Laatste jaar op school
Kleine achtergrondschets: Mijn zoon (nu bijna 19) is al reeds een geruime tijd in behandeling bij de geestelijke gezondsheidinstelling in mijn buurt wegens suicidaal gedrag. Hij heeft begin vorig jaar na een langdurige diagnose gehoord dat hij autistisch en hoogbegaafd is. Dat laastste wist ik al, hij is voor hb al een keer getest op zijn 11de.
Ik heb nu het volgende probleem en hoop dat er wat mensen zijn die mee willen denken.
Ik zie al sinds een paar dagen dat mijn zoon loopt te 'dralen', wazige blik, afwezig. Deze ochtend vertelde hij mij dat hij weer inzichzelf had gesneden (hij doet dat nu sinds een half jaar, voor mij een hele verbetering ipv een poging tot zelfmoord) dus er zat hem iets flink dwars. Het probleem ligt niet in het snijden of zelfmoord wens, daarvoor is hij in behandeling. Ik weet dat hij tegen zijn profiel werkstuk zit aan te hikken (hij zit in het laatste jaar gym) en ik vroeg naar de voortgang hiervan. Hij zei dat hij dit reeds had ingeleverd. Ik gaf geen commentaar maar voelde aan mijn water dat er iets mis. Hij zei ook dat hij misselijk was en niet naar school wilde. Ik heb hem gedwongen.
Toen hij weg was heb ik contact gezocht met zijn gebeleider voor zijn pws (profiel werkstuk). Hieruit bleek dat mijn zoon ondanks zijn beloften, niets van hem had laten horen. Mijn zoon zit dus in de problemen en ik weet niet goed meer hoe ik hem kan helpen. Ik zou zo graag hebben dat hij de waarheid tegen mij sprak.
Nu mijn dilemma. Hij is bijna 19, dus moeilijk te dwingen, maar de computer staat op zolder en hij speelt graag computer spelletjes online. Nu zit ik er aan te denken om deze computer in de huiskamer te zetten om zo zijn spel gedrag beter te kunnen controleren, maar kan ik dat nog wel doen gezien zijn leeftijd? Hij heeft de computer nodig voor school, zeker voor zijn pws, en ik wil hem ook nog steeds een uitlaatklep geven voor zijn frustraties (spelletjes). Hoe kan ik mijn zoon stimuleren om zijn afspraken te houden en niet meer te liegen (of hoofd in het zand steken). Ik vrees als hij zo doorgaat dit jaar doubleert. Adviesen als computer verbieden gaat echt niet, alles op school is digitaal. Nooit meer spelletjes is ook niet meer haalbaar tegenwoordig, ook gezien het een uitlaatklep is voor zijn frustraties waarvan ik doodsbang ben dat die weer naar binnen slaan. Maar als er iemand met een goede tip is om computertijd op realistische manier te kunnen beheersen, staan mijn beide oren open.
Bovenstaande is een lang en warrig verhaal, maar het is ook lang en warrig....
Profielwerkstuk
In plaats van repressieve maatregelen zou ik hulp zoeken bij het maken van het profielwerkstuk.
Kun je een student inhuren? Met school overleggen of ze iemand weten. Het liefst niet op adviserende maar praktische basis, samen een indeling maken en een tekst formuleren. Niet aan school overlaten want er is meer hand in hand begeleiding nodig dan school kan bieden.
Verder zou ik je zoon geruststellen dat veel jongeren problemen hebben met het afronden van de studie. Om twee redenen. Het eindwerkstuk kan een onoverzichtelijk en groot zijn, maar daar kun je samen aan werken. De volgende drempel is dat er dan een eind komt aan de schoolperiode en dan moet er nagedacht worden wat er dan op volgt en dat kan een zwart gat zijn.
Echter, je leeft altijd gewoon door, met of zonder school, en dat kun je dan wel weer rustig bekijken.
Naar school dwingen gaat mij al te ver.
De drempels wegnemen lijkt me het handigste.
Gewoon aangeven dat je ziet dat het niet lukt met het profielwerkstuk maar dat hij zich daar ook niet voor hoeft te schamen of het voor jou verbergen. Jij helpt hem. Zonder sancties.
Straffen helpt niet.
