wel of geen derde

Rond de 40

Niet direct antwoord op je vraag maar ik vond zwanger zijn en bevallen en met name het opkrabbelen rond mijn 40ste wel zwaar. Nu waren er ook wel complicaties maar toch.

Wat vindt je man ervan?

Uit je post haal ik niet wat hij vindt. En dat lijkt me toch heel wat belangrijker dan wat wij hier vinden. Denkt hij er net zo over als jij: doen! Praktische problemen los je dan wel op. Wil hij niet: NIET doen. Dan wordt het ellende. Want dan zijn praktische dingen die je anders wel voor lief neemt ineens drama’s. En dan wordt iedereen ongelukkig.

Volgens mij spelen je hormonen en het besef dat het straks echt niet meer kan, het nu of nooit gevoel, je parten. Normaal gesproken vind ik dat je beter kan hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, ipv van de dingen die je niet hebt gedaan. Enige uitzondering daarop is een kind.

ik denk

dat t ook is...nu kan t nog... de oudsten hebben je niet meer zo nodig. Veel vrouwen herkennen t vast.
Maar WIL je t dan ook echt wel of is t meer omdat t nu nog KAN.

Waarom niet?

Als jullie er beiden achterstaan dan waarom niet?

Ik was zelf 41 en 43 bij de geboorte van mijn twee jongste kinderen. Ik had ook al twee oudere kinderen uit mijn eerste huwelijk. De zwangerschappen waren niet extreem zwaar maar dat zal per vrouw natuurlijk verschillen.
Hier hebben we de keuze gemaakt omdat mijn man heel graag kinderen wilde. Uiteraard stond ik er zelf ook helemaal achter, anders had ik het niet gedaan.
Je moet het echt allebei willen & er moet ook ruimte voor zijn (emotioneel, financieel) maar als dat het geval is dan waarom niet?

Bij ons...

Bij ons waren de oudste twee 9 en 6 jaar oud toen nummer 3 kwam,
We hebben geen moment spijt gehad, wat een cadeautje was/is zij! Dat voelen we nu na 16 jaar nog steeds zo.
Het waren wel drie natuurlijke geboortes, dus over dat aspect kan ik je niets vertellen.

ook twijfels

Ik zit zelf ook in dergelijke situatie, de 35 gepasseerd, twee kinderen van 9 en 10.
Na een moeilijke relatie nu ruim 3 jaar een hele lieve zorgzame partner.

Hij heeft een hele grote kinderwens, ik heb grote twijfels.
Wil hem niet teleurstellen, maar zie enorm op tegen het weer helemaal opnieuw beginnen.
Ik heb de verzorging en opvoeding van de kinderen tot nu toe (voor mijn huidige partner) alleen gedaan, dus het zal dit keer anders zijn. Maar inderdaad het herstel waar ik bang voor ben en de vrijheid die ik nu heb, om die weer in te leveren.
Ik heb bij mijn kinderen verder nooit complicaties gehad bij de bevallingen, maar wel 10 jaar verder dus.

Echter als ik het niet doe zou het misschien het einde betekenen van onze relatie, en we hebben het zo heerlijk met elkaar.
Ik weet zeker dat hij een geweldige vader zou zijn, want ik zie hoe hij dat dagelijks ook voor mijn kinderen is.

Dezelfde beslissing

Wij hebben ook voor deze beslissing gestaan alleen hebben wij niet 2 kinderen maar elk 2. Die van mij zijn 9 en 15 en die van hem 13 en 15 jaar.

MeneerBeer

MeneerBeer zou geen nieuw kind nemen

doen

Ervoor gaan lijkt me, leuk voor de oudste twee!

Bedenk even

Naarmate je ouder wordt neemt de kans op een tweeling toe. Hier waren de kids 8 en 10 en toen kregen we een tweeling

...

Wauw das helemaal boffen zeg een tweeling

Ja absoluut!

dat Is zeker boffen maar denk wel goed om bij stil te staan als je “een derde” overweegt na je 35ste.... dat het dus ook kan betekenen een derde en vierde en soms ook een vijfde :p