laat je dit toe? (zoon van 10 laten betalen in restaurant?)

Een echtgenoot die verbiedt...

...dat meen je toch niet serieus he?

Maar goed, haal hem maar uit de droom, er zat ZAT ouders die zoiets wel doen. Mijn ouders deden dat 40 jaar geleden al, dus nee, het is ook geen 'modren gedoe'.

waarom niet

Knurf: Ik zou het heel vervelend vinden als mijn partner de grillen van mijn kind belangrijker vindt dan mijn mening daarover. Daar zou ik flink ruzie over kunnen maken.

Ik begrijp wat je bedoeld, maar deze man geeft geen uitleg in het waarom niet. Dan draai ik de boel om en zou ik het vervelend vinden dat mijn man zijn eigen grillen belangrijker vind dan die van mij of zijn kind....

Jansam...een beetje rare vergelijking een roedel honden t.o.v mensen, maar gezien wij deze ook hebben....indien er duidelijk heerst in een roedel, zal er zonder verdere incidenten best een keer een uitspatting kunnen zijn hoor. Legt niet gelijk de gehele rangorde plat of in dit geval de opvoeding.

Wij stimuleren deze zelfstandigheid ook trouwens. Oudste (9) stuur ik wel eens naar de Jumbo om een kleine boodschap te doen. Hij mag ook best weten wie ik aan de telefoon had hoor, waarom zou ik daar nou geheimzinnig over moeten doen. Er is geen meerwaarde van weten, maar ook niet van niet weten....

Een met Wil

Zelf zie ik er geen probleem in om een kind te laten afrekenen in een restaurant met mijn (ons) geld, maar als mijn man er principiële bezwaren tegen zou hebben, dan toch gewoon niet?
Iedereen zo zijn gewoontes hoor. Misschien heeft hij dat van vroeger uit zo meegekregen en voelt hij zich er heel vervelend onder.
In dit geval zou ik het sop van de kool niet waard vinden (eh... zeg je dat zo?).

Overigens...

ik lees nergens dat man het verbiedt toch?
Alleen dat hij vindt dat het niet hoort en dat hij het daarom niet wil hebben en er de discussie over aan gaat.
Als 'wij OO-ers' vinden dat het wel kan, vind ik dat geen argument om de gevoelens van man mee te overrulen. Echt, er zijn belangrijkere dingen om ruzie over te maken.
Of is dit het topje van de ijsberg?

Ik wil het niet erger maken dan dat het is

Ik neem mijn woorden hierbij terug.
Die van de roedel.

Ik bedoelde ermee aan te geven, dat wanneer je als ouders niet één lijn trekt, er storingen optreden.

Als je bij moeder wel iets mag, maar als vader erbij is, het niet mag, zorg je voor scheve verhoudingen, en geef je zelf aan dat de mogelijkheid tot grensverlegging aanwezig is en open voor uitdaging.

Het uitspelen van moeder tegen vader.
Het, van pap mag het wel, gebeuren.
Of, mijn vrienden mogen ook...

Mijn kinderen krijgen steevast het antwoord, daar moet ik even over nadenken, of mag ik even weten welke vrienden, dan bel ik even met hun ouders, daarna ik kom erop terug.

pfff

Als dit het niveau is van een meningsverschil met mijn partner dan zou ik er snel klaar mee zijn. Maar ik heb dan ook geen relatie.
En met mijn portemonnee zou het wel mogen met die van partner blijkbaar niet. Even goede vrienden. Mensen verschillen nou eenmaal. Een lijn trek je bij zaken die daarom vragen, kan zo gauw ook niet bedenken, maar niet bij elk wissewasje dat van persoonlijke aard is. Ik denk ook niet in een front vormen tegenover de kinderen, dat is denk ik toch weer een soort opvatting zoals dat vroeger opgeld deed. Je wilt in een gezin iedereen tot zijn haar recht laten komen en dat bespreek je zo goed mogelijk met de mogelijkheden die iedereen heeft. En anders beslis ik.