Profielwerkstuk
Bij dochter op school werd verteld dat veel leerlingen als een berg opzien tegen het pws maar dat er nog nooit iemand is gezakt op alleen het pws. Het cijfer wordt gemiddeld met een ander vak. Verder moet het begin april af zijn (school zegt januari, maar hanteert dus een flinke marge). Je hebt dus nog ruim voldoende tijd om er hulp bij te bieden of zoeken.
Idd helpen bij pws
Maakt hij het helemaal alleen? Hier doen veel mensen het met z'n tweeën. Dat is aan de ene kant lastig, en aan de andere kant ook prettig, omdat je elkaar aan de gang houdt.
Maar ik snap het wel van hem hoor, het zal wel heel overdonderend zijn.
Ik zou idd iemand zoeken die kan helpen met dat pws... Je zoon stopt nu zijn kop in het zand, uit onmacht en onvermogen, kan het niet overzien en zo. Ik zou gesprek met hem aangaan. Niet veroordelend, ook niet beginnen over waarom heb je dat nou niet gezegd en zo... Dat weten we allemaal wel, hoe dat loopt toch?
Moet je toch nagaan hoe dat dwars kan zitten. Hij zou in staat zijn om in een depressie te zakken, alleen maar vanwege dat pws... Dat is het toch helemaal niet waard.
Gaat de rest eigenlijk wel goed/normaal? Kun jij nog op magister kijken? Mijn 18-jarige vindt zichzelf nu een 'man' (haha...) en heeft mij prompt niet gemachtigd... Beetje link, vind ik dat, maar rapport kon er mee door, en zijn pta-cijfers zijn goed... Maar die overgang is enorm, eigen verantwoordelijkheid ineens... Ik vind dat lang niet altijd goed uitpakken
Staat hij toe dat jij met hem meegaat naar die begeleider? Of kun je een afspraak voor hem maken, dat hij dan wel gaat? Nadat je eerst met je zoon hebt gepraat?
Doe aan collaborative problem solving, dus definieer eerst samen wat het probleem is en zoek dan samen naar mogelijkheden... Hak het in stukjes, zodat het behapbaarder wordt.
Hier is het pws nog niet af trouwens... (dacht ik...)
Je kunt dan misschien hem zelf ook wel laten inzien dat hij zijn computergebruik moet aanpassen, of strak moet inroosteren. Mijn zoon met asperger (niet de 18-jarige) is heel erg consequent met zijn schoolwerk en met spellen. Eerst huiswerk, dan spelen...
Misschien helpt het hem als je zoon het inroostert, en ziet dat hij heus nog wel kan spelen, dat er wel tijd overblijft nadat hij eerst de verplichtingen heeft afgerond...
Ik zou hier echt niet boos om worden...
in zijn eentje?
maakt hij het pws in zijn eentje? Hier was dat in groepjes van 3 of heel soms 4 leerlingen. Tussendoor waren er dan momenten met de begeleider ivm de voortgang. Het was dus niet zo dat ze losgelaten werden en van; zoek het maar uit. Het is ook normaal dat leerlingen daar tegenop zien, dit hoorde ik destijds van de decaan.
In dit geval zou ik er ook over denken om iemand in te schakelen die je zoon kan helpen met het pws. Soms wordt zoiets ook gedaan door studenten aan een hogeschool.
Alleen of samen
Mijn zoon mocht het pws gelukkig alleen doen. Samenwerking kan ook zo'n dingetje zijn, vooral met autisme. Moet je maar iemand treffen die het zelf niet overziet en dan zak je samen in de modder. Dus als hij het alleen mag doen kun je het beter zo laten.
Als ze het samen doen dan heb je iemand nodig die een plan maakt waarin de werkzaamheden vooraf goed verdeeld worden zodat duidelijk is wat ieder apart doet, hoe je dat doet en wanneer dat af moet zijn en hoe je dat dan weer aan elkaar plakt, wie dat doet en hoe.
ja dat vind ik inderdaad raar
Is hij door zijn begeleider dan niet actief benadert?
Of durfde hij zelfs dat al niet meer aan te gaan? Ten eerste goed overleg met de begeleider. Is er ook nog geen onderwerp?
En een goed iemand zoeken die hem hierbij kan begeleiden...
