Puberdochter met add
Ik heb een dochter van 11 wat oprecht een hele moeilijke tijd heeft gehad op haar basisschool. We hebben heel hard moeten knokken om haar op een veilige plek te krijgen wat ons gelukt is vorig jaar. Ze heeft nu een school waar ze echt goed begeleid word met haar pest verleden en add. Hier is ze vorig jaar terecht gekomen en nu zit ze in groep 8 dus na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare.
Ik loop nu tegen veel problemen aan waar ik niet goed mee om kan gaan en graag wil weten hoe andere hiermee omgaan zodat ik die tips ook kan gebruiken om het wat rustiger thuis te krijgen.
Wij hebben continu de strijd om de mobiele telefoon. Wij zijn van mening dat als je met vriendinnen bent en naar buiten gaat dat je niet continu je mobiel hoeft te hebben. Van ons moet deze dan ook thuis blijven. Ook vinden wij tiktok vreemd en hier krijgt ze geen account voor. Onze dochter vind ons uiteraard vreemd want al mijn vrienden mogen onbeperkt op hun mobiel (wat wij ondertussen vergif noemen) overal accounts voor aanmaken terwijl dat wij haar telefoon op tijdslimieten hebben ingesteld zodat het gebruik beperkt is wat volgens ons gezond is. Ook het downloaden van bijv tiktok moeten wij akkoord geven. Hier hebben we continu de oneindige discussies over. Terwijl we hierover met elkaar gesproken hebben hebben we haar ook iets losser hierin gelaten omdat ook wij begrijpen dat je anders buiten de boot valt. Een week later kwam ik erachter dat een jongen van school een app groepje had aangemaakt met als titel je hoerenmoeder. Ik vind het echt niet normaal en ga hierover in gesprek. Deze jongen geeft meteen aan dat hij niet met irritante ouders praat. Uhhh oke, blokkeren die gozer. Een dag later is er een andere jongen van school die samen met een voor mijn dochter onbekende jongen spraakberichten stuurt met stuur een foto. Mijn dochter hoe naïef ze nog is stuurt een foto van haar paard. Daar reageerde de jongens op uhhh nee een foto van jou lichaammmmm. Mijn nekhaar stond omhoog maar natuurlijk bedoelde ze er niks mee toen we in gesprek gingen. Ook de andere spraakberichten lieten wel degelijk merken waar ze op doelde. Gaat mijn vertrouwen in het vergif waar mijn dochter eigenlijk best goed mee omging, dat bewijs was er maar vertrouw nu dus de puberjongens al niet meer.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Ook is ze heel dwars momenteel. Ik ben gestopt met werken om voor de kinderen te zorgen omdat mijn man een goede baan kreeg met veel wisselende diensten en de meisjes niet naar de BSO hoefden. De beste beslissing wat ik heb kunnen nemen want ik vind het heerlijk om ze uit school te halen en met ze bezig te zijn. Nu wil ze alles graag zelf beslissen wat tot de nodige strijd lijd. Ze wil elke dag haar gezicht vol smeren met make up. Ik snap dat ze daarin geïnteresseerd raakt maar vanwege haar opkomende pukkeltjes heb ik aangegeven en ook haar leeftijd dat ze eerst maar eens moet beginnen met een klein beetje mascara en in het weekend mag ze een beetje experimenteren maar wel binnen de perken. Ook hierin vindt ze mij raar want andere doen dat toch ook!
Ook is alles momenteel ik wil en gebeurt het niet zoals ik wil gaat de vrieskast aan en daalt de temperatuur in huis. Zij wil dat het gaat op de manier zoals zij het wil en niet anders. Heeft ze iets in haar hoofd moet het meteen.
Zo was het bijv ook op de kermis. Ik wil Boba proberen. Vies drankje met balletjes. Daar had ze het al lang over en ik had haar belooft als we het ergens zien mag je het proberen. De bewuste kermis had het tekoop dus wij in de rij. Zijn we bijna aan de beurt zegt de mevrouw van de kraam mijn pinautomaat is leeg. Excuus. Ik had geen contant bij me dus konden we het niet kopen. Staat ze daar een hoop stampij te maken en te stampvoeten want ik wil..... Nou op deze manier stel ik niet meer voor wat geld te pinnen want beloon haar niet voor gek gedrag. De dag was weer niet leuk want mevrouw liep met haar zure bek en wilde niks meer want die boba.... Dag verziekt voor mijn jongste dochter en ons omdat ze niet meer normaal kon doen. Mijn jongste wilde na het gezeik naar huis want die was er klaar mee.
