Zwanger van 3e, man wil niet
Hi dames,
Ik ben onverwachts zwanger van ons 3e kindje.
We hebben al 2 kinderen van 5 en 7 jaar en er is weer wat rust in ons leven, nu dat beide kinderen naar school gaan. Zelf had ik vroeger wel de wens van 3 kinderen, maar mijn vriend wilde niet en met mijn 2 kinderen was ik ook heel blij. Echter nu ik wel zwanger ben van de 3e, schreeuwt alles in mij dat ik het niet weg wil laten halen. Het is nog maar 5 weken, dus heel pril, maar desondanks beschouw ik het al als een mensje.
Mijn vriend is heel resoluut en zegt dat hij niet weer opnieuw wil beginnen met babyfase, slaapjes, dure opvangkosten etc. Ook ziet hij de abortuspil als een relatief kleine ingreep, waar ik met de tijd wel weer overheen zal komen, terwijl hij zijn leven lang vastzit aan nog een kind. Mijn vriend is mentaal niet altijd even stabiel geweest en hij denkt dat hij het simpelweg niet aankan om nog een kind te krijgen.
Ik zit heel erg in tweestrijd en heb het gevoel dat ik hoe dan ook iemand benadeel. Het voelt egoïstisch om toch voor dit kindje te kiezen in de hoop dat mijn vriend bijdraait.. Ik gun het kindje uiteraard 2 liefhebbende ouders. Mijn verwachting is wel dat hij hoe dan ook van het kindje gaat houden, alleen wellicht pas na de babyfase.
Het voelt enorm eenzaam momenteel en ik kom er maar niet uit. Zijn hier wellicht vergelijkbare ervaringen?
TwoThirds schreef op 21-02-2024 om 17:24:
[..]
Helemaal mee eens. Mensen vergeten weleens dat je je eigen gevoel af en toe op zij moet zetten als je voor kinderen hebt gekozen.
Hoe gaat het nu, Livvie?
Tijdje weggeweest. Afgelopen twee weken gaat niet zo lekker door de vermoeidheid en misselijkheid.
Maar dacht, toch even een update geven.
Allereerst, wil ik nog even reageren op alle speculaties. Wij hadden geen 3e in de planning, ook ik niet. Ondanks dat ik als beginnende moeder de optie voor een derde openhield, (mijn partner trouwens destijds ook) liet ik het uiteindelijk varen omdat mijn vriend niet meer wilde. Vorig jaar heb ik nota bene alle babyspullen de deur uitgedaan.
Ik dacht oprecht door eerdere ervaringen dat mijn cyclus nog niet op gang zou zijn.
Mijn gevoel veranderde echter toen bleek dat ik zwanger was.
Inmiddels ben ik 8 weken zwanger en hebben we een echo gehad. Alles ziet er goed uit. We hebben het ook al aan familie en vrienden verteld. Mijn vriend is erg lief voor me. Maakt wat te eten tegen de misselijkheid en ontlast me zo nu en dan. Hij zegt er soms ook zin in te hebben en op andere momenten is hij ook bang voor wat komen gaat. Bij de vorige twee kon hij ook momenten van paniek ervaren, doordat hij niet wist wat voor kindjes het zouden zijn. Nieuw is dit dus niet voor mij. Zijn gevoel mag er echt zijn en we hebben het er ook over. Hij zegt echter nooit meer dat hij het kindje resoluut niet wil en heeft zelfs voorgesteld om het eerste jaar 1 dag in de week ouderschapsverlof op te nemen, zodat hij tijd met de baby kan doorbrengen.
Onze kinderen brengen daarnaast ook veel positiviteit rondom de zwangerschap. De oudste is zo enthousiast en betrokken. Toen ik zwanger was van de tweede vond hij het allemaal wel best, nu maakt hij het zo bewust mee.
Klinkt helemaal goed. Ik wens je een voorspoedige zwangerschap, een goede bevalling en een gezond kindje. Veel geluk.
Tsjor
Wat een fijne update. Klinkt echt wel heel positief zo allemaal. Een hele fijne zwangerschap gewenst!
