Twee oplossingen Woonruimte voor jongeren
Het baart me al langer zorgen dat jongvolwassenen (zonder rijke ouders) moeilijk kunnen starten met wonen. Ondanks werk.
Problemen:
- sociale huurwoningen zijn er te weinig;
- of ze verdienen net teveel;
- huren in de vrije sector is gigantisch duur;
- kopen vraagt een behoorlijk eigen vermogen;
- studieschuld beperkt de koopruimte;
- eis van een stabiel inkomen voor een hypotheek.
Ik zit te denken aan twee oplossingen die het de jongeren wellicht iets gemakkelijker maken:
1. Voor een hypotheekverstrekker kan de woongeschiedenis meetellen. Stel, je woont 3 jaar lang in een huurwoning in de vrije sector en hebt 3 jaar lang de megahuur van 1500,-- betaald, zonder problemen (geen achterstanden). Dan kan een hypotheekverstrekker toch bedenken dat je een hypotheek van bruto 1000-1500 euro ook wel kunt betalen? Netto is dat dan minder. Er kan toch een berekeningsfactor voor worden vastgesteld: zoveel huur betalen betekent zoveel ruimte voor een bruto hypotheek.
2. Ouders nemen de studieschuld over als schuld. Dus niet rekenen als gift, ouders die genoeg geld hebben betalen zoiets elke maand voor hun kind en dan geldt het ook niet als gift. Door de schuld over te nemen kunnen ouders die schuld mogelijk zelf maandelijks aflossen, of omzetten naar hypotheekschuld of.... nou ja, zelf bedenken hoe ze dat (achteraf dus) zo snel mogelijk betalen, binnen dezelfde termijn.
Tsjor
Weer een stukje antwoord
De verhuurder wapent zich tegen huurders die niet kunnen betalen door een flink borg. Niet alleen voor eventuele schade maar ook om bij achterstanden reserve te hebben.
Alternatief voor schuld overnemen
Je kunt als ouder ca 25.000 euro eenmalig schenken aan een kind.
Als je jouw idee volgt van: de studieschuld wordt een schuld van de ouder, dan kun je dat zo regelen. In ieder geval voor dit bedrag.
Dus jij leent die 25.000 euro, schenkt het bedrag aan kind. Vervolgens betalen jij / kind het bedrag af.
initiatieven
In elk geval kun je ook de nieuwe initiatieven van de overheid goed in beeld houden. Soms zit er echt wel wat tussen.
In mijn tijd waren dat de Van Dameenheden in Amsterdam. Nu studentencontainers of woningbouwverenigingen die grotere eensgezinswoningen beginnen te verhuren aan een paar studenten tegelijk (zit ook weer een grens aan, maar toch). Zeker in grotere steden kunnen er ineens grotere en kleineren initiatieven zijn waar je wat mee kunt.
Waar woon je dan?
Als je spaart? Niet iedereen kan bij de ouders blijven wonen in verband met werk, bijvoorbeeld. En een hoge huur verlaagt de spaarcapaciteit.
Tihama, als je huurt moet je ook de jaarlijkse huurverhoging kunnen opvangen en aangezien die tegenwoordig mee mag stijgen met je inkomen is dat niet mis.
Terwijl je bij een hypotheek de lasten vaak voor langere tijd (tien jaar, of langer) vast kunt zetten.
Wat betreft onderhoud: er zijn ook wijken waar de woningbouw niet meer investeert in onderhoud, omdat de woningen in hun planning toch tegen de vlakte gaan. Tot nu toe wordt eigen woningbezit over het algemeen gerekend als een positieve factor als het gaat om de woonomgeving: mensen zijn zuiniger op hun woning en hun buurt.
De opties voor zoon en vriendin zijn allemaal in sneltreinvaart de revue gepasseerd. Ook Almere, bijvoorbeeld. De verdere redenen zijn persoonlijk en niet ter zake doende. Het punt is dat je rijk moet zijn om te huren, terwijl je rijker zou zijn met kopen (letterlijk, per maand).
Tsjor
Dory-t
Ik kan me je verhaal niet herinneren, dus ik kan daar verder niet op in gaan.
'Hoe vervelend ik t ook vind voor je zoon, hij komt niet in de daklozenopvang.' Dit was wel een van de opties voor vriendin.
