Uitsluiting ?
hallo
onze dochter van 13 gaat heel graag naar de jeugdbeweging maar telkens als ze thuiskomt heeft ze dan verhalen bij van : niemand wou me in de groep, ze moesten een kind wegstemmen en dat was ik, die zei dit tegen mij, enz. Dan is ze telkens weer gekwestst. De dochter is super lief en zorgzaam, te zorgzaam, en zal zich nooit helemaal voor een activiteit smijten. Dit vermits ze toch wel onhandig is en zich sneller kwetst en over alles harder nadenkt.
Zoals vandaag was het bij vries temperatuur modderspelen..ze houdt zich dan afzijdig omdat ze nadien niet koud wil hebben heel de namiddag. Nadien geeft ze haar jas aan de kinderen die haar telkens uit de groep stemden bij een spel omdat ze zich niet volledig gaf, dit omdat ze het zo erg vond dat ze koud hadden. Ze draagt het gerief van iedereen enzo. In mijn ogen wil ze te goed doen maar heeft dit omgekeerd effect.
wat is jullie advies. Zo een lieve meid maar zo gekwetst telkens. Ze is wel gediagnosticeerd met een lichte ass vorm. Op school heeft ze het andere jaren moeilijk gehad maar dit jaar lijkt ze wel echte vrienden te hebben op school.
Dochter gaat heel graag heen zeg jij. Dochter heeft vriendinnen.
Dochter heeft verhalen die jou raken . Lijkt het .
Maar heeft dochter er zelf ook last van ? Of wil ze gewoon haar verhaal even kwijt ?
Het raakt me zeker maar ik weet ook niet hoe zwaar ik dit moet inschatten vermits ze toch graag gaat..
tienermeisjes zijn hard.. is dit enkel tegen haar? Betwijfel ik… misschien kan ze wel veel beter relativeren dan ik ..
Beter maar even door vragen, wie zegt precies al die dingen? En voor wie doet ze precies van alles?
Als beide echt dezelfde persoon zijn, zou ik haar toch aanbevelen te stoppen met van alles voor die persoon te doen. Want anders heb je grote kans, dat deze persoon hier al snel opzettelijk misbruik van gaat maken.
desnoods haar uit die jeugdbeweging halen om haar tegen zichzelf te beschermen.
ook al zitten denken om te schakelen van jeugdbeweging. Ze wil dit niet. Haar advies volgen ?
Wat is een jeugdbeweging? Een soort scouting ofzo?
Wat maakt dat je dochter wel graag gaat? Of heeft ze het gevoel misschien dat ze moet gaan, omdat jullie ervoor betalen bijvoorbeeld? Het klinkt helemaal niet alsof ze het er zo leuk heeft. Misschien eens een gesprekje met de begeleiding aangaan over hoe ze in de groep ligt, hoe zij de verhalen zien die je dochter vertelt.
Ik weet niet of ik met de leiding zou gaan praten. Grote kans dat dat ook maar gewoon jongeren zijn, die niet perse professionele kennis en ervaring hebben.
Wil je dochter wel hierbij blijven? Het klinkt helemaal niet leuk. Wel echt fijn dat ze dit zo tegen je durft te vertellen.
Het klinkt ofdat een ander clubje of activiteit fijner voor haar zou ijn.
klopt is een soort scouting. Met leiding gaan praten is inderdaad not done. Zijn maar tieners van enkele jaren ouder die hier totaal geen oog voor hebben.
We geven zeker dochter de keuze om zich eventueel aan te sluiten bij een andere scouting. Dit wil ze niet…maar ze lijkt er niet echt bii te horen.
overdrijft ze met haar verhalen ? Of net het tegenstrijdige..relativeert ze niet te veel ?
Ik kan er echt geen gevoel op kleven..
Waarom wordt er door de leiding toegestaan dat iemand 'weggestemd' wordt? Wat zijn dat voor spellen? En waarom met deze temperaturen spellen in de modder?
Ook als je jong bent heb je in dit soort dingen wel een verantwoordelijkheid om het voor iedereen leuk en veilig te houden. Daarin mag je als ouder ook best wat verwachten van een vereniging. En natuurlijk zelf nadenken. Mijn kind gaat met deze temperaturen niet zonder jas buiten in de modder spelen. Doe dat lekker in de zomer of zo.
Ik geef zelf atletiek training, maar als het onveilig is om te sporten, bijvoorbeeld toen het vorig jaar een keer geijzeld had en de baan spekglad is, dan gelasten wij de training af. En zo niet, dan besluit ik zelf dat ik die verantwoordelijkheid niet ga nemen. Ook voor mijn kind.
