moeder negeert mij
Ik zit in een moeilijke situatie
Mijn moeder negeert me nu al drie weken.
Ik heb het de laatste jaar niet erg makkelijk gehad. Mijn studie
was erg moeilijk en daardoor heb ik veel stress ervaren. Door stress kwam verdriet, omdat ik het gevoel kreeg dat ik niks kon.
Uiteindelijk met de studie gestopt en kreeg mijn lichaam een enorme klap.
Door de stress ervaarde ik veel paniekaanvallen en lichaamelijke klachten. Ik was continue zo verdrietig. Thuis ervaarde ik een erge paniek aanval voor mijn moeders ogen. Ik begon met huilen en had last van zware ademhaling. Mijn moeder was toen erg lief voor me. Ik wist in het begin niet dat dit allemaal door stress kwam, ik dacht dat er fysiek iets met mij aan de hand was. Een dag later zijn we samen naar de huisarts geweest. Het was ochtend en mijn ogen waren van het vele huilen moeilijk open te houden. Bij de huisarts moest ik mijn verhaal doen en zou ik moeten bloedprikken voor lichamelijk onderzoek. Om andere bijzaken uittestellen. In de ochtend was ik zo moe en verdrietig dat ik amper wat zei. Namelijk had ik mijn moeder geen bedankje gegeven voor dat ze mee was gegaan en haar afgekapt wanneer ze iets aan het uitleggen was. Uit het niets werd ze heel erg boos en vertelde ze mij dat ik niet dankbaar ben en dat ik in een kliniek thuis hoor.
Op dat moment brak er iets in mij en begon ik weer met huilen ik zakte in één op bed terwijl mijn moeder door bleef gaan, met haar preek. Schreeuwend zij ik dat ze moest stoppen en mij alleen moest laten, maar dat deedt ze niet. Ze bleef doorgaan. Uiteindelijk liep ze de trap af en bleef ik alleen over in mijn kamer. Op dat moment wist ik even niet wat ik moest denken en heb ik vooral erg lang op bed gelegen en proberen de ruzie uit mijn hoofd te printen. Maar dat lukte niet. Haar woorden bleven maar door mijn hoofd heen stromen. Tijdens eten deedt mijn moeder of er niks was gebeurd en daar kan ik absoluut niet tegen. Ik wilde dat dit niet genegeert werd, er moest hier over gepraat worden. In de keuken vroeg ik aan haar of we er over gaan praten of dat dit genegeert wordt. Ze accepteerde dat ze erover wilde praten. In dit gesprek ging alles fout. Ze beweerde dat ze iets niet had gezegt wat ik beweerde wat ze zei en ze keek me aan en vroeg waar ik mee bezig was. Op dat moment stond mijn vader naast haar en die geloofde niet dat mijn moeder het op zo'n manier had gezegt. Ze begon te huilen en ik ook. Mijn vader begon te schreeuwen tegen me dat ik moest luisteren, maar ik vertelde hem dat ik niet luister naar iemand die tegen mij schreeuwt. Vervolgens heb ik mijn spullen gepakt en ben het huis uit gegaan. Ik heb drie nachten geslapen bij mn vriend. Hij heeft me vervolgens over gehaald om naar huis te gaan. Met veel moeite heb ik mijn spullen weer gepakt en ben ik naar huis gegaan. En sinds de dag dat ik weer thuis ben negeert mijn moeder me. Het is nu al bijna drie weken geleden. En het doet mij veel verdriet en pijn. Mijn vader is alleen op vakantie en is pas volgende week terug en ik ga over een maand al op mezelf wonen samen met mijn vriend. Ik snap niet waarom mijn moeder me negeert het doet zoveel pijn. Wat moet ik doen?
lastig
dit is een lastige situatie. Het enige wat ik kan bedenken is om je gedachten en gevoelens in een brief te zetten en die aan je moeder te geven. Sterkte!
Mijn advies
Zorg dat je zo snel mogelijk ergens anders kan wonen en ga weg bij je moeder.
