Alleen maar studeren als je gaat studeren?

Oud en wijs

Misschien niet helemaal antwoord op je vraag, maar ik heb 'insider informatie' dat de school voor journalistiek niet een hele een zware studie is. Mijn informante ging er maar een studie bij doen, uit verveling Nu verschilt de studiebelasting van persoon tot persoon, maar je zoon is nu oud en wijs genoeg om zelf te bepalen of hij tijd heeft om er dingen naast te doen. Als het niet te combineren valt kan hij altijd nog minderen met bezigheden. Maar het wordt nu zolangzamerhand wel z'n eigen verantwoordelijkheid. Werk is trouwens wel noodzaak voor studenten, vooral als je op kamers woont.

Vader is kennelijk gewoon bang dat er van zoon niets terecht komt, hij kan dat beter uitspreken dan zoon iets verbieden. Want dan wordt zoon juist recalcitrant, is al gebleken (wilde niet meer naar vader toe).

Als je studeert...

... wordt eraan gehecht dat je meer doet dan studeren alleen. Dat heb ik herhaaldelijk gemerkt bij mijn studerende/ inmiddels afgestudeerde kinderen en het heeft diverse redenen.

- ontspanning (voorwaar niet onbelangrijk!)
- opdoen van werkervaring (zeer nuttig als je later moet solliciteren voor een stageplek, je moet werken aan een CV)
- verdienen van geld, vrij onmisbaar naast de studiefinanciering

Ja hoor

Mijn twee voltijds studerende kinderen doen van alles naast hun studie: sport, hobbies, werken, uitgaan met vrienden... Alle tijd voor. Mijn oudste twee kinderen (nu afgestudeerd) deden allebei twee studies tegelijk en daarnaast hadden ze nog tijd voor andere dingen. Dus dat kan allemaal best. Natuurlijk heeft een week een beperkt aantal uren het kan inderdaad wel eens voorkomen dat een periode de studie zo belangrijk is dat er weinig tijd is voor andere ongein maar dat wordt dan weer afgewisseld met rustigere periodes en natuurlijk de vele vakanties.

Ik snap iets niet.

"Ter info: vader heeft zelf nooit een studie afgemaakt en leeft nu van een goede ziekte-uitkering. Ik werk 32-40 uur per week."

Wat heeft de combinatie "geen studie" te maken met die goede ziekte-uitkering? Zo makkelijk kom je de ziektewet tegenwoordig niet in, integendeel. In de rubriek over werk, recht en geld, kom je regelmatig behoorlijk tenenkrommende situaties tegen!
En wat is de toegevoegde waarde van jouw 32-40 uur werk?

Ik hoop dat ik spoken zie, maar het geeft me toch een raar gevoel. Alsof jij jezelf superieur vindt omdat jij noch studie, noch werk heeft.

Wat jouw zoon betreft: zou jouw ex niet bang zijn dat hij net zo eindigt als hijzelf? Een man zonder studie-achtergrond waar nu op wordt neergekeken omdat hij ook nog eens ziek is en zijn hand ophoudt?

Het komt wel een beetje erg zwartwit op me over zoals ex jullie zoon van alles wil verbieden voor de studie, wat dat betreft geef ik je gelijk.

Maar het noemen van "geen studie" en "goede ziekte-uitkering" vind ik behoorlijk irrelevant en nodeloos stigmatiserend. Of was er een andere reden waarom je dat absoluut moest vermelden, naast jouw 32-40urige werkweek?

Belle epoque

Oh jee, nu word ik een beetje bang voor herkenning als ik dit goed wil uitleggen. Neem maar van mij aan dat ik absoluut niet neerkijk op mensen die niet gestudeerd hebben of niet werken. Ik heb wel moeite met mensen die profiteren van uitkeringen.

