Antidepressiva bij 18 jarige
Mijn zoon heeft van de psychiater bij de GGZ antidepressiva voorgeschreven gekregen, als steuntje in de rug. Baat het niet schaadt het niet lijkt het wel, hij is daar al 9 maanden in behandeling en de ene keer hadden ze het wel over medicatie, de andere keer waren ze er juist weer op tegen.
Hij zit midden in het examenjaar, voor de 2e keer (dus laatste kans!) want vorig jaar kreeg hij rond deze tijd een enorme blokkade, burn-out, depressie (niet duidelijk wat het nou precies was, maar hij kon het niet meer opbrengen om naar school te gaan, geen motivatie, geen levensvreugde, geen energie).
Hij hoopt er nu eigenlijk vooral energie van te krijgen en ook wel zin om dingen te ondernemen. Echt depressief is hij momenteel niet meer (hij komt zijn bed uit, gaat naar school, fluit en zingt af en toe, zoekt weer contact weliwaar online maar toch) maar het is waar dat hij nog steeds geen zin heeft om dingen te ondernemen. Terugdenkend heeft hij dat altijd wel al gehad, weinig initiatief en afwachtende houding, hij gaat wel naar feestjes maar voelt zich nog steeds eenzaam.
Mijn (en zijn) grote vraag is nu: beginnen we wel of niet met die pillen, midden in het examenjaar? bang voor bijwerkingen als slapeloosheid, sufheid, vermoeidheid, dat kan hij nu net niet gebruiken! En is er eigenlijk nog wel sprake van een depressie?
Ik heb niemand om me heen om dit mee te bespreken, we zijn met z'n tweetjes.
ja lastig
https://www.mijnmedicijn.nl/depressie-antidepressiva-ssri
Als je wel begint heb je een risico dat er bijwerkingen zijn die minder gewenst zijn maar ook dat je zoon zich beter voelt en daardoor beter opgewassen is tegen het laatste stukje school dat vorig jaar hem opbrak.
De meningen over medicatie zijn zeer verdeeld.
Op deze site kun je in elk geval wat ervaringen lezen.
Als je start is het ook belangrijk om snel te kunnen schakelen met de psychiater.
Dochter startte met Sertraline, alweer jaren geleden, een lage doses. Ze startte s'avonds maar kreeg direct last van slapelooosheid.
Na een telefoontje ging ze de pil in de ochtend innemen en het bleek succesvol.
Inmiddels is het verhaal weer wat ingewikkelder. Vanwege problemen is geprobeerd vorig jaar om medicatie op te hogen. Dat gaf echter niets, dus nu is de vraag of ze misschien medicatie moet verlagen.
Maar omdat er teveel veranderd nu laten we het zo omdat je anders niet weet wat het doet.
Niet depressief maar wel medicatie
Ik ben niet depressief maar heb toch een antidepressiva. Het geeft mij net dat steuntje in de rug om wat gelijkmatiger te zijn qua stemming, wat rustiger en geconcentreerder.
Ik heb een aantal soorten geprobeerd gedurende mijn volwassen leven en ik heb eigenlijk nooit ergens bijwerkingen van gehad maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.
Het is natuurlijk een gok om het te proberen en de psychiater zou je de voor- en nadelen nog beter moeten kunnen uitleggen. Het kan je zoon helpen maar hij zal dan wel door de wenperiode heen moeten en goed in de gaten moeten houden of hij bijwerkingen ervaart en of die te doen zijn. Ik begon het liefst als ik niks hoefde, in een vakantie bijvoorbeeld.
Veel succes.
Kerstvakantie is maar kort
Dus dat lijkt me geen handige tijd om zoiets uit te proberen.
Vorig weekend stond in de weekendbijlage van Trouw een uitgebreid stuk over de gemengde gedachten over oa antidepressiva. Misschien kun je dat lezen.
Het is zo op een afstandje en op papier lastig om mee te denken. We kennen je zoon niet. Zoals je de situatie beschrijft is er nu niks dringends gaande waarvoor medicatie zinnig zou zijn. Ik zou nog eens bellen met de psychiater. Want dat baat het niet dan schaadt het niet, daar heb ik vraagtekens bij in deze situatie.
leeftijd
Ik zou zelf samen het gesprek met de behandelaar aangaan en daar je zorgen en vragen bespreken. Misschien kan je ook om een second opinion vragen? Ik heb wel eens begrepen dat een jonge leeftijd een negatieve invloed heeft op de werking van antidepressiva, maar dat nieuwe middelen dit tegengaan.
Antidepressiva geven, zeker de eerste weken, flinke bijwerkingen, dus het gebruik schaadt wel. Je weet ook niet van te voren of de medicatie aanslaat. Dus het gebruik is zeker geen sinecure. Aan de andere kant zijn er heel veel mensen, zoals ikzelf, die enorm veel baat hebben bij de medicijnen, in mijn geval om angst tegen te gaan (je hoeft niet depressief te zijn om baat te hebben bij antidepressiva). Ze geven me net het steuntje in de rug om me goed te voelen. Dan nog een laatste opmerking over de werking: maar 25% vd gebruikers slikken de medicijnen zoals het bedoeld is. Mocht je zoon besluiten de medicijnen te gaan slikken, moet hij dat dagelijks op hetzelfde moment doen en het ook een tijd volhouden, maar ook dat zal de behandelaar wel aangeven.
Rest mij jullie veel sterkte te wensen!
lichte antidepressiva
ruim 10 jaar geleden heb ik wel eens een periode lichte antidepressiva geslikt, heette Zoloft. Ik kan me niet herinneren dat ik er bijwerkingen van had maar volgens mij duurde het wel even voordat het echt aansloeg. Maar dit werd me van tevoren ook verteld, naderhand weer langzaam afgebouwd.
Het is altijd moeilijk om in te schatten of het echt noodzakelijk is uiteraard, zeker voor buitenstaanders zoals wij. Een second opinion lijkt me in deze situatie zeker zinvol.
Dosering
Mijn zoon is ook dit jaar (zijn examenjaar) begonnen met het innemen van medicatie. Hij krijgt een antipsychotisch middel met een zeer lichte dosering zodat hij makkelijker inslaapt. Mijn zoon 'maalt' vooral 's nachts.
Maar ik zou zeker de zorginstelling bellen en hun dit dillema voorleggen, zeker omdat dit de tweede keer is dat hij in het examenjaar zit. Het niet halen, kan een grote teleurstelling zijn voor jouw zoon met gevolgen, dus zeker nog een keer checken of dit zijn resultaten niet beinvloed.
Tevens wens ik je heel veel sterket en voor je zoon succes!
zelf een tijdje geslikt
Ik heb zelf ook een tijdje AD geslikt. Door de medicatie voelde ik me al heel snel een stuk beter dan daarvoor, had weer zin in de dagelijkse dingen en had het idee veel meer energie te krijgen. Echter, waarvoor ik ze kreeg voorgeschreven (angststoornis), daar hielpen ze niet voor. Dus ik ging er weer mee stoppen. En dat is me eigenlijk best tegengevallen. Het afbouwen duurde net zo lang als de periode dat ik ze geslikt had (3 maanden). Dat heeft me wel beangstigd, dat mijn lichaam zo snel gewend was aan de medicatie en dat het afbouwen zo lang duurde.