Op kamers... en de kamer thuis?
Hoe gaat dat bij jullie, als er een op kamers gaat?
Blijft de kamer thuis in tact, of wordt deze ingenomen voor een thuiswonende zus of broer?
Waar slaapt in zo'n geval het uitwonende kind als hij/zij eens een nachtje thuis bij jullie is?
Mijn verhaal:
Toen onze oudste vertrok, is zijn kamer ogenblikkelijk ingenomen door broer die genoot van de ruimte van twee kamers. Dat was ook een definitief vertrek, oudste ging (getrouwd en wel) in een studentenhuis wonen (twee kamers). Later kwam er een 'echt huis' en logeren is zelden meer voorgekomen.
De volgende twee waren een ander verhaal: wij verhuisden en zij bleven in het huis - oudste van die twee werkte al sinds haar 16e en kocht het van ons. Bij ons overnachten zij zelden, want ze wonen in deze regio.
Jongste verhuisde met ons mee, en ging een paar jaar later op kamers. Niemand aasde op haar kamer, dus deze is nog enigszins zoals het was, zij het steeds minder 'geleefd'.
Voor mij voelt 'meteen weg' prettiger dan zo'n lange tussenfase, merk ik. Raar he. Ze woont niet meer bij ons, ook administratief allang niet meer, maar die kamer is er nog. Zeker als ze eens een paar dagen voor de gezelligheid hier is (zoals laatst na een lange vakantie) moet ik weer wennen dat ze vertrekt. Beetje 'langzaam de pleister lostrekken'-verhaal. Ze is trouwens hoogstens een weekend per maand bij ons, en dan meestal samen met haar vriend.
Hoe gaat het bij jullie?
En hoe deed je het vroeger zelf en hoe vonden je ouders dat?
Tonny
(niet op kamers geweest, ik vind nu 'helaas' 
)
Hier wel op kamers
omdat de richting die oudste wil doen alleen op 100 km afstand kan (of op 150 km afstand). De richting past erg goed bij haar.
Als er een vergelijkbare studie in de buurt zou zijn, zou ze de kamer zelf moeten betalen.
Zeker niet op kamers
Zeker vijf universiteiten zijn bereisbaar binnen het uur voor ons. Oudste heeft zelf altijd aangegeven dat hij het zonde van het geld vond om op kamers te gaan. Voor zijn master is hij echter naar het buitenland gegaan, dus toen was het wel noodzakelijk. Ook jongste gaat in principe niet op kamers.
Voor ons geldt: op kamers of ver weg studeren moet een duidelijke meerwaarde hebben. Natuurlijk zal ik ze niet tegenhouden als ze toch willen, maar dan zal onze bijdrage beperkt zijn.
in het derde jaar
Dochter is niet meteen vertrokken, maar pas aan het begin van het derde studiejaar.
Omdat ze zelfstandig wilde wonen.
Omdat haar kamer veel dichter bij universiteit en bijbaan is (twintig minuten fietsen).
Omdat ze daar samen met twee vriendinnen ging wonen, samen aan de slag met dezelfde studie.
Omdat veel reizen ook best veel energie kost, zeker als de dagen lang zijn en de bus op dat tijdstip niet meer zo frequent rijdt.
(Overigens is een van de twee vriendinnen na dat eerste samen-op-kamers-jaar ziek geworden. Ze heeft haar bachelor precies nog gehaald en is toen gestopt. Dat was een enorme teleurstelling voor alle drie.)
Op kamers vanzelfsprekend
Als mijn dochters hier in de stad willen studeren, of wat dan ook, kunnen ze thuis blijven wonen, maar zodra er normaal geld verdiend gaat worden vind ik op kamers gaan, of een flatje betrekken inderdaad wel als iets normaals. Op een gegeven moment moet een kind toch ook eens lekker zijn eigen leven kunnen leiden. Maar ik zal ze nooit het huis uitduwen met de boodschap dat ze niet langer thuis mogen wonen. Jongste studeert in een andere stad en woont daar ook. Als zij daar klaar is, zie ik haar niet meer volledig thuiskomen. De oudste woont inmiddels samen. Mocht dat over raken, dan hoop ik wel dat ze zo wijs is om iets voor zichzelf te zoeken. Kinderen die eenmaal zijn uitgevlogen, passen vaak niet goed meer in het oude nest.
