Hoeveel rekening moet je nog houden met een inwonend volwassen kind?

Mirreke

Ze wil inderdaad proberen om via een toets toch toegang te krijgen tot het hbo. Ze is er slim genoeg voor, dus ik vind ook dat ze die weg moet proberen.
Ze reageert altijd erg nonchalant. Vervelend dat ik het niet gehaald heb, maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Om vervolgens naar mijn idee een beetje te verzanden in die wegen.
Ik heb afgelopen week al even laten vallen dat ik vind dat ze best iets kan doen in het huishouden, zolang ze thuis is. Regels plompverloren instellen werkt hier niet zo, het moet even 'bezinken'.
Ik ben nog een week thuis en dan mag ik weer aan het werk. Ik zal eens met mijn man kijken of er een soort verdeling gemaakt kan worden. Al zou ze de boodschappen maar af en toe doen, dat zou al schelen denk ik. Of een keer koken, dat soort dingen.

werken

Ik was 17 toen in door omstandigheden geen eindexamen ging doen en begin april thuis zat, het nieuwe schooljaar begon ergens half augustus. Mijn ouders waren er snel uit: je zoekt een baantje, kan ons niet schelen wat en tot die tijd is dit je werkrooster voor thuis. Nu hadden mijn ouders een eigen zaak dus alle hulp was welkom. Maar thuis werd er niet betaald en elders wel. Ik heb aardbeien en boontjes geplukt, gepoetst bij mensen thuis, in een supermarkt vakken gevuld en thuis meegewerkt. Aan het begin van het schooljaar een leuke cent verdiend wat na m'n eindexamen goed van pas kwam voor de inrichting van mijn kamer voor de studie elders. Ik wilde thuis wel weg, stil zitten dat was er echt niet bij!

Annet

Mijn man is op drie dagdelen per week na ook thuis, dus ze hoeft het niet alleen te doen Maar een beetje meer inzet, zou ik wel waarderen.

Wij zijn niet zo precies met het huishouden, dus dat ga ik ook niet opeens van mijn dochter verwachten, maar de badkamer uitsoppen is typisch zo'n klusje wat ik haar nu ook al vraag. Over koken moeten we het eens hebben.

Over koken moeten we het eens hebben?

Hoezo moeten we het eens hebben over koken? Blijkbaar ben je al 22 jaar op die manier bezig en zet het geen zoden aan de dijk.

Heb je je kinderen ooit wel iets in huis laten doen?

Haha, badkamer uitsoppen

Dat zie ik mijn dochter (nog 'maar' 17 hoor...) nou weer niet doen.

Koken doet ze af en toe wel, maar dan is het meestal een vorm van ommelet, of pannekoeken, of wentelteefjes, of taarten of zo. Wel altijd lekker.

Hoe is het nou met je dochter? En met de hond? En met het werk

Wat ik zou doen, is het idd laten bezinken. Daarom noemde ik ook gezinsvergadering. Ik zou het met elkaar overleggen, vertellen wat je allemaal moet doen, en dat je dat niet gaat trekken als je ook nog moet werken. Dat het fijn is als iedereen wat in het huishouden doet, om het voor allemaal leuker te maken. Vraag hoe je dochters het voor zich zien, en welke oplossingen en mogelijkheden zij zien.

En dan praat je een week later weer met elkaar, en ga je (hopelijk) een soort afspraken maken.

Om Kaaskopje nou te gaan zitten toespreken omdat zij een wat relaxter huishouden met minder afspraken voert..., dat is niet zo constructief.

Het gaat er juist meer om hoe je het nu kunt veranderen, omdat de situatie nu toch wel anders is geworden, met vier (bijna)volwassenen in huis.

én een hond

Kaaskopje, grote dochter (lang)

Ik reageer niet zo snel, maar deze keer toch, waarschijnlijk omdat het onderwerp (hoe om te gaan met volwassene kinderen die nog thuis wonen) mij toch bezighoudt. Ik ben zelf nog niet in het stadium, 2 pubers richting het einde van hun school carriere, maar t komt sneller dan gedacht....