Dirksmama

Het gaat niet om een echtgenoot die verbiedt maar om een vader die verbiedt. Hij wil om bepaalde redenen liever niet dat zoon de rekening betaald. Uiteraard kan Min er voor kiezen om haar zoon alsnog te laten betalen als ze alleen met hem uit is maar dat is vrij flauw en ondermijnend naar hem toe. Dit is blijkbaar belangrijk voor haar man dus waarom zou ze hierin niet respect opbrengen voor zijn positie als vader. Ik zou hierover geen strijd aangaan. Er zijn belangrijkere dingen. Het kan natuurlijk wel zijn dat deze kwestie een deel is van een veel groter probleem maar dan lijkt me het ook belangrijker om niet te focussen op deze kwestie maar op de echte problemen.

Het wel toestaan terwijl zoon weet dat het van vader niet mag vind ik problematischer. Hierdoor frame je de vader als die strenge en vervelende man van wie niks mag. Dat is ook niet goed voor de band binnen het gezin.

en dan nog Jasam

Sorry Jasam, jouw manier van opvoeden is duidelijk niet de mijne, ik vind het behoorlijk rigide.
Ik denk dat je als ouders niet ALTIJD op 1 lijn hoeft te zitten. Voor belangrijke (opvoedkundige) dingen vind ik dat wel, maar kinderen kunnen heel goed het verschil zien en ervaren. Prima toch als je kind bij de ene ouder andere dingen mag dan bij de andere ouder? Ik heb in sommige dingen ook een iets andere lijn dan Puckman. Zolang de kinderen weten waar ze bij wie aan toe zijn geeft dat geen verstoorde verhoudingen hoor. En ook Puckman en ik kijken er elkaar niet op aan. En een kind dat zegt "bij papa mag het wel" krijgt gewoon het antwoord "en van mij mag het niet en aangezien papa er nu niet is gebeurt het ook niet".

AnneJ

Ik vind ook niet dat ouders perse over alles hetzelfde hoeven te denken of precies hetzelfde doen. Ik doe ook veel dingen anders dan mijn man. Van veel zaken vinden we het ook niet erg van elkaar dat we het allebei anders doen. Als het om dingen gaat die een van ons echt belangrijk is dan zoeken we wel samen naar een oplossing. Dat kan dan best gaan om kleine dingen maar die zijn dan blijkbaar belangrijk voor een van beiden.

Als de vader het niks uitmaakte wat de moeder doet als ze alleen met zoon op stap is maar dat hij het gewoon niet wil dan zou ik ook zeggen dat ze vooral gewoon zoon moet laten betalen als ze samen zijn. Maar blijkbaar is dit wel een punt van belang. Misschien inderdaad een macho of ego kwestie. Dat kan heel best maar toch is het belangrijk voor hem. Misschien is er trouwens wel een compromis te vinden. Niet betalen bij dingen die duurder zijn maar wel een keertje een ijsje zelf mogen bestellen en afrekenen of zo.

Het is voor de kinderen niet perse heel belangrijk dat je met alles samen op een lijn zet maar om iets rechtstreeks te gaan ondergraven waarvan zowel het kind als jijzelf al weten dat de vader het vervelend vindt creert toch een minder leuke sfeer in het gezin.

Valt mee hoor, Puck

Dochter(16) wilde de zomer op vakantie naar Terschelling met 5 meiden.
Dat gaan we eerst overleggen samen, de voors en de tegens.
We hebben haar vertelt wat ze verwachten kon.
Ze besloot om toch te gaan.
2 dagen later was ze weer thuis, "mam, het was zo erg!
Ze waren allemaal dronken, en wilde alleen maar scoren.
We laten de kinderen echt wel vrij en hun eigen keuzes maken.
En geven ze tegerlijkertijd ook de mogelijkheid om terug te komen op hun eigen beslissing.

