Strijd om "uitjes"

Herken het niet

Mijn 7 en 11-jarige gaan graag mee naar een museum (of gewoon het bos/de kinderboerderij). Pretpark vinden ze natuurlijk ook geweldig maar doen we gewoon niet zo vaak omdat het duur is. Indoorspeeltuin doen we eigenlijk zelden nog maar. Oudste is er gewoon te oud voor en jongste gaat wel eens met een feestje.

Voor de musea hebben we een museumkaart. Waardoor we regelmatig ergens heen gaan. Ze zijn het dus gewend en weten meestal redelijk wat ze te wachten staat. Vaak bekijken we eerst nog even een site voor we gaan. Misschien door wat vaker te gaan en het samen voor te bereiden, krijgen ze er meer zin in.

Inderdaad.....

heel vervelend! Hier speelt precies hetzelfde. Elke keer als ik iets wil ondernemen wat anders is dan ballenbak, pretpark en de grote M is het gezeur. Ik vind het eerlijk gezegd dan heel moeilijk om niet zwaarmoedig te worden. Niet leuk, ik had het me ook anders voorgesteld. Mijn kids zijn (geloof ik) ook niet verwend. Ik denk dat ze het gewoon niet leuk vinden om weg te gaan als ze leuk aan het spelen / ook wel vervelen zijn. Het klaarmaken en zin maken is een probleem. Bah het zorgt ervoor dat ik tegen de vakantie opzie want iets ondernemen geeft eerst een grote strijd. ik leef met je mee, maak hetzelfde mee. Wie ooh wie heeft tips??? Het erge is dat als we er eenmaal zijn ze het best wel leuk vinden en soms niet eens mee willen als het tijd is om naar huis te gaan grrrrr frustratie..... Als ik bij je in de buurt zou wonen zou ik je uitnodigen om samen op stap te gaan, kids naar de opvang toedeloe allemaal..... `kids zijn hier 10, 8 en 6, dus 3x verzet.... Kom we gaan naar oma en opa en dan wandelen of fietsen in het bos. Neeeee saaai ik wil niet, moet ik eerst heel boos worden dan komen ze eindelijk, duurt ongeveer een uur om iedereen zover te krijgen....zijn we er dan willen ze logeren en niet mee terug zucht..... als dat niet kan begint weer het volgende verzet, pffffff ik ben aan vakantie toe, maar dan alleen. Klinkt niet aardig maar helaas is het wel zo......

Herken het ook niet echt

Er wordt hier wel veel gezeurd maar mijn jongste gaat over het algemeen graag mee op uitjes. Oudste is puber (bijna 14) en kiest er meestal voor om thuis te blijven. Ook goed, want ik ga haar niet dwingen om iets leuks te doen. Ze is laatst trouwens wel meegeweest naar Corpus omdat ze daar toch wel nieuwsgierig naar was. Naar de grote M gaan we alleen in schoolvakanties een keer, maar dat proberen ze af en toe nog wel te bezeuren, zonder succes

Zeuren en dwingen

Koolmees, je hebt gelijk, bij écht zeuren of piepen doe ik dat en dat werkt prima (eigenlijk zeuren ze niet zo vaak om dingen die ze niet mogen..) Maar ben misschien zelf wat minder zeker van mijn zaak bij het topic uitjes... het moet toch voor hun leuk zijn, dat is de bedoeling ervan?!

Hier zijn ze ook niet echt verwend, zeuren zelden. En we hebben ook een museumkaart, maar het is elke keer gezeik als we er heen gaan. Achteraf was het dan toch wel leuk, maar geen topuitje. Moet ik geloven dat ze echt spelen in een pretpark/ballenbak veel en veel leuker vinden dan een fysiek wat rustiger uitje zoals theater of museum? En daar dan aan toegeven?

Wat wil je?

Ik zou voor jezelf eerst helder krijgen wat je nu wilt, dan kun je dat ook uitdragen. Wil je zelf bepalen wat er gedaan wordt die dag? Prima, in dat geval moet je ook niet 'miepen' vind ik als je kinderen het er niet mee eens zijn. Van mij mogen mijn kinderen het hartstikke met me oneens zijn. Niet dat ik gezeur niet zou begrenzen maar ik zou er niet boos om worden of een uitje (waarvan ik al besloten had dat het mijn feestje zou zijn want ik beslis alleen) afblazen.
Wil je dat de kinderen er ook achter staan, dan moet je óf samen iets beslissen en daar iets voor verzinnen of de kinderen laten beslissen.
Verder kunnen er een hoop zaken achter zitten. De indoor is wellicht bekend. Vertrouwd. Misschien kan ze er moeilijk mee overweg als ze niet goed weet wat te verwachten. Of, of. Loont wel uit te zoeken. En hoe breng je iets. Ik kreeg mijn kinderen niet aan het wandelen. Spontaan riep ik een keer; wie gaat mee op speurtocht (door wandelgebied) en ze vlogen naar hun jas. Terwijl we niets anders deden dan we zouden hebben gedaan met 'wandelen'. Maar ze vonden het geweldig.

