Peuter-topic!
Een vers topic zodat we weer verder kunnen babbelen, ervaringen en tips kunnen uitwisselen over onze oh zo schattige en vlug ontwikkelende maar soms ook über vervelende peuters 
Regendrup. schreef op 28-03-2022 om 10:27:
[..]
Dat klinkt herkenbaar, alleen dan andersom.. mijn man voelt zich ook echt heel erg afgewezen door haar, ervaar jij dat ook zo? Hoe ga jij daar mee om?
Vind het echt heel lastig om het goed te begeleiden, want ik wil dochter ook niet "afwijzen", maar vind het tegelijkertijd ook heel lastig voor haar vader.
Man heeft er meer moeite mee dan ik. Ik heb ook niet het gevoel dat ze mij afwijst. Als ik vrij ben doen we veel dingen samen. Alleen boodschappen doen kan alleen als ik het direct uit mijn werk doe. Anders wil ze ook perse mee. Als we gewoon allemaal thuis zijn is haar aandacht wel verdeeld over ons beiden. Maar nu hij weer gaat sporten en dus meer weg is raakt ze daar dus van overstuur. Dat vind hij heel naar. Ik sta daar vrij nuchter in en zeg gewoon dat papa straks weer terug is en probeer haar af te leiden. Terwijl ze bijvoorbeeld zonder problemen naar de peuterspeelzaal gaat en dan ons helemaal niet mist. Het maakt dan ook niet uit wie haar brengt en haalt.
Hier hebben we gelukkig geen problemen met slapen na het uur tijdsverschil. Bij ons is het juist wel fijn, omdat beide meiden eerst vroeg wakker waren en nu met het uur tijdsverschil weer op een voor mij acceptabel uur. Hopelijk blijft dit zo.
Hier is de voorkeur ook herkenbaar, maar dan richting mij. Als ik ga sporten of naar mijn werk ga was het huilen. De eerste keer dat ik ging sporten heeft ze drie kwartier de boel op stelten gezet 🙈Inmiddels gaat het gelukkig beter. Ik vind het ook altijd vervelend voor mijn vriend. We zijn daar wel heel nuchter in, mama kan niet altijd alles doen en soms doet papa het gewoon, ook als dat gepaard gaat met gekrijs. Ze kan nou eenmaal niet altijd alles bepalen.
Toen ze kleiner was heeft ze het ook wel gehad als ik weg ging. Man was er dan ook vrij nuchter onder. Mama is er gewoon niet altijd. Het voordeel was dat ik vertrok naar mijn werk voor man en dochter wakker waren. Dan werd de drama overgeslagen. Nu is het eigenlijk bijna nooit een probleem als ik weg ga. Hooguit moet ik 10 keer nog een kus geven en zwaaien voor ik echt weg mag. Door de hele corona is man heel weinig weg geweest. Dus dat hij nu vaker weg gaat is nog even wennen. Hij kan er heel slecht tegen als ze echt een enorm drama er van maakt, want hij wil zijn kleine meisje geen verdriet doen. Hij is sowieso een beetje de overbezorgde ouder van ons twee.
Hoe gaan jullie om met driftbuiten? Zowel thuis als ergens anders?
We zoeken naar alternatieven/tips om daarmee om te gaan, en ook het stoppen met de speen.
Hoi hoi dames!!!
Ik heb vanaf volgende week een kleuter!
Zal hier dus niet meer meeschrijven!
Voor nu pfff wat wordt m'n kind groot.
Z'n 4 ochtenden wennen op school zitten erop. Hij is er helemaal klaar voor! En ik ook haha.
Komende dagen nog mooi even wat 1 op 1 tijd met hem en natuurlijk feest vieren!
De klok, ja daar hebben we hier wel ff nodig om te wennen, ik zelf ook...
Regendrup. schreef op 29-03-2022 om 10:59:
Hoe gaan jullie om met driftbuiten? Zowel thuis als ergens anders?
We zoeken naar alternatieven/tips om daarmee om te gaan, en ook het stoppen met de speen.
Hier wil ik nog wel even over mee praten.
De buien zijn hier eigenlijk niet meer veel voorkomend maar hebben die echt wel veel gehad vooral rond 3,5.
Wat is de oorzaak van de bui bij je kindje?
Hier was de sleutel wel echt consequent blijven (escalatie vaak omdat iets niet mag of anders is dan hij in z'n hoofd had) en 2 keuzes geven.
Ook gevoel erkennen "Ik snap dat, ik zie dat, ik hoor dat" maar het kan nu niet je mag wel dit of dat of we kunnen zus of zo.
Bij echt heftige buien als ik boos ben op hem vanwege het pijn doen van broertje, iets stuk maken of zo en hij gaat dan helemaal uit z'n plaat heeft geholpen om hem buiten te zetten in de tuin.
