Onderwijskeuze sturen
Onze dochter van 18 jaar staat voor een belangrijke beslissing: wat doe ik na de HAVO. Ze zit nu in 5 HAVO en staat er goed voor. Ze heeft dyslexie waardoor ze ook een jaar verspeeld heeft voor dat geconstateerd werd. Met hulpmiddelen gaat het nu heel goed. Fijn zo'n gedisciplineerd, huiselijk kind zonder problemen. Ze vindt het heel moeilijk een keuze te maken uit de beschikbare HBO-studies. Er zit niets tussen waar ze echt voor gaat. Uiteraard hebben we alle hulp die beschikbaar is aan tests, advies, meeloopdagen etc al gebruikt.
Als je haar vraagt wat ze echt wil dan komt steeds terug dat ze arts wil worden. Ze heeft een bepaald ideaalbeeld van dat beroep, want zo mensgericht/zorgzaam is ze niet. Maar het lijkt haar wel leuk te puzzelen met ziektes van mensen en vooral daarover te beslissen. Het probleem is dat ik en mijn vrouw dat niet zien zitten Ze besteed nu al heel veel tijd aan haar huiswerk. Om VWO te kunnen doen zal daar nog een schepje bovenop moeten. Haar IQ is beperkt met 108, dat zal met haar dyslexie heel hard werken worden. En dan nog de loting en de zware medicijnen studie: ik schat de kans gewoon laag in dat ze het haalt en of ze het ook nog echt leuk gaat vinden.
Eigenlijk wil ik haar dus niet naar het VWO hebben. Dat is alleen maar tijdverlies, ze ontwikkelt zich verder nauwelijks door maar thuis te blijven wonen en de kans is groot dat ze er niets mee doet. Maar hoe motiveren we haar dan voor het HBO en met welke studie? Ik heb het gevoel dat we geen goede keuze kunnen maken. Alle advies is welkom.
Mensen helpen via geneesmiddelen
Drogist, Natuurgeneeskundige, Homeopaat, Apothekersassitente, Pedicure, Dietiste/voedingsadviseur, fysiotherapeut, zijn allemaal opleidingen waarbij je mensen kunt helpen en die net een tandje lager zijn dan medicijnen/arts
Verder over door puzzelen
Laborant?
goede hoek
Jullie zitten in de goede hoek. Wel biologie en scheikunde en geen natuurkunde. Ze kan van dit soort studies alleen maar niet enthousiast worden. De studie en het werk lijken haar saai, ze wil niet in een laboratorium, maar kantoor lijkt haar ook niets. Ze wil vooral zelfstandig dingen beslissen. Ze begrijpt niet dat je dat moet opbouwen.
Vertrouwen
Je dochter wil graag arts worden. Misschien is het een naïeve meisjesdroom, misschien is het iets wat echt haar passie. In elk geval is dit wat ze wil. Ik zou haar mijn vertrouwen geven en haar proberen te helpen haar droom te realiseren. Misschien lukt het niet en dan verliest ze een jaar maar in elk geval heeft ze het dan geprobeerd. Ze hoeft zich dan later niet af te vragen of ze het had kunnen bereiken. En wie weet verrast ze je en lukt het wel.
verloskundige
Wel in de medische hoek, en voldoet ook aan de andere eisen van je dochter zoals zelfstandig beslissingen mogen nemen.
Weet wel
dat iemand die met een IQ van 108 zeer geinteresseerd en gemotiveerd aan een studie begint veel meer kans op slagen heeft, als iemand met een IQ van 135 die ongemotiveerd is en aan dezelfde studie begint.
jaartje buitenland
Is een jaartje buitenland niet iets? Even time out om na te denken en je horizon te verbreden.
beroepskeuzebegeleiding
Hoi
Ik zou inzetten op een serieus bureau voor beroepskeuze. Bijna alle HBO en Universiteiten hebben die. En ik denk dat de studie wel haalbaar zou kunnen zijn. Het is vooral veel discipline bij geneeskunde. Of een VWO diploma haalbaar voor haar is zou school moeten kunnen adviseren. Maar het is ook een hele lange studie. Vind ze dat wel leuk?
Het uitloten is nog wel vervelend. Dus laar haar in ieder geval een plan B maken.