Op de een of andere manier heb ik bij zijn vader het idee dat hij niet begrijpt hoe belangrijk het is om een baan te hebben. Vandaar dat ik zeg dat ik wel werk, ik begrijp het wel. Ik weet dat je kunt werken en er een leven naast hebben, ik vergelijk dat met studeren en er een leven naast hebben.

Lynna

Blijkbaar heeft jouw ex toch een écht kwaaltje, want anders zou hij echt geen ziektegeld krijgen. De tijd dat je in de WAO kwam omdat je baas je zat was of omdat je een ingegroeide teennagel had is allang voorbij. De term "profiteren" vind ik dan ook behoorlijk misselijk.

Je zegt verder: "Op de een of andere manier heb ik bij zijn vader het idee dat hij niet begrijpt hoe belangrijk het is om een baan te hebben. Vandaar dat ik zeg dat ik wel werk, ik begrijp het wel. Ik weet dat je kunt werken en er een leven naast hebben, ik vergelijk dat met studeren en er een leven naast hebben."

Iedereen die om zich heen kijkt, ook mensen zonder werk (om welke reden dan ook) of studie (idem dito), kan zien dat een gemiddelde student zich niet 100% van de tijd met de studie hoeft bezig te houden.

Blijkbaar heeft jouw ex een plaat voor de kop. Hij komt nogal star over. Maar ik ken héél veel hoogopgeleiden met een topbaan die minstens zo'n plaat voor de kop hebben.

Heel veel hoogopgeleiden met werk denken ook iets te vaak dat mensen in de ziektewet en mensen zonder hoge opleiding weinig waard zijn. En daar zal ik me tot mijn dood tegen blijven verzetten, want het wordt de laatste tijd echt walgelijk hoe deze mensen worden gestigmatiseerd.

Dat jouw ex blijkbaar een star type is die lapzwanzend zijn leven leeft wil ik best geloven. Maar dat ligt meer aan zijn karakter, als ik het zo lees.

Belle epoque

Belle Epoque, ik begrijp heel goed jouw eerste alinea. Maar ik kan je echt niet uitleggen hoe het zit. Wil gewoon geen herkenning.

Natuurlijk heb ik er al spijt van dat ik het zo gezegd heb, de enige reden was dat hij zo'n ander leven leidt, dat ik daarom denk dat hij geen begrip heeft voor de wensen van zoon.

Eens met tonny

Even heel kort door de bocht: als je zoon alles zou opgeven en zich geheel aan de studie zou wijden komt hij na afronding van die studie nergens in zijn vakgebied aan de bak omdat men dan vindt dat hij er te weinig interessants naast heeft gedaan.
Het zou mij niet verbazen als dat minder speelt bij een studie in de klassieke Beta-hoek, maar bij zoiets als journalistiek verwacht ik eigenlijk wel dat er in sollicitatieprocedures sterk gekeken wordt naar nevenactiviteiten.
Dus ex denkt je zoon een goede tip te geven, maar stuurt m imho finaal de verkeerde kant op (althans, dat zou het geval zijn als je zoon naar m zou luisteren, daar lijkt het niet echt op).

Groeten,

Temet

Zelf

Heb ik altijd gewerkt en gesport naast mijn studie. Werk 1 à 2 dagen per week, en sporten zeker 2 keer per week.

Alleen studeren is helemaal niet goed voor je!

Lynna

Met excuses voor mijn pitbullgedrag, maar het is een beetje mijn "levensmissie" om daar bovenop te springen.

Maar goed, je hebt duidelijk gemaakt dat je het niet generaliserend bedoelt en ik begrijp dat e.e.a. voor jullie ook wat gevoelig ligt, dus ik ga er verder niet over zeuren

Terug on topic: ik heb al begrepen dat je zoon al eerder zo'n confrontatie met zijn vader heeft gehad, dat vader nogal op een eigen manier in het leven staat, en dat zoon niet veel meer met vader te maken wenst te hebben. Ik zou me dan ook niet al teveel zorgen maken: die jongen redt het wel en met jouw gevoel is ook weinig mis, denk ik.
Klopt het dat vader een beetje in een eigen wereldje leeft en nogal dwingerig over komt? En dat jij jou daar tijdens je huwelijk nogal onzeker mee heeft gemaakt? Dat is geen beschuldiging, maar een aanname met een beetje mijn eigen huwelijk in gedachten.
Ik hoop dat je je nu wat zekerder voelt, nu je van alle kanten bevestiging krijgt!

