Dan hem maar in alles zijn zin geven?
Hallo belangstellende, graag uw mening over het onderstaande en wellicht uw oplossing:
Ik ben een alleenstaande vader met een WMO/PGB salaris van de gemeente en redt het niet meer met mijn zoon en weet ook niet waar ik kan aankloppen voor hulp omdat mijn zoon stuurloos is geworden en geen hulp nodig heeft (volgens hem)
Maatschappelijke dienst ziet het probleem, maar kan niet helpen, maar ziet ook dat het mis gaat, doch hij wil geen hulp en omdat hij inmiddels 19 jaar is, kan ik/hen het hem niet verplichten.
Doch ik ben inmiddels ten einde raad en weet niet meer wat te doen, ik heb inmiddels al een keer met gebalde vuist voor hem gestaan en gezegd, sla me dan? maar gelukkig doet hij dat "nog" niet en daar ik weet hoe ik ben, komt het dan niet meer goed en dat wil ik ten koste van alles voorkomen, maar nu ga ik er zelf aan onderdoor.
Door de stress en opgekropte gevoelens merk ik dat ik onredelijk aan het worden ben en kan dit haast niet stoppen en ga dan ook onredelijk naar hem toe reageren. Doch dit is pure onmacht en ik ben bang dat het vandaag of morgen verkeerd gaat.
Dus de gemeente kan mij niet helpen( hij is 19 en wilt geen hulp)
Hij wil geen hulp (is volgens hem niet nodig) en ik kan hem niet dwingen deze te aanvaarden.
heeft er iemand een suggestie wat ik zou kunnen doen? afspraken met hem maken heeft geen nut, deze komt hij niet na en als ik er naar refereer is het allemaal onzin.
Ik kan he
Enig idee van de oorzaak?
Heb je zelf enig idee van de oorzaak?
Kan het extreme puberteit zijn?
Kan het een verkeerde vriendenkring zijn?
Kan het een verslaving zijn, aan middelen, alcohol, gokken of gamen?
Kan het een ernstige psychiatrische aandoening zijn, bijvoorbeeld een psychose?
Heb je al met de huisarts overlegd?
Tsjor
zin geven
In welke dingen zou je hem zijn zin kunnen geven? Waar gaan die conflicten dan over?
Tsjor
chopper 1001
Je geeft erg weinig informatie over het gedrag wat hij laat zien wat leidt tot conflicten.
Maar om te beginnen; zijn gedrag veranderen is erg moeilijk, je kunt wel proberen je eigen gedrag te veranderen om escalatie te voorkomen. Dat betekent heel iets anders als hem overal zijn zin in geven.
Wat je beschrijft als situatie dat je voor hem staat zeggend: 'sla me dan', is behoorlijk onverstandig en lijkt erop alsof jij graag met hem op de vuist zou willen: iets wat misschien uit machteloosheid is ontstaan omdat je het niet meer weet.
Tips:
Rustig blijven, zachtjes praten en zeker niet uitnodigen jou te gaan slaan. Dus oefen jezelf om laag en langzaam te blijven praten tegen hem als er een conflict is.
Maak op een rustig moment, als er geen conflicten spelen duidelijk dat je met hem wil praten en spreek daar iets over af. Als het zo ver is probeer dan zo zakelijk mogelijk afspraken door te praten en vraag hem wat hij onzinnig vindt.
Houd hij zich niet aan afspraken? Confronteer hem rustig en duidelijk met dit feit. En vertel hem wat de consequentie is van dat gedrag. Zijn er dingen huishoudelijke zaken die hij niet uitvoert; doe dat dan rustig zelf en zorg dat er een consequentie is in de vorm van dat jij andere dingen niet meer voor hem doet, zoals koken wassen o.i.d.
Al schrijvende denk ik dat dit soort zaken geen doen zijn om zonder hulp zonder een derde erbij te regelen als je al zo lang met elkaar in de clinch ligt komt er geheid herrie van. Dus denk erover na of je iemand in kan schakelen.
Als uiterste middel kun je hem het huis uitzetten...maar ja, dat is niet een goede optie als je de relatie goed wil houden.
Proberen om te reageren op Tsjor
Ik begrijp jullie reactie en ik kom door jullie (welgemeende en uiteraard goedbedoelde reacties) er achter dat ik al een stadium verder ben dan jullie denken.
Aan alle hartelijk dank voor het mee denken en jullie welgemeende adviezen, het ga u alle dan ook goed en ik wens u alle een gelukkig en boven alles een gezond 2018.
Verdere reacties hoeven niet meer, daar ik mij weer uitschrijf van deze site.
Inmiddels met vriendelijke groet, een zeer bezorgde ouder
Chopper1001
Veel ouders hier zijn ook al vele stadia gepasseerd hoor. Wat anderen denken is wat jij opschrijft en daar komen vragen uit voort.
Maar goed, ik hoop oprecht voor je dat ergens anders wel gehoor vindt.
Vragen
Chopper 1001, ik heb alleen nog maar vragen gesteld. Het is lastig om je zorgen te delen op basis van de informatie die je geeft.
Een advies dan toch, als het noodzakelijk mocht zijn kun je kijken wat er mogelijk is in de vorm van een gedwongen opname binnen de psychiatrie.
Het kan ook zijn dat je al verder bent en geen perspectieven meer ziet of wilt zien; dat het vooral gaat om de vraag hoe je jezelf hierin staande houdt.
Maar nogmaals: het zijn meer vragen dan adviezen die ik heb.
Sterkte ermee.
Tsjor
Begeleid wonen
Soms kan het tussen ouder en kind zo botsen dat samenleven niet meer gaat. Uit huis sturen is zo'n negatief beladen woord maar het schept wel ruimte om te kunnen ademen. Zowel voor de ouder als voor kind.
Vroeger gingen jongens in militaire dienst. Die stap buitenshuis is voor heel wat jongens een redding geweest. Zo kwamen ze onder de druk van de spanning thuis uit. Jullie staan te dicht op elkaars lip. Bij elkaar blijven heeft zo te lezen geen uitzicht op verbetering.
Een rondleiding kan je zoon over de streep halen van op zichzelf wonen, conflictvrij en met een verbeterde verstandhouding met zijn vader in vizier.
Sterkte.
https://www.timon.nl/hulpaanbod/jongeren/begeleid-op-kamers/begeleid-wonen-woongroepen/