Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Wat balen Evaluna, zo zonde dan dat je goede afspraken maakt en het dan niet goed opgepakt wordt. Ook niet goed voor je dochter haar vertrouwen in school.
Wij hadden laatst iets soortgelijks, alleen kreeg ik dochter de auto niet uit. Geappt maar geen reactie. Bleek toen ik de school in liep dat de ondersteuner les aan het geven was....terwijl de afspraak was dat mijn dochter zich bij haar meldde. Kan dat ze onverwacht in moest vallen maar meld dat dan even....Gelukkig voor ons heeft ze drie van de vijf dagen een top- ondersteuner, daar kun je echt altijd van op aan.
Gesprek van vanmorgen verliep goed. Grote stappen vooruit zit er (nog) niet in maar dochter gaat 2 dagen per week proberen 2 uur op school te xijn. Verder moeten we het van de therapie en de medicatie hebben.
Ik heb net jongste zoon op bed liggen en stort uitgeput op mijn bed. Ik besef me ineens dat ik het hele bedtijd ritueel zo zwaar vind, omdat het altijd goed gevolgd moet worden, daar zit geen flexibiliteit in. En dan nog is het altijd de vraag of hij gaat ontploffen. Herkenbaar iemand?
Ik lees hier af en toe, maar reageer eigenlijk nooit, omdat deze tijd inmiddels achter ons ligt.
Hier is het meer dan goed gekomen.
In 3 VWo is kind aan het begin van het jaar een aantal weken niet naar school geweest en aan het eind ook niet. Daarna is het niet meer echt gelukt. Heel veel op zijn kamer gezeten maanden/jaren. Veel gamen, boos zijn, onbereikbaar. Er kwam wel hulp, maar dat zette ook geen zoden aan de dijk.
Van alles geprobeerd, maar kind werkte niet echt mee.
Omdat er een overgangsrapport was naar de 4de, ook nog MBO geprobeerd (aantal jaren later). Dat leek 7 maanden heel goed te gaan, toen werd er van het een op het andere moment mee gestopt (was qua nivo ook veel te makkelijk).
Uiteindelijk een privé opleiding gevonden van 9 maanden, die ook begeleiden naar werk. Inmiddels werkt hij alweer een jaar (op hoog niveau) en dat doet hem zo ontzettend goed.
Het was even een zoektocht, hier was vooral tijd nodig.
Sterkte met alle struggles, die jullie (nog) hebben.
