Mijn dochter gaat zo'n €700,- per maand lenen van ome Duo in Groningen. Wat vinden jullie?

Voorzichtig met lenen

Ik kan hier geen artikelen uit de krant plakken, maar keer op keer is te lezen dat veel ik jongeren niet voldoende beseffen wat een schuld betekent. Het lijkt mooi, 0% rente, maar dat is nu zo. Dat blijft niet zo en kan flink stijgen. Ook heeft deze schuld effect op de hoogte van een eventuele hypotheek. Als je samen een toekomst opbouwt met iemand anders die ook een flinke studieschuld heeft, kan dat vervelend uitpakken,

Het is natuurlijk enorm leuk, zon kamer met eigen spullen, vrijheid. Maar ook prijzig. 550 is niet mis en een maand is zo om.

Je bent helemaal,niet ouderwets, Het getuigt van wijsheid om lenen tot een minimum te beperken. Schuld kan zich gemeen tegen je keren. Het is geen gratis geld.

Levensstijl

Wat mij vooral opvalt is dat studenten echt niet meer, zoals vroeger, sober leven. Geen Aldibier, maar dure wijn, geen Lidl chips maar olijven en bruschetta's. Heel opmerkelijk, zeker als je bedenkt dat het grotendeels bekostigd wordt door paps en mams en Duo
Dat ze op kamers willen snap ik dan wel weer. Kennelijk is dat bij de eerstejaars terug gelopen, minder dan de helft woont dan op kamers (overigens wel 90% van dochters studiegenoten), maar daarna gaat het toch lokken. En dat kost dus tegenwoordig serieus geld, ik denk dat we daar langzaam aan gaan wennen. En hopelijk komt de basisbeurs wel weer eens terug.

Ik denk niet dat haar sociale leven er vreselijk onder lijdt als ze nog een paar jaartjes thuis woont. Gelukkig is mijn dochter dat wel van plan. Elk jaar thuis is meegenomen. Nog afgezien van het feit dat je tegenwoordig een bindend advies krijgt in het eerste jaar. Dus dan is het wel handig als je niet hoeft te koken en zo.

Eerste jaar

Vooralsnog is hier het plan dat dochter tijdens haar master op kamers gaat. Dan is ze 21 dus wordt het ook echt wel tijd om de vleugels uit te slaan. Haar reistijd naar de universiteit is een half uur, deur tot deur. Sommige studenten die al op kamers zitten hebben meer reistijd

Begrip

Ik begrijp eigenlijk heel goed dat een 18 jarige behoefte heeft om zelf zijn/haar plaatsje in de wereld te vinden. Natuurlijk kan je tijdens je studie prima thuis blijven wonen. Ik ken ook veel mensen die dat naar tevredenheid hebben gedaan. Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je echt het studentenleven wil ervaren in al zijn facetten, en daarbij hoort natuurlijk ook op kamers wonen.

Niet iedereen heeft de behoefte aan zelfstandigheid even jong maar sommige jonge mensen willen echt op hun 18de/19de het huis uit en de vrijheid ervaren.

Zullen ze later spijt krijgen van de lening? Sommigen wel, sommigen niet. Je hoeft de lening alleen terug te betalen als je boven een bepaald minimum loon zit & het is naar inkomen.

Zelf had ik ook een redelijk hoge studieschuld maar ik heb het terugbetalen nooit echt heel problematisch gevonden. Natuurlijk stond ik niet te juichen bij elke afschrijving en had ik op dat moment het geld liever gehouden. Maar ik heb er ook geen seconde spijt van gehad want daardoor heb ik bepaalde ervaringen gehad (op kamers wonen maar ook voor de studie meerdere keren naar het buitenland, een deel van de studie in een ander land volgen) die ik anders niet had gehad. En die ervaringen neem je met je mee en neemt niemand je meer af.

Het is fijn dat het kan

Het is mooi dat jongeren uit gezinnen waar de ouders niet voor het benodigde studiegeld kunnen zorgen, toch kunnen studeren.

Mijn dochter leent ook voor haar studie én de huur. Ze woont en werkt (hard!) in de plaats waar ze studeert. Met de auto kan ze er met ruim een uur zijn, met de bus twee uur, niet prettig als dat elke dag moet naast werk en school. Ik heb de indruk dat ze begrijpt wat ze doet. Zij ging altijd al verstandig met geld om. Ze heeft bij haar werk een 0 uren contract, dus tijdens haar vakantie werd haar salaris niet doorbetaald. Dus lang uitrusten van de vakantie was er niet bij, er moest geld verdiend worden.

