Moeite met afbouwen speen (3,5 jaar). Tips gezocht!
Ons meisje is nu ruim 3,5 jaar en heeft een pittig karakter. Dit uit zich op heel veel verschillende momenten. Ook is zij heel gevoelig voor prikkels en om daarvan te kalmeren geven we haar nog steeds vaak de speen.
Zonder speen is ze amper te kalmeren. Hiermee dwingt ze hem dus uiteindelijk af. Wat voor ons heel lastig is: hoe gaan we dit aanpakken?
We hebben al een hele boel geprobeerd:
Alternatief aangeboden (knuffel/knuffeldoek etc), alleen in bed de speen geven, alleen in auto/op fiets etc. Niks lijkt effect te hebben (kortdurend soms wel).
Wie heeft hier ervaring mee en kan ons tips geven?
Speen gewoon helemaal weg doen? Dus samen opsturen (in envelop in brievenbus), of in een spenenboom hangen, Aan paashaas geven oid Eventueel proces begeleiden met boekje over stoppen met de speen.
Inderdaad een weggeef-ritueel inzetten. Hierdoor heeft ze zelf invloed (voor haar gevoel).
En dan zorgen dat alle spenen uit huis zijn.
Hier een dochter die ook zo was zoals jij omschrijft. Heel duidelijk rond drieënhalf jaar aangegeven dat als ze naar school zou gaan ze een grote meid zou zijn zonder speen. Dat een half jaar lang dagelijks en consequent herhaald.
In dat halve jaar mocht het speentje in bed en tijdens een half uurtje filmpje kijken op de iPad.
Vier jaar vond ik gezien de aard van dochter een mooie leeftijd. Over scheve tanden maakte ik mij niet zoveel zorgen. Gezien de gebitten van haar ouders (mij en vader dus) en grootouders is de kans zeer aanzienlijk dat zij sowieso aan de beugel moet. Haar gevoel van veiligheid en geborgenheid was me meer waard. En die kreeg ze uiteraard van mij. Maar op momenten in bed van haar speen.
Mijn tip. Laat het het komende half jaar los, maar geef haar duidelijk en consequent mee dat als ze naar school gaat haar speentje verleden tijd is.
Helena71 schreef op 19-03-2022 om 20:05:
Hier een dochter die ook zo was zoals jij omschrijft. Heel duidelijk rond drieënhalf jaar aangegeven dat als ze naar school zou gaan ze een grote meid zou zijn zonder speen. Dat een half jaar lang dagelijks en consequent herhaald.
In dat halve jaar mocht het speentje in bed en tijdens een half uurtje filmpje kijken op de iPad.
Vier jaar vond ik gezien de aard van dochter een mooie leeftijd. Over scheve tanden maakte ik mij niet zoveel zorgen. Gezien de gebitten van haar ouders (mij en vader dus) en grootouders is de kans zeer aanzienlijk dat zij sowieso aan de beugel moet. Haar gevoel van veiligheid en geborgenheid was me meer waard. En die kreeg ze uiteraard van mij. Maar op momenten in bed van haar speen.
Mijn tip. Laat het het komende half jaar los, maar geef haar duidelijk en consequent mee dat als ze naar school gaat haar speentje verleden tijd is.
Tot dat ze kleuter ziet die wel een speen heeft, dan gaat je argument er weer aan. Ik zag bij school nog wel eens kleuters met speen achterop de fiets.
alhambra schreef op 19-03-2022 om 20:04:
Inderdaad een weggeef-ritueel inzetten. Hierdoor heeft ze zelf invloed (voor haar gevoel).
En dan zorgen dat alle spenen uit huis zijn.
Yep, hier ook zo gedaan. We hebben samen de speen in de prullenbak gedaan, een fijne nieuwe knuffel gekocht en klaar. Ergens zal je toch zo’n moment moeten inbouwen, op school kan ze bij veel prikkels ook niet om een speen stampvoeten…(daar mocht knuffel de eerste weken trouwens wél mee, superfijn!)
Kauwen kan helpen bij prikkelverwerking. Je kan eventueel op zoek gaan naar alternatieven voor de speen als je dochter de speen echt nodig heeft om te kalmeren.
Loezzie schreef op 19-03-2022 om 20:15:
Kauwen kan helpen bij prikkelverwerking. Je kan eventueel op zoek gaan naar alternatieven voor de speen als je dochter de speen echt nodig heeft om te kalmeren.
Je hebt speciale bijtkettingen hiervoor. Mocht het inderdaad een kwestie zijn van een prikkelverwerking en kauw/zuig behoefte
Op deze leeftijd hebben kinderen geen zuigbehoefte meer. De speen is dus een gewoonte of troostmiddel geworden. Advies is om na het eerste jaar overdag geen speen meer te geven ivm spraakontwikkeling. Je kunt nu eenmaal niet fatsoenlijk leren praten als je iets in je mond hebt. Kinderen die met een speen naar de kleuterschool gaan heb ik hier nog niet gezien. School staat dat ook niet toe.
Eigen speelgoed en knuffels mogen hier ook niet mee naar school.