En hoe wil ze het natuurkunde probleem oplossen? Volgens mij ben je niet toelaatbaar zonder Natuurkunde. Welk vak wil ze erbij gaan doen op het VWO?
succes
Saar
nog wat ideeen
Geneeskunde klinkt idd heel romantisch, maar ik kende er velen die uiteindelijk niet de gewenste richting gynaecologie of neurologie konden doen, maar 'gewoon' verzekeringsarts. Je moet echt wel heel wat in je mars hebben en goed tegen teleurstellingen kunnen. Dat is wel iets wat ze moet weten.
Een hbo opleiding kan ook heel interessant zijn: logopedist bv, die moeten ook goed kunnen puzzelen, het is 1 op 1 en je werkt heel zelfstandig. Of orthoptist (ook heel zelfstandig werken), of verpleegkunde studeren, met als specialiteit bv E.E.G.'s kunnen afnemen. Omdat ik door mijn kind veel met deze beroepen te maken heb zie ik wel wat er leuk is aan deze beroepen.
En ik ken ook een podotherapeut. Ook heel zelfstandig (diagnose, zelf steunzooltjes maken, evt. eigen praktijk - steeds meer ouderen dus steeds meer voetproblemen)
Alleen tegen haar zin een opleiding doen, dat gaat 'em niet worden.
Succes. Ik hoop dat ze iets vindt waar ze echt gemotiveerd van raakt.
Juist HBO
Hmm, ik weet het niet hoor, of ze nu echt haar zinnen moet gaan zetten op dat VWO en daarna universiteit. Er zijn volgens mij zoveel HBO-studies die bieden wat zij zoekt: het puzzelen rondom ziektes van mensen, het zelfstandig werken, beslissingen nemen. Op universitair niveau staat toch echt vooral de theorie centraal en voordat je in de praktijk bent, ben je al 10 jaar verder.
Ik vind eigenlijk het idee van een tussenjaar heel goed. Zo kan ze wat meer op haar gemak kijken wat ze echt wil. Gewoon wat rondkijken, misschien proberen vrijwilligerswerk te doen in de sector die haar aanspreekt.
Ik zou daarna zeker gaan voor een doorgroeistudie: bijvoorbeeld iets in de verpleegkunde waarbij ze zich kan specialiseren tot een soort van arts-assistent (kom, hoe heet dat beroep nou toch ook weer: dat je als verpleegkundige spreekuur houdt en ook medicijnen mag uitschrijven).
Nou ja, zoiets?!
Nurse practitioner
...dat was het woord dat ik zocht 
ehm......
Even een opmerking, meen je dit serieus? "Ze ontwikkelt zich verder nauwelijks door maar thuis te blijven wonen." Wat een onzin, sorry hoor. Mijn zoon, derdejaars HBO, zag ik gewoon volwassen worden de afgelopen drie jaar, hij woont thuis. Wat je beweert is echt onzin. Als je haar volwassen genoeg vindt om een HBO te doen en gelijk op zichzelf te gaan wonen, dan is ze ook volwassen genoeg om de impact van haar beslissing te snappen. En als het toch niet gaat zoals zij wil, dan leert ze daar van.
Als je dochter een HBO doet in de medische hoek is het mogelijk om na het eerste jaar door te stromen naar geneeskunde.
Er zijn al veel zinnige dingen gezegd. ik wil een ander punt uit jouw posting aanstippen: het IQ.
"Haar IQ is beperkt met 108, dat zal met haar dyslexie heel hard werken worden."
Dat snap ik eerlijk gezegd niet goed. IQ is absoluut niet in beton gegoten, en bovendien is het meten ervan nu niet bepaald betrouwbaar te noemen. Ik bedoel: als iemand topbasketballer wil worden, dan kun je zeggen: zijn lengte is echter beperkt, 1.65, dus hij zal er extra hard voor moeten werken". Maar zo moet je IQ niet willen benaderen. Wanneer is haar IQ voor het laatst gemeten? Een IQ-test heeft sowieso een standaard 'foutmarge' (paar punten hoger/lager), dat staat als het goed is ook op het rapport. Daarnaast kan het IQ zich doorontwikkelen: zeker goed werken op school (en dat doet jouw dochter) heeft een positief effect op de intelligentie.
Stap alsjeblieft niet in de valkuil door een testresultaat als een absolute en onveranderbare waarheid te zien! Onderschat je dochter niet. Ze doet goed in havo 5. Dat is top, want dat is zeker niet standaard! Ze werkt er hard voor, en nu zeggen haar ouders: niet te ambitieus hoor, je hebt maar een IQ van 108... Laat je dochter haar ambities en dromen volgen en haar eigen grenzen ontdekken. Ze is er verstandig genoeg voor.
eens met pandora
Ik ben het eigenlijk helemaal eens met Pandora.
