Peuter kan geen rust vinden onvrede slapen
Het lukt mijn zoontje van drie niet om zelf te gaan slapen. Hij is altijd erg druk en ervaart alles erg intens. Een jaar geleden is hij gestopt met de speen en sindsdien kan hij niet zelf rustig in zijn bed liggen. Hij komt er continue uit. Ik ben de kamer nog niet uit en hij is er al uit. Niks helpt, rustig uitleggen, stem verheffen etc. We blijven er nu bij totdat hij slaapt en je ziet dat hij zichzelf wakker houdt. Ook is het een sport geworden om ons op de kast te krijgen tijdens dit moment.
Het zorgt ervoor dat onze avond erg kort wordt en het vaak uit de hand loopt waardoor de dag niet leuk eindigt.
Heeft iemand een tip voor mij?
Due-scimmie schreef op 06-08-2023 om 17:51:
[..]
[..]
Hoe kom je hierbij nou bij hoogsensitiviteit? Dat ie overprikkeld is kan, maar verder lees je het echt met een bepaald bril. Kind is 3, die zijn in algemeen volgens mij nog sneller overprikkeld.
Ja, misschien lees ik met een bepaalde bril, maar ik herken inderdaad dingen van mijn eigen kind, dus vandaar dat ik deze tips gaf.
Maar misschien heb ik een verkeerde bril op en kan TO niks met mijn post, dan hoop ik dat ze iets kan met de andere tips
En accepteren dat hij gaat spelen op zijn kamer? Zorgen voor rustig speelgoed en boekjes en de afspraak dat hij op zijn kamer mag spelen. Gewoon het licht uit, hooguit een heel klein lampje. Dat werkt bij onze drie jarige heel goed. Soms is ze gewoon niet moe en is ze tot tien uur savonds aan het spelen, om daarna in haar bed te kruipen en alsnog in slaap te vallen. Meestal valt ze binnen een half uur in slaap. De enige afspraak die we hebben is dat ze ons niet mag roepen en dus zelfstandig moet spelen. Zo niet halen we het speelgoed van haar kamer af. Het voorkomt dat het een soort strijd wordt wie het het langste volhoud.
Op de rand van zijn bedje gaan zitten. Hem op schoot nemen, tegen je hart aan, niets zeggen, alleen op rug wrijven en wiegen, nadat zijn eerste spontane zucht komt, daarna over hoofd superzachtjes kriebelen. Nadat je spierverslapping voelt in liefje en hij zwaarder tegen je aanpakt neerleggen. Doorgaan met over hoofd kriebelen. Als oogjes dicht gaan zakken fluisteren je bent lief tot strakjes....zzzz.
Zachtjes weglopen. Superveel geduld en zelf rust hebben.
Bijtje82 schreef op 06-08-2023 om 18:53:
[..]
Ik heb daar het geduld niet voor denk ik. Een baby vind ik dan nog iets anders dan een 6 jarige. Dat vind ik al vrij oud. Maar een baby kun je bij je houden en wegleggen. Daar ging ik ook niet bij zitten wachten op de kamer.
Ach, wij denken op dit forum wel vaker anders over het ouderschap.
Dit werkt voor ons en onze kinderen.
Jillz schreef op 06-08-2023 om 19:48:
En accepteren dat hij gaat spelen op zijn kamer? Zorgen voor rustig speelgoed en boekjes en de afspraak dat hij op zijn kamer mag spelen. Gewoon het licht uit, hooguit een heel klein lampje. Dat werkt bij onze drie jarige heel goed. Soms is ze gewoon niet moe en is ze tot tien uur savonds aan het spelen, om daarna in haar bed te kruipen en alsnog in slaap te vallen. Meestal valt ze binnen een half uur in slaap. De enige afspraak die we hebben is dat ze ons niet mag roepen en dus zelfstandig moet spelen. Zo niet halen we het speelgoed van haar kamer af. Het voorkomt dat het een soort strijd wordt wie het het langste volhoud.