Waar bemoeien jullie je mee

dat moet hij toch zelf uitzoeken ? Ik zou het dus zo stellen, hij krijgt van zijn vader en moeder 2 verschillende adviezen en aangezien het een bijna volwassen man is is hij ook zelf oud genoeg om zijn leven in te richten.

Absoluut iets erbij doen

als je journalistiek gaat doen. Journalistiek is een vrij beroep dus dat diploma is leuk maar heb je niet nodig voor een baan in die hoek. Een beetje interessante persoonlijkheid en blijk van brede interesse is een betere garantie voor leuk werk! Heb er zelf te weinig naast gedaan (beetje te onzeker) en altijd spijt van gehouden... Overigens heeft Rafelkap gelijk en is het ook makkelijk te doen.

Mijk

Tja manda

Pa en moe mogen wél betalen, dat dan weer wel. Dus helemaal zelf beslissen, kweenie.

Tirza

Zesjescultuur.

Mijn man heeft geen bijbaantjes gehad naast zijn studie. Het geld had hij niet nodig, hij woonde thuis want de universiteit zat op de hoek en hij lust geen bier, dus had een laag uitgavepatroon. Wel had hij zich stellig voorgenomen zijn studie in vier jaar af te ronden (wat ruim 20 jaar geleden noodzakelijk nog gebruikelijk was). Dat is hem ook gelukt. Na zijn studie had hij direct een goede baan, misschien mede omdat hij nog zo jong was.

Misschien moet je als student een duidelijke keuze maken: of je studie zo snel en zo goed mogelijk doen, of er wat langer over doen en zessen halen, maar dan met interessante, relevante bijbanen. De maximale tijd van je studie benutten, het met de hakken over de sloot halen en een suf bijbaantje hebben maakt denk ik weinig indruk op toekomstige werkgevers.

skik

Cobi

Ik denk dat zesjes cultuur inderdaad voorkomt uit deels onderwaarderen van academische prestaties en deels uit het feit dat cijfers op het diploma op werkkansen later weinig invloed hebben. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Engeland waar het belangrijk is of je first of 2.1 of 2.2 heb gehaald (en dat wordt weer bepaald door je cijfers)

Ik ben er absoluut voorstander van dat de studie prioriteit krijgt boven werk en ontspanning maar bij verreweg de meeste studies is het goed mogelijk om goed te presteren en nog wat ruimte voor andere dingen over te houden.

Het heeft vooral met je eigen mentaliteit te maken. Ik zie dat ook bij mijn twee studerende kinderen. Mijn dochter die verreweg het drukste programma heeft van de twee haalt zeer hoge cijfers terwijl mijn zoon er altijd voor zal kiezen om het minimium te doen wat nodig is om een tentamen te halen. Zijn cijfers blinken dus niet uit.

Ik zou het overigens goed vinden als er wat meer druk zou bestaan op het behalen van goede cijfers. Dat wordt nu met de bachelor/master structuur al iets meer want als je een andere master wilt doen dan bij je bachelor aansluit dan spelen cijfers bij de aanmelding natuurlijk een grote rol. Wat extra druk kan inderdaad geen kwaad.