3,5 is wel een mooie leeftijd om helemaal te stoppen met de speen. Als er geen spenen meer zijn, kan ze die ook niet afdwingen. Zo'n afscheidsritueel kan haar misschien wel helpen om zelf ook een deel van de stap te zetten.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om consequent te zijn, ook in de boodschap. Als je zegt dat ze te groot is voor de speen, is ze daar altijd te groot voor, dus ook in bed of in de auto. Geef je dan toch een speen, dan wordt het verwarrend plus ze weet dan dat er toch nog een speen is en zal ze die vaker willen.
Gaat ze naar een opvang? En hoe doen ze het daar met de speen?
Bedankt voor alle reacties!
Ik hang ook tussen gewoon wegnemen, al dan niet met een afscheidsritueel, of de manier die iemand hier benoemde: benoemen dat op school geen speen mag.
Qua spraakontwikkeling heeft het gebruik van de speen geen invloed gehad, ze praat juist ontzettend goed e duidelijk. Ook haar tanden staan gewoon recht.
Ze heeft de speen echt 'nodig' als houvast en troost. Een knuffel als alternatief aanbieden werkt ook niet, ze heeft namelijk óók een knuffel die extreem belangrijk voor haar is (is altijd bij haar). Dankzij de serie Casper en Emma weet ze wel heel goed dat die niet mee mag naar school.
Kortom: ik wil haar dat gevoel van veiligheid niet ontnemen. Maar heb geen idee meer welke weg te bewandelen.
Bij de opvang gebruikt ze de speen niet, alleen als ze sporadisch nog een dutje doet daar. Die geven aan eigenlijk nooit "aandacht" te hebben besteed aan het wel of niet gebruiken van speen, en dat ze opeens vanuit zichzelf zei dat ze hem niet meer nodig had en dus in haar tas liet zitten.
Zodra we haar ophalen wil ze hem wél meteen. Is dus waarschijnlijk gewenning. Maar aan de andere kant is ze zó prikkelgevoelig dat ze echt even moet ontladen op weg naar huis. En ik kan me echt niet op de weg concentreren als zij zonder speen helemaal uit haar plaat gaat.
Hier hebben ze de speen meegegeven aan Sinterklaas zodat hij die kon geven aan babypiet. Ze waren zelfs een soort van trots. 😂
Hier zijn we met 3,5 jaar gestopt. Dochter was erg verknocht aan de combinatie speen en speendoekje. Afgesproken dat ze de speendoekjes natuurlijk mocht houden, maar dat de speen echt niet meer kon nu ze een grote meid was en bijna naar school mocht.
Met een aftelkalender gewerkt en toen het de dag was dat de speen echt niet meer in bed mocht ( overdag was voorbij vanaf het moment dat ze niet meer sliep tussen de middag en dan ook alleen maar in bed of in de auto als we langere tijd onderweg waren), ging het verbazend makkelijk.
Ze heeft er geen woord meer over gerept, spenen gingen weg, doeken bleven en onze verslaafde kickte in 1 avond af. Ik had me op een hele strijd voorbereid.
Spenen waren ook volledig uit zicht en na een aantal dagen heb ik ze weggegooid. De doeken waren nog een paar dagen interessant, maar daarna keek ze er niet meer naar om.
Jongste is over een klein jaartje aan de beurt en ik hoop een beetje dat ze ook zo makkelijk is.. Maar ik bereid me voor op veel uit bed komen, troosten en boze buien. Dan kan het alleen maar meevallen.
Gatekeeper schreef op 19-03-2022 om 21:22:
Hier hebben ze de speen meegegeven aan Sinterklaas zodat hij die kon geven aan babypiet. Ze waren zelfs een soort van trots. 😂
Wat slim!
Mijn dochter had geen speen maar haar duim (beetje moeilijk weg te doen) icm knuffel. De tandarts gaf aan dat het tijd was om te gaan stoppen met duimen. Zelf had ik verwacht dat dat een heel ding ging worden. Ik heb denk ik twee keer dat vieze spul op haar duim gedaan en een aantal dagen bij het zien van duimen er wat van gezegd. Met een week was het bekeken. Het gekke is dat ze vanaf die tijd ook is gaan wisselen met knuffels terwijl ze van baby af aan 1 knuffel had die overal mee naar toe ging.
Ik geloof zelf dat ze eraan toe was en dat wij het zelf in stand hielden door de knuffel steeds aan te bieden. Wij dachten dat zij die knuffel en duim nodig had bij verdriet of moeheid. Bleek dus dat ze veiligheid op die manier al niet meer nodig had.
Bij de oudste hebben we de speen weg gedaan en uitgelegd waarom. Paar nachten doorzetten en toen was het klaar (heeft wel 3 pogingen gekost volgens mij). Maar wij hadden sowieso alleen een speentje in bed (daar lag hij ook).
De jongste wilde zelf na een paar maanden al geen speentje meer bij het slapen en duimt ook niet, dus dat is vet geluk. Dus dat hebben we ook mooi niet meer aangewend, maar die kreeg wel 1 jaar lang borstvoeding op verzoek dus kwam op die manier aan zuigbehoefte. Maar goed, daar heb jij niet zoveel aan.
Misschien kun je nu afspraken maken over enkele plekken waar ze de speen nog mag, bv bij het in slaap vallen savonds en tussen kinderopvang en eten. Bereid je voor op verzet, maar dan consequent volhouden.
