Dochtertje 3 ½ wil niet naar de peuterspeelzaal
Een Oekraïense moeder met haar dochtertje van 3 ½ woont nu 9 weken bij ons. Dat gaat best goed. Maar er is een probleem dat we niet opgelost krijgen. Het dochtertje wil niet zonder haar moeder zijn. Ze wil niet naar de peuterspeelzaal. Dat is best heftig. Dochtertje huilt heftig. Als we op andere dagen langs de school komen lijkt ze de school leuk te vinden. Ze vindt de kinderen leuk en ook de juf, maar wil niet zonder haar moeder zijn. Ze slaapt ook nog bij haar moeder. Ze lijkt me angstig of in elk geval ongelukkig. Moeder vindt het ook moeilijk om haar dochter alleen te laten. Ze zijn altijd bij elkaar. Ook stelt ze moeilijk grenzen. Ze hangen erg aan elkaar. Wat kunnen we het beste doen.
Gezien de oorlogssituatie, vreemde omgeving, vreemde taal etc. is het niet heel gek dat kind nogal aan moeder hangt. Het zou denk ik wel goed zijn als ze plekken heeft waar ze met andere kinderen kan spelen, bijvoorbeeld een groepje met moeders en kinderen uit Oekraïne.
Het stellen van grenzen lijkt me wel een aandachtspunt. Ik weet niet precies hoe zich dat uit, maar grenzen bieden ook stabiliteit en veiligheid voor een kind. Je hoeft je kind niet altijd haar zin te geven, ook niet als ze uit een oorlogssituatie komen.
Kennen jullie mensen in de buurt met kinderen in dezelfde leeftijd? Dan kun je ook wat speelafspraakjes (bij jullie of buiten) inplannen. Met moeder erbij zodat kind zich én veilig voelt én contact heeft met leeftijdsgenootjes.
Hoe is het contact met de peuterspeelzaal? Is het mogelijk dat moeder er voorlopig gewoon bij blijft? Hetzij rustig in een hoekje hetzij als een soort extra hulpkracht. Als dat lukt kun je vervolgens rustig proberen af te bouwen. Heel simpel beginnend met mama die even alleen naar de wc gaat. En als dat goed gaat een paar minuten naar buiten gaat. Etcetera.
Het is niet zo gek dat een kind van 3 moeite heeft met afscheid nemen.
Als ze niet kan communiceren met de andere kinderen en leidsters maakt dat het nog erger.
De vraag is of het "gewoon" een probleem is met afscheid nemen, of dat er iets extra's speelt met trauma's, of onvoldoende vertrouwd zijn met de kinderen/leidsters/taal.
Je kunt vragen aan de peuterspeelzaal of moeder op de groep mag blijven.
Of je kunt op zoek gaan naar een spelinloop of andere groep waarbij het de bedoeling is dat de ouders erbij blijven. Op die manier kan het kind leren omgaan met andere kinderen en leidsters zonder dat ze haar moeder hoeft te missen.
Als het kind goed vertrouwd is met de andere kinderen en de leidsters, dan kan het goed zijn om toch eens te proberen om gewoon maar weg te gaan. Veel kinderen huilen in het begin, maar vaak maar een paar minuten. Beste tactiek is bij het wegbrengen even kort samen spelen (kind en moeder), moeder trekt de aandacht van het kind en zegt duidelijk dat ze weg gaat en dat ze dan-en-dan (na het brood eten oid...) terugkomt om op te halen, dan meteen echt weggaan. En afspreken met de leidsters dat ze het kind actief afleiden en dat ze na 10 minuten bellen met moeder om te melden hoe het gaat. (Zodat moeder terug kan komen als het kind niet stopt met huilen.)
Wat is de gedachtengang achter de wens voor de peuterspeelzaal? Als het gaat om contact met andere kinderen kan ze voor nu ook kijken naar peutersport waar ouders mee doen. Met onze peuter zit ik bijvoorbeeld op peuterzwemmen waarbij ouders mee het water in gaan. Ook hebben we hier peutervoetbal met ouder erbij. Kennissen hebben dan weer muziekles voor peuter en ouder en korfbal waarbij ouder ook aanwezig is.
Misschien zijn de vrije peuterklassen (peuterspeelzaal op antroposofische basis) iets. Wij hebben hier goede ervaringen mee na te zijn overgestapt (er was meer rust op de groep, huiselijke sfeer, de liedjes, het speelgoed, maar vooral de juffies en hun benadering deed ons goed etc). Er zit soms best wat verschil per peuteropvang. Sommige opvangen waar wij kwamen was het erg druk, beetje saaie zakelijke aankleding, wel of geen moestuin/ dieren/ mooie buitenplaats. Of een bv een opvang op een boerderij waar de kinderen veel in het groen zijn.
Dat arme kind heeft een zeer waarschijnlijk een trauma van hier tot tokio en jullie willen dat ze naar een peuterspeelzaal gaat... Laat haar eerst eens ervaren dat het hier veilig is en ze dus niet zomaar van haar moeder gescheiden zal worden.
En laat moeder vooral contact zoeken met andere ouders met kinderen in dezelfde leeftijd waarmee kind een band kan opbouwen.
Spreekt het kind eigenlijk 1 woord Nederlands?
Spreken ze op de PSZ Oekraïens (of Russisch)?
Anders zou ik daar als Oekraïnse moeder mijn kind niet eens willen achterlaten, want dan verstaat mijn kind geen letter en verstaan ze haar niet. Al helemaal als kind zo angstig is.
