Een 6-jarige die in vertrouwen tegen oma zegt
6 jarige kleinzoon, of ik gisteren even wilde oppassen (door mama geappt) want zoontje had buikpijn, niet naar school. 4-jarig broertje had diarree en bleef ook thuis. Dat is 1 ding, papa was niet happy want vindt dit nogal gemakzuchtig. Oké, niet mijn probleem, dat zullen ze samen moeten bepraten.
Oudste vraag ik op gegeven moment of ie nog wel buikpijn heeft. Ik zie dat hij moeite heeft om te antwoorden, ik beloof hem dat ik niks zal zeggen tegen mama/papa/meester. Zegt hij uit het niets dat hij niet/nooit meer naar school wil. En dat hij het zo naar vindt als hij 80 is en opa en dan dood gaat en dan kan hij niets meer want hij is dood.
Vaders/moeders van 6-jarigen: niets om me zorgen te maken en laten praten maar wel eea uitleggen of zóu het kunnen dat dit toch wat meer aandacht nodig heeft?
Ik zou ook voorzichtig zijn met 'beloven niets te vertellen'. Er kunnen ook andere mensen zijn die vragen om iets geheim te houden en dan wil je dat echt niet. Dus ik zou het niet een kind aanleren.
Dat hij moeite had om iets te vertellen, dat kan. Of hij dan 'bang' was voor zijn ouders (wat de reactie van Chiquita veronderstelt) is nog maar de vraag. Ik zou ook mezelf niet in de situatie willen manoeuvreren dat ik dan de vertrouwenspersoon zou zijn tegenover de ouders. Je kunt dan dus niets doorgeven aan de ouders, wat wil je er dan mee doen? Zelf naar de school gaan?
Er is al genoeg gezegd over de vraag of je hier iets mee moet (wat dus echt jouw zelfgecreerd probleem is). Ik deel dat je er niets mee hoeft, maar je kunt er ook niets mee en je mag er zelfs niets mee gezien de afspraak die je zelf hebt gemaakt.
Tsjor
tsjor schreef op 05-02-2025 om 12:51:
Ik zou ook voorzichtig zijn met 'beloven niets te vertellen'. Er kunnen ook andere mensen zijn die vragen om iets geheim te houden en dan wil je dat echt niet. Dus ik zou het niet een kind aanleren.
Dat hij moeite had om iets te vertellen, dat kan. Of hij dan 'bang' was voor zijn ouders (wat de reactie van Chiquita veronderstelt) is nog maar de vraag. Ik zou ook mezelf niet in de situatie willen manoeuvreren dat ik dan de vertrouwenspersoon zou zijn tegenover de ouders. Je kunt dan dus niets doorgeven aan de ouders, wat wil je er dan mee doen? Zelf naar de school gaan?
Er is al genoeg gezegd over de vraag of je hier iets mee moet (wat dus echt jouw zelfgecreerd probleem is). Ik deel dat je er niets mee hoeft, maar je kunt er ook niets mee en je mag er zelfs niets mee gezien de afspraak die je zelf hebt gemaakt.
Tsjor
Dit ook nog ja. Als een kind leert dat dit normaal is zal hij het misschien ook eerder doen als een ander zegt dat hij het met niemand mag delen op een moment dat je dat echt niet wil.
Ik leer mijn kinderen dat geheimen alleen maar leuk mogen zijn. Dus als ze een cadeautje kopen voor mijn verjaardag is dat een leuk geheimpje.
Als er thuis of ergens anders iets gebeurd wat ze niet leuk vinden mogen ze daar altijd over praten bij iemand bij wie ze zich veilig voelen. Dat houdt ook in dat ze op school mogen vertellen dat ze thuis iets niet leuk/fijn vinden.