heb je het weer

"mijn man denkt dat het niet mag, als onze zoon wil betalen moet het met zijn eigen spaarcentjes."
Dat klinkt als iemand die afhankelijk is van regeltjes. Anders wordt het te moeilijk.
Kan natuurlijk ook een egodingetje zijn. Maar kan ook nog zo zijn dat het zo'n principiele zaak is omdat iemand van mening kan zijn dat geld persoonlijk is en dat je daar consequent in moet zijn en moet zorgen dat een kind dat snapt en later met bijbaan geld voor zichzelf gaat regelen. En als hij zich niet meer aan de regels van thuis wil houden, zorgt dat hij zelf geld verdient voor een eigen dak boven zijn hoofd. Kan een opvatting zijn.
In beide gevallen heb ik er zelf weinig mee. Ik ben op dit moment de kostwinner maar wij zijn wel een team, zeker nu de kinderen groter worden. Uiteindelijk ga ik erover maar kinderen krijgen veel inspraak en ik leg ook zaken uit.
Ik ga ook uit van samen delen, geld is een middel zodat we het allemaal goed hebben.

pinpas

Hadden we niet eens ontdekt op dit forum dat het verboden is om je pinpas met pincode aan iemand anders te geven, dus ook je kind?

Wie gaat er eigenlijk nog met honderd euro contant naar een restaurant?

Samenvatting, conclusie en vragen (o.a. Min en Maylise)

Even dit draadje reduceren en deduceren

Even een samenvatting van de feiten zoals ik die uit de postings van Min haal:
- Min liet haar kind al vaker afrekenen in restaurants
- Nu waren ze in het restaurant met de vader erbij en wil vader het niet
- vader geeft als argument: andere ouders doen het ook niet
- uit dit draadje blijkt dat vaders argument niet juist is (veel ouders doen het ook of vinden het prima)..

Conclusie: de reden om het niet toe te staan is weggevallen. Dus kind kan gewoon de rekening betalen!

Dus Min: heb je het zo al met je man besproken?
En is het nu goed, nu blijkt dat veel ouders het (ook) toestaan?

Zo nee, wat heeft hij dan (nu opeens) als (extra) argument?

Wat ik raar vindt aan reacties als die van Maylise is dat ouders (altijd) een lijn zouden moeten trekken en met name dat (in dit geval) de mening van de man leidend moet zijn!
En dat terwijl de moeder het al eerder had toegestaan (naar ik aanneem niet " stiekem" , want ze wist (kennelijk) niet eerder dat man het niet wilde (Klopt dat MIn?).

Dus wat vader doet is zijn wil opleggen aan moeder.
Wie is er nou ondermijnend bezig qua opvoeding?

Volgens mij de vader, die wil opeens een andere lijn dan de moeder volgde!

Waarom moet de vader bij een verschil van mening zijn zin krijgen? Waarom niet de moeder?

Overigens: ook ik laat de kinderen betalen als ze dat willen en ook ik ben met Puck eens (heerlijk Puck, iemand die niet zo "star" is dat je altijd op een lijn moet zitten) dat je als ouders echt niet altijd op een lijn hoeft te zitten. Dat kan niet altijd.

De vraag die bij mij blijft hangen: Min, is het zo dat als je man en jij een verschil van mening hebben, hij nogal snel geneigd is dat moet gebeuren wat HIJ wil?

pinpas

Ik heb een apart bankpasje voor boodschappen daar staat een beperkte hoeveelheid geld op. Mijn kinderen doen daar ook boodschappen mee voor het gezin en weten daar ook de code van.
Voor mijzelf ook handig. Ik ga niet graag met mijn pasje op stap waar mijn hele salaris op staat. Dat zou ik vroeger ook niet in mijn portemonnee hebben. Dat vind ik een veel te groot risico.

Linda

Juist, het was niet stiekem, ik zei aan mijn man dat het van mij mocht, ik zie geen kwaad daarin, bedragen waren nooit groot: pizza, pannenkoeken of ijs, drankje....hij zou eerst alles berekenen (goed voor zijn wiskunde hé).

