Heb pas veel later het Ouderlijk gezag gekregen, maar heb ik bewust gekozen om de omgang samen met mijn zoon af te spreken.
Zoals ik in de titel van mijn topic al heb beschreven heb ik pas later het Ouderlijk gezag gekregen en hierbij geen omgangsregeling afgedwongen/ geëist.
Ik zie mijn zoon Dave nu om de week zo'n kleine anderhalve dag + een paar uurtjes eveneens om de week bij mijn moeder om lekker Indisch te eten 🍲💫🤗. Toch bijt het me regelmatig dat 'ie maar zo weinig tijd bij mij thuis is en er hier ook nog veel dagen bij zitten dat ik hem héél moeilijk van zijn mobiel📱af krijg. Als we wat kunnen ondernemen zal ik dat zeker doen, maar heb het niet breed en werkt het weer ☔of ☀️ ook niet altijd mee.
Na hem een periode van zo'n drie jaar niet tot nauwelijks te hebben/ mogen (ge-)zien, alleen met Kerst alswel de verjaardag van zijn oma, had ik er vanaf 2018 - 2019 schoon genoeg van en heb ik met behulp van een goede advocaat een waterdichte zaak tegen het bewuste frustreren van mijn ex. Ik zie mijn zoon gelukkig weer met enige regelmaat vanaf eind 2021, maar is dit bij elkaar dus nog geen 4,5 dag per maand. Mijn zoon is inmiddels al 16 jaar en druk met school, bijbaantje, eigen vrienden, dus vrijheid, maar hou ik veel meer van hem dan die 4,5 dag. Heb ik dit er zelf naar gemaakt door te laat in actie te zijn gekomen of hebben hier (-Parttime ouders-) mogelijke tips.? Vooral hoe hem vaker uit zijn Tic-toc te krijgen. Ik wil hem ook niet verliezen hierdoor daar er van zijn moeders kant hieromtrent geen regels over zijn en er geen enkele vorm van communicatie mogelijk is om e.e.a. met elkaar te bespreken helaas.
Niet. Je had eerder moeten investeren in je kind, hij is 16 dus TikTok , Snapchat en andere socials zijn een groot deel van zn leven. Jij bent dat niet meer, wees blij met wat je nu hebt zou ik zeggen
Tja en yes, i know. Maar had 2017 tot ongeveer 2021 niet alleen de middelen, maar ook mijn medische gesteldheid wat een tijd in de weg zit en zat bij alles. Dit laatste heb ik dan niet in mijn topic beschreven, maar je hebt gelijk alswel het is zoals het is, maar echte handvatten voor nu heb je ook niet echt 👊🏼💫👍🏼.
Mooi dat je weer meer contact hebt. Heeft zoon nog andere hobby's? Iets waar je op kunt aanhaken zonder sociale media. Samen gamen? Samen naar Walibi? Kijken bij zijn sport? Potje sjoelen? Het is lastig als zoon alleen in schermpje zit. Verbieden kan op deze leeftijd niet meer. Maar verdiep je in hem en zijn interesses en probeer aan te haken.
Het niet meer echt samen iets doen en veel tijd op de telefoon doorbrengen hoort echt bij de leeftijd. Een 16 jarige heeft een eigen leven met school, vrienden, sport, een bijbaantje. Thuis willen ze 'chillen'. Jij bent er als ouder om te zorgen voor eten/drinken, zakgeld, de was doen, kortom jouw zoon faciliteiten. Af en toe een luisterend oor en als je geluk hebt willen ze een keer samen iets doen, naar een voetbalwedstrijd, door de MC Drive etc.
Ik zou vooral proberen er voor zoon te zijn zonder verwachtingen van hem te hem, zodat je een positieve relatie met hem opbouwt. Laat hem lekker z'n gang gaan, zorg voor lekker eten, probeer af en toe een goed gesprek te voeren en that's it. Echt veel meer kan je niet doen zolang hij er maar af en toe 1 dagje is.
