Moeite met kind op opvang achter te laten?
Hoihoi
Eigenlijk al sinds het begin dat we ons jongste bij het kdv hebben was het brullen vanuit kinds kant. Een uurtje later is het over blijkbaar. Nu was ik een paar keer niet bestand tegen dat huilen en heb ik haar weer meegenomen. Die paar keer heb ik m'n werkgever gebeld dat de kleine ziek was en dat ik thuis zou werken maar nu kreeg m'n vrouw een klaag vanuit kdv dat kind mij om dr vinger windt en dat ik dan gewoon toegeef en haar weer meeneem, dat is miss zo'n 5 keer gebeurd. Iemand tips voor dat gebrul 's ochtend vroeg?
of tips voor jou
Hoe bied ik weerstand tegen haar gehuil?
5x in hoeveel tijd? Oordopjes in en gaan met die banaan.
Niks vervelender dan een brullend kind achterlaten. Ik vind een uur brullen ook wel echt lang moet ik zeggen. Past een andere vorm van opvang niet beter?
Hoe oud is je jongste? Kan je al met haar praten?
Ik vind het raar dat een kdv bij je vrouw gaat klagen over jou 🤨 Dat hadden ze gewoon met jou moeten bespreken. Geen advies, dochter brulde ook alles bij elkaar, peuterspeelzaal belde dan dat het beter was om haar te komen halen. Waarop dochter de keer daarna zei toen ik weg ging, bel mama ik blijf niet...😆
hoe zet je haar daar af?
Kan ze voelen dat jij het moeilijk hebt en dat er ruimte is of ven he redoluuten wenst haar een fijne tijd en tot aan get eind van de dag?
op het moment dat je hem dus mee terug neemt, wordt dat gehuil beloond. Ik snap helemaal waarom je het toch doet, maar doe het vooral niet! Zo blijft het duren.
Ysenda schreef op 23-05-2025 om 17:25:
hoe zet je haar daar af?
Kan ze voelen dat jij het moeilijk hebt en dat er ruimte is of ven he redoluuten wenst haar een fijne tijd en tot aan get eind van de dag?
Hier moet je je kindje zelf naar de groep brengen, dochter wordt over 2 maanden twee en zit nu nog in de dreumesgroep van 1-2 jaar. Zodra ik haar op de grond zet gaat ze huilen, heel hard en hartverscheurend en dan wil ik haar het liefst gewoon weer meenemen
Ik vind het wel heel lief van je.
Maar ik denk dat het op de lange termijn niet zo'n handige oplossing is.
Volgens mij voelt zij feilloos aan dat jij "bang" bent dat ze weer zo hartverscheurend gaat huilen als je haar neerzet. Ze weet ook dat jij misschien toegeeft als ze zo hard huilt, dat heb je al vaker gedaan tenslotte.😜
Ze kan al lopen? Dan neem je haar aan een handje en laat haar lopen naar binnen. Ondertussen babel je dat ze lekker gaat spelen met de andere kindjes. Je trekt haar jas uit en hangt die samen op de kapstok. Je laat haar naar binnen lopen, geeft een kus en gaat resoluut weg.
Huilt ze trouwens ook als je vrouw haar wegbrengt?
Bakblik schreef op 23-05-2025 om 17:52:
Volgens mij voelt zij feilloos aan dat jij "bang" bent dat ze weer zo hartverscheurend gaat huilen als je haar neerzet. Ze weet ook dat jij misschien toegeeft als ze zo hard huilt, dat heb je al vaker gedaan tenslotte.😜
Ze kan al lopen? Dan neem je haar aan een handje en laat haar lopen naar binnen. Ondertussen babel je dat ze lekker gaat spelen met de andere kindjes. Je trekt haar jas uit en hangt die samen op de kapstok. Je laat haar naar binnen lopen, geeft een kus en gaat resoluut weg.
Huilt ze trouwens ook als je vrouw haar wegbrengt?
Ze kan lopen, al heel goed zelfs. Ik til haar uit haar zitje, draag haar naar binnen en naar boven, dan zet ik haar neer en doe haar jasje uit en dan weet zij waar ze die op moet hangen. Dan wil ze weer opgetild als dr klasje ingaat en als ik ze neerzet gaat ze heel hard huilen. Ik vind het lastig om haar dan achter te laten.
Nick90 schreef op 23-05-2025 om 18:05:
[..]
Ze kan lopen, al heel goed zelfs. Ik til haar uit haar zitje, draag haar naar binnen en naar boven, dan zet ik haar neer en doe haar jasje uit en dan weet zij waar ze die op moet hangen. Dan wil ze weer opgetild als dr klasje ingaat en als ik ze neerzet gaat ze heel hard huilen. Ik vind het lastig om haar dan achter te laten.
Als ze al heel goed kan lopen waarom draag je haar dan nog? De trap dat snap ik maar daarvoor en daarna kan ze lopen. Voordeel van dat zelf lopen is dat ze jouw hartslag niet kan voelen, door minder nabijheid voelt niet meer dat jij gespannen bent, omdat ze misschien gaat huilen.
Maak er een verhaaltje van dat ze al heel groot is en goed kan lopen, dat je haar niet meer optilt, dat papa echt moetwerken vandaag. Ook niet optillen om het klasje in te lopen. Zolang je haar blijft optillen als ze daarom vraagt blijft ze papa's kleine meisje. Het losmaken moet een keer beginnen, als ze 18 is wil je haar echt niet meer hoeven dragen😜
Je loopt met haar mee, zegt tegen de leidster dat ze er is, of doet andere noodzakelijke mededelingen je knielt bij haar geeft een kus en gaat weg.
Zolang jij blijft toegeven met optillen en nog een knuffel en nog een kus en wat voor andere aandacht dan ook blijft zij huilen om die aandacht op een moment dat het jou niet uitkomt.
Bakblik schreef op 23-05-2025 om 18:28:
[..]
Het losmaken moet een keer beginnen, als ze 18 is wil je haar echt niet meer hoeven dragen😜
Ik vind dat altijd zo'n raar argument. Als ze 18 is wil ze helemaal niet meer gedragen worden.
Ik zou van een kinderopvang verwachten dat ze in staat zijn om de opgevangen kinderen toch zeker binnen een kwartier gerust te stellen nadat hun ouder weggegaan is. Als dat structureel niet lukt is het de vraag of deze opvang een goede match is voor dochter.
Het valt me in jouw topics en reacties op, dat je het moeilijk lijkt te vinden om je kinderen te begrenzen (bv. over die fatbike, handje loslaten etc).
Denk dat daar de meeste winst valt te behalen.
Hier nemen de leidsters de kinderen echt letterlijk over bij de overdracht. Dus of mijn kind nu huilt of niet (eigenlijk nooit, maar hij is wel soms ineens verlegen en dan durft hij niet): de leidster tilt hem op of hij mag bij haar op schoot zitten en dan gaan ze of samen zwaaien naar mij of ze leidt hem af door de aandacht te vestigen op een speelgoedje/een ander kindje.
Doen ze dat bij jullie opvang niet? Anders zou ik zoiets vragen om te doen.
