altijd maar thuis
Ik ben tot 2013 terug gegaan in het forum maar vind niets wat aansluit bij mijn vraag.
Mijn zoon is 18 en studeert ICT in Zwolle. Hij gaat erheen met de trein en heeft nu het eerste semester afgesloten met zeer goede cijfers.
Hij lijkt deze studie leuk te vinden maar klaagt altijd over hetgeen hij moet doen voor deze studie. Verder is hij een leuke lange knappe jongen zonder ogenschijnlijke problemen. Hij heeft een jongere broer van 15 waar hij erg goed mee op kan schieten en die het ook goed doet op school.
Wat mijn vraag is, mijn zoon gaat nooit uit, op een keertje bioscoopbezoek na heel af en toe, en spreekt maar heel mondjesmaat af met zijn enige vriend die hij heeft. Ik heb hem ook nog nooit over meisjes gehoord en lijkt daar geen interesse voor te hebben. Hij mag graag achter de computer zitten, maar komt ook altijd op tijd naar beneden om gezellig met de hele familie tv te kijken of een spelletje te doen.
Nu ik het allemaal zo opschrijf denk ik, waar maak ik me druk om, dit is de ideale zoon! Maar toch denk ik bij tijd en wijlen wel eens dat hij uit zou moeten gaan of zoiets?
Herkent iemand mijn verhaal?
herkenning
Ja, ik herken dit wel een beetje. Zolang hij er zelf geen probleem mee heeft of zich eenzaam voelt zou ik zeggen: niks mis mee. Komt vanzelf wel, en misschien is het gewoon geen feestbeest 
Lekker laten gaan
Misschien heeft hij wel gewoon genoeg aan de contacten die hij heeft op school en het soms afspreken met zijn vriend.
Zolang je zoon er geen problemen mee heeft, lijkt het mij prima.
grappig
Ik had waarschijnlijk over een jaar precies hetzelfde geschreven over mijn oudste ware het niet dat hij opeens een vriendin heeft. Nee, ze gaan niet uit, ja ze gamen veel samen en kijken ontzettend veel series maar hebben de allergrootste lol. Gewoon iemand van school die hij daarvoor nooit eerder opgemerkt had (en andersom ook niet) en hij had het ook nooit over meisjes.
Ik was zelf 21 toen ik een relatie kreeg met mijn man en hij was zelfs 22 en had ook nooit eerder een relatie gehad dus ik verwachtte het eerlijk gezegd ook helemaal niet. Wij zijn ook nooit uit geweest om elkaar te ontmoeten.
Kortom: helemaal niet druk om maken, je leest wél genoeg gedoe over die vriendjes en vriendinnen en de ellende ervan op dit forum en zo keek ik er ook naar: dat komt wel, later. Uitgaat is echt niet nodig of noodzakelijk maar heeft hij niet een hobby buitenshuis? Hoeft geen sport te zijn ofzo. Of wellicht bijles geven? Dan kom je ook de deur eens uit?
ja herkenbaar
heb er hier ook rondlopen die niet uitgaan. En deed dat zelf vroeger ook niet heb ik me gerealiseerd.
wel een jaar jonger
dus 17, maar ook geen feestbeest. Liever af en toe met een groepje vrienden naar de film maar ook dat nog maar sinds dit schooljaar eigenlijk.
Gezellig thuis
Hier een van begin 20, zelfde verhaal, ook geen feestbeest. Leeerde een tijd geleden op vakantie (met het gezin) toevallig een meisje kennen en sindsdien is het verkering. Wat inhoud dat ze s'avonds of bij haar of bij ons thuis zitten. Gezellig met zn allen spelletjes doen. Niks geen uit gaan.. ze hebben er geen behoefte aan.
ik wel zorgelijk
Ik heb het eerst bij onze neef gezien: ging nooit uit, kreeg geen contact met meisjes, tijdens school en opleiding. Toen nog niet zo al probleem gezien. Maar inmiddels is hij volwassen, achter in de 20 en woont nog altijd alleen bij zijn ouders (andere kinderen zijn wel het huis uit). Gaat nog steeds nooit ergens heen of spreekt nooit met iemand af. En zal dus zo ook nooit iemand ontmoeten. Vind ik toch zorgelijk worden nu. Vervolgens zie ik het ook bij een van mijn eigen kinderen. Die is nog jong nu, 18, maar ik maak me wel zorgen dat het diezelfde kant op gaat.