Fijn dat je kontakt hebt met je zoon. Misschien wordt dat wel nu hij steeds oudet en zelfstandiger wordt.
Het kan moeilijk zijn een kind van z'n mobiel af te krijgen. Kun je soms samen kijken, dat hij jou laat zien waar hij naar kijkt, wat hij boeiend vindt?
Misschien kom je er dan achter wat hij interessant vindt en kun je proberen daar 'in het echte leven' iets mee te gaan doen.
Ik ging nog wel eens samen met mijn dochter naar een film kijken toen zij zo'n periode had. Dat is niet echt actief, maar je deelt iets en je kunt er samen over napraten. Heb je toch weer een herinnering.
Onderstaande regels even gequote uit jouw post omdat jij daar een omslag in jouw denken zal moeten gaan maken.
Houden van ( en zelfs veel houden van) is niet afhankelijk van de hoeveel dagen dat hij bij jou is.
Met een leeftijd van 16 gaat het daar bij de jongeren niet meer om, die gaan meer en meer hun eigen weg.
Jij zal naar zijn belevingswereld moeten afdalen en via interesse in zijn wereld ( die zich voornamelijk buiten jouw gezichtsveld afspeelt) verbinding met hem moeten zoeken.
Ga houden van als eerste zien als verbinding met elkaar en niet meer als een bepaalde tijd met elkaar doorbrengen.
QUOTE
"Toch bijt het me regelmatig dat 'ie maar zo weinig tijd bij mij thuis is en er hier ook nog veel dagen bij zitten dat ik hem héél moeilijk van zijn mobiel
Ik zie mijn zoon gelukkig weer met enige regelmaat vanaf eind 2021, maar is dit bij elkaar dus nog geen 4,5 dag per maand.
maar hou ik veel meer van hem dan die 4,5 dag."
ParttimePapa schreef op 20-09-2024 om 01:50:
Tja en yes, i know. Maar had 2017 tot ongeveer 2021 niet alleen de middelen, maar ook mijn medische gesteldheid wat een tijd in de weg zit en zat bij alles. Dit laatste heb ik dan niet in mijn topic beschreven, maar je hebt gelijk alswel het is zoals het is, maar echte handvatten voor nu heb je ook niet echt 👊🏼💫👍🏼.
Je kan niet verwachten dat je kind op deze leeftijd veel tijd wilt investeren in iemand die er om welke reden niet altijd was voor hem , medische problemen zijn daar geen excuses voor , je verteld daarmee aan je kind, ik ben er voor je zolang het niet te lastig voor mij is, zolang het mij niet te veel energie kost. En die band krijg je dan ook moeilijk dieper.
Hoe vind jouw zoon het dat hij weer contact met jouw heeft en praten jullie daar wel eens over?
tja, het is ook de leeftijd dat ze zich los maken en zelfstandig worden. De band aanhalen is dan wel 180° de andere kant op.
Mijn zoon woont 100% van de tijd bij mij nadat zijn vader hem de vrijheid gaf omdat de weekendregeling niet meer pastte. Hun band was daarvoor al gemaakt. Dat stuk missen jullie helaas en ik ben heel bang dat het opbouwen zoals jij dat graag zou willen nu niet meer gaat lukken.
Hebben jullie buiten de tijd dat hij fysiek bij jou is contact? Appen jullie over dagelijkse dingen. Even facetimen tussendoor? Toon je belangstelling voor zijn beslommeringen? Want mijn ex en zoon hebben zeker 4x per week even contact.
Zoals ik zei woont zoon nu 100% bij mij, maar ik zie hem ook nauwelijks: school zijn lange dagen, dan zijn baantjes 2 avonden per week, sporten 3 avonden per week en zijn vriendin krijgt ook tijd. Als hij thuis is is hij bezig met school of idd ontspanning waar bij hij echt mammie niet meer nodig heeft.
Die band kun je wel aan werken maar 'tijd samen' die kan pas weer komen als hij ouder is, echt op zich zelf woont, niet in studentenhuisvesting, en wellicht pas als hij zelf kinderen krijgt en je van het begin kunt investeren in je rol van grootouder.