Je zoon moet het gevoel krijgen dat hij er niet in verzuipt, dat het behapbaar is en niet als een golf over hem heen komt. Bizar dat school dat niet heeft gedaan. Scholen hier hebben er standaarduren voor, die gewoon zijn ingeroosterd.
Ik zou dit wel bespreekbaar maken. Zeker ook omdat (neem ik aan) school ook weet van de kwetsbare, fragiele toestand van je zoon. Dat ze het dan zo laten ontsporen vind ik onbegrijpelijk!
Fijn al die reacties
Vanochtend was alles wat warrig opgeschreven omdat ik erg overstuur was omdat hij flink in zijn buik had gesneden (vanmiddag een sessie gehad hierover met de systeem therapeut).
Idd is het pws dit allemaal niet waard en heb inmiddels contact gehad met zijn begeleider. Ik kan hem helaas niet veel begeleiden omdat zijn kennis nivo hoog boven het mijne ligt. Ik heb de school over alles ingelicht, en ik mag niet klagen over de steun, echter mijn zoon sprak niet de waarheid. Ik kwam er dus vanochtend achter dat hij het nog niet had ingeleverd, maar hij had mij ervan verzekerd dit wel te hebben gedaan. Ik denk idd na het lezen van jullie reacties dat represieve acties op zijn leeftijd niet helpen.
Over begeleiding van een student, ik heb daar idd over nagedacht en ga er naar op zoek zodat hij niet alleen ervoor staat. Hij heeft al veel onderzoek gedaan (ong. 400 pagina's literatuur) maar het is geen makkelijk onderwerp.
Bedankt voor alle steun, meer tips zijn zeer welkom 
ervaring
Mijn zoon heeft Asperger en is hoogbegaafd. Ook zijn PWS was een drama.
Eindeloos onderzoek doen, maar niets op papier zetten.
Hij deed het alleen, op zijn eigen verzoek, want dan hoefde hij tenminste niet samen te werken.
Ik kreeg toen een mail van de mentor dat hij inmiddels over de deadline heen was.
Ik heb hem meteen apart genomen, een flinke pot koffie gezet. Samen met hem ben ik toen aan de slag gegaan. Hij de inhoud, ik hielp met de structuur en zorgde dat hij doorwerkte...Hij bleek karrevrachten vol kennis verzameld te hebben. Maar hij had de lat voor het PWS voor zichzelf ongeveer op het niveau van een proefschrift gezet. Dat lukte natuurlijk nooit. Dus dat verlamde hem.
We begonnen om 22 uur en we gingen om 5 uur slapen. Toen was het af en opgestuurd. Zijn cijfer: een 9
Hij studeert inmiddels en dat gaat uitstekend. Plannen en organiseren gaat nu wel goed.
Ik weet niet in welk veld je zoon het onderwerp heeft, maar via een mail aan een relevante studievereniging in jouw buurt kun je snel een student vinden die jouw zoon kan helpen.
onderwerp
Als je zoon autistisch is: klopt het dan dat hij een complex beta onderwerp heeft gekozen? In dat geval kan ik je misschien nog een paar tips geven hoe je snel een student kunt vinden.
Nickelo
Want mensen met autisme zijn allemaal bèta's? Ik ken een heel handjevol en er zit geen een beta bij 
Jahjah
Jahjah, ik merk dat jouw verhaal mij enorm raakt. Ik heb er vannacht zelfs een tijdje van wakker gelegen. Ik denk dat dat vooral komt omdat ik het patroon (vluchten voor problemen, dood willen) herken van mijn eigen kind van 14. Hij is snel gefrustreerd, krijgt dingen maar moeilijk georganiseerd (loopt vast bij werkstukken etc.) en heeft inmiddels een behoorlijk negatief zelfbeeld. Gelukkig heeft hij vaak ook nog wel lol in het leven, maar het is een broos evenwicht. Laatst lukte het hem bij een wedstrijd nét niet om zijn titel te verdedigen (dat zat er aan te komen en daar maakte hij zich al maanden druk om). Hij was vervolgens een kwartier kwijt. Op zo'n moment ben ik echt bang dat hij rare dingen doet
Je schrijft dat je zo graag zou willen dat hij de waarheid spreekt. Bedoel je dat je je gekrenkt voelt als ouder? Of dat je vindt dat hij zich 'fatsoenlijk' moet gedragen? Ik zou dat in deze situatie helemaal niet belangrijk vinden. Je zoon vertelt volgens mij heel duidelijk dat er wat aan de hand is, hij gebruikt er alleen geen woorden bij, dat lukt hem nu niet. Op basis van wat je schrijft, zie ik een schreeuw om aandacht, om hulp, om steun. Sla je armen om hem heen, letterlijk en figuurlijk, en geef hem die steun, geef hem wat hij nodig heeft. Hij zit in een diepe put en daar moet hij uit, voordat hij voor een extreme escape kiest.