Heel onaardig en niet pedagogisch verantwoord (en niet fijn voor de buren), maar hup buiten, weer of geen weer. Daar maar even uitrazen en tot bedaren komen. Was gelukkig niet heel vaak nodig maar had wel effect bij de heftigste momenten.
Daarna even praten en goedmaken...
Het is heftig maar we zijn er doorheen en plukken er wel de vruchten van door hoe we het hebben aangepakt...
Op z'n kamer, op de gang, op een stoel werkte niet in een boze flinke driftbui, buiten wel.... En daar zal vast iets van gevonden worden.
mijn peuter van net 3 zet momenteel de boel ook telkens aardig op stelten als ze een nee te horen krijgt,als het even niet loopt zoals zij het wil of als iets niet lukt. Wij zijn ook heel consequent als ze een driftbui heeft. Schreeuwen helpt niet om je zin te krijgen en nee is nee. Dat is niet altijd makkelijk, maar we hebben vanuit de vorige driftbui periodes wel geleerd dat dit op de lange termijn het beste werkt. Ik zet haar ook wel eens in de gang als ze zo gilt, niet iedereen hoeft last van haar te hebben en dan gil je daar maar even tot je weer rustig bent. Dit doe ik trouwens wel alleen als het een bui is waarmee ze haar zin wil krijgen. Verder benoem ík ook veel haar gevoel, je vindt het jammer dat/bent boos dat enz, dat mag, maar je mag niet zo gillen.
Twee keuzes geven doen we hier ook. Vaak met dezelfde uitkomst, maar dan heeft ze toch het gevoel dat ze mag kiezen.
Oh en wat bij mijn dochter echt belangrijk is, is om zelf rustig te blijven. Na een aantal weken van om alles gillen en mezelf niet lekker voelen, lukte me dat vandaag bijvoorbeeld niet meer en dan gaat haar gedrag alleen maar van kwaad tot erger.
Met de klok verzetten lijken ze hier ook net wat later wakker te zijn. 
Gisteren zelfs tot 8 uur. Hopelijk morgen op mijn vrije dag weer 
Bijkomend voordeel is dan dat dreumes het tot de boterhammen red en met één dutje kan.
Qua driftbuiten, doen we hier vergelijkbaar als wat hierboven genoemd is. Gevoel erkennen, nee is nee, keuzes geven in wat wel kan/mag, zelf rustig blijven (soms makkelijker gezegd dan gedaan) en haar soms maar laten terwijl we er wel voor haar zijn. Ik heb ook nog wel eens de neiging juist haar te gaan knuffelen, maar weet niet zo goed of dat nou helpt.... En boos zijn mag ook gewoon (maar schreeuwen bijvoorbeeld niet.)
Ik zeg eigenlijk nooit dat het niet nodig is om hierover te huilen. Ik huilde als kind best snel en ik had er altijd een hekel aan als mensen iets dergelijks zeiden. Ik wilde namelijk ook helemaal niet huilen! Dat gebeurde gewoon. Ik was toen wel wat ouder (basisschool) maar heb me daarom voorgenomen niet te zeggen dat ze niet moet huilen. Voor haar is het misschien niet klein waarom ze huilt én het is niet dat ze altijd expres loopt te huilen.
Wel proberen we haar te leren hoe ze haarzelf wel kan uitdrukken.
Ik heb ook wel eens gehoord van doen of je vingers kaarsjes zijn en die uitblazen (omdat je dan geforceerd wordt rustig in en uit te ademen), maar heb dat nog niet echt toegepast. Of je boosheid wegtekenen op papier (heeft Due volgens mij ook wel eens genoemd in dit topic?)
Afleiden helpt soms ook, ook in het voorkomen. Bv. Dochter heeft last van eczeem en daarom smeren we elke dag zalf. Dat vind ze niet leuk. Man is een keer begonnen met een verhaal van sneeuwwitje vertellen en nu moet dat dus elke dag. Maar je merkt dat ze doordat ze bezig is met het verhaal ze minder bezig is met dat ze het eigenlijk niet leuk vind. Dit werkt overigens niet altijd, want ik ben regelmatig een verhaal aan het vertellen door haar gehuil heen. 
Als het nog geen driftbui is zeg ik soms ook wel eens "ik hoor je zeuren". Dus dingen constateren. Soms vraagt ze het daarna wel gewoon. 
En ik zeg ook als ze dingen gewoon vraagt, wel eens wat fijn dat je het gewoon vraagt. Tuurlijk kan ik jou helpen met X.
