Kostgeld studerend,inwonend kind van 21 en alimentatie

Nee

Ik zou het niet redelijk vinden om aan een thuiswonend studerend kind geld te vragen als het niet echt noodzakelijk is. Je zoon krijgt straks 289 euro per maand. Dat is echter maar voor 1 jaar. Daarna stopt de alimentatie. Bovendien zal je zoon hogere kosten hebben.

Reken alleen maar uit hoeveel collegegeld is, boeken, extra studiekosten voor materiaal of excursies afhankelijk van de studie, zorgverzekering (hij zal wel toeslag krijgen) en dan nog persoonlijke uitgaven zoals kleding,uitgaan en dergelijke.
Dat zal hij al nauwelijks redden van 289 per maand, laat staan van 89 per maand (na het eerste jaar) dus hij zal sowieso moeten werken of lenen.
100 euro per maand is dan best veel voor zo'n jongen.

Voor je nieuwe partner is het misschien niet 'eerlijk' maar die heeft er natuurlijk wel bewust voor gekozen om samen te wonen met een alleenstaande moeder. Ik heb zelf ook 2 kinderen uit een eerste huwelijk en ik heb altijd 0,0 alimentatie ontvangen. Mijn man heeft er nooit moeilijk over gedaan om ook alle kosten voor hun op zich te nemen. Maar mocht je het echt vervelend vinden kan je misschien wat meer uren gaan werken? Je schrijft dat je parttime werkt dus misschien kan je wel meer gaan werken en dan is de situatie ook evenwichtiger tussen jij en je partner. Niet dat ik verder het oneerlijk voor je partner vind. Hij heeft tenslotte voor jou gekozen en hij wist dat je drie kinderen had.

Co-ouderschap

Het lijkt mij wel bijzonder, om co-ouderschap af te spreken, waarbij je bedenkt dat dat ook nog zo zal gaan als een kind 21 jaar is! Als je co-ouderschap afspreekt zou hij uiteraard geen kinderalimentatie hoeven te betalen. Maar dat doet hij wel.
Door DUO wordt een berekening gemaakt over de ouderlijke bijdrage. Ik denk dat je het voorzien van onderdak, voeding en internet mag beschouwen als jouw ouderlijke bijdrage, zo heb ik dat altijd beschouwd. Ook jij hebt een onderhoudsplicht ten aanzien van je kinderen.
Ik heb mijn kinderen niet laten lenen om kostgeld te betalen en een studiebeurs is op zich onvoldoende voor alle kosten. Als het kind werkt zal het hooguit een bijbaantje zijn voor noodzakelijke uitgaven in verband met de studie.
Ik kan me niet voorstellen dat je nieuwe partner zou willen dat de kinderen geld gaan lenen om jullie (met anderhalf salaris) kostgeld te betalen. Als je je kinderen zo nadrukkelijk ziet als kostenpost, dan denk ik dat het beter is dat je eerlijk bent en hen de kans geeft om op kamers te gaan.

Tsjor

Dat

Dat geld was je voor zijn werk toch ook aan hem kwijt? Nu betaalt vader nog een jaar dus is de situatie als voorheen. Je eerste zorg moet bij je kinderen liggen, niet bij je partner. Dus of hij betaalt of jij probeert extra inkomen te krijgen en/of je gaat om tafel met je exman.

Nee

Je bent toch ong 2500 euro perjaar kwijt. Is voor 4 jaar studie 10000 euro. Hij krijgt 2400 in het eerste jaar en 48 x 89 (4272, is dit een lening of valt hij nog onder de oude regeling?) Hoe dan ook, ikvind het niet redelijk dat je hem kostgeld laat betalen.Nog een vraag trouwens: hoe betaalt hij zijn opleiding? Toch niet van die 89 euro per maand? Dat is niet genoeg en dan heeft hij die 100 euro zelf hard nodig.

Die 89 euro per maand....

Is dat niet gewoon de zorgtoeslag? Die schoon op gaat aan de ziektekostenverzekering? Ik zou dat geen studiefinanciering durven noemen........

Ingrid

Beurs Ingrid

De zorgtoeslag is 83,- euro en de beurs is 89,- euro.
Maar inderdaad is de zorgtoeslag ook al niet toereikend voor de polis en het eigen risico en eigen bijdragen die soms ook nodig zijn.