Als je dochter het echt nog niet weet is een paar jaar vwo zo gek nog niet. Kan ze sowieso nog kiezen voor een hbo opleiding. Ze moet het toch uiteindelijk alleen gaan doen en je kan haar niet voor alle teleurstellingen behoeden.
Van zelf je neus stoten leer je het meest 
maar andere suggesties aan de hand doen, van wat er nog meer mogelijk is, kan natuurlijk altijd
Laten gaan
Het kind is 18, 'volwassen', en het is prettig voor haar dat ze een doel heeft. Daar kunnen jullie het dan wel niet mee eens zijn maar uiteindelijk is het haar leven. Ik zou haar daar dus gewoon in steunen. Je hebt al laten weten wat je ervan vindt, dus verder is het aan haar om de beslissing te nemen.
Bedankt
voor alle reacties en overwegingen. Reactie op een aantal aangedragen ideeën:
- Natuurkunde voor Geneeskunde is inderdaad een punt. We krijgen daarover wat tegenstrijdige informatie. In ieder geval ligt daar niet haar talent, dus als ze dat in haar pakket voor VWO moet opnemen wordt de uitdaging nog groter
- We hebben een serieuze beroepen/interessetest via het HBO uit laten voeren. Daarna een adviesgesprek van een uur. Ze scoort echter op alles ongeveer even laag, er springt helemaal niets uit. Uiteindelijk zijn twee studies geadviseerd, maar ze wordt er niet warm van. Bij één van deze studies (heel specifiek en met erg weinig studenten) heeft ze een min of meer mislukte meeloopdag gehad door de slechte organisatie vanuit de opleiding. De tweede studie (zeg maar laborant) moet ze nog doen, maar ze geeft nu al aan dat ze het niet ziet zitten met een witte jas in het laboratorium te staan. We hopen dat de organisatie in ieder geval goed is en dat het meevalt.
- Ik weet dat je IQ niet absoluut moet zien. Inzet en motivatie tellen zeker mee. Ik geef het getal mee als wat extra informatie net zoals ik aangeef dat haar inzet buitengewoon goed is.
- 'Laat je dochter haar ambities en dromen volgen en haar eigen grenzen ontdekken', 'Van zelf je neus stoten leer je het meest ' klinkt mooi, maar de vraag is of zij en wij daar blij van worden. Ik wil mijn kinderen graag leren om een reëel beeld van zichzelf te hebben en om zichzelf niet te overschatten of te onderschatten. Voor haar is het moeilijk zichzelf te positioneren, maar uit haar resultaten en gedrag maak ik op dat ze een Havo/HBO mens is. Ze heeft ook geen belangstelling voor wetenschap, waar VWO/universitair immers voor opleidt. Ze heeft verder een minnetje met dyslexie en een plusje met haar inzet. Zo zit ik er zelf in en zij zelf eigenlijk ook wel, als er maar een studie was die ze leuk vond.
- Een jaar er tussenuit is inderdaad ook een optie. Gegeven de situatie wordt dit een reëlere mogelijkheid. Ze is een keer voor een uitwisseling een week naar Engeland geweest en dat beviel goed. Die pakken we nog verder op.
Fio: klopt niet
"Als je dochter een HBO doet in de medische hoek is het mogelijk om na het eerste jaar door te stromen naar geneeskunde."
Dat klopt niet, je MOET echt op VWO niveau: scheikunde, wiskunde B, natuurkunde en biologie.
Jan: daar heb je je antwoord, ze moet een diploma natuurkunde op VWO niveau hebben (dat kan ook via de LOI ofzo) maar zo is het wel.
IQ en passie
Wat jouw opmerking over het IQ betreft, ben ik het erg met Pandora eens. Dat groeit. Dus niet meer over hebben.
Als zij 5 Havo goed doet (7 of hoger gemiddeld?) dan moet ze vast VWO kunnen, zeker als ze dat wil. En als zijzelf het geen punt vindt dat ze dan 2 jaar ouder is dan veel van haar klasgenoten (nu al jaar gemist, dus bij overstap naar 5 VWO nog een jaar) dan zou ik haar daar gewoon in steunen. (al snap ik je zorg). Zeker omdat ze nog niet weet wat ze wil! Dan kan ze die keuze uitstellen en toch een hoger diploma met meer keuzemogelijkheden halen.