Bij driftbuien doen we ook wel ongeveer hetzelfde als de rest. Even laten gaan, maar wel voet bij stuk houden. Inderdaad benoemen dat het vervelend is dat iets niet kan en dat ze best boos/verdrietig mag zijn. Meestal komt ze erna even knuffelen. Bij hele de mega driftbuien kan uit de situatie halen ook echt helpen. Ik snap het even in de tuin zetten wel. Gelukkig hier bijna nooit nodig.
Vanmorgen bij het CB geweest. Ze was goed gegroeid en minder hard aangekomen, dus het was weer beter in verhouding. Ik maakte mij al geen zorgen er over, maar altijd fijn om te weten dat het goed is. Ze is ook gewoon geen fijn gebouwd popje. Verder deed ze alle opdrachtjes prima. Met 4 weer de volgende afspraak, dus we zijn er weer een jaar vanaf.
Gefeliciteerd Krullen-bol! Veel plezier met je grote kind. Wat gaat het hard.
Volgende week gaan we bij 2 scholen hier in de buurt kijken. Ik ben wel benieuwd. De openbare heeft nu wel onze voorkeur, maar we willen toch ook wat vergelijkingsmateriaal en gaan dus ook kijken bij de katholieke school. Beide zijn ze even ver lopen.
Herkennen jullie dit trouwens? Peuter zit nu ruim een half jaar op de peuterspeelzaal en ze vind het geweldig. Van de juffen horen we ook dat het heel goed gaat. Nou viel het ons op dat ze het nooit over andere kinderen heeft uit haar klas. Andere kinderen herkennen onze dochter wel en zeggen bij voorbeeld tegen hun ouders "daar is I" en ook mijn man word herkend als de papa van I. Maar wij horen zoiets nooit van onze eigen peuter. Als er iemand jarig was, dan weet ze ook niet wat de naam van het kindje was als je er naar vraagt. Een slecht geheugen heeft ze volgens mij niet. Ze kan hele boeken uit haar hoofd "voorlezen" en de namen van familieleden zijn ook geen probleem. Ik maak mij er ook niet druk om, maar man wel een klein beetje. Hij had ook graag gehad dat ik bij het CB gevraagd had of dat normaal is. Dat ben ik natuurlijk vergeten.
ik lees je bij het kleutertopic krullenbol!
peuter was vorige week bij het cb, alleen maar huilen! Het was nog de tweejarigen controle. Alles was oke en dat ze lichaamsonderdelen kan benoemen en blokjes kan stapelen weten we wel. Dus het was niet zo erg dat ze niet meedeed.
Zulke erge driftbuien hebben we hier nog niet gehad. Meestal laten we haar uithuilen aan de andere kant van de kamer.
peuter is in jan 2 geworden en al een echte kletskous, ze weet ook al een paar namen van de kindjes op het kdv. Aan het eind van de dag weet ze ook te vertellen welke juffen er waren. Hebben jullie een klassenfoto Tara? Mijn oudste kon als peuter de meeste kindjes wel opnoemen adhv de foto. Of staan de kindjes op de foto’s, als je die maken?
in Augustus wordt dreumes 2 dus dan sluit ik vast wel weer hier aan
Nee we hebben geen klassenfoto. Dat zal denk ik pas in groep 1 gebeuren. Man en ik hebben zelf ook geen idee hoe die kinderen heten. Man wist toevallig 1 naam, omdat hij even met die vader had staan praten. Ik zal volgende week wel eens aan de juffen vragen of ze daar wel kinderen bij hun naam noemt.
Hier niet herkenbaar Tara. Maar wij kregen juist al meer dan een jaar geleden te horen van de opvang dat ze alle kindjes van naam kent en ook precies weet van wie welke jas en tas is.
Ze heeft ook haar vriendinnetjes en over die praten we wel. Wij krijgen ook foto's via ouderapp en als je daar op 'i' klikt zie je een naam. Dan kunnen we wel die naam noemen. En zij kan ze ook allemaal benoemen als ze die foto's ziet.
Als we kinderen buiten de opvang om tegen komen wordt ze wel heel verlegen en weet ze niet meer te vertellen wie het is ed. Tot we er weer voorbij zijn, dan zegt ze weer dat was X.
Ze zegt wel regelmatig 'weet ik niet' als we iets vragen terwijl ik weet dat ze het wel weet. En ze er bij wijze van even later wel spontaan over kan vertellen.
Bijna gefeliciteerd Krul!
Hier is dochter afgelopen maandag vier geworden. Ze heeft een heerlijk feestweekend gehad en is nu aan het wennen op school. Ze vindt het spannend, maar super leuk.
Ik verhuis dus ook naar het kleutertopic.
Veel plezier met de peuters, het is zo'n leuke fase (ondanks de driftbuien)