Dan zou ik eerder eens in de straat of 't dorp rondkijken of je geen kinderen hebt die bij jullie thuis kunnen langskomen. Met hun ouders. Of kijken of er ergens in de buurt nog andere Oekraïense families zijn.
Ik sluit me aan bij iedereen die zegt dat het niet nodig is.
Mocht moeder toch vinden dat het goed is. Dan zou heeel rustig opbouwen kunnen werken. Eerst een paar weken een uurtje met moeder, zodat ze zich veilig gaat voelen bij leidsters en plek. Daarna eens een half uurtje alleen zodat ze ervaart dat moeder terugkomt en dat langzaam uitbouwen. Maar echt op haar geleide. Ligt aan peuterspeelzaal of ze wat mee willen werken. Kind helemaal overstuur laten gaan zou ik niet doen, wat anderen zeggen dat moet wel heel onveilig voelen.
zoals gezegd, er is meer dan de peuter speelzaal. Zoek voor nu andere speelgroepen voor moeder en kind samen, die zijn echt overal wel te vinden. Je schrijft dat je zelf nooit kinderen hebt gehad, dus misschien ben je er niet zo in thuis, vraag rond bij anderen in je omgeving.
Behalve speelclubjes zijn er ook dingen zoals voorleesochtend in bibliotheek, peutergym/zwemmen/dansen/muziek is allemaal met ouders en zijn zelfs clubjes speciaal voor Oekraïners.
Wij vangen ook een moeder een jong kind op uit Oekraïne. Mijn tip zou ook echt zijn om haar dochter per direct van de opvang af te halen. Dat meisje is er duidelijk nog niet aan toe. Absoluut niet raar als je net uit een oorlog komt en al je zekerheid kwijt bent. Ik zou ook inzetten op activiteiten voor moeder en kind samen. Daar is genoeg van te vinden. Laat moeder verder ook zelf bepalen wat zij goed vindt voor haar kind. Jij hebt je Nederlandse principes, maar zij hebben een hele andere achtergrond. Bij ons eten ze bijvoorbeeld tussen de middag warm, omdat ze dat fijn vinden. Ik hoor zoveel gezinnen die mensen opvangen met moeilijkheden. Bijna altijd is het teveel hulp willen bieden... Zij kan prima zelf beslissen wat goed is voor haar kind. Daar heeft ze jou niet voor nodig. Echt geef haar de ruimte om wederzijdse teleurstellingen te voorkomen. Bedenk ook dat mensen met een trauma (ik weet niet of ze dat heeft) niet altijd reageren hoe jij het verwacht. Als ze meer problemen hebben, zoek dan zo snel mogelijk professionele hulp. Dit moet je niet alleen willen doen met jouw Nederlandse principes en gebrek aan ervaring met kinderen. Ik noem richting onze gast dus alleen mogelijkheden. Zij kan vervolgens beslissen of ze daar iets mee wil, en zo ja, of ze hulp van ons nodig heeft.
Zusterclivia schreef op 31-05-2022 om 09:35:
[..]
Je hebt niet veel inlevingsvermogen hè?
Ik heb ook geen kinderen, en ik heb niets mee kinderen. Maar als ik een kutdag heb dan wil ik lekker geknuffeld worden door mijn partner of moeder (ja, ook al ben ik volwassen, mom-hugs are the best). Ik kan dit prima extrapoleren naar: zij gaan door een hele traumatische periode en ze hebben alleen elkaar. Logisch dat ze dan bij elkaar willen blijven, want ze hebben enkel nog maar elkaar.
Waarom denk jij dan dat het goed voor ze zou zijn om tijdelijk gescheiden te worden??
Je kunt ook met de moeder en kind naar een leuke speeltuin in de buurt gaan, daar kan kind eventueel spelen met andere kinderen, maar moeder kan er zelf bij blijven.
Serieus??? Zeg je dit tegen iemand die zo'n groot hart heeft dat ze haar huis openstelt voor oorlogsslachtoffers???
Pippeltje schreef op 31-05-2022 om 19:02:
[..]
Serieus??? Zeg je dit tegen iemand die zo'n groot hart heeft dat ze haar huis openstelt voor oorlogsslachtoffers???
TO kan natuurlijk ook gewoon (zoals zo veel mensen op dit moment) een messiascomplex hebben...
Ik neem aan dat dit geen echte vreemden zijn, omdat TO een binding met Oekraïne heeft en zegt veel van deze mensen te houden. Dat doe je niet na 9 weken lijkt me.
Echter de peuter is in een vreemd land, bij relatief vreemden in huis, nog maar bijzonder kort en komt uit een oorlogs-en onrustsituatie met bijzonder veel stress, spreekt de taal niet.
Mijn gedachte: niet doen, zeker niet als de opvang tijdelijk is. Ga naar, zoals genoemd, een inloopochtend in de wijk voor moeder en kind, ga naar speeltuinen in de wijk, kijk rond naar leeftijdsgenootjes in de straat, maar laat het meisje alsjeblieft met rust; ze kan er niet zomaar tussenglijden, daar is haar achtergrond te complex voor.
Nou ik lees ook niet dat TO geen inlevingsvermogen zou hebben hoor!!
Maar ik lees ook niks geks. Ook niet dat dochter bij moeder nog slaapt, dat is veilig en ze is nog zo klein.
In veel gemeentes heb je spelinloop: een ochtend of middag waar je met je kind van 1-4 naartoe kan gaan. Dan drink je koffie met andere ouders terwijl de kinderen spelen, en ook een fruiteetmoment hebben samen. Daar ben je dan dus allemaal bij als moeder. Misschien is dat wat? Vaak georganiseerd in bibliotheek, speelotheek of buurthuis.
