ASS, studie, begeleiding en medicatie - ervaringen?

Ik kan me voorstellen dat de 'zoek het uit' studiemethode lastig voor hem is. Ik vind dat persoonlijk ook geen onderwijs, maar gemakszucht. Iemand die niet kan zwemmen kun je dan een reddingsboei toewerpen waarmee hij naar de kant kan spartelen, waarbij een deel dat zal lukken, maar een deel ook niet. Alleen kunnen ze dan nog steeds niet zwemmen. 

Wat me wel opvalt, is dat het de eerste periode wél goed ging. Het lijkt me dus goed om te achterhalen wat er precies mis ging. Minder leuke vakken? Ander projectgroepje om mee samen te werken met minder gemotiveerde medestudenten? Toch lastig om toe te geven dat hij de verkeerde keuze heeft gemaakt?

Wat mij persoonlijk hielp tijdens mijn studie was om mezelf voor te houden dat alle contactmomenten verplicht waren. Ik woonde ook thuis tijdens mijn studie. Mijn ouders vroegen elke dag hoe laat ik de volgende dag op school moest zijn, dus als ik vaak niet zou gaan, zou ik wel wat uit te leggen hebben gehad (met commentaar, want daar zouden ze het niet mee eens zijn). 
Wat ook kan helpen is om studeren als een baan te zien. Dus min of meer elke dag van 9-16 uur of zo op school te zitten en dan buiten de lessen om aan opdrachten te werken. Heb je de avonden en de weekenden ook grotendeels vrij.

Het helpt wel dat je zoon open staat voor hulp van jou, school en een professional.
Ik vind dat eigenlijk al een compliment waard, dat hij dat zelf in ziet. Ik ken meerdere mensen met autisme die dat stuk zelfreflectie volkomen missen, daar ligt het altijd aan iets of iemand anders als iets niet lukt. 

Dat jij je zorgen maakt en piekert, dat ligt inderdaad bij jou. Maar dat betekent niet dat hij daar zelf niet mee zit. Depressie en autisme is een combinatie die vaker voorkomt. Ik weet ook niet of je dat helemaal kunt voorkomen, eerlijk gezegd denk ik van niet. Het is toch iets waarmee je, met vallen en opstaan, moet leren leven en waarbij er altijd kleine en grote moeilijkheden zullen blijven bestaan. Ik heb nog steeds wel mentaal mindere periodes. Dat is niet fijn, maar ik heb inmiddels wel het vertrouwen ontwikkeld dat het ook weer voorbij gaat. Neemt niet weg dat ik er soms nog van kan balen, verdrietig om kan zijn of zelfs boos om kan worden. 

Mijn kind heeft gelukkig wel gedurende haar hele studie ambulante begeleiding gehad, 1 à 2 uur per week maar dat voldeed als stok achter de deur en om haar aan te sporen tot dingen waar ze tegenop zag. Ze heeft kort antidepressiva gehad maar dat zorgde voor teveel bijwerkingen dus daar wilde ze niet mee doorgaan.

AlisonH schreef op 15-01-2023 om 19:31:

Bedankt ook voor de laatste reacties! Toch fijn om herkenning en tips te lezen.
Inmiddels heb ik zoon gisteren uitgebreid gesproken (auto terug van zijn voetbalwedstrijd) en hij vindt het "op zich" wel leuk maar hij is bang dat hij het met deze manier van onderwijs gewoon niet gaat redden. Ik vind dit ook geen onderwijs: "kijk maar wat je wil leren, dit zijn de einddoelen, verzin zelf een manier om het te leren en laat dat dan maar zien door het inleveren van producten." Geen les, alleen coaching. Lukt het niet? Dan alle studiepunten voor de periode weg. Tja. Ik denk dus dat hij gelijk heeft en dat dit heel lastig gaat worden.
Hij gaat in ieder geval eerst naar de studentondersteuner, we gaan meer druk zetten op de gemeente in verband met Jados en hij denkt erover na om met de huisarts over medicatie te gaan overleggen. Want hij zegt zelf: ik heb de havo gehaald zonder te leren, ik heb nooit iets uitgevoerd en ik heb geen idee hoe ik mezelf aan het werk moet zetten, wat als ik het nooit leer? Best sneu. Aan de andere kant, hij is 18 en nog best kinderlijk, hij is nou niet direct uitontwikkeld natuurlijk. En toen hij moest leren voor zijn spelregelbewijs omdat hij anders geen wedstrijden meer mocht spelen was dat geen enkel probleem.
Nou ja we gaan het zien. Zijn vader vindt dat hij het gewoon maar eens moet gaan doen, want hij heeft zelf toch ook autisme en het is hem ook gelukt om hbo te halen? Ja, met zittenblijven op het vwo, een overstap naar mbo en een hbo-opleiding waarbij hij gewoon 32 uur in de week les had. Dit heb ik maar niet gezegd want ik weet ook wel dat er bij hem ook zorgen onder liggen. Dan heb ik liever dat hij tegen mij moppert dan tegen zoon.