Dit vind ik ook wel een goeie, en als het werkt (voldoende is) dan is dat heel mooi.
Due-scimmie schreef op 06-08-2023 om 19:54:
[..]
Ach, wij denken op dit forum wel vaker anders over het ouderschap.
Dit werkt voor ons en onze kinderen.
En dat is ook helemaal prima hoor! 
Het was geen verwijt natuurlijk.
Uiteindelijk doet iedereen het op zijn/haar eigen manier. En als die manier werkt, wie zijn wij dan om te zeggen dat het niet juist is?
Geen kind is gelijk.
Mijn meiden kruipen ook regelmatig bij mij snachts. Er zullen er hier zat zijn die dat veroordelen.
We kunnen ons wel vanalles laten aanpraten, maar uiteindelijk is iedereen gebaat bij een goede nachtrust.
Gewenning kan zeker een rol spelen. Oudste (toen 3 jaar) had hier in de tijd dat jongste nog een nachtvoeding kreeg de gewoonte om om 3 uur ‘s nachts wakker te worden en ons te roepen. Lagen we net te slapen… Dat ging een paar weken zo door, tot ik echt niet meer kon. Toen hebben we een timer op zijn nachtlampje gezet en heb ik tegen hem gezegd dat hij gewoon in zijn bed moest blijven liggen tot het lampje uit ging. Uitgelegd dat iedereen moet slapen ‘s nachts, anders is iedereen overdag moe. Alleen de baby kan nog niet zo lang zonder eten, die krijgt dus ‘s nachts nog drinken. Hij was al 3, dus hij hoefde dat niet meer. Als het lampje uit was mocht hij ons roepen. Dat begreep hij meteen. We hebben hem daarna niet meer gehoord. Dus zo iets zou ook nog kunnen werken. Hem uitleggen dat hij moet slapen om morgen weer lekker uitgerust te zijn. Eventueel inderdaad zelf een boekje ‘lezen’ of rustig spelen.
Bijtje82 schreef op 06-08-2023 om 20:01:
[..]
En dat is ook helemaal prima hoor!
Het was geen verwijt natuurlijk.
Uiteindelijk doet iedereen het op zijn/haar eigen manier. En als die manier werkt, wie zijn wij dan om te zeggen dat het niet juist is?
Geen kind is gelijk.
Mijn meiden kruipen ook regelmatig bij mij snachts. Er zullen er hier zat zijn die dat veroordelen.
We kunnen ons wel vanalles laten aanpraten, maar uiteindelijk is iedereen gebaat bij een goede nachtrust.
Ja slaap is heilig. Wie in welk bed maakt me weinig uit, als iedereen maar slaapt.
vast en rustig ritueel voor het slapen.
Boekje lezen. Heeft hij een lievelingsboek?
Knuffel
Zachtjes een slaapliedje zingen en weltrusten.
Komt hij eruit dan oogcontact en zeggen dat hij moet slapen en weer in bed leggen, kus en weltrusten.
Komt hij er weer uit dan geen oogcontact ,optillen en weer in bed leggen en weltrusten en kus.
Weer eruit dan geen enkele communicatieve reactie en in bed leggen.
Laatste tot in den treuren herhalen zonder stress en rust in je houding.
Is het druk kind? Veel lichamelijke onrust? Dan goed instoppen zodat hij zich over kan geven aan zijn slaap
mijn zoon wilde op die leeftijd ook niet slapen, in ieder geval niet in zij eigen bed. Rond bedtijd pakte hij zijn knuffels en boekjes en ging dan naar mijn bed. Daar deden we het zingen en verhaaltjes lezen en ging hij lekker slapen, dan sliep hij zo. Als ik naar bed ging legde ik hem over. Dit heeft zeker 2 jaar geduurd. Toen hij 6,5 was heb ik gezegd dat hij nu groot genoeg was om in zijn eigen bed in slaap te vallen. Dat werkte goed en scheelde een hoop stress.
op die leeftijd ook een vast ritueel om de kamer te betoveren tot de meest fijne leuke en gezellige kamer waar geen monsters komen...als je merkt dat hij bang is voor donker en denkbeeldige monsters. In de vorm van een leuk liedje en daarbij gebruik je een toverstaf uit de speelgoedwinkel om te toveren...werkte hier heel goed. Ook omdat her een herkenbaar slaapritueel was.
