slecht geklede stagiaire

Dat is

Dat is bot, te direct en een weinig inlevend, mijn ex had het zo kunnen zeggen en die heeft een stempeltje.

nee

Dat is niet bot. Dat is een vraag. Je kan het ook nog toelichten. Maak er niet zoveel poespas van!!

Geen vraag

Het is een opdracht waar een vraagteken achter wordt gezet. Als het een vraag is mag ze nee-zeggen en dat was denk ik niet de bedoeling van de "vraag".

astrid

Je zit te zeveren.

denkfout

"Misschien is dit meisje net aan het opkrabbelen en is het incasseren van kritiek op haar kleding nog net een stapje te ver. "

Volgens mij maak je hiermee dus een denkfout. Feedback geven is wat anders dan kritiek geven. En ik mag hopen dat iedereen die leiding geeft aan medewerkers (en stagiairs) het verschil weet.

Kritiek: je ziet er niet uit, je ziet onverzorgd, je kledingkeuze is slecht, jouw kleding kan echt niet, je snapt toch wel dat je zo niet op je werk kan komen, ....

Feedback: je praat met de stagiaire over de invloed die kledingkeuze heeft op klanten en collega's. Dat het je opvalt dat ze zich casual kleedt (zoals op school heel gebruikelijk zal zijn) en dat het risico is dat klanten haar daardoor minder serieus nemen. Dat klanten in een spilt second een eerste indruk vormen. Dat daarom ook zoveel collega's in klantfuncties in pak (of wat dan ook maar) zijn. Dat veel klanten dat ook verwachten/gewend zijn. Dat casual kleding (waarmee je op school niet opvalt) op de werkvloer juist wel opvalt - en dat sommige klanten dan direct denken 'dat zal wel een stagiaire zijn, die kan ik niet al te serieus nemen'. Als ze verder goed functioneert, is dit bij uitstek het moment om haar daar over te complimenteren! Je zou haar de suggestie kunnen doen om bij een volgende klant-afspraak juist eens extra 'chique' te komen - en op te letten of ze verschil merkt in zo'n gesprek.

Astrid heeft gelijk

Niets erger dan dat soort tussen neus en lippen door zgn. 'Opbouwende kritiek' Pirata.
Marietje ziet jouw opmerking helemaal niet aankomen, en staat daarna met haar mond vol tanden zich af te vragen waar dat nou vandaan kwam.
Dat soort opmerkingen kun je veel beter even inleiden. Als je het tenminste nodig vindt om ze te maken.
Voor mij zou het bedrijfsbelang ook meespelen. Maar als ik echt zou vinden dat dat in het geding is zou ik het eerst hogerop spelen. Ik ga me namelijk niet zomaar bemoeien met andermans stagiaires.
En anders zou ik me denk ik vooral bezig houden met mijn eigen stagiaires. Die hebben ook wel wat te leren in dit voorbeeld.

Enige uitzondering zou zijn als ik een klik met betreffende stagiaire zou voelen. Dan zou ik wellicht de moeite nemen om dit onder het genot van een kopje koffie eens voorzichtig aan te stippen. Maar dan zou de band wel goed moeten zijn. Anders zou je daar in mijn ogen niet aan moeten beginnen. Je weet namelijk niet wat je overhoop haalt met zo'n losgeplaatste opmerking.

Het moet wel

Zo'n gesprek over kleding moet. En dat kan juist omdat het een stage is. Sommige jongens en meisjes moet nog leren dat wat op school en thuis kan, niet op de werkvloer kan.

En waarom?

Omdat mijn manager zo'n meisje per direct naar huis stuurt om zich om te kleden. En kleedt zij zich daarna opnieuw ongepast in een korte broek, teenslippers, gescheurde spijkerbroek, te korte rokjes of iets dergelijks dan stuurt ze haar naar huis en hoeft ze niet meer terug te komen. Ik zie het elk jaar een paar keer gebeuren bij ons call center. Jongens en meiden die totaal niet weten wat wel en niet kan op de werkvloer. Te laat komen. Continu op hun mobieltje zitten, in de zomer zo in strandkleding de werkvloer op lopen, veel te korte rokjes met ditto shirtjes. Niemand heeft ze ooit geleerd hoe ze zich moeten kleden / gedragen. Die kans krijgen ze maar mijn manager is heel streng. Een waarschuwing en doe je daarna weer dan kan je vertrekken.

Dus doe haar een plezier en zeg het. Help haar met het leren van de verschillen tussen de werkvloer en thuis.