Het gaat niet over wie zal zijn zin krijgen of zal mijn zoon mij liever vinden (iemand hier heeft dat gevraagd). Ik denk dat ik gelijk heb, dat het zelfs goed voor mij zoon is, ik ben blij dat hij dat durft. Mijn man heeft geen probleem mee als er mijn zoon alleen naar de winkel om brood gaat, dat komt op hetzelfde neer.

Kind mag zelfs met pinpas weg

Mijn kind mag zelfs met mijn pinpas weg. Gaat gerust even een boodschap halen en betaalt dan met het pasje. Mag ook als we erbij zijn betalen met het pasje. Dus so far so good, maar als je man het niet wil, tja, dan zul je toch een weg moeten vinden. Het gaat er eigenlijk niet om wat redelijk is, maar wie zich waarbij prettig voelt. Voor wie is het erger om zijn zin niet te krijgen in deze, voor je man of voor je kind?

Min

ok, maar wat nu? Je man heeft nu gezegd dat hij het niet wil omdat het volgens hem niet normaal is. Je hebt hier allemaal reacties van mensen die het wel ok vinden (meerderheid lijkt er geen problemen mee te hebben) dus dat valt nu weg. Dus wat nu? Vind je man het nu geen enkel probleem meer? In dat geval, probleem opgelost. Of vind je man het nog steeds een probleem? In dat geval zul je toch een weg uit de impasse moeten vinden. Natuurlijk kan je ieder je eigen beleid in deze voeren. Dat zou ik een prima oplossing vinden. Echter hoe ziet je man dat? Wil hij het nog steeds niet hebben? Of vind hij het ok dat jullie het allebei anders doen? Als hij wil dat je het zo doet als hem en jij bent het daar niet mee eens dan zal je toch hier iets mee moeten om samen een oplossing te vinden. Dat kan inhouden dat je inderdaad je neerlegt bij de keuze die hij maakt en dat je besluit dat als dit zo belangrijk is voor hem je het maar laat gaan. Je kan er natuurlijk ook voor kiezen om het gevecht aan te gaan want je vind het wel belangrijk genoeg. Dat is ook volkomen legitiem uiteraard.
Echter aan het eind van de dag zullen jullie er toch samen uit moeten zien te komen want wat je in elk geval niet wilt lijkt me is dat jullie door deze vrij onbelangrijke kwestie (en dat gaat beide kanten op hoor) ruzie krijgen.

10 jarige met mijn pinpas?

Geven jullie werkelijk aan een 10 jarige je pinpas mee als hij/zij alleen naar de stad gaat om een boodschap voor je te doen? Prima hoor, ieder het zijne, maar ik lees dat toch met wat verwondering. Mijn zoon had dat waarschijnlijk op die leeftijd prima gekund, maar het kwam niet eens in me op om iets anders dan contant geld mee te geven op die leeftijd.

contant geld

Ik heb zelf zelden contant geld, waarom zou ik? De kinderen hebben ook al heel lang hun eigen pasje voor als ze gaan logeren of anders reisgeld of zakgeld nodig hebben. Dochter heeft alleen wat cash geld omdat ze school weleens pizza maken en dat kan niet met een pasje. Het is de moderne tijd denk ik. Vooral sinds je ook overal gratis kleine bedragen kunt pinnen.

eigen pinpas

Hier hadden ze vanaf een jaar of 8 ook hun eigen pinpas. (enige probleem is dat sommige pinautomaten te hoog staan)

TamTam

Jij vraagt: "Voor wie is het erger om zijn zin niet te krijgen in deze, voor je man of voor je kind?"

Volgens mij moet de vraag in dit draadje zijn:

"Voor wie is het erger om zijn zin niet te krijgen in deze, voor je man of voor jou?"

Volgens moet Min niet kiezen tussen de wens van haar man en de wens van haar kind, maar moeten Min en haar man beslissen of Mins lijn (nl. kind mag betalen) voortgezet kan worden of dat dat niet kan en nu (opeens) de wens van de vader gevolgd moet worden (omdat man denkt dat andere ouders dat niet doen).

