Boemerangkind

" Gisteravond hebben we alle financiele achterstanden op 0 gezet. Dat wordt één lening bij ons. Online ook gelezen dat ze dit volledig moet terugbetalen, dus niet halverwege wat kwijtschelden. Ze mag het best even voelen de komende tijd."

Leg die lening en de verplichte terugbetalingen schriftelijk vast als dat nog niet is gebeurd. Dit voor het geval dat je dochter onverhoopt afhankelijk zou worden van een bijstandsuitkering, bij het aanvragen van zo'n uitkering gaat het nog wel eens mis met leningen door vrienden en kennissen. Er is niet gezegd dat dat bij jullie ook aan de orde zou zijn, maar toch zou ik voor de zekerheid eea maar even nu op papier zetten (maar ik ben jurist en mijn instinct is altijd om alles op papier te zetten, dit even ter nuancering )

Overigens een goed idee om die schulden op deze manier te consolideren, dat geeft waarschijnlijk een hoop rust in het hoofd. Zo doet de gemeentelijke schuldhulpverlening het bij voorkeur ook, voor zover ik weet. 

Ik heb nog niet alles gelezen, maar ik vind het grappig om te lezen dat mensen (als in: jongeren) vallen over het 18.00 aan tafel. Onze jongvolwassen kinderen wonen nog thuis en een van de dingen waar ik mij juist op verheug is om NIET meer om 18.00 te hoeven eten als ze uit huis zijn, maar samen met mijn man per dag te kijken wat/hoe/wanneer het het beste voor ons uitkomt 😂
Maar dan geldt voor een boemerangkind (zoals in de vraagstelling van to) juist het omgekeerde

Sorry, dubbel geplaatst, nu verwijderd

Ik ga er in deze post vanuit dat je dochter een gemiddeld IQ heeft en neurotypisch brein heeft. 

Ik denk wel dat je moet waken om de verantwoordelijkheid voor de financiën niet van haar over te nemen. Zij is verantwoordelijk voor haar eigen leerproces, jullie zijn dat niet. Dat jullie samen hebben doorgenomen hoe de financiën ervoor staan en de schuld hebben overgenomen is verstandig. Maar nu het als taak zien haar opnieuw financieel op te voeden is denk ik onverstandig. Ze is een volwassen vrouw die verantwoordelijk is haar eigen leven vorm te geven. Ja daar zijn fouten in gemaakt, maar wie maakt die niet, en ze leeft nu met de gevolgen van die fouten. Je mag erop vertrouwen dat ze van haar fouten zal leren.
Als je reden hebt om te denken dat ze daar niet of minder leerbaar in is dan zou ik de verantwoordelijkheid al helemaal niet naar mezelf trekken, maar haar aanspreken op haar verantwoordelijkheid hier begeleiding bij te zoeken want anders trekt jullie verhouding scheef.
Als je geen reden hebt om aan te nemen dat ze misbruik zal gaan maken plakken dan zou ik er ook niet op anticiperen. Maar als je die reden wel hebt, vanuit het kennen van je kind, dan zou ik duidelijk grenzen aangeven en bijvoorbeeld een termijn stellen. 

Je helpt haar door haar schuld nu over te nemen en onderdak te bieden. Behandel haar als een volwassen huisgenoot en niet als je kind dat opgevoed moet worden. 

Toen mijn kind door vervelende omstandigheden moest stoppen met studeren en weer thuis kwam wonen, verstoorde dat ook het ritme van ons ouders en sibling.
Vanaf dat wajong toegekend was, zijn we samen gaan zitten en een overzicht gemaakt van alle kosten die we hadden en daar ging kind evenredig naar betalen.
Niet dat we het niet konden missen maar om duidelijk te maken dat er niet veel geld overblijft voor leuke dingen als je ook huur, gwl, boodschappen en belasting moet betalen.
Net als voor het andere kind werd/wordt er bij inkopen ook met hen rekening gehouden.

Jesse_1 schreef op 16-09-2024 om 12:21:

Ik heb nog niet alles gelezen, maar ik vind het grappig om te lezen dat mensen (als in: jongeren) vallen over het 18.00 aan tafel. Onze jongvolwassen kinderen wonen nog thuis en een van de dingen waar ik mij juist op verheug is om NIET meer om 18.00 te hoeven eten als ze uit huis zijn, maar samen met mijn man per dag te kijken wat/hoe/wanneer het het beste voor ons uitkomt 😂
Maar dan geldt voor een boemerangkind (zoals in de vraagstelling van to) juist het omgekeerde

Ik denk dat er juist hetzelfde voor geldt als voor jou. Denk dat die volwassen kinderen net als jou blij zijn om NIET meer om 18 uur te hoeven eten en zelf per dag te kijken wat uitkomt. Dat wil jij straks weer doen als je kinderen uit huis zijn. En dat zijn de volwassen 'kinderen' die uit huis zijn ook zo gewend. Alleen als ze terug thuis komen dan moeten ze weer mee in het ritme van de ouders. Die willen (terecht) weten of je mee-eet en willen dat je dan gewoon op tijd bent voor de maaltijd. 

Dus ik zie de grappige tegenstelling niet die jij ziet.