De lening zal inderdaad terugbetaald moeten worden. Gelukkig hoeft dat niet op stel en sprong.

Ik snap het wel hoor

Toen ik 18 was kon ik niet wachten om het huis uit te gaan. Lekker je eigen ding doen. Toen nog wel deels bekostigd door een uitwonenden beurs. Maar ik denk dat ik het in deze tijd precies hetzelfde had gedaan. Lening of geen lening. Als ik kijk naar mijn kinderen verwacht ik dat de één ook staat te springen straks en dat de ander liever thuis blijft wonen. Allemaal prima.

Buikpijn

Onze jongste 'moet' volgend jaar op kamers. Wil een studie doen aan de TU, die hier zo'n 2 uur met het OV vandaan ligt. Ik zeg 'moet' want hij zou natuurlijk voor een andere studie aan een algemene uni hier dichterbij kunnen kiezen. Maar hij wilt perse een specifieke technische studie doen.
Als het huidig studiestelsel dit naar niet veranderd, kan hem dat in totaal (bij volledige lening) zo'n eur 60.000 gaan kosten... wij, zijn ouders, kunnen gelukkig wel wat bijdragen zodat het hopelijk niet zover hoeft te komen, maar wij verdienen allebei maar heel modaal. En hebben nooit de gelegenheid gehad om een studiepot voor hem bij elkaar te sparen.
Gelukkig kan hij zelf ook bijverdienen en geeft de studie nagenoeg garantie op een goede baan. Dus zou het moeten kunnen. Werd ons ook verteld op de open dag op de TU. Maar net als TS krijg ik er ook buikpijn van. Zo'n bedrag.. al wordt het dan hopelijk wel iets minder, dan nog.. zoveel jaar aflossen, de druk op de hypotheek etc..

Oudste heeft nog in het oude leenstelsel een MBO studie gedaan. Moest ook op kamers. Moest ook (deels) bijlenen. Heeft in 2 jaar een schuld van eur 10.000 opgebouwd. Het gaat snel.

Eens

Hier zijn ze thuisgebleven en toen de studie klaar was, ook in die volgorde: baan, sparen, huis.
Als ouder weet je ook al 18 jaar van tevoren dat die tijd er voor x-kinderen aan gaat komen en dat zou de lening kunnen drukken door vooruit te sparen. Ik besef dat dat niet bij iedereen in even grote mate kan of is gelukt, maar iets moet lukken denk ik, ondanks lage lonen.

Ik had pas een gesprek met iemand die vroeg hoe wij het hadden gedaan. Zijn zoon was 15 en hij had daar nooit over nagedacht. Niets opzij gezet. Want, zo was zijn mening: ik heb het nooit breed gehad, mijn kind staat mooi op zichzelf als hij 18 wordt.
Voor het gemak was hij in die gedachtegang de studiekosten even vergeten. Hij telde de jaren af, want dan kreeg hij het zélf ruimer. Dat vind ik toch altijd wel nare gedachtes, maar hij is er niet de enige in.

Buikpijn

Ik ben met dit soort dingen toch meer berustend ingesteld. Het zij zo... je kunt je er druk om maken, maar daar verandert de situatie niet door. De student van nu krijgt er niets van als hij een tijd een huis moet huren, als kopen te duur is en dan gaan de vakanties maar naar een hutje op de hei, hoewel ik vermoed dat dat erg mee zal vallen.

Duck

ik heb het nooit breed gehad, mijn kind staat mooi op zichzelf als hij 18 wordt.===

Die gedachte vind ik best wonderlijk.

Duck

Wat een vreselijk nare gedachte inderdaad. Alsof je 'klaar' bent met je kind zodra het 18 wordt. Zo, ben je daar lekker 'van af'? Wat egoïstisch. Waarom wil je dan kinderen?

(nog) niet aan de orde

want een thuiswonende student hier, hij kan elke dag op en neer en hij hoeft ook niet eens elke dag naar school, deze week slechts 3 dagen.
De kans is erg groot dat hij zijn stage over een aantal jaar in het buitenland wil doen en dan zal hij wel moeten lenen voor de huur en de kosten die er verder nog bij komen kijken. Het collegegeld betalen wij, daarvoor hebben we elke maand wat gespaard.