Tsjor
Scheef
Tsjor “Het punt is dat je rijk moet zijn om te huren, terwijl je rijker zou zijn met kopen (letterlijk, per maand).“
Als je dat echt wil uitkauwen: Ja, er klopt iets niet.
Kopen wordt gesubsidieerd door de ECB. De rente is (te) laag. Met een normale rente koop je niet zo goedkoop.
Dus ja, dat is scheef.
In jouw vergelijking trouwens zit nog een scheef ding en dat is dat er ook nog erfpacht betaald moet worden. Ook dat vertekent de vergelijking.
Ja, huren lijkt duurder dan kopen.
Dat is het soms ook.
Wij huren een geheel gerenoveerd apartement voor een prijs waarvoor het echt niet te koop is. Gelukkig hebben we bovendien het onderhoud niet.
Ja, soms klopt er iets niet.
Dat is ook een eigenschap van de vrije markt. Soms (vaak) kost het niet wat het zou moeten kosten, maar wat de gek ervoor geeft.
Bij je ouders blijven wonen
Ik denk dat je als jongere heel vaak juist wel bij je ouders kunt blijven wonen om te sparen. Dus als een woning pas betaalbaar is als je eerst 1 jaar hebt kunnen sparen terwijl je bij je ouders woont, dan doe je dat toch gewoon?
Of twee jaar.
Vier uur reistijd per dag weet ik uit ervaring dat het best te doen is.
Nee, niet leuk. Maar dakloos zijn is nog minder leuk. Dus als er half een reden is om dat te voorkomen dan zou ik dat doen.
Ik zou mezelf overigens niet rijk rekenen met een koopwoning. Nog maar in 2008 is de markt mega ingezakt. Net zoals in 1981. Kopen heeft wel degelijk een risico waar je beter weloverwogen naar kunt kijken.
Ik ken teveel mensen die de afgelopen jaren een huis met restschuld hebben moeten verkopen.
Tsjor
We aten een broodje!!!
Oh ja
Nicknamen onthoud ik al helemaal niet.
Tsjor
Ander volk
Ik ken ook genoeg mensen die geld overhielden/houden aan hun woning. Maar dan moet je wel uitkijken met al te mooie verhaaltjes. If it's too good to be true...
Tsjor
Ja Tihama
Maar soms woon je al 10 jaar op jezelf en dan ga je niet zomaar terug naar je ouders.
Hmmm in feite is het onderhoud van je ouders ook een schenking.
Tsjor
Je verkijkt je erop
Wat een huis hebben kost.
Ik geloof best dat die 350 euro verschil die kosten niet helemaal dekken, maar er zit ook een risico bij. De rente is nu laag, maar die kan zomaar fors stijgen en dan is er 0 vangnet.
Dat is er bij particulier huur ook niet, maar daar stijgt de huur ook niet mee met het inkomen. Of met de rente.
Eigen huis hebben betekent flink sparen, vooraf maar ook als je het huis hebt. Vergis je daar niet in.
Niet zo naïef
Ik ben zelf al een kwart eeuw eigen woningbezitter, dus zo naïef ben ik nu ook weer niet. Zo weet ik bijvoorbeeld dat je rente voor lange tijd vast kunt zetten. Moet je zeker doen nu. Liefst 20 jaar.
Tsjor
Tsjor
Als je niet langer bij je ouders kan wonen dan kun je ook gaan sparen door zo goedkoop mogelijk te gaan wonen. Geen eigen appartement maar een kamer in een gedeeld huis. Dat hebben mijn eerste man en ik ook gedaan. We huurden een goedkope zolderkamer in een huis met andere mensen. Met z'n tweetjes is dat vrij krap maar in je eentje kan dat prima. Of je kan allebei een kamer huren in een zelfde huis, dan ben je vaak nog (veel) goedkoper uit dan een eigen appartement huren en heb je toch nog wat eigen ruimte.
Voor ons maakte het niet zoveel uit dat we alleen maar een kamer hadden want we hadden allebei 2 banen zodat we goed konden sparen dus we waren er toch bijna nooit.
Door maximaal te besparen en te werken kan je ook met een bescheiden inkomen toch flink sparen.