Hier een tijdje geleden een situatie met een boek-toets. Op huiswerkbegeleiding had hij verteld dat hij dat thuis het boek al had gelezen en de toets had voorbereid. Op de avond voor de toets brak opeens de stress los: hij was pas halverwege het boek en snapte er helemaal niets meer van. Zo hebben we dat ook al eens met verslagen meegemaakt: op het laatste moment blijkt dat hij helemaal is vastgelopen. Ik heb geleerd om niet naar hem te oordelen, maar hem te ondersteunen en waar mogelijk te helpen. Hem net dat zetje te geven dat hij nodig heeft of desnoods samen met hem een verslag te maken. We hebben hem zelfs wel eens een dag thuis gehouden omdat de stress te hoog was opgelopen. Overigens met medeweten van de mentor, en zelfs wel eens op voorstel van de mentor.
Heb je inzicht in de status zijn PWS? Heeft hij wel al concepten ingeleverd of bestaat de kans dat hij al maanden geleden de moed heeft opgegeven en dus feitelijk niets heeft? Als dit bij ons zou gebeuren, dan zou ik met mijn zoon bespreken dat ik weet dat het PWS nog niet klaar is, dat ik mij enorm goed kan voorstellen dat hij is vastgelopen en dat ik mijzelf kwalijk neem dat ik niet eerder een helpende hand heb uitgestoken. En dat ik de komende dagen/weken (hoeveel tijd heeft hij nog? kan er iets geregeld worden met de begeleider?) alles op alles ga zetten om hem er doorheen te slepen. Zonder oordeel (waarom heb je niet...), want is hij waarschijnlijk al negatief genoeg over zichzelf.
Sterkte... ik leef met je (en vooral met hem) mee.
Heftig
Hier ook een zoon van bijna 19 in het laatste jaar. Hier maken ze het pws in de 5e en presentatie in sept van de 6em dan kun je dat maar afstrepen. Het verbaast mij hoeveel gewicht de school aan dat pws geeft terwijl het nauwelijks mee telt. Hier vormt het samen met 3 andere cijfers, ik dacht levensbeschouwing, maatschappijleer en nog iets, waar ik nu even niet op kan komen. Het cijfer heeft dus heel weinig invloed en dat voor iets waar je zoveel tijd in steekt. Ook kreeg zoon nog eens een heel laag cijfer voor de samenwerking met de begeleider, daar had hij inderdaad niks aan gehad volgens zoon, leraar levensbeschouwing, waar zijn pws een keihard beta-onderwerp betrof. Maar goed die docent voelde zich blijkbaar op zijn p.. getrapt omdat ze zijn adviezen in de wind hadden geslagen (die volgens zoon nergens op sloegen). Maar dat onderdeel telde dus even zwaar als de inhoud, waardoor hij maar een laag cijfer had.
Wat ik eigenlijk wil zeggen, misschien kun je dit aan je zoon uitleggen, waardoor hij minder angstig is om eraan te beginnen.
Over de andere dingen kan ik je geen advies geven, sterkte!
Relatie
Beta's zijn oververtegenwoordigd onder autisten.
Zie ook dit artikel: http://www.nature.com/scientificamerican/journal/v307/n5/full/scientificamerican1112-72.html
Dat betekent dus niet dat alle autisten in de beta zitten. En het betekent ook niet dat alle beta's autisme hebben. Maar er is een sterke relatie.
Vandaar mijn gok.
hoe gaat het nu Jahjah?
Hoe gaat het nu Jahjah?