Moeilijk

Dank voor jullie reacties.
Maar zoals altijd ligt de situatie wel wat gevoeliger. Co-ouderschap betekent niet dat er geen alimentatie plicht is. Mijn ex had veel inkomen en ik nauwelijks. Hij wilde co-ouderschap dus deelde de zorg en de kosten die daarbij horen.
De oudste was toen 16. We wonen vlakbij eklaar, op loopafstand. Mijn ex is in is in januari j l. plotsklaps gaan samenwonen (met 2 jonge kinderen ) en toen was er hgeen ruimte voor meer voor mn oudste die op dat moment nog oo kamers was in Leeuwarden. Hij is gestopt met deze studie en kwam toen weer thuis en kon niet meer bij zijn vader terecht. Zoon 2 is daar ook boos over en kan niet omgaan met de nieuwe vrouw van mn ex. Dus zijn de jongens nr1 en 2 nu iedere week bij ons. Dus onze kosten zijn verdubbeld en ook natuurlijk ons sociale leven is plotseling na 4 jaar anders. Dit was natuurlijk niet afgesproken.
De oudste heeft de voor hem gespaarde studiebijdrage (van mij en mijn ex) voor 2 jaar studeren al gehad en opgemaakt. Hij moet nu opnieuw beginnen en idd alles zelf betalen. Hij is dan ook 21. Ondertussen gaat hij naar allerlei feesten en partijen en heeft nog geen moeite genomen om de afgelopen 4 weken werk te zoeken. Dat ligt heel wat druk op mijn 4-jarige relatie met mijn vriend. Tot nu toe heeft mijn zoon nooit iets hoeven te betalen en doe ik alles voor hem.
Het potje raakt nu echter leeg en mijn idee is meer dat we het net elkaar moeten rooien. Hij is tenslotte ook volwassen. En vergeet niet dat wat je je ene kind geeft, wil je toch ook aan de andere geven. En deze gaan ook studeren. Nr 2 start dit schooljaar en heeft al een kamer. Hij is net 18 en moet alles lenen(nieuwe leenstelsel ). Zijn kamer kost 300 per maand (en geen 100).Het voelt dus ook niet eerlijk naar hem. En dan is er nog nr 3. Bijna 16 en is ook vaker hier dan bij zn vader. Het is gezellig hoor. Maar het kost veel!
En er is niets mis mee vind ik om kinderen te leren dat je niets voor niets krijgt in het leven.
Als ik liggende gelden had of een dikke spaarrekening was er natuurlijk geen probleem.
Vandaar dus....

Lindaa

'Co-ouderschap betekent niet dat er geen alimentatie plicht is. Mijn ex had veel inkomen en ik nauwelijks. Hij wilde co-ouderschap dus deelde de zorg en de kosten die daarbij horen.' Dan is het dus in feite partneralimentatie geweest en dat vervalt als je gaat samenwonen met een nieuwe partner.
Ik probeer het te begrijpen: dus je denkt dat co-ouderschap ook nog volgehouden kan worden als kinderen al op kamers wonen? Dat er kosten aan verbonden zijn als je kind weer thuis komt wonen lijkt me evident, maar dat moet je met je kind bespreken, niet met je ex. Dat jij je kind naar feestjes laat gaan, dat hij niet hoeft te werken etc., dat zijn allemaal jouw keuzes.
Ergens heb je ook de gedachte ontwikkeld, dat kinderen die studeren door de ouders moeten worden onderhouden. Terwijl je daar zelf dus het geld niet voor had. Ook dat is een vreemde gedachte. Duo maakt een berekening van wat ouders moeten bijdragen. Dat geldt ook voor je ex. Het is aan je kind om dat met zijn vader te regelen. Vader draagt zijn steentje bij. Geen probleem. Alleen jouw bijdrage levert een probleem op, omdat het emer is dan je oorsponkelijk had gedacht.
Ik houd het gevoel over dat jij je eigen kinderen wil pamperen op kosten van je ex en dat je de consequenties van je eigen beslissingen niet accepteert.
Je ex mag op een dag zijn nieuwe leven gaan inrichten zoals hij dat wil, hij mag verder gaan met zijn leven. Zoals jij ook een nieuwe liefde in je leven mocht toelaten, ook al moppert die nu blijkbaar over de kosten van je kinderen.
Je hebt geen huis met kleine kinderen meer. Jullie zijn lang genoeg gescheiden en je hebt beiden een eigen leven opgebouwd, om niet meer afhankelijk te zijn van elkaar.
Terugkomend op je oorspronkelijke vraag: nee, het is echt niet gebruikelijk dat thuiswonende kinderen 100 euro betalen aan ouders voor eten en drinken. Alleen bijstandsmoeders moeten dat wel vragen, omdat hun uitkering ineens erg verlaagd wordt tot de uitkering van een alleenstaande. Maar jij hebt anderhalf inkomen. Je kunt een eigen bijdrage leveren aan de studie van je kind. als dat in de vorm van onderdak, eten en drinken etc. is, prima. Ook jij als ouder hebt een onderhoudsplicht ten opzichte van je kinderen. Ik zou me schamen als ik mijn kind geld laat lenen om kostgeld te betalen. Mocht je dat onrechtvaardig vinden ten opzichte van de andere kinderen die op kamers wonen, dan kun je overwegen om je kind op kamers elke maand 100 euro te geven, zodat hij eten en drinken kan kopen. Dat is nog steeds maar de helft van wat vader betaalt.