Vervelend
Hi, wat n vervelende situatie voor jullie alledrie. Jullie zijn duidelijk gekwetst. Wellicht kan je beginnen met je excuses aanbieden voor je gedrag. Zomaar weggaan is erg schrikken voor ouders. Zelfs al heeft je moeder wel gezegd wat jij zegt dat ze zei, doet t er echt toe? Nee, t gaat erom dat jullie van elkaar houden en jullie daarom zo intens reageren. Het gaat niet om gelijk hebben of krijgen. Praat rustig met elkaar en kijk naar hoe jullie dit samen kunnen oplossen.
Hoe kan jij volgende keer anders reageren? Hoe voel je je bij de situatie, probeer dat zonder verwijten en verwachtingen uit te leggen. Wat heb je van je ouders nodig? Waarom is dat zo belangrijk voor jou?
Daarnaast kan n plantje/bloemetje of lief bedank-kaartje bij je excuses jouw boodschap ondersteunen. T toont dat jij er moeite voor bereid bent te doen.
Sterkte,
Een moeder van een puber
Gaat
het negeren van je moeder zo ver dat zij jou geen antwoord geeft als je haar iets vraagt?
Of is ze kort, afstandelijk en duidelijk nog een beetje boos? In dat laatste geval zal zij wachten tot jij een eerste stap naar haar zet.
In het eerste geval zou ik mijn biezen pakken en naar vriend vertrekken.
Of heeft jou juist gestimuleerd om terug te gaan omdat zijn huidige ruimte niet geschikt voor 2?
nounou Sidonia
In elk huis zijn wel eens ruzies en periodes dat het niet lekker loopt; geen menselijk wezen is perfect. Om iemand dan te adviseren om de biezen maar te pakken vind ik wel heel makkelijk. Is het moeilijk dan loop je weg.
Volgens mij zou TS trouwens toch over een week of 4 al met vriend samen gaan wonen.
Beter goed met de ouders uit elkaar en op jezelf dan met ruzie. Duurt het alleen maar langer om het goed te krijgen.
apart split
dat je dat alleen tegen mij zegt. Er zijn al verschillenden die soortgelijk advies geven.
En daarom vroeg ik ook of de moeder haar echt helemaal negeren. Soms noemen mensen het al negeren als iemand kortaf doet. Maar als het om echt negeren gaat: dus doen alsof je volkomen lucht bent, dan vind ik dat een dusdanige situatie dat het volkomen terecht is om er vandoor te gaan. Echt genegeerd worden en dat drie weken lang? Vind ik echt geen houdbare situatie. En als een volwassene zo doet.....na ja....daar is toch geen praten mee?
vlinder
Het valt mij op dat jij voor jouw 'fouten' allemaal excuses en redenen weet aan te dragen. Maar voor de 'fouten' van je moeder niet. Misschien heeft je moeder ook zo haar redenen gehad om zo te reageren. Moe, bezorgd, geschrokken. Net als jij. Waarom zou je moeder geen ongelukkige uitvallen mogen hebben en jij wel? Zij is ook maar een mens, net als jij.
1 maar
En die nam ik sarcastisch omdat ze normaal nooit in 1 regel klaar is met praten.
Verder eens met Lianne. Redenen te over voor gedrag(verdriet, tranen, zielig) van TS en van moeder is het hard en onbegrijpelijk. Daar spreekt nog niet echt verantwoording uit en het inzicht om dingen van 2 kanten te bekijken. Maar ze gaat wel bijna samenwonen..
Als je mij bedoelt, Split?
Mijn advies was serieus en dus zeker niet sarcastisch. Ik vind dat Vlinder aan haar gezondheid moet denken. Zij heeft stress gerelateerde klachten en doet er nu goed aan om rust en veiligheid op te zoeken.
er klinkt
in het verhaal klinkt wel wat zelfmedelijden door en inderdaad, weinig begrip voor de andere kant.
Ook een beetje ǵevoel voor drama'bijv. hoe er verteld wordt dat ze 'ineen zakt'
Maar daarom vraag ik ook, hoe ze dat negeren bedoelt, want echt negeren 3 weken,zo lang, vind ik best erg. Jullie niet?
ja RK
Ik bedoelde jou, dan heb ik het verkeerd opgevat.
