Wens voor derde kind en alleenstaand

Wens

Wat je vooral wil is een bepaald gevoel/beeld van een mooie zwangerschap. Er is echter niemand die je dat kan garanderen, zeker niet als je al 42 bent.
Onderzoek je motieven nog eens goed, misschien ben je bang voor de nabije toekomst, waarin je twee kinderen steeds zelfstandiger worden en je steeds minder nodig hebben.

Tsjor

Herkenbaar

Ik heb dat ook gehad, mede doordat mijn eerste zwangerschappen ook overschaduwd werden door relatiegedoe. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan omdat voor twee kinderen zorgen regelmatig al erg zwaar was/is. Maar het zal altijd wel een pijnpuntje blijven, die niet gekomen derde. Inmiddels ben ik 45+ (dus het kan nog) en het idee van op mijn 50e op het kleuterplein staan staat me echt tegen. Die tijd is voorbij.

Ach

wie zegt je dat je van een eventuele volgende zwangerschap kan genieten? Mijn twee oudste kinderen zijn van mijn ex en hij wenste zich nergens mee te bemoeien. Mijn derde kind kreeg ik met mijn huidige partner, we deden het echt samen. We kwamen er snel achter dat dit kindje een chromosoomafwijking heeft, dat werd dus absoluut een waardeloze zwangerschap. Vol onzekerheid en zorgen. Natuurlijk probeerden we te genieten, maar dat viel niet mee.

alleen voor de zwangerschap

Om alleen vanwege de zwangerschap nog een kind te willen, lijkt mij echt een slechte reden.
Ook leuk voor je andere twee kinderen. "Mama wil graag nog een keer zwanger zijn want jullie zwangerschappen waren niet fijn vanwege gedoe met jullie vader".
Niet doen dus. Zoals iemand anders hier al aangaf: je kunt niet alles hebben.

genieten is nooit 100%

Dat bestaat nu eenmaal niet. Zelfs als je in de gelegenheid zou zijn op zwanger te raken, zullen er onvoorziene dingen gebeuren waardoor je niet ten volle gaat genieten. Dat is het leven.

Het is verdrietig dat je moeizame herinneringen hebt aan de andere twee zwangerschappen. Het lijkt me zinvol daarmee aan de slag te gaan, en niet nu alsnog een droomwens na te jagen.

Rouw

Dat lijkt me inderdaad, vooral voor de kinderen die je al hebt, belangrijk. Ruimte geven aan het verdriet dat je er zo graag meer van had genoten dat de kleintjes er kwamen. En misschien is het wel mogelijk om toch die goede ervaringen die je wel hebt bij elkaar te zetten en te delen met je kinderen om, al is het later, er toch nog even samen van te genieten.

Woede die rouw en verdriet wordt helpt jezelf om in het nu meer te genieten. Nou ja, zelf in therapie dus, maar dat raakt het bij mij.

Een grote aanpassing

Het is natuurlijk jouw eigen beslissing. Ik zou het niet doen, maar ik begrijp je wel. Je bent niet zo jong meer en je biologische klok begint te tikken. Als je nog langer wacht, dan zit de kans erin dat er het helemaal niet meer zal van komen. Toch kan niemand garanderen dat je van een nieuwe zwangerschap zal genieten. Je bent alleenstaand, hebt al de zorg voor twee kinderen en je geeft zelf aan dat jullie het best wel goed hebben met z’n drietjes. Je kinderen zijn al iets ouder en iets zelfstandiger. Een baby in huis zal weer een hele aanpassing zijn, je zal je anders moeten gaan organiseren en je hebt er weer een zorg bij. Toch nog maar eens goed over nadenken en alle voor-en nadelen goed op een rijtje zetten.