Toen ze einde dag weer wat bij bezinnen was en ik vroeg waarom doe je zo krijg ik te horen nou ik wil ook eens zien hoe het is als je alles zomaar mag en alles zelf mag beslissen want mijn vrienden beslissen ook alles zelf want die zijn altijd alleen thuis en als ze ergens om vragen krijgen ze het meteen. Ik heb haar uitgelegd dat niet alles zomaar kan en goed is dat je dat moet leren van je ouders. En dat ze ook moet leren met tegenslag om te gaan. Ook heb ik haar uitgelegd dat doordat ik thuis ben zij gewoon kan sporten, en kan paardrijden dat ik er altijd voor hun(mijn kinderen)ben als er wat is. Haar vrienden kunnen dat niet want daar is geen tijd voor. Krijg hier regelmatig meiden over de vloer die tegen mij vertellen wat er gebeurt is en als ik dan aangeef dat ze dit met ouders ook moeten bespreken dat de kinderen zeggen dat hun ouders er geen tijd voor hebben. Dit vind ik zorgelijk. Maar met alles wat ik doe of zeg tegen mijn dochter krijg ik een zucht, boos gezicht of word er niet geluisterd want ze is jaloers op hun leven. Dit spreekt ze ook uit. Ze wil hun leven met de luxe van sporten en paarden waar ze naartoe gebracht word, en dat ik alles wat ze wil meteen gaat kopen, maar daar pas ik voor.
Ik word weleens zo onzeker van de uitspraken van mijn dochter dat ik denk ben ik nou te streng, had ik dan ook moeten blijven werken, zit ik overal te veel op, doe ik het wel goed, neem ik de juiste beslissingen. En dan heb ik nog een dochter van 8jaar die zo makkelijk is, maar zich steeds vaker terug trekt voor het gezeur met haar zus. Ook haar loopt ze te commanderen waardoor ze zich dan maar op haar kamer terug trekt of lekker buiten gaat spelen. Dit vind ik zo vreselijk want ook voor haar is dit niet leuk. Ik probeer daarom ook telkens 1 op 1 wat te gaan doen zodat ik mijn aandacht voor de 100procent kan geven. Ook dan merk ik dat de oudste zo'n moment altijd ombuigt naar een negatieve sfeer want er is altijd wel wat terwijl mijn jongste echt met de kleinste dingen zit te glimmen. Ik krijg dan ook wel 100x te horen gezellig hè mam, of ik vind jou zo lief mam. Dat geeft me dan even een fijn gevoel tot ik thuis kom want ook dan is madam jaloers want hebben jullie gewoon.... Ook dan trekt de jongste zich terug en uiteraard haal ik haar terug en verzoek ik de oudste richting haar kamer te vertrekken, maar ook dan geeft een leuke dag een negatieve lading.
Wat vinden jullie? Gewoon je eerlijke mening en ook graag tips of advies hoe ik het beter op kan pakken. Is dit normaal gedrag voor een puber want ik word er gek van.
maar goed mensen. Ik heb weer wat dingetjes waar ik mee aan de slag kan, en wat linkjes informatie waar ik wat aan heb dus ik bedank jullie allen.
200282 schreef op 01-06-2023 om 18:41:
absor. Ik heb zelf geen diagnose gekregen maar het komt ergens vandaan hè. Ik zeg het zelf vaak zat pfff bij wie zal het vandaan komen. Veel geluid en drukte nou vreselijk. Geeft bij mij ook kortsluiting. Traject met onze dochter gaf bij mij ook het nodige waar ik moeite mee hebt. Je heb dus gelijk.
Succes dat maakt het niet makkelijker. Maar echt die cursus (tip eerder) is een aanrader
200282 schreef op 01-06-2023 om 13:49:
yette. Ik schrijf de dingen die ik tegenkom en waar ik tegenaan loop. En dat van die boba verbied ik zeker niet. Wil jij het proeven prima zoals ik schrijf, maar zo stampvoetend en stampij maken omdat ik geen gebruik van de pin kon maken betekend niet dat ik haar dan moet belonen met ik ga nu pinnen want je bent boos. Volgende keer krijgt ze het echt wel. En dat ik niet mag zeggen dat het vies is beetje raar.
