Hoe slechte nachtgewoonte afleren?
Hi allemaal,
Wij hebben van onze peuter een draak gemaakt in de nacht 🐉😭. En zitten nu enorm op de blaren.
Ik probeer het kort uit te leggen: ons zoontje is 20 maanden. Een poos geleden (maand of twee) was hij ziek met de zesde ziekte, en had daardoor heel weinig eetlust. Helemaal logisch natuurlijk. Toen hij weer aan de beterende hand was, duurde het even voor dat weer goed op gang was, wat resulteerde in veel frustratie rondom avondeten en veel bakjes eten en broodjes op de grond. Je kunt het natuurlijk niet dwingen, dus op een gegeven moment brachten we hem gewoon naar bed. Maar..'s nachts werd hij dan huilend wakker met enorme honger. Wij wilden hem niet helemaal wakker maken door hem eruit te halen en wat te eten, dus maakten we een flesje melk voor hem, gaven hem dat in zijn bed, en iedereen sliep verder. Je raadt het al..inmiddels wordt hij elke nacht minstens een keer wakker, krijsend om een flesje. Het is nu een gewoonte geworden die ons allemaal onze nachtrust kost. Bovendien, als hij 's ochtends wakker wordt en zijn lege fles in zijn bed ziet, is het ook reden tot krijsen omdat hij weer een flesje wil.
Hoe krijgen wij deze gewoonte er weer uit? Wij zijn geen fan van grote hoeveelheden zuivel, melk na het tandenpoetsen hebben we ook liever niet, en het grootste probleem, we hebben hierdoor allemaal gebroken nachten.
Ons plan nu is om hem 's nachts proberen te troosten en dus geen melk meer te geven, maar ons kind kennende worden dit een paar heeele lange nachten. Iemand ervaring/tips?
Jillz schreef op 11-07-2022 om 12:45:
Ik herken de lastige fase na ziekte. Mijn dochter maakt standaard een sprong als ze ziek is. Hoe langer of hoe erger ze ziek was des te groter de sprong.
De laatste keer is ze een week heel erg ziek geweest om daarna nog bijna vijf weken vreselijk licht geraakt te zijn. Alles ging moeizaam terwijl daarvoor alles nu net zo gemakkelijk ging. Ze leerde in eens heel goed praten. Van het ene op het andere moment waren we er weer door heen. Ineens sliep ze weer door, geen driftbuien meer en at ze weer normaal. En het leukste ze kan ons nu kleine verhalen vertellen.
Het beste is inderdaad om vooral te beseffen dat een sprong gewoon moeilijk te bevatten is voor zo'n kleintje. De hele wereld wordt voor hen anders/grootser. Ineens kunnen ze dingen die ze gisteren niet konden. Dat is ook indrukwekkend, beangstigend en frustrerend. Dat besef helpt mij heel erg om het te accepteren.
Nou ik denk dat onze kinderen stiekem verre familie zijn. Of alle kinderen zijn in zekere zin hetzelfde hierin. Want ook wij hadden juist nét het idee dat het lekker met hem ging, hij was zo gezellig en lief. We benoemden het zelfs naar elkaar hoe stralend hij was. En dan heb je eerst ineens zo'n slopende fase waarin je je kind ziet worstelen met ziekte en pijn, dat hij niks wil, lamlendig, niet wil eten en alleen maar hangen. Na 2-3 weken zie je eindelijk verbetering en wordt hij weer actief, maar in plaats van dat zonnestraaltje dat zo goed sliep, heb je nog weken een soort kleine gremlin die snel gefrustreerd is, alle grenzen opzoekt, de nachten terroriseert..dan kom je inderdaad op het punt dat je onorthodoxe keuzes maakt om maar rust te proberen te krijgen. Maarr we merken nu al dat hij qua taal bijna een woordje per dag vooruit gaat! Dus inderdaad is hij misschien overweldigd door alle ontwikkelingen, en onze bezorgdheden. Ik verheug me wel op het moment dat ik mijn vertrouwde aapje weer terugzie, ondanks dat dit erbij hoort.