Ik denk dat TS er beter aan doet om zonder ruzie over een paar weken het huis te verlaten als zij toch al samen gaat wonen. Onopgeloste ruzies geven veel meer stress.
Verder inderdaad het gevoel voor drama, daar kreeg ik toch wel jeuk van. Kon mijn ogen niet openhouden van het huilen bij de huisarts..Dat lijkt me een logisch gevolg, niet iets om te benadrukken of uit te leggen. Dat er gehuild/geschreeuwd is geloof ik wel.
Doet me denken aan patienten die bellen met spoed dat zij niet meer kunnen lópen, op de grond róllen door de helse pijn en nódig gezien moeten worden en vervolgens komen ze kwiek de praktijk inlopen. Aiii foutje of wonderbaarlijke genezing?
Vervelend gevolg is dat je dat "soort" mensen een volgende keer veel minder serieus zou kunnen nemen.
Is 3 weken negeren kwalijk? Ja, maar hoe weet ik na al die superlatieven nou of dat echt negeren is, of het echt al 3 weken is, of er niet ook iets van TS zelf uitgaat en wat moeder misschien al wél geprobeerd heeft?
In elk geval een poging doen om tot een gesprek te komen. Dat lost zoveel meer op dan weglopen in het leven.
Het is maar hoe je het bekijkt
Ruzies laten zich ook oplossen anders dan via een één op één direct contact in het huis van de één. Zeker als in eerdere instanties emoties (te) hoog opliepen, kan het goed van pas komen de communicatie even via mail of telefoon te laten verlopen.
Wie dat bij voorbaat kenschetst als een kwestie van "weglopen", kiest partij in een conflict waar hij/zij het fijne niet van weet. Net zo goed zou je het kunnen zien als een verantwoorde poging tot pacificatie.
Even rust gunnen
Ik ben het helemaal eens met rode krullenbol. Ik zou het even zo laten en geen rechtstreeks contact zoeken.
De suggestie van de brief is een goede. En als je toch bezig bent: lees je eigen openingspost nog eens kritisch door. Zoals al opgemerkt, lijk je er een nogal dramatische stijl op na te houden. Bovendien is het wat inconsequent om je moeder te verwijten dat ze niet ophoudt met preken terwijl jij schreeuwt, om even later tegen je schreeuwende vader te zeggen dat jij niet luistert naar mensen die schreeuwen.
Misschien zijn er meer van dit soort dingen te vinden? Zijn de maatstaven die jij langs andermans gedrag legt dezelfde als die jij langs je eigen gedrag legt?
Knuffel
Wat je kan doen is naar je moeder gaan en haar vragen om een knuffel.
Er zijn woorden gezegd, tja, die kunnen niet meer terug gedraaid worden. Het gaat erom hoe je verder wilt.
Elkaar mijden of van elkaar houden. Een knuffel is de simpele uiting van het van elkaar houden.
Het negeren kan ook een andere reden hebben; ze wilt geen ruzie met je ofterwel ze wilt jou geen pijn doen.
Ze heeft gezien dat je het moeilijk hebt. Daarom is ze meegegaan naar de dokter.
Ik krijg het gevoel dat ze je daarna wat strenger is gaan aanpakken om te voorkomen dat je in een medelij-mood blijft hangen.
Als je het haar zou vragen kijk dan niet vreemd op als ze zegt dat ze jou probeerde wakker te schudden maar tegelijkertijd ook wel moe was van het op eieren lopen in de tijd dat je in de stress zat en erg humeurig over kwam.
Ps Soms hebben moeders het moeilijk met de gedachte dat haar kind het nest uit vliegt. Als de maanden ervoor dan ook nog eens ongezellig verlopen, is de energie snel op. Daarsnaast is het goed mogelijk dat jij in jouw emoties een toon/ woorden anders/zwaarder hebt opgevat dan zij bedoeld heeft.
Geef haar een knuffel en zand erover.