Niet toegeven

Ik zou er gewoon echt niet aan toegeven. Ze kiezen zelf misschien voor die suffe ballenbak, maar ze kiezen zelf ook voor elke dag pannekoeken of patat. Daar geef je toch ook niet aan toe?
Het klinkt alsof je kinderen jouw gevoel "het moet toch leuk zijn" en de onzekerheid die daarbij hoort aanvoelen en daar (onbewust) op inspelen. De truuk is in mijn opinie, om het hele 'leuk' idee, los te laten. Zoek naar andere doelen. Ik vind 'leuk' een matig doel. Er zijn ook doelen als 'verrassend', 'leerzaam', 'uitdagend', 'anders'. Mijn kinderen zijn altijd wel vatbaar voor het argument dat dingen als ballenbakken voor mij ontzettend saaaaaai zijn. Dat snappen ze wel, want zij vinden ook veel dingen saai. Laten we eerlijk zijn, er is voor de ouders helemaal niets aan. Samen met je kind een museum bezoeken kan echt een leuke ervaring zijn. Met je kind naar een ballenbak gaan, voelt voor mij aan als zand eten. Dat snappen mijn kinderen best (als ik ze erop wijs). Ik heb ook vakantie, voor mij moet het ook wat toevoegen.

Wat vervelend

Lijkt me dat jouw eigen voorpret verknalt.
Ik herken het niet eigenlijk.
We gaan regelmatig naar een museum (jaarkaart is werelduitvinding), meestal omdat ik dat leuk vind, ze hobbelen mee, en vindenhet meestal ook leuk.

Herkenning

Hier willen ze eigenlijk alleen mee als het de Efteling is. De uitjes zijn nu beperkt, we gaan wel uit en dan kies ik iets dat ik leuk vindt, geef het ruim van te voren aan (zet het op de kalender). En dan gaan we wel. Kinderen sputteren dan niet, maar hobbelen mee.

Over het algemeen vinden ze een uitje dan wel ok, leuk vinden ze het niet echt. Leerzame musea kunnen ze gestolen worden

Een rondje door een stad met een puntzak patat vinden ze wel leuk, dan doen we ook een museum oid en dat gaat dan wel. Manlief houdt ook niet van uitjes, dat helpt dus niet erg mee.

Komt bij dat jongste autisme heeft en veel mensen niet trekt, dat beperkt de keuze enorm. En oudste is uiteraard een puber en blijft nu ook soms thuis. Middelste vindt het nog het leukste, daar ga ik binnenkort samen mee naar het Rijksmuseum, laten we de rest thuis

Liefst blijven ze hier thuis lekker rommelen. Kinderen zijn 14, 11 en 9.

Uitjes

Een voorkeur hebben voor een bezoek aan een pretpark is vrij normaal voor kinderen. Pretparken en speeltuinen bieden instant vermaak wat helemaal is gericht op kinderen en op sensaties en adrenaline. Veel kinderen (niet alle!) geven de voorkeur aan vormen van vermaak die gericht zijn op 'instant gratification.' Je kan de vergelijking trekken met junkfood. Veel kinderen geven ook de voorkeur aan snacks en junkfood. Dat soort voedsel is ook instant bevrediging. Echter als ouder laat je de kinderen niet elke dag bij de Mac eten. Het is namelijk behalve lekker niet erg gezond als dit elke dag eet. Je geeft je kinderen afwisselend voedsel want uiteindelijk minstens zo lekker is als junkfood. Het is alleen minder toegankelijk, je moet het soms wat vaker proeven voor je het lekker vindt, je moet misschien een beetje een drempel over omdat de smaak en/of textuur wat wennen zijn. Uiteindelijk is deze voeding echter veel beter voor je lichaam en gezonder en op de lange termijn ga je het ook meer waarderen en uiteindelijk ook lekkerder vinden.

