Lol en onzin aan tafel en vergeten om te eten
Onze zonen (9 en 11) maken het steeds gezelliger aan tafel maar eten dan niet of nauwelijks. Hun gesprekken (vaak tegen de slappe lach aan)overstemmen die van hun vader en mij en ze hebben eigenlijk geen tijd om te eten. Als wij klaar zijn hebben zij enkele happen gegeten en is de honger over. Vragen (op verschillende manieren)of ze rustig willen doen en gewoon willen gaan eten negeren ze of ze vergeten het na een minuutje weer. Gevolg is wel dat ze heel vaak na een tijdje toch weer honger krijgen en dat geeft ook weer problemen.
Wie heeft er tips om het voor ons alle 4 gezellig te houden aan tafel ?
Alvast bedankt,
Emdee
Tel je zegeningen
Als dit je enige probleem is ben je een gelukkig mens. Ik zou gewoon zelf mijn bord leeg eten en daarna zeggen dat ze nog 5 minuten krijgen om hun bord leeg te eten. Dan afruimen en als ze honger krijgen is dat jammer maar helaas.
Nou
Mijn kinderen zijn jonger maar ik herken het wel. Supergezellig aan tafel, iedereen lacht, zingt of kakelt maar gegeten wordt er niet, als ik niet oplet. Dus ik probeer ze wel een beetje bij de les te houden. Gewoon verbaal. Jongens, hartstikke leuk maar er moet ook gegeten worden. En dat af en toe maar herhalen, in verschillende vormen, dan krijgen ze nog wel iets binnen.
Ik vind het niet belangrijk genoeg om me er verder enorm over op te winden.
Gezellig
Lijkt me heel gezellig dat stel van jou. Ik zou gewoon regelmatig even zeggen, eet wel even wat happen tussendoor, ik zou graag willen dat je bord leeg gaat (als daar een normale hoeveelheid op ligt) anders krijg je straks alsnog honger.
(ik heb trouwens ook wel eens een bordje bewaard waar bijna niet van gegeten was, en later, toen ze honger hadden in de magnetron opgewarmd)
Als ze na een tijdje weer honger hebben geef ik ze iets te eten. Of ze pakken zelf iets. Een boterham ofzo. Daar doe ik niet zo moeilijk over. En ik let er wel een beetje op dat ze over de hele dag genomen genoeg binnenkrijgen. Maar ik heb de strijd om het avondeten losgelaten. Werkt zeer bevrijdend. Nu eet ik zelf ook weer eens iets.
Klinkt gezellig
Ik herken het wel, soms gaat het hier ook zo. Als het echt uit de hand loopt voer ik wel eens de regel in dat er tussen elke grap of opmerking in ieder geval 1 hap gegeten moet worden. Interessant genoeg vinden ze dat vaak prima en gebruiken ze de tijd om iets extraleuks te verzinnen om te zeggen. En ondertussen gaat het bord ongemerkt leeg.
Hoe wij het doen
Mijn man is fransman, en we doen vrij lang over het avondeten. Het is echt gezellig. Wat we doen is omstebeurt aan de kinderen vragen wat ze gedaan hebben, en dan moet de ander z'n mond houden (en is vaak dus gewoon aan het eten). Zelfs de jongste van 2 doet nu mee 
Mijn jongens zijn 7 en 5 en zelfs als ze wel een goed bord op hebben, dan krijgen ze het nog voor elkaar om na een uur te zeggen dat ze weer honger hebben Dan kunnen ze een boterham krijgen van me.
Bereid je maar voor
Over een paar jaar willen hun vrienden mee eten omdat het bij jullie zo gezellig is. Dat is althans mijn ervaring. En ik geniet, ik vind het heerlijk, zo'n tafel vol pubers. Ohja, tegen die tijd eten ze wel hoor, geen zorgen, groeispurt enzo.
Wat is er mis met
mond houden tot je bordje leeg is?
Flupke
Wat er mis is met mond dichthouden en bord leegeten? Helemaal niets natuurlijk. Kwestie van smaak.
Persoonlijk vind ik het gezellig als er tijden het eten wat bijgekletst wordt. Bij ons is dit het enige moment van de dag dat we allemaal bij elkaar zijn.
n@nny
5 minuten
Als het te druk wordt kan je ook vragen of ze 5 minuten even stil zijn. Dan kan de rust terugkeren en kunnen ze even echt eten.
Dat deed ik altijd regelmatig (en soms nog) als het wat uit de hand dreigde te lopen.
Flupke
Niks. Als dat voor jullie werkt. Het is alleen mijn manier niet. Ik vind het wel gezellig dat rommelige. Het zou hier trouwens ook niks uithalen, mijn kinderen vergeten na tien seconden dat ze hun mondjes dicht zouden moeten houden. Dan hoor ik om de haverklap: "Oowjaah. Sorry. Maar ik wou alleen maar even wat zég-gen."
Volkomen zinloos.
Overigens
Als mijn vader vroeger zei dat ik mijn mond dicht moest houden en mijn bord leeg moest eten was ik nooit te beroerd om hem uit te leggen dat dat een technisch onmogelijke opdracht is.
Berber
Hier gaat het ook wel eens mis als ik zoon maan om niet met zijn mond vol te praten/ niet met open mond te eten. Dan krijg je dingen als "mond dicht als je praat" of "niet met volle mond eten".
Groeten,
Temet
Bierkaai
Onze dochter van zes kletst aan een stuk door aan tafel. Inmiddels begint broertje van twee mee te kletsen. Ik doe wat de meesten hier doen, af en toe herinneren aan het voedsel op haar bord en verder vooral genieten van de verhalen. Tekort komen ze toch niet.
Ik gebruik
eerst bord leeg, dan praten ook alleen als het nodig is. Meestal gaat het hier wel goed.
Het is toch ook gezellig een beetje babbelen tijdens het eten: dat vindn wij ook!
O ja,
Hier ook eindeloos de slappe lach om niks. Soms hartstikke gezellig, soms niet meer. Een andere tafelschikking wil nog wel eens helpen. Toen ze tegenover elkaar zaten was het erger dan nu ze naast elkaar zitten.
Ik kan er wel van genieten hoor, soms doe ik nog wel eens mee, tot ergernis van manlief! Haha, drie vrouwen kan hij niet altijd aan 
Om de beurt wat vertellen
Als de zonen een tijdje gekletst hebben, kun je rustig zeggen dat jullie nu even aan de beurt zijn om iets te vertellen.
Mijn jongste vergat ook te eten. Dan zei ik zoiets als: Nu ga je eerst 6 hapjes eten en dan mag je weer iets vertellen.
Toen hij ouder werd, was het vragen om een tijdje stil voldoende. Dat werden dan een aantal minuten, soms wel 5!