Tsjor

Lindaa

Ik begrijp dat je wil dat je zoon een verantwoordelijkheidsgevoel krijgt, dat hij leert dat niet alles komt aanwaaien. Wat betreft het kostgeld, lastig iedereen denkt er anders over. Ik weet niet of je zoon bijvoorbeeld nog zakgeld / kleedgeld krijgt, maar daarmee zou je kunnen afbouwen. Het ene kind wel kostgeld vragen en de andere niet zou voor mij niet eerlijk voelen. Dan zou ik bewijze van nog liever aan ieder kind dat nog thuis woont €30 vragen. Daarnaast zou ik benoemen waarvoor je die €100 wil gebruiken en als het even kan die spullen gewoon door hemzelf laten aanschaffen. Of open desnoods een nieuwe rekening waarop zoon het geld kan storten zodat hij ziet waaraan het opgaat. In ieder geval, ga samen met je zoon aan tafel zitten en bespreek samen waar jullie je beiden in kunnen vinden. Dit om te voorkomen dat zoon het gevoel krijgt dat jullie op zijn geld uit zijn om zelf die leuke broek of trui te kunnen kopen. Goed contact met je zoon lijkt mij het allerbelangrijkste, daarna komt het financiële pas.

Zelf meer werken?

ik begrijp dat je zelf verwacht had dat het co ouderschap zou duren tot de kinderen definitief het huis zouden verlaten? Kan me voorstellen dat je nu de werkelijkheid anders is, je je daar op moet instellen.
Ik lees echter dat je nu de financiële verantwoordelijk voor jouw kinderen bij hun vader en bij jouw huidige partner (want kostwinner) neerlegt en bij je kinderen zelf. Komt mij vreemd voor en ik kan me voorstellen dat je relatie ook mede daardoor onder druk komt te staan. In hoeverre vind jij jezelf met je eigen inkomen verantwoordelijk voor de extra kosten die de kinderen met zich meebrengen?

Zoals ik het lees heeft vader altijd zijn financiële verplichtingen naar de kinderen nagekomen en dat doet hij nog steeds nu er twee volwassen zijn en niet meer kiezen voor de co ouderschapsregeling. Ze krijgen tenslotte van vader alimentatie. En hij krijgt van duo door wat zijn kosten in hun studiebijdrage is. Net als dat jij van duo hoort wat jouw bijdrage als ouder is.
Dat vader jou niet betaalt lijkt me meer dan logisch. Jij hebt zelf ook een verantwoordelijkheid naar je kinderen. Niet alleen de vader. Je partner zou ik financieel ook niet verantwoordelijk maken voor jouw kinderen.
Mijn advies aan jou is om zelf meer te gaan werken (indien er geen lichamelijke en/of geestelijke beperkingen zijn om meer te werken)zodat jij de extra kosten die jouw kinderen meebrengen door bij jullie thuis te wonen, kan betalen. Dan heb ik het over de kosten van inwoning (eten, gas, water, licht). Kostgeld zou ik daar niet voor vragen. Wel denk ik dat de kinderen een leeftijd hebben bereikt (de oudste 2) om zelf te voorzien in kosten van kleding en uitgaan door een bijbaantje naast hun studie. Als ze zelf dat niet zien zitten kunnen ze daarvoor lenen bij duo. Maar dat is dan een keuze die ze zelf kunnen maken.
Wat betreft het feit dat de oudste twee niet meer in een co ouderschap willen zitten en dat ze daardoor ervoor kiezen om bij jou te wonen wanneer ze niet op kamers zijn kan ik me voorstellen dat dat niet is wat je had voorzien toen je met je nieuwe partner ging samenwonen en dat het moeilijk is een nieuw evenwicht te vinden.
Misschien kunnen je partner en jij samen met de oudsten om tafel om huisregels af te spreken?
Ik wil je sterkte wensen.