Net zoals als je als ouder goed voor het lichaam van je kind zorgt wil je ook goed voor de geest van het kind zorgen en het kind meer aanbieden dan junkfood vermaak want dit is misschien heel leuk maar het voedt de geest net zo min als junkfood het lichaam voedt. De geest van je kind voedt je met natuur en cultuur. Dat soort uitjes zijn net zoals gezond voedsel in eerste instantie vaak wat minder leuk. Het lijkt wat saaier, het is minder toegankelijk en je moet er meer moeite voor doen. Echter op de lange termijn zijn dit soort uitjes veel rijker en bieden veel meer dan een pretpark bezoek.

Er is niks mis met af en toe een pretpark bezoek. Heel gezellig zelfs. Net zoals er ook niks mis is met af en toe junkfood te eten. Echter net zoals het lichaam meer nodig heeft dan junkfood heeft ook de geest meer nodig dan alleen instant junk vermaak.

Kortom, ik zou gewoon blijven gaan ondanks protesten van de kinderen want op de lange termijn zullen ze veel meer profijt hebben van dit soort uitjes dan van het zoveelste bezoek aan de indoorspeeltuin.

En als verrassing?

Zou het lukken als je zegt dat het 'geheim' is waar je naartoe gaat ? En dan gewoon gaan, verras ze maar op het moment zelf. Heb je in ieder geval het gezeur niet, en vaak is het meer zo'n gedrag van 'onbekend maakt onbemind', want achteraf was het dan best leuk. (oke missschien niet zo spectaculair als de indoorspeeltuin, maar je wilt toch ook dat je kinderen eens wat anders zien en doen)
Hier heb ik zoon een keer onverwacht meegenomen naar het filmtheater. Naar een film waar hij zeker thuis niet bij was blijven zitten, maar ja, in het filmtheater (zonder pauze) kan je niet zomaar weg. (zoon was toen 11) en het was een dansfilm met een mooi verhaal, ook voor hem, dat wist ik gewoon, als hij het maar een kans gaf. ( de film was 'mao's last dancer' ) en inderdaad achteraf vond hij het een mooie film met een mooi verhaal.
En hij vond het leuk, want hij dacht dat we alleen maar gingen winkelen in het winkelcentrum.

Niet voorstellen

Als je een uitje "oppert", klinkt het als een voorstel waar je "nee" tegen kan zeggen. Vooral op vakanties: spreek af wat je gaat doen en wat verplicht is, dan zijn ze alvast gewaarschuwd en kunnen ze aan het idee wennen. Ook weten ze dan op hoe vaak ze op "indoor speeltuin" kunnen rekenen.

Bij mijn kinderen werkte dat, weten waar ze aan toe zijn. Maar mijn zoon was dan ook zo rigide dat hij van te voren gewaarschuwd moest worden voor "leuke" uitjes omdat hij anders bokkig zou zijn...! Gelukkig trekt dat bij nu hij ouder is (14) maar nog steeds vindt hij het heel prettig van te voren gewaarschuwd te worden wat op het programma staat.

Hier verschillend

Hier verschilt de reactie vooral per kind. Dochter van 12 vindt vooral pretparken leuk, een wandeling in het bos kan haar gestolen worden, fietsen is ook saai etc. Zoon van 8 maak je met een wandeling in het bos juist heel blij, hij vindt eigenlijk alles leuk. Dit heeft overigens niets met leeftijd te maken, dochter heeft al sinds ze klein was al de voorkeur voor pretparken e.d.
Musea gaan we eigenlijk niet vaak vooral vanwege het grote leeftijdsverschil. Wat voor de oudste leuk is, is voor de jongste vaak nog niet geschikt.
Dochter mag nu weleens thuisblijven als we bijv. gaan wandelen. Bij uitstapjes naar vrienden of familie moet ze nog wel mee, ligt er een beetje aan hoe lang we wegblijven ook. Meestal vindt ze het inderdaad wel leuk als we er eenmaal zijn.
Indoor-speeltuinen doen we eigenlijk al een paar jaar niet meer. Dochter is er te oud voor, zoon vraagt er niet meer naar, hij vindt het dan ook veel te veel lawaai daar. Hij gaat liever naar een buitenspeeltuin of lekker in het bos rennen.

Oh ja

"Kom, laten we vandaag eens naar de Efteling gaan."
"Nee, daar heb ik geen zin in, ik wil naar de binnenspeeltuin."

Herkenbaar dus. Ik moet er wel bij zeggen dat we toen een abonnement op de Efteling hadden en dus vaak gingen. (Uiteindelijk zijn we een keer naar de binnenspeeltuin geweest en daarna was het gezeur ook weer over, gelukkig. Ik zit veel liever met een boek in de Efteling. tegenwoordig hoor ik regelmatig van m'n dochter dat ze de Efteling zoooooooooo mist.
Als we naar een museum willen gaan hebben ze daar soms ook geen zin in. Ze moeten dan toch en als puntje bij paaltje komt vinden ze het altijd wel erg leuk. En verder moeten ze maar accepteren dat het niet altijd precies zo kan gaan als zij willen, om allemaal verschillende redenen. Net nog uitgebreid uitgelegd waarom zij nooit pakjes drinken mee naar school krijgt maar limonade in een schoolbeker.