Maar jouw verhaal lezend even een paar reacties:
Geneeskunde is volgens een vriendin van mij die het gestudeerd heeft niet zo'n wetenschappelijke studie maar juist heel erg (anders dan zij verwacht en gewenst had!!) eigenlijk een beroepsopleiding, maar dan op hoog niveau (universitair).
Als zij denkt dat ze het leuk vindt, zou ik haar nu adviseren met diverse artsen te gaan praten (via via, eigen huisarts, diverse specialisten (in opleiding), evt. studenten geneeskunde bij universiteit de buurt of artsen in opleiding in het ziekenhuis bij jullie in de buurt en weet ik wie) om te vragen hoe zwaar de studie is, wat het inhoudt, wat er leuk en niet leuk was aan de studie en wel en niet leuk aan het vak dat ze uitoefenen. Er zijn vast genoeg mensen te vinden die wel (tenminste) 10 minuutjes wat willen vertellen. En al die verhalen/ervaringen kunnen helpen voor haar om te bepalen of het haar nog steeds leuk lijkt.
Als dat na al die interviewtjes nog steeds zo is, zou ik haar lekker vwo en als het lukt daarna geneeskunde laten doen. Ze zal natuurkunde wel na haar diploma moeten inhalen, maar dat kan volgens mij gewoon met een zomercursus of zoiets.
Mensen met passie: niet tegenhouden maar stimuleren (maar na een check of haar passie/beeld een beetje klopt met de werkelijkheid).
Ik weet nog wel dat mijn vriendin vond dat je soms veel uit je hoofd moest leren bij de studie geneeskunde. Dat moet je willen.
hbo -> geneeskunde
Je kan wel geneeskunde gaan studeren met een hbo-propedeuse op zak, maar alleen als je een óók een vwo-diploma hebt (zie deze info van de Erasmus Universiteit: "Studenten die tenminste de propedeuse van een hbo of andere universitaire opleiding hebben behaald, kunnen voor de opleiding Geneeskunde worden ingeschreven, als ze op vwo eindexamenniveau tenminste de volgende vakken hebben behaald: Natuurkunde, Scheikunde, Biologie en Wiskunde A of B.) Een shortcut van havo via één jaartje hbo naar de uni gaat dus niet lukken. Een zomercursusje natuurkunde zoals Suzeq voorstelt lijkt me ook niet haalbaar. Je dochter heeft alleen in de onderbouw natuurkunde of nask gehad. Dat stelt op zich niet heel veel voor, het gat met vwo eindexamenstof natuurkunde is immens. Dat haal je niet met een zomercursusje in. Je moet ook echt een deelcertificaat halen wil je aan de toelatingseisen voldoen. En dan nog. Er is een numerus fixus, hoe hoger je gemiddelde eindcijfer, hoe beter je kans op plaatsing of je moet inloten. Het is gewoon heel moeilijk. Als dochter Mulder voornamelijk vwo (zonder natuurkunde) wil doen om geneeskunde te gaan studeren dan is dat niet zo'n realistisch plan. Ik ben erg voor hoge doelen en je kind het zelf laten ervaren, maar dan moet een plan toch enigszins kans van slagen hebben.
skik
Skik
Suzeq (met een q) was een typefoutje .
Goed jouw aanvulling. Misschien had ik moeten zeggen: zoek uit hoe het zit met het inhalen van natuurkunde, ik weet inderdaad niet hoe dat precies zit, maar is natuurlijk heel relevant.
Ik ben ook voor reële doelen, dus familie Mulder moet eerst weten aan wat voor eisen ze moet voldoen en hoeveel kans ze heeft het te halen.
Ik zie o.b.v. de info die pa Mulder gegeven heeft niet direct reden waarom ze haar VWO-diploma niet zou halen. Maar of ze toegelaten wordt tot geneeskunde is natuurlijk een tweede.
Maar daarnaast eens wat meer horen over de studie geneeskunde en werken als arts kan ook wel heel zinvol zijn. Misschien krijgt ze dan een heel ander beeld en wil ze het dan zelf niet meer doen. In plaats van dat de ouders haar het uit haar hoofd praten (en haar die kans ontnemen, zeker voor haar gevoel) terwijl ze het helemaal idealiseert.