Ik zou op deze leeftijd geen speen meer geven. Wel zorgen dat je er bent, maar geen aandacht of het gedrag voeden door in te gaan op allerlei dingen die hij wil/zegt/doet.
En dat vooraf ook bespreken zodat hij weet waar hij aan toe is. En consequent blijven.
Volgens mij kan je een kind niet dwingen om te slapen. Ook al is het kind overduidelijk moe.
Wel kan je een kind, althans wij konden ons kind, leren dat het op zijn kamertje moet blijven en jullie niet mag roepen. Zorg dat het daar veilig is, en laat hem rommelen en spelen. Hij mag zijn kamertje niet uit.
Na verloop van tijd vallen de meeste wel in slaap.
Pinokkio schreef op 06-08-2023 om 19:43:
Toch go with the flow….
(en later kijk je alleen maar vertederd terug en is je ergernis volledig verdwenen)
Het gaat idd over, is een fase enz. (En daarna komt weer een fase
Dat is totaal niet mijn ervaring. Dochter is een slechte inslaper en erg mondig. Met drie jaar hadden wij ook een grote strijd en ik weet nog heel goed hoeveel onmacht ik voelde en hoe zwaar dat was.
Ze gaf toen zelf ook aan "ik weet niet hoe ik moet slapen!". Erbij zitten of liggen werkte bij ons niet, niet dat ik het niet wilde maar dochter leek er vaak drukker van te worden. Steeds je aandacht blijven zoeken ook al gaf ik een dik uur lang niks toe en bleef ik rustig, keek ik haar niet aan etc
Soms weet je gewoon niet wat er is. Bij ons helpen kinder meditaties nu wel om iets meer rust te creëren maar verder was het vooral tijd uitzitten. Nog steeds (nu 6) is ze een slechte inslaper maar we mogen morgens niet klagen. Uitslapen doet ze voor haar leeftijd best aardig.
Massages gaf ik ook regelmatig, ik had het idee dat dat ook wel iets hielp.
Heel veel sterkte to, slaap is zo belangrijk en zelf maar rustig blijven ook heel belangrijk. De enige tip die ik heb is goed voor jezelf zorgen. Afwisselen met partner, zelf sporten en minder verwachten. Zo kan je ook beter je rust bewaren.
Bijtje82 schreef op 06-08-2023 om 17:56:
[..]
Ben je dan niet bang dat ze uiteindelijk niet zelfstandig meer kunnen inslapen? Dat je er altijd bij moet blijven?
Wij hebben er ook tot ongeveer 7 bij haar gelegen tot ze ging slapen en toen kon ze het accepteren dat we dat niet meer gingen doen. Dat hebben we wel zo ongeveer een half jaar vooraf aangekondigd (als je 7 bent, ben je zó groot..). Ze vraagt er soms nog wel naar en in bijzondere gevallen geef ik toe. Voorafgaand hebben we wel nog steeds een uitgebreid voorleesritueel en dat blijft voorlopig nog wel zo.
Ik heb door vallen en opstaan totaal geaccepteerd dat onze avonden zo gaan. Geen enkele ‘deze tip werkt echt’ werkte, dan maar zo. Het is intussen echt het afdraairitueel, tijdens het voorlezen komen ook de verhalen van de dag, de grote vragen, in feite alles waar ze mee zit die dan in rust en vertrouwen, want zeer privé, gevraagd en verteld kunnen worden.
Kamer uit mag bij ons ook niet, alleen als het heel belangrijk is, en sinds ze echt lekker kan lezen en wat leukere boeken kan lezen en langer kan schrijven dan de groep 3/4 woordjes gaat alles een stuk makkelijker trouwens.