Dank!

Zoveel mensen zoveel meningen. Haha.
Ik en ook mn vriend hebben gelukkig een megagoed contact met mn jongens. Anders willen ze niet bij ons wonen. Tsjor, niet iedereen kan zn kind 100 per maand geven. En ik heb nooit partneralimentatie van mn ex gehad. Daar gaat het hier niet om. Mn vriend moppert niet hoor...nou ja..soms op mn ex omdat hij vindt dat hij zijn kinderen laat zakken. De alimentatie die de kinderen krijgen ( dus ik niet) is berekend op co-ouderschap en dat is er nu niet meer... Dus voor ons ineens hogere kosten, meer was, strijk, boodschappen etc. Ik ben het niet eens dat IK 1.5 inkomen heb. Ik werk 10 uur per week en zorg daarnaast voor mijn gezin.
Dank je wel Wenda. Zoals jij zegt, is het ook. Je maakt immers afspraken en 3 jaar ging dit perfect. En geloof me: alles wordt gedaan voor ze! En over vader wil ik het niet hebben. Hij toont geen interesse meer. Het gaat er bij mij om dat het leven niet alleen feesten is. En dat ieder zn steentje bijdraagt. Natuurlijk wil ik meer uren werken. Ik ben met een opleiding bezig waarik na afronding hiervan grote kans maak op doorgroeien. Echter zover is het nog niet. En als die tijd komt, zal er ook in de huishouding het een aan ander moeten veranderen. Het gaat niet om alleen de extra kosten maar ook om het gedrag binnenshuis. We leven samen en dan is het geven en nemen. Zoon nr 2 vindt dit trouwens heel normaal en vindt ook dat zn broer het wel erg makkelijk heeft op deze manier.
Ik denk zelf dat ik hem gewoon laat betalen en kijk hoe het straks in de komende weken gaat.
Merk wel dat iets op een forum zetten best lastig is. Mensen oordelen snel zonder dat ze de (achterliggende )feiten kennen. Bedankt voor de moeite!

tjor

ook bij co-ouderschap kan er kinderalimentatie betaald worden. Zeker als er grote inkomensverschillen zijn.

Ook in mijn geval had dat het geval geweest. ex verdiende destijds 3x zoveel als ik deed. Uitgangspunt van kinderalimentatie is het verevenen van de zorgkosten per ouder, en het bieden van dezelfde mogelijkheden bij beide ouders. In een co-ouderschap zal de aimentatie wel lager zijn dan bij een weekendregeling.

Het is dan wel degelijk kinder-alimentatie en geen verkapte partner alimentatie.

Linda

Ik blijf het vreemd vinden ook na je uitleg. Maar goed jij werkt dus nauwelijks en je partner is financieel overal verantwoordelijk voor. Dat is vervelend maar dat is niet de schuld van je kinderen. Meer uren gaan werken is toch echt de oplossing. En dat ook prima nu. Daarvoor hoef je niet af te wachten tot die opleiding af is. Bovendien wist je partner voordat jullie gingen samenwonen dat jij nauwelijks werkt en bovendien drie kinderen hebt. Hij heeft toch echt die keuze gemaakt om wel met je te gaan samenwonen. Nu lijkt het alsof jullie je keuzes over verdeling van werk en huishouden willen afwenden op je kinderen.

Overigens ben je als ouder verplicht om bij te dragen aan de studie van je kinderen. Het lijkt me dat als je kostgeld vraagt aan je zoon je ook niet aan die verplichting voldoet in natura. Dus dan kan je zoon jou ook verzoeken om een geldelijke bijdrage. Ook zijn vader overigens maar dat staat dan weer los van jou verder.

Dat studerende kinderen niet meer meegaan in een co-ouderschap had je ook wel deels kunnen voorzien. Co-ouderschap gaat bij de meeste ouders op een gegeven moment over in een andere meer flexibele regeling. Er zullen maar weinig studerende kinderen zijn die nog braaf de ene week bij vader zitten en de andere week bij moeder. Dat je ex het financieel laat afweten is vervelend.

Het lijkt nu alsof je de financiële consequenties van de slechte beslissingen die jullie als ouders nemen (jij nauwelijks werken, je partner die gaat samenwonen met een weinig verdienende vrouw met drie zoons zonder bereid te zijn de consequenties daarvan te aanvaarden, de vader die geen zin meer heeft om te betalen of de kinderen onder zijn dak te hebben) afwenden op de kinderen.