Dank voor de reacties, fijn

Fijn om te horen, beetje bevestiging toch wel. En een paar goeie tips. Dank!

Ik vind opperen

Ook veel te vaag. Je zegt gewoon we gaan. Geen discussie mogelijk. Jij hebt besloten. Klaar. Hier werkte 'vroeger' goed...beloven dat we dan en dan naar de ballenbak/pretpark gaan, ergens een datum ver weg...over 2 maand ofzo. De uitjes ervoor zijn voor de 'extra'. Het is thuisblijven of naar dat museum waar vaak ook van alles voor kinderen is. Want de ballenbak is pas over 2 maand toch? Dat hebben we afgesproken...
Ook wilde oudste graag weten wáár we naartoe gingen. Dus opzoeken op internet hielp daarbij...vaak hebben musea een kindergedeelte en dan kon ze zich een beeld vormen van waar ze naartoe ging.
Heeft ze nog steeds. Voor een vakantie of een weekendje weg speurt ze de hele omgeving (online) af van het beoogde vakantiedoel zodat ze precies weet wat waar te doen is.
groeten albana

Herkenbaar

Herkenbaar hoor. Hier loopt met name kind van 11 vaak ook niet warm voor uitjes. Heeft niets te maken met 'verwend zijn'. Onze kids vinden het gewoon heel prettig om thuis een beetje aan te rommelen en te computeren. Als we eenmaal ergens zijn, is het ook altijd prima.
De vraag "zullen we morgen wat leuks gaan doen?" stel ik dus niet meer. We plannen gewoon iets en kondigen dat ruim van te voren aan. Gisteren toevallig met jongste documentaire over Anne Frank gekeken, en dat maakte best indruk. Nu stond het Achterhuis al een tijd op ons lijstje om eens naar toe te gaan, maar het kwam er steeds niet van. Gisteren dus direct tickets besteld voor over een paar weken en dat aan de kinderen verteld. Nog geen protest gehoord

Ook man sputtert tegen

Herkenbaar en wat hier ook niet helpt is dat manlief ook liever naar Madagaskar 6 gaat dan naar bijv het natuurhistorisch museum. Kids zijn hier ook graag thuis. Beetje rommelen en tv kijken . Ik wil er graag op uit en dan liefst iets semi leerzaams en nieuws. Thuis kun je immers ook een filmpje kijken. Binnenspeeltuinen vind ik suf, meer iets voor een kinderverjaardag.
Een wandelingetje door het bos vind ik wel leuk, maar de rest vindt het saai. Jammer, maar ik blijf het proberen
rowan

Het zijn fasen

Jongste vindt het meeste nog leuk maar bij haar is de puberteit ook nog heel ver weg, schat ik zo in. Musea zijn leuke uitjes omdat ik een museumkaart heb en zij meestal het kindertarief betaalt. Oudste blijft meestal thuis (type puber van het ergste soort), alleen op vakanties wil ze nog wel eens mee naar een museum of kerk. Dat terwijl zij als kind juist vroeg om cultureel verantwoorde uitjes. Tja, zo gaat dat.
Ik kan me trouwens van vroeger wel herinneren dat mijn vader ook een fase heeft gehad dat hij ons allerlei cultuur wilde bijbrengen. Gingen we ineens niet naar de Apenheul maar naar het Kroller Muller.

Jilian, mooi gezegd!

Zo ga ik het uitleggen. Jullie krijgen ook niet elke dag patat, en nu gaan we naar het bos/museum.

Andere oplossing

Wij hebben gemerkt dat het veel meer plezier oplevert als we niet per se als gezin een uitje willen doen. Eén op één werkt veel beter, of zelfs één op twee. Als je maar één kind of maar twee kinderen bij je hebt, is de sfeer anders dan wanneer we met ons hele gezin op stap zijn. En wonderlijk genoeg zijn musea/kerken/klassieke-concerten/andere-culturele-uitjes dan plotseling veel interessanter en leuker.
Ik ging ook liever lekker met het hele gezin zoiets doen. Maar we doen iedereen hier een plezier als we wat meer om de beurt gaan. Zo heeft iedereen intussen het museum Escher in het Paleis gezien, maar niet tegelijkertijd.