Kinderen en zorgen

Een beetje ot

mijn moeder roept het al jaaaaaaaaaaaaren,kleine kinderen kleine zorgen,grote kinderen grote zorgen.
en ik lachte daar altijd om,en zei,welnee mam,als ze ouder worden,wordt het alleen maar gemakkelijker.
nou nee dus,ik hem nu soms grotere zorgen om mijn kinderen dan toen ze nog klein waren.
toen was een kusje op *de zere plek* voldoende om al het leed te doen verdwijnen,ik kon alle (kleine kinder) problemen voor mijn kinderen oplossen en ze geruststellen en troosten.
nu moeten en willen ze het zelf doen,en als dat even niet lukt ,is een kusje lang niet meer voldoende,en soms zie ik ze worstelen in *de grote mensen wereld*,en dan denk ik,was je nog maar klein,dan toverder ik met een kusje *op de zere plek* al je problemen weg.
loslaten is heel goed voor je kind,maar soms o zo moeilijk voor een moeder.

Gelijk...

...je hebt gelijk wanneer je zegt,dat ik vertrouwen moet hebben in mijn dochter en dat probeer ik ook wel hoor.Haar loslaten moet ik ook doen vanzelfsprekend,want anders is het niet leefbaar meer voor mezelf.Toch is het als moeder soms moeilijk,héél moeilijk durf ik toe te geven,om met een gerust hart te gaan slapen als ze weer eens 'weg' is,net omdat ik niet goed weet hoe de situatie nu in elkaar zit.Ze is een goede meid met een gouden hartje,dat altijd wil proberen om anderen te helpen.Ben eerlijk gezegd bang dat ze zichzelf uit het oog zal verliezen om toch maar alles uit die 'relatie' te halen wat er te halen valt,snap je?

Tonny (licht ot)

Mijn moeder heeft acht kinderen, waarvan zeven inmiddels volwassen en 'voorzien'. En als ze heel eerlijk is, vindt ze geen enkel schoonkind helemaal aan de wensen voldoen. Er is gewoon niemand goed genoeg voor haar kinderen, zegt ze altijd met een dikke knipoog.
Het lijkt me heel moeilijk om als ouder aan de zijlijn te staan wanneer je kind fouten maakt (of ongelukkig lijkt, of...). Zeker wanneer het om een relatie gaat. Ik hoop dat ik tzt op mijn tong kan bijten als dochter thuiskomt met een verschrikkelijk vriendje .
Aan de andere kant heeft Marieke ook gelijk, ze leren alleen van hun eigen fouten. Maar dat het lastig is, beaam ik volmondig (terwijl ik het allemaal nog moet meemaken, over een jaar of tien).
Groetjes
Massi

Begrijpelijk

Het gezegde 'kleine kinderen kleine zorgen en grote kinderen, grote zorgen' is maar al te waar, al geloof je dat eigenlijk niet als je kinderen nog niet groot zijn. Je blijft je zorgen maken, je blijft hopen dat ze gelukkig zijn en alles gaat zoals zij het willen, dat blijft zo, hoe oud jij ook bent en hoe oud je kinderen ook worden. Als je kinderen klein zijn kun je hen daar zoveel mogelijk bij helpen, als ze groot zijn is dat veel moeilijker. Hulp bieden kun je alleen als ze dat zelf willen. Wel kun je hen laten weten/voelen dat ze altijd bij je terecht kunnen, dat jouw luisterend oor er atijd zal zijn. Je dochter heeft een moeder die haar heel graag gelukkig wil zien en daarmee mag ze zich gelukkig prijzen. En over een poosje vraag je je ws af waarover je je zoveel zorgen gemaakt hebt. Heb vertrouwen in haar. Maar ik begrijp je maar al te goed, hoor!