Mijn rationele gedachtengang is: kom op zeg, die meid mag blij zijn dat ze thuis mag/kan wonen en ook nog ns zo goed verzorgd wordt, wat zeurt ze....
Maar, wat ik om me heen merk, is dat ouders (en met name moeders) zich schuldig of misschien nog beter verantwoordelijk voelen voor het (on)geluk van hun kinderen, en eigenlijk het liefste willen dat alles goed gaat met hun kinderen (dat laatste begrijp ik volkomen). Echter, de vraag is of je op n gegeven moment niet van een kind moet eisen (sorry, klinkt n beetje hard, m.n. voor de generatie die daar niet zo aan gewend is) dat het zijn of haar eigen leven in eigen regie neemt, en dus ook de verantwoordelijkheid accepteert van eerdere foute keuzes of -hoe lullig dan ook- dingen zoals een niet gehaald examen, een mislukte sollicitatie, een afwijzing voor een vervolgopleiding, etc.
En natuurlijk moet/mag je je kind troosten, helpen, maar wat ik vaak zie is dat ouders (en nogmaals moeders vaker dan vaders) het idee hebben dat omdat het kind het al zo moeilijk heeft, zij extra hun best moeten doen om het dat kind naar de zin te maken.
Volgens mij helpt dat niet echt, noch voor het kind, noch voor jezelf.
En in jullie geval Kaaskopje, zou ik mijn dochter proberen te helpen met haar problemen, maar tegelijkertijd van haar verlangen dat ze zich als een volwassene gedraagt, zowel in haar gedrag (bijv dat ze de verantwoordelijkheid neemt om zolang ze niks te doen heeft meer taken in het huishouden over te nemen) als ook in houding (bijv tav jullie keuze voor een hond).
Het feit dat jij/je man dubbel bent -aan de ene kant laten jullie alles toe en voel je je verantwoordelijk/schuldig over haar problemen op school/aan de andere kant ben je teleurgesteld over haar houding en tegelijkertijd zijn jullie bang dat ze het huis uitgaat als jullie niet aardig genoeg zijn- voelt ze perfekt aan. Dus of jij/jullie dealen met deze gevoelens, of zij moet dealen met standvastiger ouders..... You can't have it both ways.
Sterkte

betaling in natura

Mij valt op dat jullie als ouders zijnde de 'schuld' qua huishouding en nu ook hond toch wel érg op jullie nemen. Daar zijn jullie de 'fout' ingegaan alsdus jullie eigen gedachtengang en dus is er niks meer aan te doen....Ik denk dat je eerst je eigen gedachten hierover moet aanpassen. Ook al is het mis gegaan...het is nooit te laat om daar wijzigingen in aan te brengen. Ik denk dat het thema 'hond' dan vanzelf ook beter wordt en ook het feit dat je je enigzins zorgen maakt over wat dan nu...hoe verder? qua opleiding. Ga om tafel. Maak afspraken. Ze betaald nu niks neem ik aan? Jullie betalen haar zorgverzekering enz? En daarvoor moet er geld komen. Geld dat jullie verdienen door te werken. Laat haar je dagprogramma zien. Jij werkt 8 uur, komt thuis en daar staat nog voor euh....2 uur (?) werk op je te wachten. Toch? Idem dito man. Leg uit dat je na 8 uur werken toch écht moe bent, ook toe bent aan een kopje koffie. Zij doet....euh niks? En jullie betalen omdat je werkt daarvan dit en dit en dat en haar zakgeld en haar zorgverzekering en haar telefoonkosten? Ik doe maar een gooi hoor. Zij kan haar zorgverzekering, telefoonkosten en zakgeld vanaf vandaag ook 'verdienen', voor haar zorgverzekering doet ze kleine huishoudelijke taken (maak het niet te veel in het begin) ze ruimt de afwas op en maakt de bedden op en als het echt erg is mag ze een keer stofzuigen. Dat is háár werk vanaf vandaag.1 uurtje werk voor die zorgverzekering is dik verdiend hoor! Voor haar telefoonkosten doet ze minimaal 1 sollicitatie per dag vanaf vandaag de deur uit. En voor haar zakgeld zorgt ze dat er koffie klaarstaat voor jullie als je thuis komt en minstens haar kamer is opgeruimd. Geen koffie=geen zakgeld. Geen afwas opgeruimd? De rekening is voor haar deze maand...(als ze tegenstribbeld) Geen sollicitatie=geen abbonement meer voor haar telefoon. En ze is 22 dus zélf verantwoordelijk. Ik zou er gauw klaar mee zijn hoor...
Het is gewoon een kwestie dat het in jullie hoofd 'anders' moet. Ik denk dat ze dat heel goed kan aanvoelen en dan ook weet dat nu de grens bereikt is....
groeten albana

Zakgeld?

Iemand van 22 krijgt toch geen zakgeld meer? Mijn dochter heeft op jongere leeftijd een klein jaar thuisgezeten, en die kreeg toen echt geen zakgeld. Tijd zat om je eigen geld te verdienen. Helpen in het huishouden lijkt mij vanzelfsprekend, iets wat je gewoon voor elkaar doet. De sfeer in huis was prima, geen kinderachtig gezeur, maar een bijna volwassen kind dat zelf de touwtjes in handen nam.
Dingen lopen soms niet zoals je wilt, maar dat is geen reden om je kind als een hulpeloze zielepiet te behandelen. Klinkt harder dan ik het bedoel als ik het zo uit type, maar heb vertrouwen in je kind en behandel haar als de volwassen vrouw die zij is, met bijbehorende eigen verantwoordelijkheden.

nou albana

Ik vind dit wel een heel erg puberale manier om een 22 jarige aan te pakken, veel te veel regeltjes en afspraken en als dit niet dan dat ook niet.

Gewoon een lijstje maken wat er moet gebeuren per week. Klaar. Niet gedaan is geen geld/kostgeld. Veel duidelijker.