VWO
Ik zou haar aanraden om te gaan praten met het VWO over de ontbrekende natuurkunde. Is het wel mogelijk dat ze alsnog dat vak gaat volgen? Misschien na een aanvullende zomercursus om het gemiste VWO4 jaar in te halen wat betreft natuurkunde?
Ik vind het verder niet perse een onrealistische wens. Ze zal er wel hard voor moeten werken op het VWO omdat het natuurlijk ook gewenst is om met een 8 gemiddeld te slagen ivm toelating tot geneeskunde. Maar als het echt haar passie is dan kan het best lukken, waarom niet?
Geneeskunde is overigens een vrij praktische studie en helemaal niet zo enorm theoretisch, zeker niet na het eerste jaar. Mijn dochter heeft geneeskunde gedaan en ze vond het vergeleken met bijvoorbeeld een bachelor in een B vak juist een enorm toegepaste studie. Medicijnen is natuurlijk wel erg leuk en je kan er ook enorm veel kanten mee op, het is een heel veelzijdige studie.
Het VWO zal het grootste obstakel zijn voor je dochter schat ik zo in. Als ze dat eenmaal doorkomt dan lukt die studie ook wel (mits ze gemotiveerd blijft en er voor wil werken). Ik zou de keuze dus gewoon bij haar laten. In het ergste geval besluit ze halverwege VWO5 dat ze dit toch te moeilijk vind en verliest ze een jaar. Of ze maakt het VWO af en wordt niet ingeloot en kiest dan alsnog voor een HBO studie. Ja, dan heeft ze wat vertraging opgelopen maar hoe erg is die twee jaar op een mensenleven? Bovendien staat ze in die tijd niet stil en leert ze ook van alles.
Is ze nou niet zo enorm overtuigd van geneeskunde en is het meer bij gebrek aan een beter plan dan is een jaar in het buitenland inderdaad ook best een aanrader mocht ze daar interesse in hebben. Maar dan moet ze natuurlijk wel bedenken welk buitenland en wat ze daar dan wil doen (werken, studeren, stage lopen, taal leren).
Passie?
Haar Natuurkunde in de onderbouw was een ramp. Het is een inzicht vak waar ze erg veel moeite mee heeft. Ik heb dat inzicht zelf wel en natuurkunde op VWO gedaan. Dat is een pittig vak wat je er inderdaad niet even bij doet.
Tsja, of geneeskunde haar passie is: je hoort haar er eigenlijk niet over. Ze volgt ook geen medische dingen of laat op andere manier blijken dat ze er gepassioneerd voor is. Ze heeft het opgepikt toen ze een tijdje in een ziekenhuis lag en behandeld werd door een leuke vrouwelijke arts. Maar het is meer de uitstraling van het vak dan de inhoud. Praten met een arts? Ach ze heeft geen idee wat ze vragen moet. We moeten onze eigen volwassen aanpak er niet op projecteren. Met 18 ben je volwassen voor de wet, maar volstrekt niet rijp om als zodanig te functioneren.
Waar ze op HBO erg tegen aan hikt is dat vooral de medische beroepen in ziekenhuizen altijd erg onzelfstandig zijn. Je mag een scan maken of een foto, maar je mag niet zeggen tegen de patiënt wat je ervan vindt want dat doet de arts. Beroepen als verloskundige, fysiotherapeut en diëtist die wel zelfstandig advies mogelijk maken vind ze echter niets. Het is ook niet het zorgen voor mensen of ze beter maken dat haar drijft, maar het beslissen over mensen. Vanuit dat oogpunt zou ze beter manager kunnen worden, maar voor die hoek heb je weer economie nodig en dat heeft ze ook niet. Economie interesseert haar ook geen bal.
Samenwerken met anderen is ook niet haar sterke punt. Ze heeft één goede vriendin waarmee dat wel goed gaat, maar in andere groepjes is de taakverdeling vaak niet goed. Ze kan dat ook niet sturen en monitoren.
Wat ze wel leuk vindt? Amerikaanse series op internet kijken met de koptelefoon op. Dat begint bij het ontbijt en eindigt voor ze naar bed gaat, afgezien van school en een paar uur huiswerk maken. Zo nu en dan een meidenfeestje (ook meestal een film).
Net mijn vrouw deze thread ook even laten lezen. Ze is het eens met Pandora, je passie volgen. Straks ben ik de boeman.
handje
Ik denk dat je wel moet uitkijken, hoe meer je haar aan het handje houdt, hoe passiever ze wordt. Het moet niet zo zijn dat je als ouders je kind afremt, ook al heb je nog zo'n goede bedoelingen en wil je haar voor teleurstellingen behoeden.