Maylise

Tirza

nou dat is simpel opgelost, je spreekt van te voren af hoeveel jaar studie je financiert, wat je nog meer betaald en alles daar buiten is aan hem zelf.

je kan mi niet bepalen voor een bijna volwassen man of hij wel of niet een bijbaan neemt en wat hij aan sporten of andere clubjes wil doen. Verder ben ik er van overtuigd dat werken naast je studie wereldwijd in de meeste kringen volstrekt normaal is. De 6'jes cultuur, tja daar is ook grotendeels een eind aan gekomen met alle bezuinigingen op onderwijs. En bovendien als je met allemaal 6'jes je diploma haalt heb je gewoon wel dat diploma en misschien ook nog wat werkervaring en levenswijsheid opgedaan.

niet te veel beslissen voor je kinderen op die leeftijd, ze zijn dan oud genoeg lijkt mij om duidelijke berichten van ouders zelf af te wegen in hun keuzes.

Nogmaals 6'jes cultuur

een diploma is een diploma, alleen als je er cum laude op hebt staan weten mensen hoe goed je bent afgestudeerd, na mijn afstuderen heeft nooit iemand nog gevraagd om een cijferlijst. Ik had behoorlijk wat publicties en dat staat veel leuker op een cv dan je cijferlijst.

Schotland

Ook hier het "Engelse" systeem, een first = cum laude, 2:1= upper second class en 2:2= second class. Onze zoon had lang voor zijn afstuderen al een contract op zak met als voorwaarde dat hij minimaal een 2:1 moest halen en dat is gelukt. En met een second class degree wordt het toch wat lastiger een baan te vinden.

Manda

Och help, een bijna volwassen man Ik heb hier boven zo'n piewurm zitten van dik 17 (gaat naar de 6e) en die kan net z'n eigen brood smeren

Tirza

Oh tirza

haha, misschien is dat ook wel het verschil tussen meiden en jongens. Ik ben echt niet van plan mijn dochters afhankelijk te houden, zodra ze kunnen werken wil ik dat ze een bijbaantje erbij nemen (ik ga ze niet voorzien van een giga toelage per maand als ze ook mogen oppassen op alle kleintjes in de straat) en ze moeten zelf dingen regelen. Ik ga niet zoals die moeder die mij belde een stage voor ze regelen (nee sorry mevrouw ik heb geen stageplaatsen en zeker niet voor mensen die hun moeder laten bellen).

Manda

Ik weet niet of er zoveel verschil zit tussen jongens en meiden qua onafhankelijkheid. Misschien wel in de moeders van...

'ik ga ze niet voorzien van een giga toelage per maand als ze ook mogen oppassen op alle kleintjes in de straat'

Tja, ik weet nog niet hoe ik daar in sta. Ja, ik wil graag dat ze werken. Maar ik hoop dat ik alle studiekosten etc kan betalen. Ik gun ze ook een rijbewijs, laptop, een leuke kamer, geen studielening, buitenlandse stage etc. Kortom ik gun ze een leuke studietijd! En ja, ik ga er vanuit dat dat een flink bedrag per maand x 3 zal zijn (stel dat mijn kinderen nu zouden studeren dan zou ik studiekosten incl bedrag voor boeken en kamerhuur op mij nemen). En ik zou ze ook vaak wat toestoppen (een stuk kaas of iets lekkers als ze weer richting kamer gaan, een leuk shirt, een leuk bedragje als ze op vakantie gaan).
Voor het leuk (kleding voor het mooi, vakanties, uitgaan, mobiele telefoonrekening, etc) mogen ze zelf gaan werken.
Ik geloof niet dat ik ze hierdoor 'verpest'.

dat is denk ik een verschil. Mijn dochter runde de tent hier op haar 17e Zoon hééft al jaren een bijbaantje en doet dat hartstikke goed, maar hij vindt het wel prima allemaal. Net of het niet 'binnenkomt' bij hem. Een vaag figuur, za'k maar zeggen

Tirza

Tirza

Ik moet weer denken aan mijn collega die altijd roept dat je vooral niet te ruim moet wonen, dan weet je tenminste dat je kinderen uitvliegen. Haar dochter is inderdaad het huis uit.