Ik denk dat het ook de leeftijd is hoor. Mijn zoon woont bij mij en is inmiddels 23, maar zijn vader is tussen zijn 16e en 20e nogal uit beeld geweest (eigen keuze van vader) maar goed, de banden zijn weer aangehaald en ze gaan zo nu en dan samen eten (dan ben ik niet thuis en neemt vader pizza mee en eten ze wat samen, vader is 80 km verder op verhuisd dus zoon komt niet daarheen) en dat vindt bij prima, even gezellig eten met pa, maar hij wil dan niet dat zijn vader de hele avond blijft, want hij is na een uur of 2 wel uitgepraat.
En dat zoon en ik elkaar spreken is vooral omdat we een huis delen, dus elkaar aldoor tegenkomen, we eten samen en kijken soms samen tv en verder doen we ons eigen ding in huis (en we vinden het echt heel leuk met elkaar, maar zo is het gewoon) zoon en ik hebben samen een spel wat we vaak tegen elkaar spelen (online) wat voldoende gesprekstof oplevert en soms gaan we naar een museum wat ons beiden interesseert.
Dus ik denk, op de leeftijd van 16 dat dit al heel wat is, probeer inderdaad iets te vinden wat jullie gezamenlijke interesse heeft en haak daarop in.
Dochter is inmiddels uit huis en als zij bij mij komt gaat het haar echt om het contact met mij, niet om bij mij thuis op haar mobiel te gaan zitten, ik denk dus dat dit met de jaren wel weer beter gaat worden. Blijf hem uitnodigen, hou interesse in zijn leven, aansluitend eigenlijk op het verhaal van de schrijvers hierboven.
Fijn dat je kontakt hebt met je zoon. Misschien wordt dat wel nu hij steeds oudet en zelfstandiger wordt
Zo te lezen is je zoon een hele normale zestienjarige met een eigen leven waarin ouders er wel mogen zijn, maar ze niet heel de dag ermee praten.
Als je je zoon weinig ziet, zou ik kijken naar samen dingen ondernemen. Wat vindt hij leuk om te doen? Hoeft niet per se veel te kosten.
Of bijvoorbeeld samen koken. Toon interesse in zijn leefwereld.
Zijn er dingen die jullie samen kunnen doen? Klimbos, escape room, karten, workshop beeldhouwen met een kettingzaag, etc?
Pubers zijn niet altijd enorme praters, maar coole activiteiten, daar zijn ze nog wel eens voor te porren.
Parttime papa, natuurlijk is dat niet parttime, dat is levenslang. En dat zijn nog heel veel jaren. Natuurlijk komt je kind dan niet meer bij jou op bezoek om te praten of spelletjes te doen. Maar toch ben je belangrijk in zijn leven, zelfs al ziet hij je straks misschien maar één keer per maand.
Jij kunt hem nu voorleven hoe je dat doet, leven. Je kunt hem vertellen over de valkuilen, de dalen, de vreugdes, over de zorgen en over wat geluk voor jou betekent. Je kunt zorgen dat je antennes uit staan, zodat je op belangrijke momenten bij hem bent of iets van je laat horen.
Ik hoorde vandaag het liedje van Stef Bos, pappa, ik lijk steeds meer op jou. Ik dacht aan jouw verhaal. Op een dag, het kan nog jaren duren, kijkt je zoon in de spiegel en denkt dan misschien: hé, ik lijk steeds meer op mijn vader. Als je hem dan hebt laten zien dat jij iets van je leven hebt gemaakt en dat je hem hebt willen voorbereiden op het leven, dan pas zul je conclusies kunnen trekken over jullie relatie. En dat is niet afhankelijk van het aantal minuten dat je hem hebt gezien of gesproken.
Voor nu: vraag hem eens wat hij voor spel doet met gamen en waarom dat leuk is, of hij medespelers heeft etc. Gewoon belangstellend, wetend dat het een wereld is waarvan hij waarschijnlijk meer weet dan jij.
Tsjor