Ik begrijp TS wel, dit omdat het bij zijn dochter niet noodzakelijk is om op kamers te gaan qua reisafstand. Maar anderzijds begrijp ik ook wel dat sommige studenten er behoefte aan hebben om de deur uit te gaan als ze gaan studeren, proeven van het studentenleven.

Studentenleven

Is het niet om het studentenleven, dan wel dat het gewoon tijd is om de vleugels uit te slaan. Om de een of andere reden heb ik bij 18 jaar het gevoel dat dat nog wat jong is, maar ik weet nog dat ik toen zó graag uit huis wilde.

Ik zou er geen moeite mee hebben

Je dochter is volwassen en toe aan de volgende stap. Het eerste jaar is al binnen. Ze weet wat ze wil studeren en het bedrag dat ze gaat lenen is te overzien.

Ik vind alleen collegeld betalen

wel wat karig als je nu thuis alles voor haar betaald. Zou ik haar toch een toelage bijgeven als dat blijkbaar uitkomt. Zo raar is het toch niet om als student zelfstandig te willen zijn?

Klaar mee

Ik had dat ook altijd voor ogen, met 18 voor jezelf zorgen en wij betalen je collegegeld en boeken en misschien nog een kleine bijdrage. Dat liep dus helemaal anders en eerlijk gezegd vind ik dat we nu teveel bijdragen. Er is niet echt een prikkel om te gaan werken als je weet dat alles toch wel betaald wordt door je ouders. Dochter mist ook de intrinsieke motivatie om zelf inkomen te willen vergaren. Ze werkt omdat ze min of meer gedwongen wordt ('als je 21 bent krijg je niets meer').
Bij jongste ga ik dat anders aanpakken. Arm kind

Geen goed systeem

'Goed systeem dat leenstelsel en beter dan de voormalige basisbeurs?'
Nee, ik vind het geen goed systeem. Het is inderdaad de boodschap: maak maar schulden.
Ik eindigde zelf echter ook met een studieschuld van bijna 20.000 gulden (toen nog). Er waren wel een paar verschillen: ik kreeg een beurs voor uitwonenden, mijn moeder kreeg dubbele kinderbijslag, en ik bleef bij haar in de zorgverzekering. Bovendien was de lening rentevrij en moest je het binnen 15 jaar afbetalen. Ondertussen kon je wel een huis kopen.
Op heel veel punten is de situatie voor jongeren nu verslechterd. Ik heb voor alledrie wel wat gespaard, maar echt niet zoveel, dat ze daarvan al hun schoolgeld kunnen betalen. Als ik alles zou moeten bekostigen zou ik 3 x 40.000 euro hebben moeten sparen. Hoe wil je dat doen?
Bij mij is het principe ook: vanaf je 18e jaar zorg je voor jezelf. Ook voor je eigen ziektekostenverzekering, schoolgeld etc. Heeft niets met egoïsme te maken, meer met opvoeding en stoppen met pamperen. Ik ondersteun wel bij het zoeken naar mogelijkheden.
Dochter vergelijkt het met haar vriendje, waar de ouders nog meer voor betalen. Zij is blij dat ze zo vroeg al leert om voor zichzelf te zorgen (woont wel nog thuis). Ze vindt het wel zwaar, keuzes maken tussen school en bijbaantje (knap lastig met een MBO-opleiding die lukraak lesroosters maakt en verandert), zelf achter isntanties aangaan als er iets onduidelijk is etc. Maar ze is er trots op dat ze dat allemaal kan en doet.
Voor noodsituaties ben ik altijd stand-by, ook financieel.
Oudste zoon heeft net te lang over zijn studie gedaan. Gevolg: 30.000 euro schuld. Ik weet nog niet of hij dat in 15 of in 30 jaar moet terugbetalen. Hij heeft wel een baan, waar hij veel plezier in heeft. Balen, jazeker. Maar ook het gevolg van eigen 'keuzes'(nou ja, ook weer niet helemaal) en de regeltjes. Voor hem was het nog enigszins een stimulans, dat hij na 10 jaar zijn studieschuld grotendeels kwijt zou zijn. Die stimulans is er nu helemaal niet meer: wat maakt het op een gegeven moment uit, 30 of 40.000 schuld. Toch al niet meer te overzien voor iemand van begin 20.
Dochter is nu toch een beetje gaan lenen, o.a. omdat bijna iedereen op school het doet, de verdiencapaciteit van het bijbaantje beperkt is en de tijd waarin ze nog zal lenen overzichtelijk is, dus ook de schuld zal beperkt zijn. Ik heb het wel met haar over wat veel studenten doen: lenen en op een spaarrekening zetten. Want als zij ooit een huis zou willen kopen, dan met ze ook daarvoor eigen geld hebben (hoefde ik ook niet).
Ik vind met name de boodschap verkeerd: lenen is investeren in jezelf; en later verdien je het terug, dus leen maar. Eigenlijk zou daar steeds onder moeten staan: let op: resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst; de risico's van dit product zijn 'hoog'.