Zie het vwo als 'tussenjaar', als dat is wat ze wil. Als ze dat wil op haar 18e vind ik dit van een enorme motivatie getuigen eigenlijk.
En ze kan zich nog enorm ontwikkelen op allerlei gebied, haar hersens zijn immers nog niet volgroeid.
Hoe ziet ze zelf natuurkunde op vwo niveau zitten?
Andere insteek
Het lijkt mij heel verstandig Jan, als je stopt met een samenvatting te maken van het leven van jouw dochter en haar diepste motieven (zoals jij het ziet) en eens begint met te vertellen wat jou nu toch precies zo dwars zit.
Want wat zou je je in vre-des-naam druk maken over de keuze voor geneeskunde, terwijl ze niet het juiste profiel heeft en dat ook niet zal gaan halen. Dan kun je semi stimulerend doen (natuurlijk meid, go for it) en krijgt ze vanzelf het lid op de neus.
Op de een of andere manier heb je juist daar geen zin in en dat leidt tot wat vreemde gedachtenkronkels. Zo doe je alsof vast staat dat haar iq niet toereikend zou zijn. Je doet alsof vwo doen na havo tot stilstand leidt. En nu dan toch eindelijk komt er iets naar boven borrelen van irritatie aan haar dag dagelijks gedrag: wat nou geneeskunde, rot op, ga werken met je luie donder, je ligt potdomme alleen maar te gaimen!
Spreek die ergernis nou eens uit. Oefen het hier. Kunnen wij je helpen dat zo naar je dochter te verwoorden, dat ze er rekening mee kan houden zonder dat ze zelf het gevoel heeft dat jij haar aan alle kanten afkeurt.
Want ik moet je eerlijk zeggen dat jouw commentaar daar wel naar neigt. Zo sterk zelfs, dat ik me afvraag wat er nu eerder was: een vader die zijn afkeuring niet onder stoelen of banken kan steken, of een dochter die zich terugtrekt op bed achter haar beeldscherm.
eens met Rafelkap
Hoi Jan
Niet te negatief worden. Misschien kan je ook aangeven waarom alle keuzes die bv Rafelkap heeft aangedragen je dochter niets lijken:
zoals logopedist bv, die moeten ook goed kunnen puzzelen, het is 1 op 1 en je werkt heel zelfstandig. Of orthoptist (ook heel zelfstandig werken), of verpleegkunde studeren, met als specialiteit bv E.E.G.'s kunnen afnemen.
En ik ken ook een podotherapeut. Ook heel zelfstandig (diagnose, zelf steunzooltjes maken, evt. eigen praktijk - steeds meer ouderen dus steeds meer voetproblemen)
Wat ik wel met mijn kinderen heb gedaan is het voorrekenenen van studiekosten en mijn verwachting dat ze daar zelf ook aan bijdragen.
Misschien prikkelt dat ook de realiteitszin van je dochter. Dromen zijn mooi maar ze moeten wel haalbaar zijn vooral natuurkunde schudt je niet zo uit je mouw.
En hierdoor leg je ook de verantwoordelijk meer waar hij moet liggen nl bij je dochter.
succes
Saar
Ik ben echt blij
met jullie reacties. Misschien provoceer ik een beetje, maar het is een mooie spiegel die jullie voorhouden. Ik wil haar echt alle kansen geven en ben bereid daarin te investeren.
Mijn dochter is niet lui. Zoals gezegd besteedt ze veel tijd aan haar studie, ze heeft een baantje en ze heeft haar rijbewijs vlot gehaald (betaald door ons trouwens omdat ze niet rookt en drinkt).
Wat ik jammer vind, en dat lijkt een generiek probleem bij pubers en jongvolwassenen, is het gebrek aan interesse in de wereld en het daaruit voortvloeiende scheve beeld van hun status daarin. Mijn dochters hebben geen hobby's en ze experimenteren niet. Het komt allemaal makkelijk op ze af en daar maken ze gewoon lekker gebruik van. Op die leeftijd had ik al brommers opgevoerd, geknoeid met vuurwerk (gelukkig altijd goed gegaan), zelf een boemerang gemaakt en kregen we onze eerste computer waar ik zelf spelletjes mee heb gemaakt.Hier klinkt misschien het 'vroeger was alles beter' door, maar ik wou dat ik in mijn jeugd internet en technologie tot mijn beschikking had gehad die er nu is.
