één van de drie vraagt zoveel aandacht
Mag ik even klagen? Onze middelste (6 en een half) is een kind dat altijd veel aandacht vraagt. Ze vertelt veel, wil bij je zijn, heeft altijd wel aandacht nodig. Vaak vrolijk en blij (zolang het niet al te zeer tegenzit), maar de laatste paar dagen niet gewoon meer. Ze huilt snel, zeurt, klaagt over niks en alles is mijn schuld. Ze is ontzettend negatief. Ik word er doodmoe van en kan er niet zo goed meer tegen. Papa is weinig thuis en heeft er ook niet veel geduld mee, die word direct boos (of hoort haar niet).
Het zal nu wel weer iets zijn: moe, aan vakantie toe, honger, last van een of ander kwaaltje... Dat lost ook wel weer op. Maar mijn probleem is vooral, hoe krijg ik het toch wat anders geregeld dat ikzelf, maar vooral ook haar beide broers ook wat meer aandacht van mij krijgen?
Is dat niet heel oneerlijk dat de hardste schreeuwer het meest aandacht krijgt?
Met name de oudste krijgt altijd te horen dat hij maar even moet wachten omdat of de jongste (3 jr) aandacht/tijd nodig heeft of dochter weer eens aan het piepen slaat. Hij trekt zich dan terug achter de pc/ds/tv en vindt dat ook prima, maar een echte goede oplossing vind ik dat ook niet. Vind dat hij veel te veel aan die schermen vast zit en ook eens wat meer voor zichzelf op moet leren komen zoals zus dat doet (eh, tegenstrijdig ja)
Bijna vakantie?
Ik begrijp je gevoel, mijn oudste van 6 is ook een aandachtvretertje. Ik leg me er langzaamaan bij neer dat dat niet gaat veranderen.
Als er om een fbandere reden stress is: eind schookjaar bijv? Gaat hij des te meer aan mij hangen. Klinkt alsof het bij jouw dochter ook zo is?
Misschien als je haar juist een half uur je volle aandacht geeft, dat ze een beetje kan opladen.. Daar hebben ze vaak mama bij nodig. In mijn beleving tenminste. Maar ik snap het gevoel helemaal.. Succes!
Onze aandachtvreter
Hier ook een aandachtvretertje, iets jonger dan de jouwe (5). Bij vlagen is hij echt lastig, zeuren, mekkeren, aandacht vragen, niks is goed behalve computeren en tv kijken. Zal best zijn dat hij dan aandacht wil, maar die krijgt hij heus genoeg. Dus, jammer maar helaas, als ik het zat ben, dan kan hij na een waarschuwing naar zijn kamer toe. Het bederft namelijk de sfeer in de woonkamer, en daar hebben de andere gezinsleden last van. Wie niet gezellig doet mag elders ongezellig doen.
Hier is het overgegaan
De aandachtvreter is nu degene die het huishouden doet als ik ziek ben, daarbij ook de andere kinderen aandacht geeft, en kortom een modelkind is. Nooit gedacht dat de puberteit zo'n eitje zou worden...en al helemaal niet bij dit kind.
Ah evanlyn
Dank, er is dus hoop 
al is die van mij een jongen.
Haha,
Ik had niet eens gezegd of het om een een jongen of een meisje ging...maar inderdaad, het is een meisje 
dus al onze vooroordelen zijn weer fijn bevestigd.
Ohhh
Je hebt gelijk! Erg eigenlijk.
Terwijl die van mij mij heel graag helt in de keuken, met schoonmaken en nu zelfs ook met naald en draad bezig is.. Dus wie weet.
Ik dacht zelfs dat je het letterlijk over een 'zij' had! Echt een vooroordeel ja.
Tips dus, evanlyn?!
Goed om te horen Evanlyn! Er is hoop. Maar hoe heb je dat gedaan? (-;
De mijne is ook een meisjes, helpt graag en is vaak lief en aardig. Maar ze heeft gewoon veel meer aandacht nodig (ze vráágt meer) dan de jongens. Meestal positief ("kijk eens wat ik heb ...") maar soms ook negatief.
Mijn vraag is een beetje, moet ik haar ook steeds die aandacht geven waar ze om vraagt? Ik wil ook wel eens even zitten zónder dat ik steeds "mamaaaaaa" hoor. Al was het maar om energie over te houden voor de jongens.
Helaas weinig tips
Hier is het eigenlijk vanzelf gegaan. Maar ze is dan ook al 12. Tot die tijd was het helaas vooral een kwestie van geduld oefenen. Maar als ik toen al geweten had hoe het later zou gaan, had ik dat geduld ook wat makkelijker kunnen opbrengen.Overigens was de mijne vooral steeds koppig en boos, dus dat is toch wel een ander geval.
Maar ik heb er ook een die inderdaad op die manier aandacht vraagt: "goed gedaan, hè mama?" enz.. Tja, dat zit ik ook maar uit, en ondertussen doe ik er alles aan om haar zelfvertrouwen op te bouwen. Ik heb haar bijvoorbeeld weggehaald uit een vervelende klas bij een negatieve juf en doe af en toe samen met haar iets waar ze goed in is - succeservaringen dus.