Kyana
Ik weet niet waarom je denkt dat zulke dingen niet al gebeurd zijn en nu ook weer gezocht of overwogen zijn. Ik wil eigenlijk verder geen persoonlijke details geven, omdat het niet om mij gaat, maar om mijn kinderen. Maar de suggestie dat kinderen 'meteen' een appartement willen en daarom hoge eisen stellen vind ik nogal verwerpelijk voor iemand die 31 is en een baan op HBO-niveau. En die lang bij zijn moeder gewoond heeft vanwege de studie. e op kamers gewoond. Er is serieus gekeken of het mogelijk is om twee levens samen te voegen in een studio van 22 vierkante meter, ook al mag het niet van de verhuurder (maar alles is beter dan dakloos zijn).
Ergens anders zoeken zou theoretisch kunnen, maar dan moet je vervoerskosten erbij optellen. De fiets kost niets.
Ander kind woont aan de andere kant va het land, heeft een eigen woning met een tuin van 20 meter diep, en betaalt minder dan de helft. Dus ja, we weten heel goed dat het elders goedkoper is.
Misschien moet je vandaag toch maar Trouw kopen over studentenhuisvesting in deze tijd.
Tsjor
Accepteren
Ik vind het opvallend dat hier diverse mensen reageren die net zoals wij een tijd lang ingeleverd hebben om iets te kunnen bereiken.
Langer thuiswonen, kamertje, veel werken, lange reistijd, mindere wijk.
Er zijn wel degelijk oplossingen. Natuurlijk is er voor elke oplossing weer een nieuw probleem te bedenken. Maar volgens mij is het kernprobleem ' ik wil het nu'. Met dank aan sociale huurstelsel is er namelijk uiteindelijk altijd een huis.
Misschien niet in de wijk die je wil, of met de eisen en wensen die je hebt.
Toen wij vanuit het zuiden terug wilden naar de Randstad, bijna 20 jaar geleden, was die markt net zo gestoord. Ik werkte destijds op de zuidas in A'dam. En ja, ik wilde ook graag op fietsafstand van mijn werk zitten. Maar wij hadden geen trek in de waardeloze kwaliteit waarvoor je dan een kapitaal moest betalen. Na een aantal bezichtigingen hebben we toen gekozen voor Almere.
Voor veel Amsterdammers is dat letterlijk een brug te ver 
Het is voor ons een topbesluut geweest. Ik ben overigens 3 jaar later in Almere gaan werken dus ik fiets alsnog naar mijn werk.
Soms is het een kwestie van geduld en stug doorgaan. Of eigenlijk: meestal is het een kwestie van geduld en stug doorgaan.
Oplossing
Tsjor
Er schoot me net een oplossing te binnen. Je zei dat je zoon niet gebonden is aan A'dam. Als je zoon nu een woning huurt in Almere, dan kan zijn vriendin in zijn studio. Dan is zij tenminste niet dakloos. Dat geeft lucht om een andere oplossing te vinden om samen te wonen. En in het weekend kunnen ze dan bijv. wel samenwonen.
Rekenen
Tihama, zoon werkt nu in Amsterdam. Hij zou ook ergens anders kunnen werken. Als je een woning in Almere huurt moet je daarbij de reiskosten optellen. Huur+reiskosten+huur studio is veel meer dan de huur van het appartement nu.
Tsjor
Persoonlijk probleem
Ondertussen doet iedereen alsof het een persoonlijk probleem is, maar dat is het niet.
Net zoals het Nibud doet alsof de toename van jongeren met problematische schulden een persoonlijk probleem is (leer jongeren omgaan met geld), maar dat is het niet.
Het verhindert de blik op wat 'wij' afgelopen jaren aan wetgeving hebben goedgevonden, rond studielening, rond regels voor sociale huurwoningen, rond regels voor woningbouwcorporaties, rond de ziektekostenverzekering etc en wat de gevolgen daarvan zijn voor jongvolwassenen.
Tsjor
Je wil het zo zien
'Maar volgens mij is het kernprobleem ' ik wil het nu'. Met dank aan sociale huurstelsel is er namelijk uiteindelijk altijd een huis.' Nee, dat is er dus niet. En het probleem is niet 'ik wil het nu'.
Ik heb het probleem al uitgebreider omschreven. ik zal het korter samenvatten. Het probleem is dat 'nu kopen' goedkoper is dan 'nu huren'. Met 'nu kopen' zou er geld over zijn om te sparen voor een nieuwe keuken etc. Met 'nu huren' is er bijna geen mogelijkheid over om te sparen om later te kunnen kopen.