Ook mag ik mijn mening geven over tiktok etc. Die dansjes vind ik over het algemeen niet echt voor deze leeftijd. Hangt niet voor niks een leeftijdsgrens aantiktok etc. Maar goed ik vraag je om een eerlijke mening en is prima. Misschien dat ik haar wel wat losser moet laten inbepaalde dingen en minder bezorgd zijn.
Ik hou super veel van haar en ondanks de strubbelingen hebben wij een hele goede band en laat ik haar ook lekker haar gang gaan hoor. Ze mag en moet ook zeker haar eigen dingen kunnen doen.
Loslaten is gewoon moeilijk, en kleine meisjes worden groot en ook ik heb het beste met haar voor. Heb niet voor niks heel hard voor haar geknokt.
Bijzonder hoe je van alles vindt over je dochter maar de kritiek die je hier krijgt direct afwijst. Dat zou toch duidelijk kunnen maken dat het leuker is als mensen niet alles afkraken wat je doet, en dat wellicht je dochter het dus OOK niet zo leuk vindt als je alles afkraakt dat voor haar van belang is.
Die laatste zinnetjes vind ik wel red flags. Jij vindt dat je het beste met haar voor hebt, maar dat rechtvaardigt niet alles wat je doet. Immers, er zijn ook ouders die dat gebruiken als rechtvaardiging om hun kinderen te slaan, of juist om ze helemaal niet op te voeden, of om ze naar conversietherapie te sturen. Je kunt wel overtuigd zijn dat je het beste doet, maar er ondertussen behoorlijk naast zitten. Wees daarom altijd bereid om aan te passen en van anderen te leren.
En dat je voor haar geknokt hebt, wil niet zeggen dat zij verplicht is om jou gelukkig te maken. Je schenkt een kind het leven. Ze zijn je niks verplicht in ruil daarvoor.
...
200282 schreef op 01-06-2023 om 19:16:
wendelmoedm ik wijs niks af. Zeker niet. Moet je even alles terug lezen voor je loop te roepen. Reacties zoals die van jou ben ik niet van gediend.
Het is een forum, en geschreven woorden zonder dat je de schrijver kent betekent dat het misschien veel negatiever overkomt dan jij denkt dat het overkomt.
Of jij vindt zaken niet zorgwekkend, maar anderen wel. En na een aantal reacties van jouw kant (dat het wel meevalt) is 'harder formuleren' misschien de enige manier om je het duidelijker te maken dat het mogelijk wél veel negatiever voor haar is dan jij denkt. Daar zou je ook op kunnen reageren, zonder te zeggen 'maar we hebben het leuk verder en een goede band'.
gr Angela
Ik denk dat je het (voor zover je dat kunt beoordelen hier natuurlijk) goed hebt gedaan de afgelopen jaren.
En nu ‘past’ het niet meer en dat laat je dochter je merken.
Dat kan pijnlijk zijn en schuren, zeker als zaken niet vanzelf lopen.
Misschien toch bedenken of je nu wat anders kunt, toch gaan werken of iets anders zoeken. Dat geeft vanzelf de broodnodige afstand.
Je dochter is nu verre van klaar met haar ontwikkeling, maar ze heeft het nu nodig dat je haar vanaf de zijlijn volgt en niet meer voor haar uit.
Hier altijd gewerkt en dat vond ik dubbel maar voor mijn kinderen regelmatig echt wel fijn.
Ik heb ook met een aantal zaken wel wat moeite (gehad) maar ik had gewoon ook niet de mogelijkheid er zoveel bovenop te zitten. En altijd de insteek gehad dat het hún leven is en dat ik dus wel een heel goede reden moet hebben iets te begrenzen of corrigeren.
pinokkio misschien heb ik het bij de start niet goed vermeld, maar ook ik laat haar vrij hè. Ik ben alleen een beetje ouderwets in bepaalde dingen zoals de mobieltjes, en zal haar ook wat vrijer erin laten. Ze gaat zeker ook gewoon haar eigen weg waar ik niet bij ben.
In welk opzicht bedoel jij vanaf de zijlijn mee kijken? Ik vind dat er ook grenzen nog steeds moeten zijn als je 11ben namelijk.
absor schreef op 01-06-2023 om 18:56:
[..]
Succes dat maakt het niet makkelijker. Maar echt die cursus (tip eerder) is een aanrader
Heb het gevonden. September is de eerst volgende. Heb me opgegeven. Ben benieuwd.