Tsjor

Phryne

'Ik had dat ook altijd voor ogen, met 18 voor jezelf zorgen en wij betalen je collegegeld en boeken en misschien nog een kleine bijdrage. Dat liep dus helemaal anders en eerlijk gezegd vind ik dat we nu teveel bijdragen.'

Wat betaal je dan nog meer dan? En waarom?

Ik vind het niet zo'n probleem

Misschien komt het door mijn eigen achtergrond: mijn ouders hadden destijds een redelijk maar bescheiden inkomen en drie kinderen die tegelijk studeerden. We hebben dus alledrie een stevige studieschuld opgebouwd en ik heb dat nooit als een probleem ervaren. Toen ik geld ging verdienen ben ik gaan afbetalen en toen ik een paar jaar geleden eens een meevaller had, heb ik de restschuld in een keer afbetaald. Ik hoefde per maand maar een klein bedragje af te betalen, dat merkte ik niet of nauwelijks. De voorwaarden voor een studielening zijn hartstikke goed en studeren is een investering in je toekomst. Dus doen!

Een studielening als gratis geld zien is inderdaad stom, je moet je wel realiseren wat er allemaal aan vast zit en dat je elke cent weer terug moet betalen.

Welke tijd

'We hebben dus alledrie een stevige studieschuld opgebouwd en ik heb dat nooit als een probleem ervaren.' In welke tijd was dat? Dat maakt veel verschil. Bijvoorbeeld bij mij: geen rente, 15 jaar terugbetalen naar inkomen, geen BKR-registratie, geen probleem bij hypotheek etc. Dan wordt het een bedrag dat in de loop van de tijd relatief steeds minder wordt.
Nu is dat anders: wel rente (nu laag, maar dat kan zomaar veranderen), 35 jaar terugbetalen, wel BKR, wel probleem met hypotheek. Plus dat je, als je meer gaat verdienen ook meer zelf moet betalen, bijvoorbeeld ziektekosten etc.
Let wel, deze jongeren moeten straks ondertussen ook weer voor hun kinderen gaan sparen: voor de studie, de ziektekosten, voor hun eigen pensioen etc. etc. Terwijl ze zelf nog tot aan hun pensioen aan het afbetalen zijn.

Tsjor

Voorwaarden

Ik had wel rente: 4,5% op een deel en een klein deel was rentevrij (ik viel onder 2 regelingen). Ik moest in principe afbetalen tot mijn 65e, restschuld zou dan kwijtgescholden worden. Ik betaalde aanvankelijk 50 gulden per maand terug. Dat lukte zonder enige moeite met mijn starterssalaris. Ik had immers jaren van een studiebeurs geleefd, elk kwartje omgedraaid, dus ik vond mijn salaris riant! Later ging ik 50 euro per maand terugbetalen, toen verdiende ik ook al meer. De schuld liep langzaam maar gestaag terug. De studieschuld is in overweging genomen bij mijn hypotheekaanvraag maar vormde geen probleem. Ik had er ook nog wat belastingaftrek door.

Triva

Alles, het gehele levensonderhoud inclusief muziekles, kleding, zakgeld. Dat houden we in ieder geval het eerste jaar zo zodat ze zich op haar studie kan richten. Daarna moet het wel afgebouwd worden, maar daar heb ik nog geen plan voor.

Ach

aangenomen dat zij nog geen 21 is, is dat mooi in overeenstemming met artikel 395a van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek, volgens welk artikel ouders verplicht zijn te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van een en twintig jaren nog niet hebben bereikt.