Op kamers
Is hier heel vanzelfsprekend. 1 universiteit op 1 uur reizen. Dat is toch best lastig,je hebt geen aaneen gesloten roosters en moet rondhangen in stad of faculteit als je 4 uren moet wachten op volgende college. Eigenlijk gaan alle studenten uit mijn prachtige dorp op kamers .
Daarbij vind ik ook dat de jeugd zich veel te lang onder moeders hoede bevinden.
Hier dus wel op kamers, om praktische en psychologische redenen.
Mijn dochter ging overigens op haar 18e naar Amsterdam, hier ruim drie reizen vandaan. Omdat de studie alleen daar is.
uit huis
Onze oudste dochter gaat op kamers en is druk aan het zoeken. Thuis blijven wonen, betekent dagelijks meer als 5 uur onderweg. Dat is dus geen optie.
De oorspronkelijke vraag ging over het 'behoud' van de eigen kamer. Leuk al deze reacties te lezen! Ik heb er niet eens over nagedacht haar kamer een andere bestemming te geven. Wat we wel doen is het grote bureau eruit ( onder een hoogslaper) en het bed naar beneden( op de grond bedoel ik). Zij vindt het zelf heel belangrijk haar kamer te houden. We hebben een logeerkamer beneden, dus dat is geen punt. Haar jongere zuster zegt niet samen te wonen, maar woont ook niet thuis.. 
De studie gaat 4 jaar duren met 2 stages in het buitenland, we zien wel hoe het gaat.
eigen kamer wordt steeds minder eigen kamer
steeds meer spullen en kledingstukken verdwijnen naar elders. Dochter overnacht niet vaker dan eens per zes, zeven weken hier, puur voor de gezelligheid en om bij te kletsen.
In het najaar hebben zij en haar vriend de trouwdatum gepland en ze gaat dan bij hem wonen. 't is niet zo'n groot huis, dus ik denk dat er nog wel wat spullen achterblijven die (nog) niet weg mogen, maar ook niet meegaan. Die kunnen dan in verhuisdozen achter het schot.
En ik ga er een gezellige logeerzolderkamer van maken met een nieuwe uitstraling. Leuk!
Mach
Daarbij vind ik ook dat de jeugd zich veel te lang onder moeders hoede bevinden.===
Dat is wel erg algemeen gesteld. Ik zie om mij heen zeer wisselende situaties. Woonruimte is duur en niet altijd direct beschikbaar. Ik heb ook mijn grenzen wat betreft de leeftijd van uitvliegen, maar waarom zo'n haast? Liever goed overdacht en wat 'laat', dan in feite 'te vroeg' omdat het zo verwacht wordt.
Tonny
Als de jongste zich volledig ergens gesetteld heeft, dan lijkt een logeerkamer mij ook erg leuk. Mijn ouders hadden dat niet en wij tot nu toe ook niet. Maar jongste wil voorlopig nog erg graag in haar vertrouwde kamer slapen als ze thuis is. Dat is nu elk weekend.
@Kaaskopje - o.t.
... maar eerst moet er een moment worden gevonden om rustig uit te zoeken wat mee mag, wat weg moet, en wat ik ergens moet bewaren tot ooit. Voorlopig heeft ze geen tijd. En onlangs merkte k dat ze zo'n klus veel vervelender vindt dan ik. Ik vind opruimen best prettig, geeft rust in je hoofd. We zien het wel. Ze slaapt nu maar eens per zes weken een of twee nachten bij ons, ze zou ons waker willen zien maar de reistijd werkt niet mee. Soms ga ik naar haar toe, dat is ook prima, samen eten, even wat schoonmaken waar ze niet toe komt