Idd Ginny

Ik ben zelf in het verleden en zelfs 2 jaar terug stagiaire geweest en begeleid door mensen die nooit gekoppeld zouden mogen worden aan een kwetsbare groep.
Mensen die misschien de kennis hebben maar niet de vaardigheden om mensen te bouwen, te leren en te vormen en in sommige gevallen een stagiair als underdog gebruiken om frustraties op te botvieren.

De begeleider kan je maken en breken en dat heeft niet alleen impact op het moment maar ook op de rest van je leven en je zijn.

Bij mij is dat in het verleden zover gegaan dat een adres geen stagiaires meer kreeg van onze school.

Verder helemaal eens en dit moet bij een intake al uitgebreid besproken en verteld worden. Als volwassene vraag ik zelf naar kledingregels, maar niet elke jongere doet dat. En " gepaste kleding" is daarbij veel te vaag voor een jongere.

gezever

Blijft gezever. Je kunt dingen gewoon normaal vragen. Niks mis mee. Wel met al die maffe beschouwingen erom heen. Maken en breken? Als je iemand vraagt iets langers aan te trekken? Dan is er wel iets fors mis met de persoon...

Inderdaad

Zoals iemand aangaf, gis ik naar mogelijke omstandigheden die deze manier van handelen van de begeleider van het meisje rechtvaardigen. Ik geef overigens ook duidelijk aan, dat niemand weet wat er precies speelt, dus ik ook niet. Zelfs TS weet zo te lezen niet exact waarom dit meisje niet op haar kleding wordt aangesproken.

Natuurlijk hoeven we het niet allemaal met elkaar eens te zijn, maar de manier waarop de gang van zaken veroordeeld wordt, zonder te weten wat er daadwerkelijk speelt, verbaast me nogal. De begeleider weet dat het storend is, omdat TS het aangekaart heeft, zegt dat het moeilijk ligt en daarmee zou voor TS de kous af moeten zijn.

Ik blijf erbij dat je pas een oordeel kunt geven op het moment dat je volledig van de situatie van dit meisje op de hoogte bent. Soms komt een opmerking die niet als kritiek bedoeld is, wel zo over en stel dat -maar dat weet niemand van ons- dit meisje daarmee net teveel (voor haar gevoel) onderuit gehaald wordt dan is het héél soms weleens beter om even je mond te houden en te wachten op een beter moment. Al dan niet tijdens deze stage. Hoe mooi is het dat ze het verder heel goed doet?

Dat wil overigens niet zeggen dat ik vind dat iedereen dan maar een afzakbroek op zijn werk moet gaan dragen. En als het klunzigheid van de begeleider is, vind ik het op zijn zachtst gezegd nogal onhandig, maar boven de begeleider staat vast wel weer een leidinggevende die zich daar dan druk om zou moeten maken.

Pirata

Misschien is er met dit meisje wel iets fors mis, of net geweest. Kan jij gezever vinden, maar niemand weet het, alleen de verantwoordelijke begeleider.

Juist

En die geeft aan dat er iets speelt.

Niet mee bemoeien dan.
Ik zou het mijn collega overigens ook bepaald niet in dank afnemen als ze er dan toch nog zonodig iets van moet zeggen. Hoe groot is je ego dan???

misschien

Misschien.
Misschien leeft Elvis nog.
Taak van de begeleider om haar hierop aan te spreken. En als dingen opvallen, is het een taak voor anderen om zaken na te gaan bij de begeleider. Iemand ergens niet op aanspreken uit angst voor psychologische schade bij het slechtgeklede meisje? Heel merkwaardig. De schade van die slechte kleding is veel groter.

Ach Pirata

Dat:

'Psychologische schade bij het
slechtgeklede meisje? Heel merkwaardig. De schade van die slechte kleding is veel groter.'

Dat laatste vind ik nou weer grote onzin.

Ja?

Uitsluiting en geroddel richten geen schade aan? Of geen baan vinden/houden door je verschijning? Daar moet iemand dan maar mee dealen?

Eens

Er wordt door de andere stagiaires al over jaar gepraat dus dat is al aan de gang. Hoe eerder ingrijpen hoe beter; voor het meisje zelf, voor de andere stagiaires en voor het bedrijf zelf.
Het is geen reclame als er over je bedrijf gepraat wordt in de trant van: Heb jij bij bedrijf X stage gelopen? Is het waar dat sommigen er daar zeer onverzorgd bijlopen?" Dan zeg ik het nu nog netjes.
Kleding, er verzorgd bijlopen, beleefd zijn het is het reclamebord van het bedrijf.
Met het uitdunnende winkelbestand moet ik nu soms wel maar liever ga ik niet naar een bepaalde winkel. Altijd rommelig, onbeleefd personeel, dat chagerijnig achter de kassa hangt; geen fijne plek om je spullen te kopen.

