Grenzen aangeven en hoe handhaaf ik deze bij 18 jarige zoon?

wat is je doel

ik merk dat ik hier een beetje klaar ben met opvoeden soms (14 en 17.5 jr), en dat ik af en toe denk: weet je ik kan het nog wel 10x vragen en vinden dat ik ze op moet voeden tot zelfredzame volwassenen maar weet je, ze zoeken het maar uit als ze op zichzelf gaan wonen. Dus het is voor mij soms stukken eenvoudiger om dingen zelf te doen en helemaal geen energie meer steken in dingen vragen/nog een keer vragen/vinden dat ze iets moeten etc.

En dan zijn wij hier nog met twee ouders in da house, dus bij jouw situatie kan ik me goed voorstellen dat je er wel klaar mee bent. Ik probeer me te bedenken wat ik echt wil handhaven en gek genoeg lukt het met dingen die ik echt belangrijk vind vaker wel.
Dus misschien dat je daar winst kan boeken?

gr Angela

titel

sorry mijn titel is beetje raar. Ik bedoelde dus eigenlijk: wil je gewoon dat hij werk uit handen neemt, dat hij iets leert, of nog een ander doel? Dat helpt wellicht ook bij het 'handhaven'.
gr Angela

Consequenties

Misschien kun je het meer in 'redelijkheid' zoeken dan in consequenties. En ja, hier ook een zoon die vaak meer met zichzelf bezig is dan met wat een redelijke bijdrage in ons gezamenlijke huishouding zou zijn.

Soms kan ik hem wel in beweging krijgen en soms is hij uit zichzelf ineens heel actief. Bovendien goed bezig en dat kost ook heel veel energie met studie en werk.

Ik ga mijzelf maar na. Op die leeftijd was ik al op kamers en ik deed de afwas misschien 1x per week en ik heb geloof ik al die tijd op kamers geen stofzuiger in mijn handen gehad. Ik had niet eens een stofzuiger. Te druk met werken, studie, hobbies.

Is later helemaal goed gekomen.

maar

bij 2 van de dingen die je noemt, zie ik heel eenvoudig consequenties:
als hij zn bed niet afhaalt, wordt het beddengoed niet gewassen en blijft hij dus liggen in een vies bed. Als hij dat prima vindt, dan is dat toch ook prima. Op n gegeven moment merkt hij echt wel dat dat niet meer kan (lichaamsgeur, opmerkingen van klasgenoten) en dan komt hij vast wel in actie.
als hij niet afwast als jij gekookt hebt - dan kook je de eerstvolgende keer alleen voor jezelf. Ik geef toe, het is een misschien een wat lompe methode, maar volgens mij hoef je dat niet vaak te doen.

Blijft natuurlijk wel dat zoonlief die dingen misschien niet doet op het moment dat jij dat wil. Dus bed afhalen pas op een moment dat er geen schoon beddengoed meer in de kast ligt. Of de afwas misschien niet direct na het eten doet, maar na herhaaldelijk aandringen van jouw kant. Of misschien pas als jij idd niet voor hem lijkt te gaan koken (en dan dus met zijn afwassen jouw koken in de weg loopt).

Voor je voorbeeld met de vuilniszakken zie ik zo gauw ook nog even geen directe oplossing/consequentie.

Bikkelhard 😊

Ik ben bikkelhard (sinds de afgelopen week). Ik ben van mening dat er een paar simpele klusjes gedaan moeten worden. Vaatwasser leeg en je rommel (vuile afwas etc. die zich op kamers opstapelt) opgeruimd.
Meestal moesten wij hier een keer of 10 om vragen, steeds geïrriteerder. Resulterend in dagelijkse toestanden. Zinloos, sfeerbedervend.
Dus nu heb ik het omgedraaid. Klusjes niet (uit jezelf, zonder dat het gevraagd wordt!) klaar vóór het eten wordt opgediend? Ach, dan word je niet geroepen voor het eten.
Het gaat al 3 dagen goed. 🙄 Die hebben we vast in de pocket. Oh, mijn zoon is 16 overigens.

Het bed

Met bedden verschonen geen problemen hier trouwens. Behalve dat ie het om 23:00 in de avond doet. En dan denkt dat ik uit bed kom om de lakens te verstrekken.... schoonmaken van eigen kamer doet hij ook uit zichzelf (stel je voor dat er opeens een vriend langskomt).

@Pirata

kijk, een tussenweg. Wel voor hem koken, maar niet roepen - ook een optie.

Vwb wassen: dat gebeurt hier alleen in het weekend. Er wordt één waarschuwing gegeven, dat alle te wassen spullen in de wasmanden gegooid moet worden. Wat er niet in ligt, wordt niet nu maar volgende week gewassen. Bijzondere omstandigheden geven eventueel uitzondering (bv. ziek en bed vervuild, voor of na vakanties etc.). Werkt prima (voor ons, kinderen mopperen wel eens...)