Ik merk wel dat jong-volwassenen van nu meer onbevangen zijn. Ze zijn heel open in relaties en netwerken, daarin zijn ze verder dan ik vroeger was. Maar alles wordt steeds mondialer, we moeten concurreren met landen waar ze enorm gedreven en gedisciplineerd zijn en enorme arbeidsreserves hebben. De 'middleman' gaat verdwijnen, je moet in de toekomst echt wat kunnen.
Maar goed ik dwaal af. We zullen alle overwegingen meenemen en het nog eens goed bespreken.
hoe was jij dan??
Jan, maak je geen illusies.
Jij was ook zo - maar de tijden, computers, en geld/economie was anders en je ouders anders .
Feitelijk doet ze gewoon wat iedere puber op die leeftijd doet dus stop met projecteren! Ondanks jullie opvoeding en de wens dat ze iets anders doet moet ze echt haar eigen keuzes maken.
Dus nee je hoeft het niet met haar te bespreken.
Je kunt haar vragen of ze hulp nodig heeft bij het kiezen en wat je voor kunt doen.
Evt kun je nog vertellen wat je wel en niet kunt betalen, zodat ze weet hoeveel ze erbij moet werken.
gr Angela
Via HBO Bachelor?
Is het wel een HBO Bachelor wel mogelijk? Dan kan je alvast meer in de richting studeren, waar haar interesse ligt, en daarna de overstap maken. Als dat mogelijk is hoor, weet ik niet precies.
Toen ik 18 was
bemoeiden mijn ouders zich nergens mee. Ik zocht het allemaal alleen uit en trok mijn eigen plan, ging zelf naar open dagen en schreef mijzelf in, ook was ik nog van opleiding veranderd. Ik had totaal geen besef van arbeidsmarkt en dacht al helemaal niet aan 'later'.
Ik vrees ook dat ernstige gesprekken mij niet veel hadden gedaan, ik was veel te naief
Mijn vader suggereerde alleen dat Nederlands wel een studie voor mij was omdat ik van lezen hield. Verder hielden ze hun mond.
En ik denk nu dat de studiekeuze die mijn vader had bedacht geen gekke was (zit er nu soms aan te denken), maar ik ben wel blij met de vrijheid die ik had, dat stimuleerde mij meer om zelf initiatieven te nemen.
Als mijn zoon later muzikant wil worden of ook iets in de kunst kan ik hem dit moeilijk ontraden. Ik zou hem wel zeggen dat het lastig kan zijn, als je later wat meer geld nodig hebt om van te leven. Dat je dat nu nog niet kan overzien. Dat er maar enkelen zo goed zijn die ervan kunnen leven. Maar verder: hij moet het zelf weten, ik zal hem steunen in z'n zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen, maar hij moet het zelf doen en hij komt er heus wel waar hij wil zijn, desnoods met een heleboel omwegen.
Heb vertrouwen in jullie dochter, Jan, ze is al ver gekomen en zal nog veel verder komen, maar wel op haar manier. En ik zou haar wat meer zelf laten bedenken wat ze wil, dan komt ze eerder van die bank af
Klopt wel denk ik Rafelkap
Ook ik zocht zelf mijn studie uit en ook de plaats waar. Hebben mijn ouders zich niet echtmee bemoeit. Ik ging met klasgenoten naar de open dag, ouders kwamen er niet aan te pas. Het werd geneeskunde. Niet supermoeilijk, wel veeeeeel en lang.
Mijn broers en zussen deden het netzo, evenals mijn vrienden. Ouders kwamen niet op de unieversiteit om te kijken wat er allemaal te doen was. Ook bemoeiden ze zich niet met de resultaten of huisvesting oid. Ik kende in mijn jaar geen enkele student die thuis woonde.
Tegenwoordig worden de opendagen overspoeld aanstaanden studenten met beide ouders met kritische vragen,m
Is prima, maar er is veel veranderd,
Waren we vroeger zelfstandiger? Ik weet het niet hoor.
Ik denk dat dochter mulder ook zelf maar moet uitzoeken wat er nodig is voor haar wensen. Als ze dat zelf niet voor elkaar krijgt omdat ze de hele dag amerikaanse series moet kijken lijkt ze me ook niet echt geschikt voor een universitaire studie geneeskunde.m