Ik vermoed, verwacht dat het probleem zich later wel zal voordoen op de woningmarkt: oudere mensen willen van hun woning af, maar de jongere generatie is niet in staat om te kopen, ondanks het feit dat zij straks op dure particuliere huurwoningen zijn aangewezen.
Tsjor
De oplossing
Tsjor, je hebt gelijk. Het is een probleem van massa’s. De oplossing is er wel. Ik heb ‘m al gegeven. Tienduizenden huurders vrije sector laten die oplossing links liggen.
https://kassa.bnnvara.nl/nieuws/vrijesector200000
Ondertussen over al dat edele uitgestelde verlangen: Dat was in de tijd dat je je bij iemand in kon schrijven en dan als achterblijvend huurder recht op de woning hield. Zo is mijn man aan zijn woning gekomen en zo kon ik erbij.
Maar dat werkt niet meer zo. Zelfs de kinderen die bij hun ouders wonen mogen de huurwoning niet overnemen als de ouders verhuizen of overlijden.
Het was ook in de tijd dat er nog helemaal niet gelet werd op inkomen door de woningbouwverenigingen. Je kon je inschrijven en kon in aanmerking komen voor dat hokje in de buitenwijk voor weinig, ook als je boven modaal verdiende. Inderdaad, je kón sparen.
Nu zijn boven modaal verdieners aangewezen op de vrije sector.
Dat laatste is de reden dat jouw zoon is aangewezen op de vrije sector en met hem een enorme groep. En daarom is de krapte op de woningmarkt het grootst in het huurniveau 800-1200 euro. En dat maakt weer dat er voor de woningen die eigenlijk die huur zouden moeten hebben, veel meer huur gevraagd wordt.
Dat lost zich op als ouderen hun huis willen verkopen en er geen kopers zijn. Dat wordt verhuren. En omdat het er dan zoveel zijn, kan de prijs niet te hoog zijn.
Jamaar Tsjor
Nu kopen lijkt goedkoper. Maar nu kopen kan niet, want daar heb je spaargeld voor nodig.
Nu huren kan wel, maar dan woon je of heel duur (wellicht te duur voor wat je ervoor krijgt), of je levert wat in qua woongenot. Je zoon wil in Amsterdam blijven. Dat is zijn goed recht, maar daarmee niet echt een representatief voorbeeld.
Kijk maar naar je andere kind.
Dat probeert Tihama, in mijn ogen terecht, aan te geven.
Op een A locatie willen wonen, koop of huur, heeft nu eenmaal zijn prijs.
Of woont je zoon echt voor een appel en een ei in zijn studio?
Zeker Ginny
Het werk is nu nog in Amsterdam. Maar natuurlijk de afstand winterswijk-amsterdam is per trein overbrugbaar.
Om 05.20 vertrekt de trein, je bent dan om 07.35 in amsterdam en kunt dan met OV op de plaats van bestemming komen. Werkdag begint om 08.15 uur.
Om 17.30 kun je weer vertrekken en dan ben je om 19.40 op het station in winterswijk.
Als de treinen reizen. We kennen het traject goed genoeg om te weten waar de problemen zich voordoen.
De kosten zijn dan per maand 348.05.
Ondertussen moet vriendin ook nog ergens wonen, of hetzelfde traject doen (wat bijzonder ingewikkeld is vanwege haar specifieke werksituatie).
Natuurlijk kan het. Om 20.00 uur thuis komen en om 04.00 uur opstaan. Je hebt dan 8 uur over om te slapen.
Het is niet zomaar een wens om in amsterdam te werken. Het komt ook omdat daar het werk was.
Zoon en vriendin zouden graag samen willen wonen. Is dat zo'n vreemde wens voor mensen die rond de 30 zijn? En die met een schuin oog naar de toekomst kijken, waarin ze eventueel ook nog eens ooit een keer kinderen zouden willen?
Tsjor
wij maken rekensommetjes
'Op een A locatie willen wonen, koop of huur, heeft nu eenmaal zijn prijs.' Heb ik ergens gezegd dat dat het probleem was? B, C of D-lokaties mogen ook. Heb jij er een beschikbaar?
Wij maken rekensommetjes in zo'n situatie. Dan bereken je: wat kost huur van een appartement waar je samen kunt wonen, wat kosten twee kamertjes, welk vervoer heb je nodig, geen auto scheelt veel in kosten, openbaar vervoer is duur etc. etc. Twee kamertjes is net zo duur als samen een (duur) appartement, dat is nu hun rekenbasis. En ze hebben niet veel tijd om te beslissen.