Bedankt voor de tip
200282 schreef op 01-06-2023 om 20:07:
pinokkio misschien heb ik het bij de start niet goed vermeld, maar ook ik laat haar vrij hè. Ik ben alleen een beetje ouderwets in bepaalde dingen zoals de mobieltjes, en zal haar ook wat vrijer erin laten. Ze gaat zeker ook gewoon haar eigen weg waar ik niet bij ben.
In welk opzicht bedoel jij vanaf de zijlijn mee kijken? Ik vind dat er ook grenzen nog steeds moeten zijn als je 11ben namelijk.
Ja, precies die grenzen, daar heb ik het over. Jij hebt die altijd voor haar gesteld. En nu zit ze in die overgangsfase tussen klein en groot en wordt het tijd (en dat toont ze het dus ook) dat ze zelf leert omgaan/experimenten/ uitvinden etc hoe dat zit met die grenzen, hoe ze die kan bewaken etc.
Met jou dus als veilige achterwacht.
Chrissiefur schreef op 31-05-2023 om 22:30:
Mijn eerlijke mening? Ja je zit er teveel bovenop en je bent te streng. Probeer niet alles te bepalen en te beperken, laat haar ook een beetje meer zelf ontdekken. Daar leert ze van en loslaten is gezond.
Precies.. TO noemt haar dochter "madam" en "haar zure bek". Ook niet zo netjes, blijkbaar zit er bij jou een boel frustratie die je hopelijk niet op deze manier naar haar uit. Ze is gewoon een puber, zolang ze niet teveel buiten een hangjongere wordt en de stiekeme sigaretjes nog laat staan is een uurtje TikTok geen probleem. En goed dat ze die rare whatsapp berichten met je deelt en jij kan uitleggen hoe ze hiermee omgaat. Als je haar steeds op de nek zit gaat ze het stiekem doen, dan heb je juist minder controle
“Ook was mijn vraag of het vaker gebeurt bij pubers dat ze van een uitje een negatief einde maken.”
Ik denk dat in dat geval het uitje te lang heeft geduurd. Haar hoofd raakt sneller vol met indrukken dan gemiddeld bij anderen. De negativiteit is misschien een signaal daarvan. Als dat zo is, kun je bij een uitje misschien een pauze nemen, of eerder naar huis gaan wanneer ze nog positief is.
Het kan ook zijn dat het schakelproblemen zijn. Dat ze moeite heeft met omschakelen van de ene situatie (het uitje) naar de andere situatie (naar huis gaan). Als dat zo is, dan zou je kunnen proberen om meer duidelijkheid te geven en haar meer voor te bereiden op de overgangen, bijv door vooraf te vertellen hoe laat jullie naar huis zullen gaan en dan tijdens het uitje zelf bijv een uur of een half uur voor het einde te zeggen ‘We hebben nog een (half) uurtje.’
Het kan ook zijn dat het ligt aan specifieke dingen die aan het einde van jullie uitjes gebeuren. Misschien heeft ze aan het einde van een uitje honger of dorst. Misschien hoopt ze op het einde van een uitje dat jullie nog iets kopen. Ik noem maar wat.
De beste informatiebron voor wat er aan de hand is, is je dochter zelf. Als je een patroon ziet, praat dan eens met haar erover op een moment dat ze positief en rustig is.
Ze heeft inderdaad het schakelprobleem. We moeten haar altijd heel erg voorbereiden op uitjes. Dat gaat nu wel goed omdat we haar vertellen en laten zien wat we gaan doen. Dan gaat de dag veel beter alleen gaat het vaak mis op het moment dat ze iets ziet(vaak gaat het over eten of in elk geval iets kopen). Ook hiervan zeggen we van te voren tegen haar dat we bijv een patatje daar eten en een ijsje maar dat we gezellig weg zijn en dat er niks anders gekocht word. Het uitje gaat dan goed totdat er iets gekocht kan worden ergens, en dan lijkt het wel of ze vrij snel ziet ow dat wil ik, en dan word ze boos en is komt het ik wil naar boven. dan zeg ik ook tegen haar nee, je weet nog wat we hebben afgesproken we zijn hier om lol te maken, je weet dat we patat en een ijsje halen maar we hebben ook gezegd dat we verder niks gaan kopen. En daar gaat het dan op mis. Hoe zou ik dat stukje anders aan kunnen pakken. Heb ook weleens geprobeerd om te zeggen als je buiten dat nog iets wil kopen mag je je zakgeld meenemen, maar als je dan weg bent schiet ze in de stress en loopt ze zenuwachtig heen en weer want ze kan dan niks vinden. dat begrijp ik dan enigszins nog wel want je wil iets, maar er is niks wat je leuk vind dus vind ze dan jammer.
