. Man die lief bedoeld zegt dat ik mag kiezen. Maar de keuze voelt onmenselijk zwaar. Wanneer weet je waar je goed aan doet? Is dit gevoel (jaaa) versus verstand (we zetten nogal wat op het spel)
TO, naast alle goede overwegingen en inzichten van de anderen, nog een puntje ter overweging: houden jullie er rekening mee dat als je weer zwanger wilt worden het dit keer misschien (veel) langer duurt dan voorheen?
En waarom niet nog 1 jaar sparen om dat inkomensverlies in te dijken, de belangrijkste klussen af te werken en dan voor kind 2 gaan?
Heb jullie tegelijk eens je zwanger zou zijn sowieso ook nog 9 maanden om extra te sparen en te verbouwen.
Hoe groot is jullie eigen slaapkamer? Ik hoor wel meer kinderen die het eerste jaar of de eerste 2 jaar in de slaapkamer van de ouders slapen. En mijn eigen zus heeft het er 3.5 jaar uitgehouden omdat de slaapkamer nog gebouwd moest worden 
. (Een huilende baby die 5 keer per nacht wakker werd samenleggen met een 4-jarige zagen mijn ouders niet zitten. Dan sliep niemand. En naar 't eind ging de tent toch verbouwd worden, dus wilden ze liever wachten.)
Moet je dat jaar verlof overigens verplicht opnemen?
Als je kilometers tuin / bos hebt ... Caravan in de tuin - of een uitgebreid tuinhuis - en een "inwonende" au-pair zoeken?
Er moeten toch nog ouders zijn in je nieuwe land die geen jaar lang 50 % inkomensverlies kunnen dragen? (Hoe doen alleenstaande ouders het?)
Marty1984 schreef op 09-11-2022 om 04:36:
Moet je dat jaar verlof overigens verplicht opnemen?
Als je kilometers tuin / bos hebt ... Caravan in de tuin - of een uitgebreid tuinhuis - en een "inwonende" au-pair zoeken?
Er moeten toch nog ouders zijn in je nieuwe land die geen jaar lang 50 % inkomensverlies kunnen dragen? (Hoe doen alleenstaande ouders het?)
Ik lees het als; geen opvangmogelijkheden en dus verlof op moeten nemen tegen 50% loon.