Vriendin wil kamer beschikbaar stellen voor andere huurder. De beschikbare tijd: 1 maand. Er zijn al 5 gegadigden.
Tsjor
Mirjam
Ik heb je advies goed in de oren geknoopt. Even afwachten hoe het kontrakt er precies uit gaat zien, wel of niet met tijdelijke termijn en zo.
'Dat lost zich op als ouderen hun huis willen verkopen en er geen kopers zijn. Dat wordt verhuren. En omdat het er dan zoveel zijn, kan de prijs niet te hoog zijn.'
Ik verwacht ook zoiets in de toekomst. Bovendien: 1/3 van de jonge mensen heeft gescheiden ouders, een groot deel van die gescheiden ouders hebben eigen woningen. De meesten hebben twee of drie kinderen. Met andere woorden: er komt straks (grove, ruimte berekening) per kind 1 woning vrij. Op het moment van overlijden (en soms iets eerder) moeten al die woningen worden verkocht (of kunnen ze dan eindelijk zelf erin gaan wonen). En als ze niet verkocht worden worden ze verhuurd. Dat zal de huurprijs zeker drukken. De verkoopprijs ook. De waarde van de woningen ook. Die ontwikkeling is dan structureler dan de afgelopen bankencrisis.
Tsjor
Beetje flauw Tsjor
Winterswijk is waar jij woont neem ik aan.
Misschien kun je zelf verhuizen.
En nu serieus
Je zoon werkt in Amsterdam. En wil graag op de fiets naar zijn werk kunnen.
Tja, en de oplossing is dan dat er op het duurste stukje grond van Nederland betaalbare huizen moeten komen?
Daar kun je voor strijden. Maar mij lijkt het slimmer om je actieradius te vergroten. In de stad wonen is nu eenmaal duur. Kijk 20 km naar het zuiden, noorden of oosten en je hebt het over heel andere prijzen. Wat moeilijker op de fiets te bereiken, dat klopt. Maar ondoenbaar?
Combinatie fiets-trein/metro of bus al bekeken?
Ik ken genoeg mensen die vanuit mijn woonplaatst dagelijks forenzen naar Amsterdam. Die hoeven echt niet om 4 uur op.
Ik vind dat het voorbeeld dat jij nu geeft, niet past bij het probleem. Ik geloof meteen dat in Amsterdam wonen zo goed als onbetaalbaar is, als je een beetje goed en ruim wil wonen. De vraag is dus: moet je dat dan willen?
Wat kost een maandabonnement Almere Amsterdam? En dat weegt niet op tegen de lagere huurprijzen?
Ik persoonlijk zou in de situatie van jouw zoon gaan voor antikraak. Paar jaar goed sparen en dan ergens iets kopen. En Amsterdam loslaten.
Over
gebonden aan amsterdam
" Zoon woont en werkt in Amsterdam (kan ergens anders) vriendin ook (kan niet ergens anders)"
Ik heb niet alles gelezen. Maar kan vriendin niet elders werken of kan ze niet elders wonen?
Zijn uithoeken als de Bijlmer of De Aker ook geen optie?
Werk
Reistijd is tegenwoordig toch heel normaal? Ik werk nu in Amersfoort. Ik heb collega's uit Deventer, Alphen a/d Rijn, dordrecht etc.
Toen ik in Amsterdam werkte moest ik ook een uur reizen per enkele reis. Vervelend maar verhuizen was geen optie.
Voor jongeren bestaat er tegenwoordig ook de starterlening. En voor mensen zonder vast contract de perspectief verklaring.
En wil je starten op de woningmarkt dat betekent dat soms concessies doen. Dan maar in een buitenwijk of in een flat ergens achteraf.
Fietsen
Het kan nog sterker. Ik heb Amsterdamse collega's die op de fiets naar het werk in Almere komen. Er is een speciaal snelfietspad aangelegd
Het is nog geen 30 km.
Een trein abo kost 197 per maand.
Van mij mag iedereen weten wat ie doet. Maar ik was in staat om 4,5 uur per dag te reizen terwijl ik een kind van 2 had. Waarom zou een gezonde jongere dat niet kunnen? In Lelystad ( ook intercity station) koop je een tussenwoning met tuin voor 120.000 euro.
In het kader van omdenken