Kind is volgend in deze kwestie (denk ik dan).

En ik persoonlijk denk dat Min goede argumenten heeft om het wel te doen en de vader niet goede heeft om het niet te doen (tenzij er iets achter zit wat hij niet genoemd heeft, maar ja, dan wordt het wel heel moeilijk discussieren).

Pinpas meegeven aan kind

Ik ben ook verrast te lezen dat je je kind JOUW pinpas en JOUW code meegeeft. Overigens, begrijp ik van AnneJ dat er maar weinig geld op staat, dus dat het risico maar beperkt is. En eigenlijk gebruikt AnneJ die pinpas meer als huishoudportemonnee, dus oké.... daar kan ik me nog iets bij indenken.

Maar vinden jullie (die dat doen) het niet raar om JOUW pincode te geven. De banken zeggen altijd: geef NIEMAND je pincode, en vervolgens geven jullie je kind jouw pincode?

Ach ja joh

Ik weet zelfs de pincode van mijn schoonvader, over vertrouwen gesproken...

Mijn kinderen zijn natuurlijk niet zomaar iemand. Mijn oudste heeft ooit mijn pinpas wel eens geleend om luiers te kopen. Gevalletje noodgval....En die weet nu waarschijnlijk voor de rest van zijn leven mijn pincode. Tja, het is niet anders. Ik kies er vooralsnog voor om mijn kinderen te vertrouwen.

AnneJ

Ja, mijn kind heeft ook een pasje voor reisgeld en om iets te kunnen kopen op school. Maar dan hebben we het toch over een kind op het VO? En daar staat gewoon zijn zakgeld op en zijn krantengeld. We hebben het over een 10 jarige(!) die met MIJN pas en MIJN pincode alleen de stad in gaat. Niet over een speciaal pasje met een beetje zakgeld erop om een nieuw schrift of een koek op school te kopen.

Ginny

Ik weet ook de pincode van anderen om boodschappen voor hun te kunnen doen. Maar ik ben geen 10 jaar....Vertrouwen doe ik mijn kind wel, daar staat het even los van. Maar ik vind 10 jaar gewoon erg jong. En een noodgeval vind ik weer iets anders dan een 10 jarige die structureel de stad in gaat met mijn pas.

Wizzer

Een eigen pas is weer een ander verhaal, dat hebben veel kinderen tegenwoordig. Daar wordt mijn salaris niet op gestort, daar staat het zakgeld op van kind.

de situatie

Het is misschien niet erg verstandig om je kind met een pas met veel geld op pad te sturen, je weet nooit of er opgeschoten jongeren of volwassenen zo'n kind de pas en de pincode kunnen ontfutselen. Of dat er mensen met slechte bedoelingen zien wat de pincode is omdat je kind dat niet afdoende afschermt en later je handtas stelen. Maar binnen jou gezichtsveld, onder jou handen je kind bij de kassa van een restaurant laten betalen zou wat mij betreft geen groot probleem zijn. Bovendien hebben we het hier nu over andere zaken dan de problemen die de man van Min met die betaling heeft.

Pas

http://www.ing.nl/particulier/kinderen/kinderen/kinderrekening/index.aspx
Met name vanaf een jaar of 10 hadden mijn kinderen een eigen bankpas.

De man van Min

De man van Min wil het niet. Ik dacht dat we het in de beginsel hadden om een 10 jarige die na een uitgebreid diner aan de ober om de rekening vraagt en wil betalen. Ik zou dat dus ook niet goed vinden, net als de man van Min. Later veranderde het verhaal en ging het om een betaling van een drankje of een ijsje/pannenkoekje. De man van Min vindt dat blijkbaar ook niet goed en Min vindt het wel goed. Ze komen er samen vast wel uit. Ben benieuwd hoe dat verder gaat als het kind van Min en Minman over enkele jaren overleg voeren over een puber. De dagen zullen gevuld zijn met heftige discussies