De was..

Die doet hij ook zelf. Bij voorkeur een kwart of half trommeltje. Anders kan ie dat coole shirt niet schoon aan als ie gaat chillen. Soms kan ik er gelukkig nog ander wasgoed bij proppen.
Eigenlijk mag ik in mijn handjes wrijven dus...

Pirata; gewoon een verbod opleggen

Bij mij ongeveer eenzelfde puber alleen hier het verbod op halve en kwart wasjes. Dus als dochter een keer wil wassen omdat dat shirtje persé aan moet dan moet ze was gaan verzamelen die erbij kan. Alleen volle trommels worden hier gewassen, en omdat we normaal gezien maar een keer per week wassen ligt er altijd genoeg in de wasmanden om er wat bij te stoppen. Wonderwel houden ze zich hier ook nog aan.

Bedankt

Bedankt allemaal voor het meedenken!
Ik heb echt wel wat aan jullie tips en ik ga in ieder geval weer in gesprek met hem. Misschien heeft hij zelf ook wel ideeën ? Want wat ik graag wil hoeft niet oersè ook zo te gaan. Wellicht gaat t dan beter..

Jasmijn

Ik kan verbieden tot ik een ons weeg, maar het helpt niet. Misschien had ik niet moeten uitleggen hoe de wasmachine werkt?

In elk geval, het is lastig met jongeren van die leeftijd, om ze iets op te leggen. Mijn streven is nu dat ik er niet te veel last van heb. En dat ik niet het gevoel heb een hotel te runnen. Kom je doodmoe thuis uit je werk, mag je nog achter de eenvoudige puberklusjes aan gaan zeuren. Ik was er klaar mee, vandaar mijn maatregel "niet gedaan, niet aan tafel". Het gaat redelijk behalve dat ik dagelijks aan de nieuwste huisregel moet herinneren. Tot nu toe kost het minder energie dan steeds te zeuren over de losse klussen.

Dank voor jouw vraag.
Herkenbaar.

Dus fijn de reacties die helpen over alternatieven na te denken. Ook ik hou niet van echt straffen, maar zou graag minder vaak willen zeuren.

Die van mij is overigens nog jonger, en dat maakt voor mij nog wel uit met een 18- of 19-jarige, die ook op zichzelf zou moeten (kunnen) wonen. Of al wat meer uitopgevoed is.

Zo herkenbaar!

Ik worstel met dezelfde problemen. Hier is ook nog een jongere broer die wordt ingezet als het niet is gebeurd. ('Hij zou het doen', 'Ik heb het de vorige keer ook al gedaan'). En dat gaat dan om lullige dingetjes als een vuilniszak naar de container brengen of de vaatwasser uitruimen. Ik denk dan... waarom kan dat niet gewoon gebeuren, ik werk ten slotte ook de hele week. Waarom moet daar nog over onderhandeld worden, want dit is echt het enige wat ik verwacht?

Uit een boekje haalde ik de tip om de vraag terug te leggen. Ik loop vaak tegen het commentaar aan dat hij het 'later wel doet'. Wanneer wel wordt in het midden gelaten. Wanneer je vraagt wanneer hij denkt het te kunnen doen, is de afspraak al een stuk bindender dan 'ik doe het nog wel'. Je kunt hem er dan echt aan houden en dan ook zeggen dat hij pas iets leuks kan gaan doen wanneer dat klusje is gedaan. Maar ik ben met je eens... het kost zooo veel energie en dan ben je moe en niet altijd even pedagogisch bezig. Laatst heb ik uit pure wanhoop die vieze stinkende vuilniszak op z'n hoofdkussen gezet. Toen werd de vuilniszak weggebracht én het bed verschoond... maar er was wel fikse ruzie.

Timing

Hier merk ik dat timing belangrijk is. Als het eten op tafel staat en ik iedereen roep, zeg ik ook dat ze ook meteen de vuile glazen voor de vaat mee nemen. Dan hoeven ze niet twee keer te lopen.
Als de vaatwasser is ingeruimd, (kinderen hebben ieder een vaste dag en letten graag op elkaar of de ander zich daar wel aan houdt , vraag ik nogmaals als ze met lege handen aankwamen, of er nog vieze kopjes zijn omdat anders de vaatwasser niet gestart kan worden. Soms checken ze nog even of er nog iets staat.

Maar ik merk dat ze vlak na het eten wel actiever zijn. Zo is een vuilniszak wegbrengen na het eten, niet zo’n probleem als die maar kant en klaar om de hoek van de deur staat. Daarentegen vinden ze de vuilniszak vervangen zo’n vies klusje dat ze die taak graag voor een ander laten liggen.
Dat doe ik dan, want ik ben al blij dat ze de vuilniszak weg brengen.

Tip: wijs je kind op klusjes, vlak na het eten. Uit dankbaarheid voor het lekkere eten, zijn ze sneller geneigd er iets voor terug te doen, denk ik maar...