Je zoon klinkt alsof je m zelf over de rand van het nest zult moeten kieperen. Ik vermoed trouwens zomaar dat ik dat t.z.t. ook met mijn zoon zal moeten doen, het is geloof ik inderdaad een sexedingetje

Ga je een actief uitzettingsbeleid (om even een overheidskreet te lenen) voeren, of wacht je rustig af?

Groeten,

Temet

Hij moet eerst 6G nog even afronden. Slagen enzo. En dan toegelaten worden op zijn studie van keuze. En dan gaan we hem verhuizen. Ik denk dat het wel goedkomt, maar de oenerigheid is absoluut groter dan bij zijn oudere, zeer hittepetitterige zuster.

Tirza

Eisen stellen

Zolang je als ouder de studie mede betaald mag je ook best eisen stellen. Persoonlijk vind ik het alleen te ver gaan om een volwassen kind te verbieden om te sporten of te werken. Hoogstens kun je een zakelijke afspraak maken over een bepaald aantal punten dat gehaald moet worden om de financiering door de ouder in stand te houden. Hoe de student dit dan bereikt is eigen zaak. Het is wel heel erg micro managen als je ook nog wilt bepalen hoe de student zijn leven indeelt. Persoonlijk zou ik er dan voor gekozen hebben om maar een lening af te sluiten want ik zou op mijn 18de toch dit soort dingen zelf willen beslissen.

Volwassenheid

Helaas zijn inderdaad niet alle 18jarigen even volwassen. Mijn dierbare 21jarige zoon is nog zo verschrikkelijk kinderachtig soms. Zijn broer van 17 vind ik volwassener. Ik moet overigens zeggen dat de 17jarige het afgelopen jaar echt enorm gegroeid is geestelijk. Ik ben eigenlijk erg verbaasd daarover. Hij is veel evenwichtiger en veel volwassener geworden. De 21jarige is nog steeds zo onverantwoordelijk. Heel vervelend. Volgens mijn man natuurlijk mijn schuld want immers alles is altijd de schuld van de moeder maar vooruit. Ik hoop dat hij nog eens zo volwassen wordt dat hij voor zichzelf kan zorgen en anders ga ik toch maar een vrouw voor hem regelen.

Advies

Ik kan me voorstellen dat je je kind van advies dient, maar dat hij/zij zelf de beslissingen neemt. En inderdaad een aantal jaar afspreken dat je kunt financieren. Wat ik wel zou doen, is zoon adviseren een bijbaantje te zoeken in de richting van de studie. Dus in het geval van de school voor journalistiek zou ik zeggen: solliciteer naar een baantje bij de plaatselijke krant, schrijf voor het universiteitsblad, werk als kabeldrager of weetikveel bij een lokaal televisie- of radiostation. Dan heb je straks als je afstudeert alvast een streepje voor op de arbeidsmarkt, en je weet alvast een beetje hoe de dingen in het echte werk functioneren. Eventueel zou je kunnen helpen met zoeken naar advertenties of plekken zoeken om open sollicitaties naartoe te sturen.

Ik gaf tijdens mijn studie al les, en dat heeft me erg geholpen stevig in mijn schoenen te staan op professioneel vlak. Ik ben gewoon naar een vriendelijke docent toegestapt met de vraag of er werk voor mij was.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Eens met maylise

De ene 18-jarige is de andere niet. Zelf stond ik op mijn 18e helemaal op eigen benen, regelde alles. Mijn 19-jarige kan zich nog behoorlijk puberaal gedragen en ik heb het gevoel dat zijn 16 jarige broer zich beter kan redden. Best lastig vind ik dat. We proberen hem niet te veel te sturen, maar sommige dingen als stufi aanvragen en inschrijven voor de universiteit, vind ik toch te belangrijk om hem maar door schade en schande wijs te laten worden.