Hi Millie, kwam je topic tegen. Ook wij hebben een monster van een slaapgewoonte gecreëerd bij ons zoontje van 23 maanden, namelijk met de fles in slaap vallen wanneer het bed-tijd is (ik schaam me eigenlijk ook om dit te typen omdat ik weet hoe slecht dit is voor z'n tandjes), maar het is nu eenmaal gebeurt. Door enorme reflux in zijn baby tijd sliep hij alleen wanneer we hem úren rechtop hielden en wiegden, maar dit brak ons enorm op, zeker toen ik opnieuw zwanger raakte. Per toeval kwamen we erachter dat wanneer hij tijdens het drinken in slaap viel en diep genoeg sliep, hij geen last van z'n reflux had. Inmiddels is hij hier overheen gegroeid maar de fles is er nog steeds.
Toen baby 2 werd geboren vond ik het geen goed moment om die gewoonte af te leren maar ik denk dat we er nu aan moeten geloven. Ook komt hij soms snachts nog en wil dan melk.
Ik ga de tips uit je topic toepassen, ds ook dank daarvoor.
En net als jij dat ook fijn vond om te lezen, ervaar ik dat ook zo: fijn om te weten dat we niet de enigen zijn en dat het ook echt (met wat moeite) weer over kan gaan.
Hopelijk zit jouw kleine man ook weer snel beter in zijn vel! Herkenbaar, die fases van ontwikkelen, ziek zijn, sprongen etc. Mooi om te zien, maar niet altijd makkelijk!
En mocht de fase te pittig zijn, mag je deze 'battle' ook op een ander moment voeren he en die fles nog even geven. Denk dat de omstandigheden ook gewoon mee moeten zitten en dan gaat het lukken!
Succes, en misschien ook leuk om de nachtelijke successen en tips te delen (als je tijd /zin hebt)?!
Bananapancake schreef op 22-07-2022 om 23:36:
Hi Millie, kwam je topic tegen. Ook wij hebben een monster van een slaapgewoonte gecreëerd bij ons zoontje van 23 maanden, namelijk met de fles in slaap vallen wanneer het bed-tijd is (ik schaam me eigenlijk ook om dit te typen omdat ik weet hoe slecht dit is voor z'n tandjes), maar het is nu eenmaal gebeurt. Door enorme reflux in zijn baby tijd sliep hij alleen wanneer we hem úren rechtop hielden en wiegden, maar dit brak ons enorm op, zeker toen ik opnieuw zwanger raakte. Per toeval kwamen we erachter dat wanneer hij tijdens het drinken in slaap viel en diep genoeg sliep, hij geen last van z'n reflux had. Inmiddels is hij hier overheen gegroeid maar de fles is er nog steeds.
Toen baby 2 werd geboren vond ik het geen goed moment om die gewoonte af te leren maar ik denk dat we er nu aan moeten geloven. Ook komt hij soms snachts nog en wil dan melk.
Ik ga de tips uit je topic toepassen, ds ook dank daarvoor.
En net als jij dat ook fijn vond om te lezen, ervaar ik dat ook zo: fijn om te weten dat we niet de enigen zijn en dat het ook echt (met wat moeite) weer over kan gaan.
Hopelijk zit jouw kleine man ook weer snel beter in zijn vel! Herkenbaar, die fases van ontwikkelen, ziek zijn, sprongen etc. Mooi om te zien, maar niet altijd makkelijk!
En mocht de fase te pittig zijn, mag je deze 'battle' ook op een ander moment voeren he en die fles nog even geven. Denk dat de omstandigheden ook gewoon mee moeten zitten en dan gaat het lukken!
Succes, en misschien ook leuk om de nachtelijke successen en tips te delen (als je tijd /zin hebt)?!
Kun je niet als hij eenmaal slaapt zijn tandjes poetsen met een klein beetje peutertandpasta? Mijn zoontje zou hier gewoon doorheen slapen. Alleen niet te veel tandpasta gebruiken, zodat hij zich niet verslikt 
.
Mijn zoon heeft tot hij 3,5 was een fles melk gehad voor het slapengaan (wel nog voor het tandenpoetsen) en hij had een speen. Daar vonden mensen wat van, maar wij kozen liever voor de rust en het ritueel i.p.v. het afleren. Toen hij drie jaar en 8 mnd was, was het voorbij. Zomaar opeens, zowel de speen als de fles. Hij vond zichzelf plots te groot.
Melk in de nacht gaat naar mijn idee ook vanzelf wel weer over. Maar dat zou ik ook lastig vinden om maar gewoon zo te laten als 'een fase' , omdat het idd slecht is voor de tandjes... Maar ik heb helaas geen tips. Misschien idd cold turkey. Succes!!