Sorry, late reactie

Taken en plichten... aan een kant zou ik willen dat we daar iets gestructureerder in hadden opgevoed, aan de andere kant bedenk ik mij altijd dat mijn dochters nog lang genoeg hun eigen huishouden zullen moeten bestieren en dat gaat ze vast goed lukken. Dan zullen ze merken dat ze de minder prettige klusjes niet over kunnen slaan.
Wat hier niet gebeurt, is dat ze wekelijks meedraaien in het huishouden. Wat hier wel gebeurt is als ze er zelf belang bij hebben, ze opeens heel actief aan de slag gaan. Tja, daar kun je natuurlijk van zeggen 'dan wel?', maar het gaat dan meestal om een flinke opruimbeurt, dus ik ben er wel blij mee eigenlijk. We zijn ook wel eens verrast met een totaal opgeruimd huis, toen wij een weekendje weg waren geweest. Ik moet eerlijk zeggen dat ik die 'uitspattingen' heel erg waardeer en ik til iets minder aan een wekelijkse bijdrage. Maar eerlijk is eerlijk, er zijn momenten dat ik zou willen dat er wat meer spontaniteit te zien zou zijn op normale dagen.

Moeder: mijn jongste dochter kookt wel eens. Zeker als er iets gegeten wordt, waar zij het recept ooit van heeft aangedragen. Bij mijn vorige baan, kwam ik vaak kwart voor 7 thuis en dan móest ze wel eens koken, als ze op tijd wilde eten. De oudste heeft een beetje haat/liefde verhouding met eten. Misschien dat ik haar daarom ook niet snel zal vragen om te koken. Maar als ze helemaal haar eigen ideeën mag maken, heeft ze er wel lol in.

Wat geld betreft: zolang er geen werk is, kan ze geen kostgeld betalen, maar ze krijgt ook geen zakgeld. Ze vraagt weleens geld en dat vind ik niet bepaald geslaagd, maar ik hou er ook niet van om dan maar botweg te weigeren. Blijkbaar ben ik een watje in dat opzicht. Ik behandel mijn dochter overigens niet als zielepiet. Ze heeft andere talenten die ik zeer te prijzen vind. Jammer dat ze die talenten nu alleen nog vrijwillig in kan zetten.

Ach... nog een jaar en dan zijn ze allebei gevlogen denk ik. De hond is er, daar valt niets meer aan te doen.

Dochter heeft werk!

Mijn dochter heeft werk. Heel fijn Ze is voor een klein aantal uren aangenomen, maar als ze daar eenmaal binnen is, kan er altijd meer uitrollen. Ze lijkt ook te accepteren dat ze haar droom om het onderwijs in te gaan op moet geven. Daarom heeft ze ingegaan op het voorstel van haar nieuwe werkgever om daar een opleiding te doen. Of ze daarvoor toegelaten wordt is nog niet zeker, maar dat ze door de organisatie zélf gebeld is met de vraag of ze dat zou willen is wel positief natuurlijk. Ze schijnen dat niet vaak te doen en vermoedelijk is de werkervaring van mijn dochter in haar voordeel. Ze moet komende week een toets doen bij de school waar ze het theoretische deel moet doen. Die toets is op mbo 3 niveau, terwijl ze al volledig mbo 4 opgeleid is (zonder diploma dus helaas). De inschatting is dat ze die toets dus aan moet kunnen. Duimen dus maar weer....

Wat een verhelderend topic

Ik heb nu even geen tijd om te reageren maar heb even snel e.e.a. doorgelezen. Het blijft toch voor velen een lastige om een gulden middenweg te zoeken in de combinatie huisregels, jongvolwassenen met het daaraan gekoppelde egoïsme.

Dochter

Wat fijn Kaaskopje. Sinds onze zoon geen werk meer heeft weet ik pas hoe fijn het is als je kinderen gewoon werken. En inderdaad, als het aanbod vanuit de werkgever komt zijn ze bereidt om te investeren en zien ze potentie.

Leuk joh!

Beide, een dochter en zoon hebben via hun bedrijf een interne opleiding gedaan via de werkgever, met groot succes.
Heel fijn voor haar!

Wat fijn kaaskopje !

Wat een mooie kans, veel succes !!

Nog even spannend

Ze lijkt het naar haar zin te hebben. Vooral bij geriatrie. Ze is aangenomen voor 2 uur per week, maar ze heeft afgelopen week al een volle week gewerkt. Dit was vooral een kennismakingsrondje volgens ons. Deze week is ze amper ingepland, maar dat geeft niet. Ze kan even vooruit op de uren van vorige week. En alles wat ze in verband met het werk moet doen, mag ze opschrijven, dus ook informatiebijeenkomsten, zoals vandaag.

Het is nu alleen nog spannend of ze aangenomen wordt voor de opleiding.

Kaaskopje

Wat leuk dat je dochter het naar haar zin heeft. Wanneer hoort ze of ze voor de opleiding aangenomen is? Succes gewenst in elk geval!

skik

Skik

Dat is mij ook nog niet duidelijk. Ze heeft vorige week een toets gedaan en ze moet binnenkort een sollicitatiegesprek voeren. Ze is nog niet binnen dus.