Oh Allison. De hbo opleiding waar m’n dochter dit jaar aan begonnen is: identiek. Iets van 10 contacturen per week, ook nog eens in 11/2 dag gepropt. Geen colleges, maar bijeenkomsten, en het hele eerste jaar 0 tentamens. Alleen maar casussen, presentaties en verslagen. Wat een armoede. Ik vind het zo erg. Misschien weet  je dat we vermoeden dat onze dochter ook ‘iets’ heeft waardoor t allemaal niet zo gemakkelijk gaat, maar jemig, ik ben havo bovenbouw mentor, en ik denk echt dat de wereld aan doodnormale  gemiddelde havo examenkandidaten ook veel moeite hebben zichzelf gemotiveerd aan de slag te houden in zo’n setting. Ik sprak laatst de dochter van een vriendin die op een  andere hbo instelling een heel andere studie volgt, maar ook soortgelijk verhaal.  Die vertelde ( inmiddels derdejaars )  ze eigenlijk ueberhaupt niet meer naar de opleiding ging, maar alles via  zelfstudie deed…..ik vind het zo triest. 

Verder geen tips of ideeen, maar ik moest het wel even kwijt….

Maar zeg in ieder  geval tegen je zoon dat t niet ( of maar heel beperkt) aan hem ligt. Punt.  

Als dochter en ik weer aan de praat raken ( hopelijk binnenkort) is dat wel iets waar ik het met haar over wil hebben. Ze heeft een vwo diploma op zak, is nu naar hbo gegaan omdat ze graag wat praktischer en schoolser wilde. Maar op deze manier ….ik denk dat vergelijkbare opleiding op de universiteit msch wel beter te doen is voor haar ( maar er zijn eerst/ daarnaast nog wat andere dingen te tackelen….) 

( en daar betaal je ook nog eens 2000 euro collegegeld per jaar voor…..)

Is een meer praktische MBO-richting met wél les en duidelijke opdrachten niet handiger dan de huidige opleiding en "zoek het zelf maar uit"?

Hij zit nu in zijn eerste jaar. Ik weet niet of ik zin zou hebben om dit nog 3.5 à 5 jaar aan te kijken. Naast dat hij mogelijk een giga studie-schuld opbouwt die een probleem wordt als hij toch ergens in die 5 jaar definitief afhaakt.

(Of een andere hogeschool die de opleiding anders aanpakt. Maar ik weet niet of op kamers gaan in Verwegistan op dit moment het ideale is.)

Ons kind is na de havo gestart op een mbo ict opleiding. Eerst 2 jaar school daarna stage. In dit vakgebied werken ze veel met structuur en dat merken we aan de opleiding. Ik denk wel dat de opleiding goed georganiseerd is en dat doet ons kind goed. De gewone lesdagen hebben veel contacturen. Kind kan het makkelijk aan. Toetsweken, activiteitenweken, vakanties mogen er van ons uit want dan is het ritme weg en direct psychische klachten. Faalangst is wonderbaarlijk genezen. Hbo....ik weet het niet. Te weinig structuur en houvast denk ik. Geen ervaring met medicijnen. 

Kijk wel naar de opbouw van de MBO opleiding. Bij veel opleidingen wordt er al snel stage gelopen en worden periodes van les met stages afgewisseld. Dat zou voor ons kind niet werken. De invulling kan per opleiding verschillen. Zo kende wij 3 zelfde opleidingen en één daarvan kiest ervoor om eerst 2 jaar op te leiden en daarna 1 jaar stage te laten lopen. 

Wij hebben naar mijn idee wel een beetje geluk gehad met hoe het in de basis al is geregeld op deze school. Al veel scholen meegemaakt en deze is een verademing. Goed georganiseerd, duidelijkheid, relaxte goed bereikbare mentor. 

AlisonH schreef op 15-01-2023 om 20:52:

[..]

Mbo wordt ook overwogen inderdaad. Dit nog 3 jaar aankijken gaan we niet doen, zonde van het geld en de energie!
Er is hier in de buurt maar één hbo dat nog volop les geeft: de Pabo. Mooi vak, leraar, maar om nou een studie te kiezen puur omdat ze er daadwerkelijk les geven…

Hoe is het jullie ondertussen vergaan?