Hoe zou ik dat stukje kunnen veranderen qua aanpak want ik denk dat als die voorbereiding er is het al een stuk makkelijker kunnen gaan.
Als we dan daarna even gaan zitten en ik ook vraag wat er gebeurde en ook zeg dat we het er van te voren over hadden zegt ze zelf ik weet het niet. En dat maakt het gewoon heel lastig.
Ook hebben we het over de dingetjes waar we tegenaan lopen en vragen we wat zou je willen en fijn vinden hoe het anders kan, maar vaak hoor ik nou ik weet het niet want het gebeurt gewoon. En ik denk zelf ook dat het mis gaat als je ik zeg maar wat naar de Efteling gaat. Daar staat op veel punten eet tentjes en karretjes. Je ziet overal mensen iets kopen, maar deze mensen kopen ook niet overal wat. Ik vermoed dat ze de link legt ondanks dat ze het zelf zegt dat het niet waar is dat ze vermoed dat iedereen overal bij elk tentje iets koopt en het gek is dat het dan bij ons bij een patatje en een ijsje blijft. Die drukte die je overal dan ziet is dan natuurlijk al heel veel maar dat je overal iets kan kopen en overal wat anders dat het gewoon te veel is.
ik denk dat wij een heel andere opvoedstijl hebben. Ik probeer mijn kinderen altijd te volgen in hun wensen en behoeften. Als ik ergens niet zeker over ben dan gaan we het samen ontdekken. Zo heeft mijn dochter mij wegwijs gemaakt op tiktok. Zo sluit ik aan op haar interesse en kan ik meteen een beetje zien wat ze nou doet op tiktok een of mijn idee erover wel klopt.
Wat ik wel heel goed begrijp is hoe frustrerend het afzetten en sfeerbepalen van pubers soms kan zijn. Je doet aktes voor ze en een beetje dankbaarheid is soms ver te zoeken. Ik houd me maar voor dat dit een normale ontwikkeling is een dat dat nodig is om los te komen. Maar frustrerend is het soms wel.
Kimdekim schreef op 02-06-2023 om 07:56:
ik denk dat wij een heel andere opvoedstijl hebben. Ik probeer mijn kinderen altijd te volgen in hun wensen en behoeften. Als ik ergens niet zeker over ben dan gaan we het samen ontdekken. Zo heeft mijn dochter mij wegwijs gemaakt op tiktok. Zo sluit ik aan op haar interesse en kan ik meteen een beetje zien wat ze nou doet op tiktok een of mijn idee erover wel klopt.
Wat ik wel heel goed begrijp is hoe frustrerend het afzetten en sfeerbepalen van pubers soms kan zijn. Je doet aktes voor ze en een beetje dankbaarheid is soms ver te zoeken. Ik houd me maar voor dat dit een normale ontwikkeling is een dat dat nodig is om los te komen. Maar frustrerend is het soms wel.
Dat is ook een goede tip van jou om samen er naar te kijken. Ik ben altijd van ik zoek het eerst dan uit, maar weet ook dat mijn gedachten over bijv tiktok heel zwart wit zijn en ben dan al snel van hier gebeuren rare dingen dus deur dicht. Ook niet goed maar pure bescherming. Ik heb er gewoon niks mee. Maar moet ook meegaander worden ben ik het volledig mee eens.
Misschien is 'kermisgeld' een idee?
Ik gaf mijn kinderen op de kermis al jong een bepaald bedrag dat ze naar eigen inzicht konden besteden. Ieder een eigen portemonnee mee en later stortte ik het op hun rekening. Jouw dochter heeft daar zéker de leeftijd voor. Sterker nog, op die leeftijd liepen we ook niet meer de hele tijd samen. Dan sprak ik op een bepaalde tijd met ze af. Als je denkt dat ze dat niet helemaal in haar eentje wil, kan ze met haar zusje of dan kan ze een vriendinnetje meenemen.
Op die manier valt de mogelijkheid om via jou nog iets extra's te krijgen, weg. Ze zal dan zelf keuzes moeten maken tussen al die verleidingen. Ook in onverwachte situaties zoals met die boba.
Mijn kinderen bleken hun kermisgeld dan heel anders uit te geven dan ik altijd deed. Minder attracties en meer snoep. Eentje hield het geld zelfs liever in zijn zak voor Lego 
