Geïrriteerde dochter

probeer

het je niet persoonlijk aan te trekken.
Kan het zijn dat ze zich extra tegen je afzet, probeert om jouw negatieve kanten voor zichzelf te benadrukken op deze manier om zo voor zichzelf gemakkelijker te maken om bij je weg te gaan? Omdat ze het eigenlijk juist nog zo moeilijk vindt?
Het kan ook een andere vorm van spanning zijn die ze nu voelt omdat ze het heel spannend vindt uit huis te gaan. en ze uit het bij jou, want jij blijft toch wel van haar houden...

Ik zou inderdaad proberen om het zo veel mogelijk ' uit te zitten' maar je mag haar toch ook wel even onder haar neusje wrijven dat mama minder zin krijgt om haar te helpen als zij als een voetveeg gebruikt wordt!

Gewoon zeggen

Je kan ook tegen haar zeggen dat je niet komt verven als ze zo stom tegen je doet. Haar probleem hoe ze dat gaat oplossen. ( waarschijnlijk komt haar vader dan helpen.) Wacht niet te lang met overbrengen van die boodschap: of ze draait bij , dat is fijn, of ze heeft dan de tijd om rekening te houden met het vinden van een vervanger.

En heus, tijdens de week van de verhuizing zal ze nog vaak genoeg even snel een beroep op je doen. Maar dan weet ze dat ze dat vriendelijk moet vragen omdat de kans aanwezig is dat je weigert omdat het jou niet uit komt.
Dus duidelijk bijtijds aangeven dat je geen tweederangsburger bent.
Ga je niet aanbieden. Laat haar maar vragen.

Hier een tijd een puber die zo bot kon doen dat vader de huiswerkbegeliding over nam. Achter de coulisse ving ik sommige zaken af, zoals bijtijds man aangeven wat er in planning stond en wat er nodig was. Puber wist niet dat vader een achternet had. Maar verder bemoeide ik mij nergens mee, vroeg niet naar cijfers of deadlines.
Als puber iets nodig had, kon hij het nu wel vriendelijk vragen. Een beetje afstand is soms net wat een jong mens nodig heeft.

Maar mocht er weer wat voorvallen, dan lijkt het mij verstandiger dat je man niet als een bemiddelaar optreed. Hij kan beter niet naar haar toe gaan omda ze dan geen noodzaak heeft om het met jou te herstellen want pa heeft de brand al geblust.

Het is fijn om op een prettige manier het ouderlijk huis te verlaten. Maar dat gaat zij niet bereiken als ze jou zo behandelt. Die taak ligt bij haar omdat zij de enige is die daar een rol in speelt.

"Ga je niet aanbieden. Laat haar maar vragen."

Eens met bovenstaande. Om antwoord te geven op je vraag: ja, ik zou haar zeker behandelen als volwassene. Als ze oud genoeg is om op zichzelf te wonen dan hoort ze zich ook zo te gedragen. En kan je best van haar verwachten dat ze normaal reageert.
Ik kan me voorstellen dat ze zich wat extra afzet om het zich losmaken makkelijker te maken. Geef haar wat ruimte maar trek wel ergens de grens. Niet je rotzooi opruimen zou ik bijvoorbeeld niet tolereren. En pas op dat jullie als ouders geen good cop/bad cop duo worden.
Het kan zijn dat het allemaal wat overweldigend is voor haar, ze gaat op zichzelf wonen en lijkt tegelijkertijd ook te veranderen van vriendengroep of zich in ieder geval te identificeren met ander soort mensen. Past ook wel bij de leeftijd.

Prinsessen gedrag

Mijn oudste dochter noemde het gedrag van de jongste prinsessengedrag. Snel geïrriteerd, bepaalde dingen moesten wel gaan zoals zij wilde.

Ze woont alweer een aantal jaren op zichzelf. Als ze bij ons thuis is, doet ze nog steeds niet veel, maar ze gedraagt zich verder meestal gezellig. Ze heeft het druk, omdat ze veel werkt, haar sociale contacten bijhoudt en studeert. Daardoor vind ik het ook niet zo erg dat ze bij ons niet veel verder komt dan haar bord op het aanrecht zetten. Ik heb nooit een slechte relatie met haar gehad, maar sinds ze het huis uit is, is het alleen maar leuker geworden eigenlijk. Dat geldt ook voor mijn oudste dochter. Die irriteerde zich aan veel bij ons. Nu hoeft dat niet meer. Ze kan komen en gaan wanneer ze wil.

Ik zou dus nog even doorbijten. Eenmaal zelfstandig kan ze meer afstand nemen en zou het zomaar kunnen dat ze vrij snel bijdraait.

Koud watervrees

Loes, misschien heeft ze last van koudwater-vrees. Dat ze vreest niet rond te kunnen komen nu ze merkt hoeveel geld een verhuizing vergt, dat ze bij haar ouders moet aankloppen voor een avondmaal, dat ze niet zo zelfstandig is als ze probeert over te komen.

Stel haar gerust dat ze die zorg altijd met jullie kan bespreken. Of beter, vertel dit gezamelijk aan haar. Hopenlijk maakt dit haar minder gestresst. Want gestresst is ze, ondanks die stoere houding.
Maar geef ook aan dat ze normaal moet blijven doen.

even rustig gaan zitten

Onder vier (!) ogen.

'het valt me op dat je de laatste tijd erg geprikkeld tegen me doet. Hoe komt dat zo?

Ik wil je graag helpen in deze weken waarin je je eigen plek in orde maakt, maar ik voel me er rot bij als ik afgesnauwd word.' En dan goed luisteren wat er komt.

Ik herken het gevoel. Anderhalf jaar terug had ik een dochter in zo'n overgangsfase. Ik heb me ingehouden en ben nadrukkelijk vriendelijk gebleven, maar als ik de situatie zou overdoen, zou ik het zo aanpakken. Je wilt graag dat deze tijd zonder lastige emoties verloopt, maar ja, die horen er vaak bij.