Ik snap het niet

Misschien denk ik op een -in veler ogen kennelijk verkeerde manier- te empatische manier over het meisje en toch snap ik iets niet.

Meisje wordt begeleid. Er is er maar 1 die haar aan zou moeten spreken en dat is haar begeleider. Die doet dat niet, omdat er iets moeilijk ligt. Vervolgens brandt hier een discussie los over het feit dat het meisje niet anders behandeld mag worden dan de andere stagiaires.

Waar zijn we de laatste jaren nou allemaal zo ontzettend alert op? Passend onderwijs! Allemaal uitzonderingen in de klas. Pietje mag kauwgom kauwen. Grietje mag haar toetsen in een aparte ruimte maken en Koos mag op een skippybal. Joris krijgt extra tijd voor zijn toetsen en Lidwientje heeft een koptelefoon. Margreet hoeft minder te presteren met gym en Jeroen mag op de laptop werken. Tineke mag af en toe op de gang gaan werken en zo kan ik nog wel ff doorgaan.

Als iemand op dit forum aangeeft dat dit niet eerlijk is voor zijn/haar kind, wordt er aan alle kanten gemeld dat die kinderen blij moeten zijn dat ze al die hulpmiddelen en andere benaderingen niet nodig hebben. Dat het juist goed is dat ze zien dat iedereen anders is en andere dingen nodig heeft.

En nu...nu valt vrijwel iedereen hier over het feit dat er een meisje -dat een opleiding volgt, dus nog recht heeft op passend onderwijs en dat stage loopt -op een waarschijnlijk voor haar passende manier begeleid wordt. Nu hoeft niemand meer te snappen dat er verschillen in behandeling kunnen zijn.

Als het goed is hebben al die stagiairs die wel aangesproken kunnen worden dus op school al geleerd dat er uitzonderingen zijn en dat het niet de bedoeling is dat je roddelt en uitsluit op basis van eventuele "beperkingen" die een oneerlijk beeld op kunnen leveren.

Maar ..

Volgens mij zégt haar begeleider dat het moeilijk is: Waarom mag zij er wel zo bijlopen, terwijl ik daarop aangesproken wordt?"
De persoon die over haar begeleiding gaat is erg vergoelijkend over haar. Ik heb hem wel eens aangesproken en hij neemt het voor haar op, legt uit dat het moeilijk voor haar is, maar dat ze het verder zo goed doet enzo...Ik heb wel eens benoemd dat hij haar advies kan geven, bijv ook het advies om dan tenminste ondergoed in de kleur van haar broek te dragen waardoor het minder opvalt dat het zichtbaar is. Dat vind hij dan weer te ver gaan, gezien het ma'n/vrouwverschil"

Ik lees hier niets over mogelijk afwijkende begeleiding, over mogelijke afwijkende stage-normen. Ik lees dat de begeleider 'het' moeilijk voor haar vindt. Ik lees ook de hij haar niet wil aanspreken ivm man/vrouw.

Ik zelf zou hem op de man af vragen: zijn er met deze jongedame bepaalde begeleidingsafspraken/coaching/gevoelige onderwerpen besproken? Begeleidt hij gaat daar specifiek op en is hij elf tevreden over de voortgang en bespreekt hij dat dan ook weer met iemand?
Zo ja, dan neem ik aan dat hij het professioneel aanpakt enzou ik het daarbij laten. Wellicht kun je dan wel in het Teamoverleg aangeven dat het handig is om afwijkende begeleidingsafspraken met elkaar te delen.

Maar.... Eerlijk gezegd denk ik dat de begeleider het te moeilijk vindt.... Dus als hij geen duidelijk plan/antwoord heeft zou ik gewoon zelf even koffie met haar drinken en het luchtig Brengen maar wel duidelijk. En dat achteraf bij hem melden. Niet vooraf.

Wat kan er met haar zijn dat ze een dergelijke collegiale aanpak (met natuurlijk een vriendelijke toon en luchtigheid) niet kan hebben?

Gr Angela

Oeps

De eerste geciteerde zin mag weg (die van 'waarom')

Speciale afspraken

Door bijvoorbeeld passend onderwijs zou kunnen maar communiceer dat dan met andere stagebegeleiders. Kunnen zij tegen hun stagiair zeggen: Voor X gelden andere afspraken in verband met passend onderwijs. Klaar!
Ik had ook meer het idee dat het voor de begeleider moeilijk was vanwege het verschil man/vrouw. Dat snap ik overigens helemaal.