Elise

Klopt, die ken ik Het is alleen lastig om je koers te bepalen als je zoveel oordelen hoort (niet nu hier hoor, maar in het algemeen). Je kind een studieschuld laten krijgen 'als het niet hoeft' is not done. Je kind compleet onderhouden na zijn 18e is not done. Ergens moet je dus de gulden middenweg zien te vinden, en het geluk hebben dat je kind zelf ook graag financieel zelfstandig wil worden. Vaak willen ze wel van alles bepalen maar mogen hun ouders dat betalen.
Mijn ouders waren daar destijds simpel in. Ze wilden alles betalen als ik thuis bleef wonen en een studie deed die zij verstandig vonden. Beide heb ik niet gedaan en de geldkraan ging ook 100% dicht. Maar ja, toen had je een basisbeurs.

Ik snap het heel goed van de dochter

Ik vond het ook heerlijk om op mijn 18e op kamers te gaan. Nu woonde ik ook erg ver van mijn studiestad, dus moest ook wel.
Wij wonen vrij ver van elke studiestad, hier gaan verreweg de meeste studenten het dorp uit op kamers. Anders zit je met minimaal 1,5 uur reistijd twee maal per dag en totaal geen aanslutiende roosters op uni.
Lenen kost geld, maar ik zou echt niet vrezen voor een studielening. De voorwaarden zijn zo goed. En de jaren dat je studeert moet je naar mijn mening niet bij mama thuis doorbrengen. Je groeit naar zelfstandigheid als je alleen woont. En nee, dat is echt niet te vergelijken met iemand die veel vrijheid heeft bij ouders in huis.
Maar goed. Dit is slechts mijn mening.

Charliefox

Als ik het goed lees... hoefde ze thuis niets te betalen!? , betaalde jij het collegegeld en komt ze niet in aanmerking voor een aanvullende beurs vanwege jullie inkomen. Die 387? Ouderbijdrage ben je ook niet verplicht te betalen, maar dat draagt wel bij aan de hoogte van haar lening, want dat leent ze dan extra..... Dus niet zij, maar jij moet in deze situatie bijdragen en bovendien is er tot 21 jaar enige onderhoudsplicht. Ik vind het wel begrijpelijk dat het je stoort dat ze schulden maakt en zou aan huur niet bijdragen, maar verder is het haar keus. Ik zou het niet wijten aan het nieuwe leenstelsel, denk dat het moeten lenen voor kamerhuur de drempel voor het huis uit gaan hoger gemaakt heeft.

Leenstelsel

Ik ben niet volledig tegen dit nieuwe leenstelsel, er mag best een prikkel zijn. T.o.v. Van het vorige stelsel worden studenten die niet de keuze hebben om thuis te blijven wonen ernstig benadeeld.
Mijn kind is gedwongen op kamers en leent maximaal. Ze heeft nog een heel klein bijbaantje, maar zal deze waarschijnlijk op gaan zeggen. Ik vond dat jammer, maar moest mijn man gelijk geven. Die paar rotcenten die je als 17-jarige verdient, wegen niet op tegen het risico dat ze haar P niet in één jaar haalt.

Oudste wil ook gaan lenen..

Ik vond het best een overgang twee studenten in huis.. in plaats van 2* kinderbijslag ontvangen, betalen we nu 2*collegegeld en boeken (gespaard). Rest van de kosten is afgesproken betalen ze zelf. Hebben allebei beetje aanvullende beurs (en hopen dat ik niet meer uur ga werken want dat gaan zij voelen in de portemonnee). Hebben allebei een bijbaantje waarbij oudste te horen heeft gekregen dat contract niet meer verlengd wordt omdat ze geen parttimers in vaste dienst nemen. Oudste is aan het sparen voor exchange dus is niet echt blij. Heeft nog een tweede parttime baan (4uur per maand) en vrijwilligerswerk. Is druk op zoek naar nieuwe parttimebaan maar is niet de enige en ze hebben gewoon liever een zestienjarige. Om toch haar financiele plan rond te krijgen wil ze 400 euro per maand gaan lenen, dat moet dan maar zijn haar woorden.

Zelf opgegroeid met 'geld lenen doe je alleen voor een huis', maar dat is tegenwoordig niet meer de norm. Of, het is tegenwoordig niet meer mogelijk. Bof ik nog dat de kinderen vrij bewust met geld kunnen en willen omgaan..