Dus ja, ik zou wel een gesprek met je dochter aangaan over hoe fijn ze zich nog voelt bij de jeugdbeweging. En als het nodig is en het een structureel probleem lijkt, dit zeker ook bij de leiding neerleggen.
Summertime schreef op 02-02-2025 om 22:28:
Het raakt me zeker maar ik weet ook niet hoe zwaar ik dit moet inschatten vermits ze toch graag gaat..
Zo te lezen zijn er wel een paar puntjes waar je wel wat mee kan. Je vertelde dat ze lief is en te zorgzaam. Jij kent je dochter het best. Bepaalde dingen zullen horen bij het puber zijn en bepaalde situaties hebben wat aandacht en begeleiding nodig. Zoals de situatie met de jas.
Zo te lezen heeft je dochter last van weinig eigenwaarde en onzekerheid. En tegelijkertijd is ze best gevoelig, ook voor haar medemens.
Ik zou haar niet veranderenvan jeugd beweging maar haar laten bij de groep waar ze zit. Omdat ze dat zelf ook wil.
Als ouders kunnen jullie haar begeleiden en praten met haar over leren om haar eigen grenzen te bewaken.
Door te zeggen dat vriendelijk te zijn naar anderen goed is maar dat je ook je eigen grenzen mag leren bewaken. Bespreek met haar waarom het zo belangrijk is om grenzen te stellen en voor zichzelf op te komen. Ze zal zelf waarschijnlijk niet in de gaten hebben hoeveel ze zichzelf wegcijfert.
Als ze het lastig vindt om een eigen mening te geven kan het helpen wanneer je dochter in het dagelijks leven leert keuzes te maken. Zo kan ze kiezen welke kleding ze graag wil kopen. Of welke activiteit ze graag wil doen. Zo kan ze ontdekken wat ze wel of niet leuk vindt en hier ook haar mening over geven. Juist ook in het gezin.Moedig haar daarin aan.
Er zullen thuis vast wel eens dingen zijn die je dochter niet persee leuk vindt. Stimuleer haar om hier iets van te zeggen. Bijv: ik vind het niet fijn dat..
Je kunt ook een rollenspel doen met haar door assertief gedrag te oefenen. Als zedaarvoor open staat. Je kunt samen met haar verschillende situaties bedenken waarin ze assertief mag leren reageren. Doe alsof jij de persoon bent die haar grenzen overschrijdt en vraag of ze erop wil reageren. Bespreek daarna hoe jullie het vonden gaan en wat er goed ging en wat beter kon
Het helpt helemaal niet om te blijven pleasen omdat je vrienden met iemand wil worden, terwijl die ander zijn voorkeursrelaties aan de maximum heeft zitten. Want die anderen zijn eerste keus en jij bent dat niet. Dat moet ze wel tot zich laten doordringen. Het hoeft niet echt een afwijzing te zijn maar het kan desinteresse zijn. Als je al twintig goede vriendinnen hebt in een groep dan hoef je geen eenentwintigste hartsvriendin erbij.
Relaties onderhouden kost heel wat tijd en die besteed je liefst aan je kleine groep heel goede vrienden, en de rest zijn "bekenden"; iemand die je van naam kent maar niet meer dan dat.
Als ze het leuk vindt kan ze jassen aan blijven geven maar je kan ook iets leukers gaan doen.
TO, waar gaat het 'mis'? Je ene dochter laat over zich heenlopen door haar vriendje, de ander door mensen op haar club. Zijn ze zo weinig weerbaar en assertief? Of trek jij je alles heel erg aan terwijl ze het zelf wel mee vinden vallen?
Misschien is een leuke weerbaarbeidstraining wel heel goed voor ze!
Waarom moet er de hele tijd iemand weggestemd worden? Komt dat van de leiding af? Dan vragen ze er toch om dat kinderen zich buitengesloten voelen?
Toch de leiding vragen. Die mogen dan wel jong zijn, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet voor willen zorgen dat iedereen een fijne tijd heeft binnen de groep.
Ik weet niet hoe het in België is, maar ik vermoed dat zij ook trainingen volgen, net zoals dat in Nederland is bij scouting.
Mijn dochter met ASS is inmiddels volwassen en vertelde me vandaag nog hoe vervelend ze het vond dat de ouders heel andere verwachtingen hadden over haar vriendschappen dan zij zelf. Ze kon zelf best zonder of met weinig. Onze verwachtingen belastten haal onnodig.