En herken het zelf niet, ik moest vroeger stiekem uit en allerlei toeren uithalen, want ik wilde wel heel graag maar mocht niet. Aha, idee: misschien moet ikhet verbieden?!
claire
Je overdrijft en vergelijkt te veel. Er is niets mis met jongeren die niet uit gaan. Je kunt er wel voor zorgen dat je zoon het huis uit gaat, niet dat hij uitgaat of een relatie krijgt. Laat hem inschrijven voor een woning. Zoek samen naar een leuke groepsreis of hobby maar zie het niet zo belachelijk zwaar zorgelijk in!
18 of achterin de 20
dat is wel een wereld van verschil!
Je zoon is nog niet zo lang bezig met deze studie, hij vindt het kennelijk 'genoeg gedoe' en is daarnaast gewoon nog lekker bij jullie thuis. Lekker zo laten, dat verandert vanzelf.
Heeft hij naast zijn studie een baantje of sport? Of verder niks?
Weet ook niet hoe lang hij moet reizen per dag?
Geen paniek hoor 
herkenning
Ik herken je lichte bezorgdheid. Ik ken namelijk best wel wat jongeren van achter in de twintig die nog bij de ouders op de bank zitten, nooit uitgaan en soms zelfs geen werk hebben. Onze buur"jongen" van 45 spant de kroon. Ouders lijken het wel prima te vinden en niemand onderneemt actie. Wij hebben eigenlijk van jongsaf aan bij onze kinderen zelfstandigheid gestimuleerd omdat ik zo'n situatie wilde voorkomen. Want een relatie kun je niet afdwingen, en dat hoeft ook niet, maar je kunt wel zorgen dat je kinderen actief zijn in het opbouwen van een eigen leven. Hoe dan? Stimuleren van baantje, stimuleren van op kamers gaan, eventuele passies volgen en helpen obstakels hierbij uit de weg te ruimen. Een studie is natuurlijk een stap in de goede richting maar als je zoon daarnaast niets onderneemt kun je misschien nog wat ideeën aandragen.
gamen
Misschien overdrijf ik het inderdaad, die neef is wel een schrikbeeld namelijk. Denk overigens dat die in een eigen woning nog meer zou vereenzamen.
Natuurlijk hoeft niet iedere jongere die niet uitgaat zich zo verder te ontwikkelen. Wat mij echter een beetje triggerde was een zinnetje over gamen. Dat is nl de overeenkomst die ik tussen neef en mijn kind zie en die me zorgen maakt. De drang tot gamen. Bij neef is het extremer, want bij ons kind hebben we dat altijd sterker ingeperkt (hij mocht niet sport, muziekles, speelafspraakjes etc afzeggen en die tijd dan invullen met gamen, hij mocht zelfs een periode helemaal niet doordeweeks gamen van ons) maar de drang is er wel. Op de leeftijd die hij nu heeft kunnen we het niet meer verbieden (alleen erop aanspreken). En op de een of andere manier heb ik het idee dat veel gamen bij jongeren de interesse in de echte wereld om je heen uitdooft en de prikkels om er op uit te gaan, dingen mee te maken en leeftijdgenoten (lees meisjes) te ontmoeten wegneemt. Dat is dan eigenlijk de reden dat ik die zorgelijke toekomstvisioenen zoals neef voor me zie. Hoeft natuurlijk helemaal niet het geval te zien bij de zoon van vraagstelster. Als die nog wel genoeg andere interesses heeft en andere activteiten onderneemt dan uitgaan.