Ik ben het helemaal met je eens dat je ex zijn verantwoordelijkheden ontloopt maar ja daar kunnen de kinderen niks aan doen. Ik vind het niet erg netjes om je kinderen de consequenties te laten ervaren van de beslissingen die jij en je ex hebben genomen.

Iets op dit forum zetten.

'Merk wel dat iets op een forum zetten best lastig is. Mensen oordelen snel zonder dat ze de (achterliggende )feiten kennen.'
Tsja, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik krijg soms het gevoel dat een aantal personen (ik heb niemand specifiek op het oog) per definitie van de tegenpartij zijn. Regelmatig zie ik ook antwoorden waarbij ik denk dat men de vraag niet goed heeft gelezen. Maar los daarvan vind ik het nog steeds een fijn forum en moet je voor jezelf de reacties uitkristalliseren, degene waar je niks mee kunt laten voor wat het is. Tegelijkertijd houden ze je soms ook een spiegel voor, iets waar je zelf nog niet aan had gedacht of niet wilde denken. Maar ik dwaal af.
Wat mijn kinderen tijdens hun studie verdienen is voor henzelf, het is toch al geen vetpot. Daarbij is het niet eens mogelijk om naast alle studies een baantje te nemen. Sommige studies zijn gewoon echt te druk of hebben colleges op wisselden dagen en tijden.

Jaina

Dank voor je reactie. Het is niet zozeer dat de kinderen er extreem onder lijden. Ze krijgen alimentatie van hun vader en dat hadden ze anders niet gehad. Vakantie, verjaardagen, alles doen we. Studie moet nu eenmaal zelf betaald worden dat was zonder scheiding niet anders geweest. Dat ik nauwelijks werk was destijds onze keuze. En tja...nu zit ik daarmee. Ik ben 46 en werk ligt niet voor het oprapen.
Ook ben ik niet van plan te werken omdat mijn zoon van 21 wil feesten haha...maar er zou wel meer evenwicht zijn. Dat ben ik met je eens. Ik hoop dus dat ik op korte termijn zelf wat meer bij kan dragen. Ik vind het ook gewoon moeilijk als ik zie dat mijn vriend die
al werkt vanaf zn 17e, iedere dag werkt en alles doet voor zn nieuwe gezin, ondertussen goed contact heeft met zijn eigen zoon (woont op zichzelf) terwijl mijn oudste de kantjes ervan af loopt en alles maar voor lief neemt. Dat is ook niet hoe ik zelf ben opgevoed...
En inderdaad heb ik ook te maken met mijn vriend,waarmee ik oud wil worden, hij is een andere mening toebedeeld. Hij wil namelijk ook niet de dupe worden van mijn ex...en dat snap ik ook. Daarom verwacht hij dat we het samen(dus iedereen in het gezin) moeten doen. Het gaat hem totaal niet om het geld maar meer om het makkelijke, luie gedrag van mijn zoon. Dat geeft ergenis. Ipv 100 euro zou hij bv ook in huis wat meer kunnen helpen, baantje zoeken en gewoon wat minder alleen aan zichzelf denken. Soms denk ik dat hij nu weer aan het puberen is. Is voor mij lastig want ik zit er tussen en weet ook dat mijn zoon last heeft van het feit dat er ineens geen ruimte meer was bij zijn vader voor hem. Dat doet toch echt wel pijn en mij ook...
Maar we komen er wel uit hoor er zijn ergere dingen.
Ik wil alleen niet dat het escaleert dus vandaar dat hier wat ideeën hoop op te doen.

Linda

Ik denk dat je het daar ook wat meer in moet zoeken: je kinderen kunnen thuis blijven wonen, maar niet als hotelgasten. Dus daar zou je meer op je strepen mee moeten staan: sowieso eigen rotzooi opruimen, wat mij betreft ook eigen was draaien en i.i.g. eigen was strijken als ze willen dat het gestreken wordt. I.i.g. ga jij dat niet meer doen. Daarnaast het eten koken, boodschappen doen, afwas/vaatwas e.d. rouleren. Niet iets wat jij en/of je partner altijd moet doen, dus vaste dagen dat het hun beurt is. En uiteraard is hun eigen kamer helemaal hun eigen ding incl. bedden verschonen. Wellicht geeft dat een beter gevoel, ook voor je partner. En verbindt er consequenties aan: als ze zich niet aan de afgesproken taken houden, dan kook jij die avond niet voor diegene, of haalt geen boodschappen voor hem mee. Neem'ie maar een boterham.