Het vwo - en dan?

Ervaring

Jouw verhaal zou die van onze jongste kunnen zijn. Hij heeft nu zijn eerste universiteitsjaar met goede cijfers afgesloten. De studie interesseert hem, leuk vakken waarover hij zelfs verteld ! We wisten niet wat ons overkwam :o). Het verschil met jullie situatie is wel dat hij thuis woont. Staat hij voor 100 % ( nou iets minder kan ook) achter de vervolgstudie ?

Mijn nuchtere bijdrage

Dan lukt het maar niet. Ik weet dat dit wel erg makkelijk klinkt. Ik zou in zo´n geval echt wel teleurgesteld zijn omdat ik meer inzet had gehoopt, maar je kind zal met die beslissingen moeten leven in de toekomst, jij niet. Als toeschouwer, dat wel, en als luisterend oor zul je altijd klaarstaan, maar het is het leven van je kind en hij zal er iets van moeten maken. Mét of zonder vervolgopleiding.
Mijn neef is naar Brabant getogen om daar een opleiding te doen. De opleiding is niks geworden, maar hij zat al in het wereldje waarvoor hij de opleiding wilde doen en zit daar nog steeds in. Hij lijkt zonder diploma´s zijn voet ook wel tussen de deur te kunnen houden en zijn eigen brood ermee te kunnen verdienen. Een diploma zegt niet alles, maar is natuurlijk wel verstandig.

Shonagh

Zoon heeft vage interesses en leeft vaak in een eigen wereldje. Hij heeft belangstelling voor studies op het gebied van filosofie, theologie - dat soort dingen. Wat beweegt de mens in godsnaam, want ík snap het niet - zoiets Hij heeft nu een studie gevonden die hem wat lijkt en waar hij echt enthousiast over is; hij is al naar een open dag geweest enzo.
Hij ziet het zélf helemaal zitten en heeft zoiets van: zo moeilijk kan het niet zijn. En het is lastig om uit te leggen dat de randvoorwaarden dermate verzwarend kunnen werken dat de studie in het gedrang komt Al dat gedoe van zijn zus bijvoorbeeld (verkering uit en noem maar wat zijstraten) dat vindt-ie allemaal geneuzel en dat gaat hém dus echt niet overkomen.

Tirza

Kaaskopje

O ja, dat weet ik ook wel, hij zal het zelf moeten doen en als hij het vertikt heeft-ie pech - maar de grap is dat je er als ouders toch wel het nodige in moet investeren. Al is het alleen maar de verhuizing Dochter begint aan haar 3e jaar en gaat deze maand voor de 3e keer verhuizen. En bedankt. Daar ben je dan toch weer druk mee Zoon is volgend jaar aan de beurt; wéér een verhuizing in de zomervakantie, joechei.
De studie die mijn zoon wil doen heeft geen wereldje waar je al in kunt zitten, helaas.

Tirza

Fiorucci

Hij werkt al een aantal jaar (vakkenvullen) en weet ook heel zeker dat hij dat niet wil blijven doen. Maar met een VWO-diploma blíjf je dat ook niet doen, daar heb je die vervolgstudie niet voor nodig zeg maar.

Tirza

Investeren

Je investeert meer dan alleen de verhuizing inderdaad, neem alleen al het collegegeld..ik vrees dat er altijd kinderen zullen zijn die eerst hun neus moeten stoten voor het kwartje valt. Of zelfs twee keer....maar soms beginnen ze met de insteek van jouw zoon en krijgen ze nog gelijk ook. Dan doen ze het gewoon tussen de bedrijven door.

Glazen bol

Een glazen bol zou handig zijn, als-ie zou werken

Er zijn in de kennissenkring van mijn dochter verscheidene voormalige VWO-ers die op school vrijwel niets deden maar nu toch echt heel gemotiveerd studeren en goede resultaten halen. Garandeert natuurlijk 0,0 voor jouw zoon, maar het zou best kunnen dat het goed komt allemaal.

Hij heeft sowieso op dit moment niet die verkering die na tig jaar op een nare manier voorbijgaat - dat scheelt. En hij is geen meisje

Ik snap helemaal dat je geen zin hebt in al dat meeleven en meedelen in tegenslag en al dat ge-verhuis. Tja het is op een andere manier intensief als toen ze baby's waren, er is niks aan te doen. Nog een paar jaar doorbijten

Voordeel van de twijfel

Hallo Tirza,
Aangezien je zoon al helemaal weet wat hij wil gaan doen en daar ook laaiend enthousiast over is zou ik hem toch maar het voordeel van de twijfel gunnen. Een jaar door te moeten brengen met iets wat je eigenlijk niet wilt doen en bovendien weinig hersengymnastiek vraagt kan ook demotiverend werken en juist zorgen dat hij nog meer zijn heil in de computerspelen gaat zoeken. Niks makkelijk als je werkt, omdat je verder niet zoveel hoeft; werk gedaan -> computer aan.
Ik zou eerder je zorgen met je zoon bespreken en hang bijv. als hij dat van jullie krijgt de hoogte van de ouderlijke bijdrage op aan zijn studieresultaten. Dat geld krijgt hij tenslotte om te studeren, geen studie = geen geld.
Verder is hij volwassen en moet dingen toch echt zelf leren. Ik denk niet dat een jaar ouder of een jaar werken de kans op potentiele computerverslaving minder gaat maken, misschien juist wel meer.
Groeten Primavera (druk bezig haar puber te leren hoe en vooral hoevaak ze met sociaal netwerk op haar notebook bezig zou moeten zijn).

Single lady

Je hebt helemaal gelijk Maar ik moet er zo van zuchten En inderdaad: de lol is er wel af ja. Een beetje freewheelend rondhobbelen in studie-land, hier en daar eens een uitglijer, een misverstand, een keer op je bek gaan - het kán gewoon allemaal niet meer. En aangezien dat nou eigenlijk hetgeen is wat ze zouden moeten doen (fouten maken want daar leer je van) wordt het een beetje een strijd in mijn hoofd.

Tirza

Hebben wij ook al bedacht

Tot nu toe trekt hij zijn tegenvallende scores altijd recht in de laatste twee toetsweken (5 dagen van toetsen verdeeld over twee weken, de periode loopt synchroon met het eindexamen) dus hij denkt dat dat in de 6e ook gaat lukken. Gewoon alles een beetje op een 6 coordineren, er dan achter komen dat sommige vakken toch écht een 5 worden en dan in de toetsweek (nu dus examenweek) 'gewoon' even 8-en scoren waarmee je de boel uit de gevarenzone trekt. Onze jarenlange predikingen dat Hij Het Zo Dus Echt Niet Gaat Redden weer lachend achter zich latend. Heb vertrouwen mam, bromt hij dan.
Van ons mag-tie zakken

Tirza