Is maar net hoe je het leest waarschijnlijk

"Volgens mij zégt haar begeleider dat het moeilijk is: Waarom mag zij er wel zo bijlopen, terwijl ik daarop aangesproken wordt?"
De persoon die over haar begeleiding gaat is erg vergoelijkend over haar. Ik heb hem wel eens aangesproken en hij neemt het voor haar op, legt uit dat het moeilijk voor haar is, maar dat ze het verder zo goed doet enzo...Ik heb wel eens benoemd dat hij haar advies kan geven, bijv ook het advies om dan tenminste ondergoed in de kleur van haar broek te dragen waardoor het minder opvalt dat het zichtbaar is. Dat vind hij dan weer te ver gaan, gezien het ma'n/vrouwverschil"

Uit bovenstaand stukje begrijp ik dat het in zijn algemeenheid moeilijk voor het meisje is, en dat ze het ondanks dat zo goed doet. Wat er precies moeilijk is laat hij, al dan niet terecht, in het midden. Maar ik begrijp dus dat dat niet met het onderbroekadvies te maken heeft. Daarnaast begrijp ik dat de begeleider het adviseren van een andere kleur onderbroek te ver vindt gaan i.v.m. man/vrouw.

Misschien heb je gelijk Angela

Ligt er ook maar net aan hoe je de situatie (collega en meisje) inschat. Ik zou me ook best kunnen voorstellen dat ik dat zo zou aanpakken, afhankelijk van de collega die het betreft.

Als...

Er niet iets heel ingewikkelds met haar speelt zou ik het zo doen:

1 maak het laatste kwartier van de dag een afspraak, als ze van slag is gaat ze daarna naar huis.

2. zeg daarin dat haar begeleider een man is en het niet snel tegen een vrouw zal zeggen

3. dat het stom is van jullie dat het niet vooraf tegen haar gezegd is en dat zij er dus NIKS aan kan doen

4. Noem vooral niet de woorden bloot of dik of iets anders. Begin ook niet over wat anderen vinden of dat erover gepraat wordt.

5. Zeg kort, concreet en zakelijk wat mensen wél aan horen te hebben, bv, tot op de knie, tot aan de elleboog, niet straks en geen randen tussen top en broek of rok.

6. Maak het niet speciaal of alsof je het zelf gênant vindt, maar alsof je haar uitlegt dat je het papier van de printer wel bij moet vullen.

Volgens mij is daarmee de kous af. Je bent duidelijk en helpt haar, zonder haar bij anderen of zelfs maar in dat gesprek op enigerlei wijze te kijk te zetten. Ik heb als manager ook dat soort gesprekken gehad, ook met een medewerker met een slechte adem. Hoort erbij, maar het is aan jou om het vriendelijk en zakelijk te houden en op geen enkele manier en geen enkel moment op de persoon te spelen. In vijf minuten klaar. Als je dat niet kan moet je het loslaten.

Vrijdag

Eens met Sanne.En maak de afspraak op een vrijdag. Dan heeft ze een paar dagen om over het gesprek na te denken.En wie weet ook tijd om te gaan winkelen voor een passender outfit.

ik sluit me aan

bij Sanne. Het zou geen probleem moeten zijn om stagiaires te wijzen op wat gepaste kleding is binnen een bedrijf, zeker op de manier waarop Sanne beschrijft. Beter zoiets horen tijdens je stage dan pas jaren naderhand.

inderdaad gewoon zeggen

op het eind van de dag, zodat ze zich niet de rest van de dag hoeft te generen.

Ik begeleidde jaren geleden twee prachtige jonge meiden, die beiden een hemdje droegen. En een behoorlijk decoletté hadden.
Ze werkten in de zorg voor mensen met een lichamelijk beperking en vonden mijn verzoek om een gewoon tshirt te dragen ietwat preuts. Tot ik ze vroeg zich voor te stellen dat zij door hun tandarts geholpen werden terwijl hij blote oksels had.

Nu jaren laten vraag ik me af, blote oksels als je mensen verzorgt, vinden jullie dit kunnen of liever niet?

nee

nee..liever niet die blote oksels. Ik werk ook in een dienstverlenend beroep en de afspraak op z'n blootst is zo'n aangeknipt mouwtje(weinig mouw dus), zeker geen hemdjes. Mbt broeken: geen hele lage broeken. Mbt decolleté: beetje mag maar wel bescheiden